حرف آخر قافیه

شماره ۱: چه خرمی است که امروز نیست زنگان را

شماره ۲: زهی فرمانده مطلق جهان را

شماره ۳: ز میان ببرد ناگه، دل من بتی شکر لب

شماره ۴: مدامم ده، که ایامم مدام است

شماره ۵: صبحدمان، ازمی گل بوی مست

شماره ۶: گرچه سوگندان خوری، کاکنون نکوتر دارمت

شماره ۷: مشرق مه دور گریبان اوست

شماره ۸: شکر، زلعل تو در لولوی خوشاب شکست

شماره ۹: بی روی تو، روی خرمی نیست

شماره ۱۰: در عشق تو یک کار مرا ساز و نسق نیست

شماره ۱۱: چون مرا دولت وصل تو، شبی روزی نیست

شماره ۱۲: مه رخم، سرو قامت افتاده ست

شماره ۱۳: یا رب آن ماه تمام، آن من است

شماره ۱۴: این زبان کاندرین دهان من است

شماره ۱۵: ای اختری، که شاه کواکب غلام توست

شماره ۱۶: بازار تو را کرانه‌ای نیست

شماره ۱۷: کس به عشق تو دستیارم نیست

شماره ۱۸: طبیب درد بیدرمان کدام است

شماره ۱۹: رخسار آن نگارین یارب چه شاهداست

شماره ۲۰: خیزید و می آرید که هنگام بهار است

شماره ۲۱: یا رب آن روح ممثل چه خوش است

شماره ۲۲: با دل بد عهد تو گاو گل سر دامن است

شماره ۲۳: آن چشم مست بین که خرد در خمار اوست

شماره ۲۴: ازفلک آن ماه کون آمده است

شماره ۲۵: کار ستمت بجان رسیده است

شماره ۲۶: یارب آن روی است با آن زیب و کشی یا مه است

شماره ۲۷: یک امروزت سر من چاکرت هست

شماره ۲۸: محرم عشق را حکایت نیست

شماره ۲۹: هنگامه ی خورشید ز رخسار تو بشکست

شماره ۳۰: هیچ، دردی به تو ای مایه درمان مرساد

شماره ۳۱: یاد میدار که از مات نمی آید یاد

شماره ۳۲: چو لب افق بخندید و دم صبا بر آمد

شماره ۳۳: من خاک چنان بادم کو زلف تو جنباند

شماره ۳۴: تدبیر دل مرا نمی‌خواهد

شماره ۳۵: هرکه دل بر سرو بالائی نهد

شماره ۳۶: هرکه در دامن تو آویزد

شماره ۳۷: بی غم عشق تو دل بکار نیاید

شماره ۳۸: دوستی یکدل و دمساز نماند

شماره ۳۹: خوی تو باجور روزگار بسازد

شماره ۴۰: خیمه در کوی یار خواهم زد

شماره ۴۱: همچو بالای تو سروی به چمن می‌نرسد

شماره ۴۲: دل به عشق تو جانسپاری کرد

شماره ۴۳: وقت بیاید که دور غم به سر آید

شماره ۴۴: روزی که جفاهای تو بر یاد من آید

شماره ۴۵: رخ او دیده را بصر بخشد

شماره ۴۶: نه صفای تو در بصر گنجد

شماره ۴۷: آنرا که چنان سلسله ها بافته باشد

شماره ۴۸: روی تو، ممالک جهان ارزد

شماره ۴۹: گه بود ماه که با روی تو از کوه بر آید

شماره ۵۰: گر نقاب از دورخ براندازد

شماره ۵۱: نام تو، بهر زبان در افتاد

شماره ۵۲: حسن رویش دیده پرخون می‌کند

شماره ۵۳: از تو هر آنچه برمن درویش میرود

شماره ۵۴: جهان پیر باز از دست نیسان خرقه می‌پوشد

شماره ۵۵: با سرو قدت چمن بسوزد

شماره ۵۶: دهان تنگ آن دلبر نشان طبع من دارد

شماره ۵۷: شام از طرب رخت سحر گردد

شماره ۵۸: لعل تو به نکته در چکاند

شماره ۵۹: یار دست جور در جان میکند

شماره ۶۰: جان نقش رخ تو بر بصر دارد

شماره ۶۱: وصلش مرا قرین سعادت نمیکند

شماره ۶۲: از عشق تو بوی خون همی آید

شماره ۶۳: دل ز دست غمت بجان نجهد

شماره ۶۴: باز مرا عشق کهن تازه شد

شماره ۶۵: هر محتشمی پایه عشق تو ندارد

شماره ۶۶: تن بی غم تو جان نمی‌خواهد

