حرف آخر قافیه

شمارهٔ ۱: چه خرمی است که امروز نیست زنگان را

شمارهٔ ۲: زهی فرمانده مطلق جهان را

شمارهٔ ۳: ز میان ببرد ناگه، دل من بتی شکر لب

شمارهٔ ۴: مدامم ده، که ایامم مدام است

شمارهٔ ۵: صبحدمان، ازمی گل بوی مست

شمارهٔ ۶: گرچه سوگندان خوری، کاکنون نکوتر دارمت

شمارهٔ ۷: مشرق مه دور گریبان اوست

شمارهٔ ۸: شکر، زلعل تو در لولوی خوشاب شکست

شمارهٔ ۹: بی روی تو، روی خرمی نیست

شمارهٔ ۱۰: در عشق تو یک کار مرا ساز و نسق نیست

شمارهٔ ۱۱: چون مرا دولت وصل تو، شبی روزی نیست

شمارهٔ ۱۲: مه رخم، سرو قامت افتاده ست

شمارهٔ ۱۳: یا رب آن ماه تمام، آن من است

شمارهٔ ۱۴: این زبان کاندرین دهان من است

شمارهٔ ۱۵: ای اختری، که شاه کواکب غلام توست

شمارهٔ ۱۶: بازار تو را کرانه ئی نیست

شمارهٔ ۱۷: کس به عشق تو دستیارم نیست

شمارهٔ ۱۸: طبیب درد بیدرمان کدام است

شمارهٔ ۱۹: خیزید و می آرید که هنگام بهار است

شمارهٔ ۲۰: یا رب آن روح ممثل چه خوش است

شمارهٔ ۲۱: با دل بد عهد تو گاو گل سر دامن است

شمارهٔ ۲۲: آن چشم مست بین که خرد در خمار اوست

شمارهٔ ۲۳: ازفلک آن ماه کون آمده است

شمارهٔ ۲۴: کار ستمت بجان رسیده است

شمارهٔ ۲۵: یا رب آن روی است با آن زیب و کشّی یا مه است

شمارهٔ ۲۶: یک امروزت سر من چاکرت هست

شمارهٔ ۲۷: محرم عشق را حکایت نیست

شمارهٔ ۲۸: هنگامه ی خورشید ز رخسار تو بشکست

شمارهٔ ۲۹: هیچ، دردی بتو ای مایه درمان مرساد

شمارهٔ ۳۰: یاد میدار که از مات نمی آید یاد

شمارهٔ ۳۱: چو لب افق بخندید و دم صبا بر آمد

شمارهٔ ۳۲: من خاکِ چنان بادم کو زلفِ تو جنباند

شمارهٔ ۳۳: تدبیر دل مرا نمیخواهد

شمارهٔ ۳۴: هرکه دل بر سرو بالائی نهد

شمارهٔ ۳۵: هرکه در دامن تو آویزد

شمارهٔ ۳۶: بی غم عشق تو دل بکار نیاید

شمارهٔ ۳۷: دوستی یکدل و دمساز نماند

شمارهٔ ۳۸: خوی تو باجور روزگار بسازد

شمارهٔ ۳۹: خیمه در کوی یار خواهم زد

شمارهٔ ۴۰: همچو بالای تو سروی بچمن می نرسد

شمارهٔ ۴۱: دل به عشق تو جانسپاری کرد

شمارهٔ ۴۲: وقت بیاید که دور غم به سر آید

شمارهٔ ۴۳: روزی که جفاهای تو بر یاد من آید

شمارهٔ ۴۴: رخ او دیده را بصر بخشد

شمارهٔ ۴۵: نه صفای تو در بصر گنجد

شمارهٔ ۴۶: آنرا که چنان سلسله ها بافته باشد

شمارهٔ ۴۷: روی تو، ممالک جهان ارزد

شمارهٔ ۴۸: گه بود ماه که با روی تو از کوه بر آید

شمارهٔ ۴۹: گر نقاب از دورخ براندازد

شمارهٔ ۵۰: نام تو، بهر زبان در افتاد

شمارهٔ ۵۱: حسن رویش دیده پرخون میکند

شمارهٔ ۵۲: از تو هر آنچه برمن درویش میرود

شمارهٔ ۵۳: جهان پیرباز از دست نیسان خرقه می پوشد

شمارهٔ ۵۴: با سرو قدت چمن بسوزد

شمارهٔ ۵۵: دهان تنگ آن دلبر نشان طبع من دارد

شمارهٔ ۵۶: شام از طرب رخت سحر گردد

