توسن بسر عنان بمن ده
وان لعل شکر فشان بمن ده
این چهره چوزعفران نگه کن
آن لعل شکر نشان بمن ده
پنهان ز رقیب، نیم بوسی
پیش آر سرو، نهان بمن ده
وامی است مرا، بر آن لب خوش
رهنی بسر زیان بمن ده
یک شب، تو بخواه این حوالت
آن بسته دُر دهان بمن ده
دشنام تو مدحت اثیر است
راضی شدم از تو، آن بمن ده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر نشاندهندهی عشق و خواهشهای اوست. او از معشوق درخواست میکند که زیباییها و محبتش را به او نشان دهد. شاعر به توسن (اسب) و عنان (مهار) اشاره میکند و دعوت به نزدیکی و بوسه میکند. او به جذابیت چهره و لبهای معشوق اشاره میکند و از او میخواهد که با محبتش او را راضی کند. در نهایت، شاعر از دشنامهای معشوق نیز به عنوان نوعی محبت یاد میکند و میگوید که حتی از آن نیز راضی است. به طور کلی، شعر به حس عمیق عشق و آرزوهای شاعر اشاره دارد.
هوش مصنوعی: به من اجازه بده تا مهار اسب تندرو را در دستانم بگیرم و آن نگین سرخ رنگ را که باعث میشود شکر به زمین بریزد، به من بسپار.
هوش مصنوعی: به زیبایی و جذابیت چهرهای که مانند زعفران درخشان است، نگاه کن و آن لعل زیبا که نشانی از شکر دارد را به من نشان بده.
هوش مصنوعی: پنهانی از رقیب، نیمهای از بوسه را به پیش بیاور و به من بده تا با مخفیانهترین حالت آن را دریافت کنم.
هوش مصنوعی: به من بده وامی که بر آن لب خوش، با رهنی دلکش، به زیانم خواهد بود.
هوش مصنوعی: یک شب، از تو میخواهم که این هدیهٔ زیبا را که در دستانت هست، به من بدهی.
هوش مصنوعی: دشنام تو برای من مانند ستایش است، من از تو راضی شدم، آن را به من بده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.