شماره ۶۷: از لب یار شکر می باید

شماره ۶۸: که را هجرت به پرسش کمتر آید

شماره ۶۹: دست ار، همه بتان بجمال و وفا برند

شماره ۷۰: وصل شک نیست که در می باید

شماره ۷۱: بهار امسال خوشتر می نماید

شماره ۷۲: هر آنکس را که دلداری چو آن سرو سهی باشد

شماره ۷۳: یکدمت خود غم دلم دارد

شماره ۷۴: تهمت اشکم چو پیدا میشود

شماره ۷۵: مرغی یگانه بودم یاری بدستم آمد

شماره ۷۶: یارستم پیشه باز، دست جفا می برد

شماره ۷۷: آتش عشق تو چون زبانه برآرد

شماره ۷۸: دل بر امید وصل تو جان را همی زند

شماره ۷۹: دردی است در دیار که درمان نمیبرد

شماره ۸۰: جهان، جان فشاند چو روی تو بیند

شماره ۸۱: باز دل در عشق رائی میزند

شماره ۸۲: با آنکه بهشیاری همتات نمی افتد

شماره ۸۳: تو را اگر تو، توئی عالمی شکار بود

شماره ۸۴: پایه حسن تو آفتاب ندارد

شماره ۸۵: با که گویم راز چون همدم نماند

شماره ۸۶: پسته خندان تو شکر فشاند

شماره ۸۷: مشتری غاشیه مهر تو بر دوش کشد

شماره ۸۸: امید وصل غم روز هجر چون شب شمع

شماره ۸۹: جور تو گر عنان بجنباند

شماره ۹۰: مرا براین نسزاید که از تو باشم دور

شماره ۹۱: تا تولای تو کردم شدم از خود بیزار

شماره ۹۲: آن زلف مشوش بین در عنبر و بان منگر

شماره ۹۳: دلا فتراک آن جان و جهان گیر

شماره ۹۴: یک نظر در صورت آن روح روحانی نگر

شماره ۹۵: دلبری دارم که یارب زینهار

شماره ۹۶: ای ز تو بر هر دماغی صد هوس

شماره ۹۷: مسلمانان فغان از دست چشم کافر مستش

شماره ۹۸: گر ز کوی عاشقانی، تا عدم هم خانه باش

شماره ۹۹: تو چه گوئی ار بپرسم زلب شکرفشانش

شماره ۱۰۰: در خون دل نشاندم روی ازفراق رویش

شماره ۱۰۱: مهمان تو آمد دل در باغ رضا خوان کش

شماره ۱۰۲: در فراقت طاقت من گشت طاق

شماره ۱۰۳: چند خورم خون خود ازدست دل

شماره ۱۰۴: چو من عادت چنین دارم که غم را شادی انگارم

شماره ۱۰۵: می بین که تا چه غایت از تو به درد و تابم

شماره ۱۰۶: باز در دست چرخ بد سازم

شماره ۱۰۷: از همه عالم خریدار توام

شماره ۱۰۸: پیمان شکنا بر سر پیمانت نمی بینم

شماره ۱۰۹: درد هجران تو را داغ جگر ساخته ام

شماره ۱۱۰: دوش با دوست محاکات بجان میگردم

شماره ۱۱۱: دلبری دارم که جان می‌خواهد از من، چون کنم

شماره ۱۱۲: همه عارض تو بینم، چو نظر بر آب دارم

شماره ۱۱۳: مه را وجود گفتن با روی او نیارم

شماره ۱۱۴: از دل گره غم تو بگشادم

شماره ۱۱۵: دوش در عیش و عشرتی بودم

شماره ۱۱۶: بی تو با یک دل، غم دل مانده ام

شماره ۱۱۷: هرغم که دهد عشق تو من خار ندارم

شماره ۱۱۸: یا رب این من، غریب کم خطرم

شماره ۱۱۹: از نو، رقمی بر دل درویش کشیدم

شماره ۱۲۰: کو محرمی که قصه تو در میان نهم

شماره ۱۲۱: بی شب زلف تو سیه روزم

شماره ۱۲۲: چون با غم تو قرار گیرم

شماره ۱۲۳: ره صد رهگذرت میدارم

شماره ۱۲۴: با آنکه در میان دل آتش همی زنم

شماره ۱۲۵: کارم از عشق بجان است، چه تدبیر کنم

شماره ۱۲۶: شب دوش، با دوست می خورده ام

شماره ۱۲۷: خیز تا دست طرب یک دم، به جام می زنیم

شماره ۱۲۸: آنم که زین بر اسب تمنا نهاده‌ام

شماره ۱۲۹: در فراق تو سوخت این جگرم