شمارهٔ ۵۷: لعل تو به نکته دُر چکاند

شمارهٔ ۵۸: یار دست جور در جان میکند

شمارهٔ ۵۹: جان نقش رخ تو بر بصر دارد

شمارهٔ ۶۰: وصلش مرا قرین سعادت نمیکند

شمارهٔ ۶۱: از عشق تو بوی خون همی آید

شمارهٔ ۶۲: دل ز دست غمت بجان نجهد

شمارهٔ ۶۳: باز مرا عشق کهن تازه شد

شمارهٔ ۶۴: هر محتشمی پایه عشق تو ندارد

شمارهٔ ۶۵: تن بی غم تو جان نمیخواهد

شمارهٔ ۶۶: از لب یار شکر می باید

شمارهٔ ۶۷: که را هجرت به پرسش کمتر آید

شمارهٔ ۶۸: دست ار، همه بتان بجمال و وفا برند

شمارهٔ ۶۹: وصل شک نیست که در می باید

شمارهٔ ۷۰: بهار امسال خوشتر می نماید

شمارهٔ ۷۱: هر آنکس را که دلداری چو آن سرو سهی باشد

شمارهٔ ۷۲: یکدمت خود غم دلم دارد

شمارهٔ ۷۳: تهمت اشکم چو پیدا میشود

شمارهٔ ۷۴: مرغی یگانه بودم یاری بدستم آمد

شمارهٔ ۷۵: یارستم پیشه باز، دست جفا می برد

شمارهٔ ۷۶: آتش عشق تو چون زبانه برآرد

شمارهٔ ۷۷: دل بر امید وصل تو جان را همی زند

شمارهٔ ۷۸: دردی است در دیار که درمان نمیبرد

شمارهٔ ۷۹: جهان، جان فشاند چو روی تو بیند

شمارهٔ ۸۰: باز دل در عشق رائی میزند

شمارهٔ ۸۱: با آنکه بهشیاری همتات نمی افتد

شمارهٔ ۸۲: تو را اگر تو، توئی عالمی شکار بود

شمارهٔ ۸۳: پایه حسن تو آفتاب ندارد

شمارهٔ ۸۴: با که گویم راز چون همدم نماند

شمارهٔ ۸۵: پسته خندان تو شکر فشاند

شمارهٔ ۸۶: مشتری غاشیه مهر تو بر دوش کشد

شمارهٔ ۸۷: امید وصل غم روز هجر چون شب شمع

شمارهٔ ۸۸: جور تو گر عنان بجنباند

شمارهٔ ۸۹: مرا براین نسزاید که از تو باشم دور

شمارهٔ ۹۰: تا تولای تو کردم شدم از خود بیزار

شمارهٔ ۹۱: آن زلف مشوش بین در عنبر و بان منگر

شمارهٔ ۹۲: دلا فتراک آن جان و جهان گیر

شمارهٔ ۹۳: یک نظر در صورت آن روح روحانی نگر

شمارهٔ ۹۴: دلبری دارم که یارب زینهار

شمارهٔ ۹۵: ای ز تو بر هر دماغی صد هوس

شمارهٔ ۹۶: مسلمانان فغان از دست چشم کافر مستش

شمارهٔ ۹۷: گر ز کوی عاشقانی، تا عدم هم خانه باش

شمارهٔ ۹۸: تو چه گوئی ار بپرسم زلب شکرفشانش

شمارهٔ ۹۹: در خون دل نشاندم روی ازفراق رویش

شمارهٔ ۱۰۰: مهمان تو آمد دل در باغ رضا خوان کش

شمارهٔ ۱۰۱: در فراقت طاقت من گشت طاق

شمارهٔ ۱۰۲: چند خورم خون خود ازدست دل

شمارهٔ ۱۰۳: چو من عادت چنین دارم که غم را شادی انگارم

شمارهٔ ۱۰۴: می بین که تا چه غایت از تو به درد و تابم

شمارهٔ ۱۰۵: باز در دست چرخ بد سازم

شمارهٔ ۱۰۶: از همه عالم خریدار توام

شمارهٔ ۱۰۷: پیمان شکنا بر سر پیمانت نمی بینم

شمارهٔ ۱۰۸: درد هجران تو را داغ جگر ساخته ام

شمارهٔ ۱۰۹: دوش با دوست محاکات بجان میگردم

شمارهٔ ۱۱۰: دلبری دارم که جان می‌خواهد از من، چون کنم

شمارهٔ ۱۱۱: همه عارض تو بینم، چو نظر بر آب دارم

