یک نظر در صورت آن روح روحانی نگر
بسته سنبل پای گل بر سرو بستانی نگر
تا سپهر گوی زن بینی مه چوگان گذار
خیز و در میدانش بریکران چوگانی نگر
میر خوبان است، کاورده است منشور جمال
اینک اینک بر رخش طغرای سلطانی نگر
در شکنج غبغبش چاه ذقن محبوس ماند
یارب آن زندان دل ها، چاه زندانی نگر
دعوی خون گرد بر من، خط او گفتم چرا
گفت کاینک حجتی شرعی و برهانی نگر
زلف و چهرش بر کنار شام بادو نیمروز
با سپاه کفر بر مرز مسلمانی نگر
قاصدا، یک ره به تبریز آی و رخسارش به بین
مصر اعظم دار ملک ماه کنعانی نگر
با گشاد غمزه ی تیرافکنش بر راه او
گشتگان آشکار از زخم پنهانی نگر
در نثار موکب حسنش اثیر از اشک خون
بر سر مژگان گرفته لعل پیگانی نگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جاذبه‌ی روحانی یک معشوق می‌پردازد. شاعر به تمثیل‌های زیبایی از طبیعت و عشق اشاره می‌کند، از جمله سنبل و گل، که نماد زیبایی هستند. او به توصیف چهره و رفتار معشوق پرداخته و اشاره می‌کند که زیبایی او مانند طغرا و علامت سلطانی است. همچنین وجود چاه ذقن نشان‌دهنده‌ی عمق عشق و احساس زندانی دل‌هاست. شاعر در ادامه به تنش‌های دینی و فرهنگی اشاره می‌کند و از قاصدی می‌خواهد تا به تبریز رفته و زیبایی‌های معشوق را ببیند. در نهایت، شاعر احساسات عمیق خود را در کلمات به تصویر می‌کشد و عشق را به شکلی شگفت‌آور و عاطفی توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: به یک نگاه به چهره آن روح آرام و معنوی بینداز. همچنین به زیبایی گل‌ها و سروهای باغ توجه کن که مانند سنبل در پای یکدیگر خود را نشان داده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر در آسمان، مه مانند گوی در حال چرخش است، از جا برخیز و در میدان بازی، به تماشای زیبایی چاهانی که در آن بازی می‌کنند، بنگر.
هوش مصنوعی: این فرد، بهترین زیبایی‌ها را به خود گرفته است و اکنون می‌توانی زیبایی‌های او را مشاهده کنی که مانند نشان سلطنت در چهره‌اش جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: در حالت منحنی گردنش، چاه ذقن به دام افتاده است. ای کاش بتوانی آن زندان دل‌ها را ببینی که چاه همچون زندانی است.
هوش مصنوعی: بر من ادعای انتقام خون تو مطرح شده است، اما خط او را که دیدم، گفتم چرا این را بیان کردی؟ اکنون ببین که این حجت و دلیل قابل توجهی است.
هوش مصنوعی: موها و چهره‌اش کنار شام، در دل نیمروز، با لشگری از کافران بر مرز مسلمانان، نگاهی کن.
هوش مصنوعی: ای رسیدن، یک بار به تبریز برو و چهره‌اش را ببین، به مانند چهره‌ی ملکه مصر که ماهی از سرزمین کنعان است.
هوش مصنوعی: با نگاهی پر از فریب و جذابیتش، افرادی که در مسیر او حرکت می‌کنند، به وضوح از دردهای نهانی که دارند، نمایان می‌شوند.
هوش مصنوعی: در تشییع و احترام به زیبایی‌های او، اشک‌های خونین بر روی مژگان من نشسته است. به رنگ لعل و سرخ، همچون نگین‌های زیبایی می‌درخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر
ذره ئی در خود فرو پیچد بیابانی نگر
حسن بی پایان درون سینهٔ خلوت گرفت
آفتاب خویش را زیر گریبانی نگر
بر دل آدم زدی عشق بلاانگیز را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.