رخ او دیده را بصر بخشد
لب او کام را شکر بخشد
دو گروهی بر افتد از شب و روز
اگر اقطاع حسن بر بخشد
حلقه زلف ذره پرور او
جان آزاده را کمر بخشد
در ره او هم از گله داری است
هر که مردانه وار سر بخشد
باده مستی است عشق او که مپرس
هر زمانم غم دگر بخشد
خاک کویش ز اشک چهره مرا
بس که چون رنگ سیم و زر بخشد
بی نظیر جهان شود چو اثیر
هر که را عشق او نظر بخشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و زیبایی است. شاعر به وصف زیبایی‌های معشوق می‌پردازد و می‌گوید که چهرهٔ او زندگی را به چشم بیننده می‌بخشد و لبانش شیرینی را به کام انسان‌ها می‌رساند. عشق او همچون باده‌ای مست‌کننده است که همیشه غم‌های جدیدی را به دل می‌آورد. خاک کوی او، با اشک‌های چهرهٔ عاشق، مانند نقره و طلا می‌درخشد. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که عشق او هر کسی را بی‌نظیر و خاص می‌کند.
هوش مصنوعی: چهره او چشم را روشنی می‌بخشد و لبانش کام را مثل شکر شیرین می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی و خوبی‌ها در میان شب و روز تقسیم شود، دو گروه به سمت آن کشیده خواهند شد.
هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند جان آزاد را بیشتر از حلقه‌های مو و زیبایی او به بند بکشد و تسخیر کند.
هوش مصنوعی: در مسیر او، کسانی که با شجاعت و صداقت به راه می‌روند، در دل خود احساس دغدغه و نگرانی دارند.
هوش مصنوعی: عشق او مانند شرابی است که مرا همیشه مست می‌کند و هر بار غم جدیدی بر دلم می‌نهد.
هوش مصنوعی: خاک آنجا که او است، از اشک‌های چهره‌ام به حدی نرم و زیبا شده که همچون نقره و طلا می‌درخشد.
هوش مصنوعی: هر کسی که عشق او را ببیند، به مانند جواهر بی‌نظیر در دنیا خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شهی وقت بزم زر بخشد
شاه ما روز رزم سر بخشد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.