در خون دل نشاندم روی ازفراق رویش
قدی چو سرو گردم موی از فراق رویش
جوئی است ز آب خضرش، در چشمه لب من
بر شیب رخ براندم، جوی از فراق رویش
تا آب صبح صادق، رویش بگشت برشب
بر خاک تیره دادم، خوی از فراق رویش
در لاله می، نه بینم رنگ از وصال رنگش
وز گل نمی پذیرم بوی از فراق رویش
بی گوی غبغب او چوگان قد اثیر است
چوگان هربلا را، گوی ازفراق رویش
ای عشق یکزمان زدل من نفورباش
ای دل چو عاشقی به بلاها صبور باش
عشق آتشی است کاب دودیده شراراوست
دادمت پند و گفتمت زین کاردور باش
دیوانه وار بسته زنجیر زلف باش
پروانه وار سوخته نارو نور باش
گاهی بسان آتش سوزان زبانه زن
گاهی میان آتش سوزان بخور باش
ای عاشقی که موی شکافی بکار عشق
ز آهن شکاف غمزه خوبان، حذور باش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از درد و اشتیاق ناشی از دوری معشوق سخن می‌گوید. او از غم دل و تاثیر فراق بر وجودش می‌نویسد و تشبیهاتی زیبا به کار می‌برد تا احساساتش را بیان کند. حسی از جدایی و longing در تمام ابیات حس می‌شود. او بر زیبایی‌های معشوق تأکید می‌کند و عشق را به آتش و زنجیرهایی تشبیه می‌کند که دل را به درد می‌آورند. در نهایت، شاعر به ضرورت تحمل و صبر در عشق اشاره می‌کند و از عاشق می‌خواهد که در میان آتش عشق صبور باشد و به زنجیر زلف معشوق وابسته بماند.
هوش مصنوعی: من در دل خود درد و رنجی از دوری معشوقم دارم، و به خاطر آن، چهره‌ام را در خون اشک غوطه‌ور کرده‌ام. از این دوری، قد بلند و زیبا مانند سرو از من دور شده، و موی من به غم فراق او دگرگون گشته است.
هوش مصنوعی: یک جوی آبی هست که از چشمه‌ای در لب من می‌جوشد و بر روی شیب صورتم سرازیر می‌شود، که از دوری چهره‌اش نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که صبح زود به زمین بتابد و شب را از بین ببرد، من به خاطر دوری از چهره‌اش بر خاک تیره اشک ریخته‌ام.
هوش مصنوعی: در گل لاله، رنگی از بوسه و نزدیکی او نمی بینم و از گل هم هیچ بویی از دوری و جدایی‌اش نمی‌گیرم.
هوش مصنوعی: چهره او مانند توپ چوگان در میدان جنگ است و با دوری از روی او، آن توپ دیگر نخواهد چرخید.
هوش مصنوعی: ای عشق، یک بار هم از دل من دور شو. ای دل، چون عاشق هستی، در برابر مشکلات شکیبا باش.
هوش مصنوعی: عشق مانند آتشی است که می‌تواند شدید و سوزان باشد. به تو نصیحت کردم و گفتم از این ماجرا دور باش و احتیاط کن.
هوش مصنوعی: به شکلی دیوانه‌وار به زنجیر زلف محبوب گرفتار شو و مانند پروانه‌ای که در آتش عشق عاشقانه سوخته است، به نور عشق تبدیل شو.
هوش مصنوعی: گاهی مانند آتش سوزان و سرحال باش، گاهی هم در میان آتش سوزان آرام و بی‌حرکت بمان.
هوش مصنوعی: ای عاشق، تو که با عشق خود درد و رنج را به راحتی تحمل می‌کنی، باید در برابری غم و حسرت به خودت و دیگران یادآوری کنی که همیشه در کنار زیبایی‌ها و محبت‌ها باشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.