شماره ۱۳۰: به حق آنکه جز از تو، کسی گزیده نیم

شماره ۱۳۱: بهر کژم که نهی نقش خویش می بینم

شماره ۱۳۲: می‌روم از غم عشق تو چنان بی‌خبرم

شماره ۱۳۳: وه که امروز بحال دگرم

شماره ۱۳۴: ساقی من از خمار شبانه مشوشم

شماره ۱۳۵: پر دردم و بمانده ز درمان خویشتن

شماره ۱۳۶: خه خه آن سوسن سیرابش بین

شماره ۱۳۷: ای سعی کرده عشق تو در خون و جان من

شماره ۱۳۸: ای بر گشاده دست به بیداد عاشقان

شماره ۱۳۹: ای جهان را، یادگار از طغرل و الب ارسلان

شماره ۱۴۰: چیست، شرط عاشقان با بینوائی ساختن

شماره ۱۴۱: این چرخ دغا پیشه دست خوش خوی تو

شماره ۱۴۲: از رهی روی بگردان و برو

شماره ۱۴۳: ای در دل و جان سواری تو

شماره ۱۴۴: باز دل را تازه شد درد کهن با یار نو

شماره ۱۴۵: سیم اگر پیش سمن لافی زد از سیمای او

شماره ۱۴۶: داد دلم نمیدهد زلف ستم پرست تو

شماره ۱۴۷: ای شکرخای شده گوش از تو

شماره ۱۴۸: ای مرهم هر سینه مجروح لب تو

شماره ۱۴۹: ای همه شیران اسیر دام تو

شماره ۱۵۰: ای شکار آویز دل فتراک تو

شماره ۱۵۱: گوهر دیده کرده ام، پیشکش جمال تو

شماره ۱۵۲: ما مانده ایم و جانی، در دست غم بمانده

شماره ۱۵۳: ای مرا چون جان گرامی جام جانپرور بخواه

شماره ۱۵۴: ای غمت در جان من آویخته

شماره ۱۵۵: توسن بسر عنان بمن ده

شماره ۱۵۶: گره مشک، بر سمن چه زنی

شماره ۱۵۷: دگر بار ای دل سنگین فتادی

شماره ۱۵۸: دیدی چگونه ما را، بگذاشتی و رفتی

شماره ۱۵۹: والله که به بیباکی، ناموس جهان بردی

شماره ۱۶۰: دل ببری، تن بزنی، اینت بلائی که توئی

شماره ۱۶۱: ای پشیمان شده ز دلداری

شماره ۱۶۲: من تنگدل و تو تنگ خوئی

شماره ۱۶۳: ای عهد تو جمله نانمازی

شماره ۱۶۴: جانم فدای توست، که جانان من توئی

شماره ۱۶۵: تو که از درد سری آه کنی

شماره ۱۶۶: دیده ی مور است، یا دهان که تو داری

شماره ۱۶۷: ای دل آخر تا کی این دیوانگی

شماره ۱۶۸: کژ نهادی کله، چه سرداری

شماره ۱۶۹: زلف چون بر عذار میفکنی

شماره ۱۷۰: در کار تو از دست بشد عهد جوانی

شماره ۱۷۱: ای به هلاک جان من، عشق تو را کفایتی

شماره ۱۷۲: بر گل چو مثال عنبر انگیزی

شماره ۱۷۳: دلا آن به که با جان در نبندی

شماره ۱۷۴: رخ تو فتنه جهان بودی

شماره ۱۷۵: جانا، همه آیت نکوئی

شماره ۱۷۶: روز تو اقبال و فرخ نیستی

شماره ۱۷۷: چون گشت رخ چمن دل آرای

شماره ۱۷۸: گرد ماه از زلف عنبر می نهی

شماره ۱۷۹: مشک می رنگ، بر سمن چه زنی

شماره ۱۸۰: بدین جمال اگر تو را وفاستی

شماره ۱۸۱: بتن بودم امروز چون ناتوانی

شماره ۱۸۲: صبحدم آن روی چون نگارچه شوئی

شماره ۱۸۳: سوزی است مرا در دل دانی که چسان سوزی

شماره ۱۸۴: بس کاین دل زار ریش کردی

شماره ۱۸۵: کره مشک بر سمن چه زنی

شماره ۱۸۶: ای قاعده ی بزرگواری

شماره ۱۸۷: ای بنده ی لب تو، لب آبدار می

شماره ۱۸۸: شبگیر و تنها می‌روی ای شمع دل‌ها تا کجا

شماره ۱۸۹: زهی چتر قمر طرف کلاهت

شماره ۱۹۰: هرکه عشقت خرید جان بفروخت

شماره ۱۹۱: نیم شبان دلبرک نیم مست

شماره ۱۹۲: بر آن کس که کمتر ز سگ باد پیشت

شماره ۱۹۳: جشن فرخنده نوروز جهان افروز است

شماره ۱۹۴: رو که میدان جهان میدان توست