تا گشودی دو زلف عنبرسای
باد شد عود سوز و نافه گشای
جای ما کوی تست، جور مکن
که بدینها نمیرویم از جای
بتماشا چو سرو قامت یار
بر لب جوی شد قدح پیمای
بنگر در هوای آن لب لعل
گشته چشم پیاله خون پالای
نرگس مست را فکند از چشم
چمن از ساقیان بزم آرای
هر که را پیر عقل شد رهزن
قول مطرب نگشت راهنمای
سخن از زلف او مگو شاهی
تا نیفتد سراسر اندر پای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با استفاده از تصاویری زیبا به توصیف محبوب و جذابیت‌های او می‌پردازد. او از زلف‌های معشوق که مانند عطر خوشبو است سخن می‌گوید و به تأثیر این زیبایی بر خود و دیگران اشاره می‌کند. شاعر همچنین نگرانی خود را از این که عشق و زیبایی معشوق ممکن است باعث سرشکندگی و گمراهی شود بیان می‌کند. در نهایت، او توصیه می‌کند که درباره زلف‌های محبوب حرفی زده نشود تا از افتادن در دام عشق و مشکلات ناشی از آن جلوگیری شود.
هوش مصنوعی: زمانی که زلف‌های سیاه و خوشبو و لطیف تو را باز می‌کنی، بوی عود و خوشی در فضا پخش می‌شود و دل‌ها را به وجد می‌آورد.
هوش مصنوعی: جای ما در کوی توست، پس به ما ظلم نکن که ما از این مکان نمیرویم.
هوش مصنوعی: وقتی یار خوش‌قامت مثل سرو در کنار جوی آب ایستاد، من به تماشایش نشستم و مشغول نوشیدن شدم.
هوش مصنوعی: به زیبایی آن لب سرخ نگاه کن که چشمانت مانند پیاله‌ای پر از خون شده است.
هوش مصنوعی: نرگس سرمست از چمن به زمین افتاد و ساقی‌های میخانه به زینت جشن مشغول بودند.
هوش مصنوعی: هر کسی که به فهم و عقل رسیده باشد، دیگر تحت تأثیر لحن و حرف‌های فریبنده نمی‌رود و به راحتی گمراه نمی‌شود.
هوش مصنوعی: در مورد زلف او سخن نگو، ای پادشاه، تا اینکه تمام وجودت به زیر پا نیفتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خداوند عید روزه گشای
بر تو فرخنده شد چو فر همای
مژده ها داردت ز نصرت و فتح
شاد باش و به عز و ناز گرای
ای بر اطراف مملکت برده
[...]
ای همایون بنای آهو پای
آهویی نانهاده در تو خدای
ایمن از مکر و قصد یکدیگر
در تو شیران و آهوان سرای
سقف تو چون فلک نگارپذیر
[...]
هست گویی به حکم بار خدای
آفتاب اندر این خجسته سرای
آفتابی که دید در گیتی
بر نهاده کلاه و بسته قبای
سایهٔ ایزدست شاه جهان
[...]
بیش از این در میان چاه مپای
دست بر حبل زن، زچاه برآی
بس مبارک بود چو فر همای
اول کارها به نام خدای
ذوالجلالی که پیک درگهش اند
ماه و خورشید آسمان فرسای
آنکه اندر خزان قدرت اوست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.