زلف چون بر عذار میفکنی
لیل را در نهار میفکنی
چون لبت مست لطف میگردد
باده را در خمار میفکنی
جانی آویخته است برفتراک
تا نظر بر شکار میفکنی
هر کجا مهر در میان آمد
خویشتن بر کنار میفکنی
خرما با تو کی دود که بجور
اسب بر روزگار میفکنی
همچو سوزن، اگرچه سرتیزی
بخیه بر روی کار میفکنی
صف ناموس تو شکست آرد
زانکه در چنگ یار میفکنی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های عشق و دلدادگی اشاره دارد. شاعر با زبان تصویرسازی، توصیفاتی از عشق و خواستنی‌هایی که برای محبوبش دارد، ارائه می‌دهد. از زلف و لب محبوب شروع می‌کند و این که چگونه هر چیز زیبا و باارزش به عشق و زیبایی او نسبت داده می‌شود. شاعر همچنین به احساسات عمیق و دل‌تنگی‌هایی که در پی عشق به وجود می‌آید اشاره می‌کند و در نهایت بر شکست‌های ممکن در روابط عاطفی تاکید می‌کند. به طور کلی، شعر بیانگر تجربه‌های عاشقانه و نوسانات احساسی مرتبط با آن است.
هوش مصنوعی: موهای تو مانند شب زیبایی را به چهره می‌آراید و روز را نیز به شب تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی لب‌های تو به لطف نعمت‌ها دچار حالت مستی می‌شوند، باده را در حالتی کسالت‌بار و مغموم قرار می‌دهی.
هوش مصنوعی: روحی در آستانه خطر قرار دارد تا به نظاره شکار بنشیند و نگاهش را از آن برنگرداند.
هوش مصنوعی: هر جا که عشق و محبت حضور داشته باشد، خود را از آن دور نکن.
هوش مصنوعی: خرما برای تو چقدر بی‌ارزش است که مانند اسب بر روزگار می‌تازی.
هوش مصنوعی: همانند سوزنی که هرچند نوک تیز دارد، ولی با دقت و ظرافت دوخت را انجام می‌دهد، شما نیز باید با دقت و توجه بر روی کار خود تمرکز کنید.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی از روی زیبایی و جذابیت معشوقه‌ات دفاع کنی، ممکن است در این کار شکست بخوری، چون او در چنگال عشق و محبت دیگری قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.