پسته خندان تو شکر فشاند
سنبل پرتاب تو عنبر فشاند
ناز تو چون باز نوشت آستین
دامن کبر از دو جهان بر فشاند
در قدم عشوه ی تو، بس که دوش
عشق ز رخساره ی من زر فشاند
وز قبل تیره گی چشم من
لعل تو یا رب، که چه گوهر فشاند
از رخ و زلف تو خیالی برست
دست شرف بر شب و اختر فشاند
شعله من دامن کردون بسوخت
لطف تو چون آستی اندر فشاند
بود اثیر آندم و یک جان خشک
بر سر این یکدو غزل برفشاند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق میپردازد. شاعر با تشبیهات مختلف، تاثیر زیباییهای معشوق را بر جهان و دل خود بیان میکند. پسته خندان و عطر سنبل به عنوان نمادهایی از لطافت و خوشبوئی معشوق ذکر شدهاند و ناز و عشوههای او به قدری تأثیرگذارند که عشق و زیبایی از چهرهاش جاری میشود. شاعر همچنین به احساسات و اشتیاق خود اشاره میکند و درمییابیم که زیبایی معشوق باعث شعلهور شدن عشق در دل او شده است. به طور کلی، این شعر حاکی از شیدایی و فریبندگی معشوق است که دل شاعر را تسخیر کرده است.
هوش مصنوعی: پستهای که تو به آن میخندی، شیرینیاش را به نمایش میگذارد و سنبلهایی که تو میاندازی، بویی مانند عنبر منتشر میکنند.
هوش مصنوعی: زیبایی و فریبندگی تو چنان است که باعث میشود انسان از هر دو جهان گذشته و از خود برتر شود.
هوش مصنوعی: عشق تو به قدری جذاب است که شب گذشته، به خاطر زیبایی صورتم، طلا از چهرهام ریخته شد.
هوش مصنوعی: از زمان تاریکی چشم من، ای پروردگار، لعل تو را میزنم که چه جواهر با ارزشی بر زمین میریزد.
هوش مصنوعی: چهره و موهای تو تصویری زیبا و دلنواز را به وجود آورد که بر شب و ستارهها عظمت و شکوه میبخشد.
هوش مصنوعی: شعله من از محبت تو بالا گرفت و دامنم را سوزاند، همانطور که آتش در دامن میافتد و میسوزاند.
هوش مصنوعی: در آن زمان، حالتی شگرف و انسانی بیروح بر سر این دو غزل وجود داشت و آن دو غزل مانند برفی بر زمین افکنده شده بودند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.