ای غمت در جان من آویخته
نه، که خود با جان من آمیخته
یاد رویت، در نگارستان دل
صد هزاران، مهر و مه انگیخته
غمزه‌ی خونخواره‌ی بی‌آب تو
آب چشم و خون دلها ریخته
خاکپاشان دو عالم را هوات
آب، بر رخ خاک، بر سر بیخته
دوری روی تو، دور از روی تو
کار من چون زلف بر هم ریخته
باد سردم هر دم، از نوکِ مژه
صد هزاران نکته اشک آویخته
هرکه را با خویشتن خوانده غمت
چون اثیر از خویشتن بگریخته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر نشان‌دهنده‌ی عشق و خواهش‌های اوست. او از معشوق درخواست می‌کند که زیبایی‌ها و محبتش را به او نشان دهد. شاعر به توسن (اسب) و عنان (مهار) اشاره می‌کند و دعوت به نزدیکی و بوسه می‌کند. او به جذابیت چهره و لب‌های معشوق اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که با محبتش او را راضی کند. در نهایت، شاعر از دشنام‌های معشوق نیز به عنوان نوعی محبت یاد می‌کند و می‌گوید که حتی از آن نیز راضی است. به طور کلی، شعر به حس عمیق عشق و آرزوهای شاعر اشاره دارد.
هوش مصنوعی: اندوه تو در وجود من چنان گره خورده که انگار جزئی از جان من شده است.
هوش مصنوعی: یاد چهره‌ات در دل من، که مثل یک باغ پر از زیبایی‌ست، میلیون‌ها احساس عشق و جذابیت را برانگیخته.
هوش مصنوعی: نگاه نگاهی خشمگین و آسیب‌زننده تو، باعث شده که اشک و خون دلها بریزد.
هوش مصنوعی: آب و هوای دو جهان، بر چهره خاک می‌بارد و بر سر آن پاشیده می‌شود.
هوش مصنوعی: دوری از تو باعث شده که کارهایم بی‌نظم و آشفته شوند، همانطور که زلف‌های به هم ریخته بی‌نظم هستند.
هوش مصنوعی: هر لحظه از چشمان من قطرات اشکی آویزان می‌شوند که مانند نکات و نکته‌سنجی‌های زیادی به نظر می‌رسند، در حالی که باد سردی به وجودم می‌وزد.
هوش مصنوعی: هر کس که به درون خود نگریسته و خودش را شناخته باشد، غم و اندوهش مانند یک مگس از او دور شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پر بکنده، چنگ و چنگل ریخته
خاک گشته، باد خاکش بیخته
من نه ارزیزم ز کانِ انگیخته
من عزیزم از فلک بگریخته
چرخ در بالام گوهر تافته
طبع در پهنام عنبر بیخته
آسمان رنگم ولیک از روی شکل
[...]
ای زگرد ماه مشگ آویخته
وی بگرد لاله عنبر پیخته
هرکجا عکس جمالت برفتاد
صورت صد یوسفست انگیخته
ای بسا دلهای جان افشان که هست
[...]
شب شنیدستی ز روز آویخته
ماه دیدستی ز مشک انگیخته
لاله پیش روی نرگس صف زده
گِرد مرجان گَرد عنبر بیخته
این همه بر روی زیبا روی اوست
[...]
عشق با انسان و آن آمیخته
روح اندر خاک‌دان آویخته
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.