شمارهٔ ۱۱۲: مه را وجود گفتن با روی او نیارم

شمارهٔ ۱۱۳: از دل گره غم تو بگشادم

شمارهٔ ۱۱۴: دوش در عیش و عشرتی بودم

شمارهٔ ۱۱۵: بی تو با یک دل، غم دل مانده ام

شمارهٔ ۱۱۶: هرغم که دهد عشق تو من خار ندارم

شمارهٔ ۱۱۷: یا رب این من، غریب کم خطرم

شمارهٔ ۱۱۸: از نو، رقمی بر دل درویش کشیدم

شمارهٔ ۱۱۹: کو محرمی که قصه تو در میان نهم

شمارهٔ ۱۲۰: بی شب زلف تو سیه روزم

شمارهٔ ۱۲۱: چون با غم تو قرار گیرم

شمارهٔ ۱۲۲: ره صد رهگذرت میدارم

شمارهٔ ۱۲۳: با آنکه در میان دل آتش همی زنم

شمارهٔ ۱۲۴: کارم از عشق بجان است، چه تدبیر کنم

شمارهٔ ۱۲۵: شبِ دوش، با دوست می خورده ام

شمارهٔ ۱۲۶: خیز تا دست طرب یکدم، بجام می زنیم

شمارهٔ ۱۲۷: آنم که زین بر اسب تمنا نهاده ام

شمارهٔ ۱۲۸: در فراق تو سوخت این جگرم

شمارهٔ ۱۲۹: به حق آنکه جز از تو، کسی گزیده نیم

شمارهٔ ۱۳۰: بهر کژم که نهی نقش خویش می بینم

شمارهٔ ۱۳۱: می‌روم از غم عشق تو چنان بی‌خبرم

شمارهٔ ۱۳۲: وه که امروز بحال دگرم

شمارهٔ ۱۳۳: ساقی من از خمار شبانه مشوشم

شمارهٔ ۱۳۴: پر دردم و بمانده ز درمان خویشتن

شمارهٔ ۱۳۵: خه خه آن سوسن سیرابش بین

شمارهٔ ۱۳۶: ای سعی کرده عشق تو در خون و جان من

شمارهٔ ۱۳۷: ای بر گشاده دست به بیداد عاشقان

شمارهٔ ۱۳۸: ای جهان را، یادگار از طغرل و الب ارسلان

شمارهٔ ۱۳۹: چیست، شرط عاشقان با بینوائی ساختن

شمارهٔ ۱۴۰: این چرخ دغا پیشه دست خوش خوی تو

شمارهٔ ۱۴۱: از رهی روی بگردان و برو

شمارهٔ ۱۴۲: ای در دل و جان سواری تو

شمارهٔ ۱۴۳: باز دل را تازه شد درد کهن با یار نو

شمارهٔ ۱۴۴: سیم اگر پیش سمن لافی زد از سیمای او

شمارهٔ ۱۴۵: داد دلم نمیدهد زلف ستم پرست تو

شمارهٔ ۱۴۶: ای شکرخای شده گوش از تو

شمارهٔ ۱۴۷: ای مرهم هر سینه مجروح لب تو

شمارهٔ ۱۴۸: ای همه شیران اسیر دام تو

شمارهٔ ۱۴۹: ای شکار آویز دل فتراک تو

شمارهٔ ۱۵۰: گوهر دیده کرده ام، پیشکش جمال تو

شمارهٔ ۱۵۱: ما مانده ایم و جانی، در دست غم بمانده

شمارهٔ ۱۵۲: ای مرا چون جان گرامی جام جانپرور بخواه

شمارهٔ ۱۵۳: ای غمت در جان من آویخته

شمارهٔ ۱۵۴: توسن بسر عنان بمن ده

شمارهٔ ۱۵۵: گره مشک، بر سمن چه زنی

شمارهٔ ۱۵۶: دگر بار ای دل سنگین فتادی

شمارهٔ ۱۵۷: دیدی چگونه ما را، بگذاشتی و رفتی

شمارهٔ ۱۵۸: والله که به بیباکی، ناموس جهان بردی

شمارهٔ ۱۵۹: دل ببری، تن بزنی، اینت بلائی که توئی

شمارهٔ ۱۶۰: ای پشیمان شده ز دلداری

شمارهٔ ۱۶۱: من تنگدل و تو تنگ خوئی

شمارهٔ ۱۶۲: ای عهد تو جمله نانمازی

شمارهٔ ۱۶۳: جانم فدای توست، که جانان من توئی

شمارهٔ ۱۶۴: تو که از درد سری آه کنی

شمارهٔ ۱۶۵: ای دل آخر تا کی این دیوانگی

شمارهٔ ۱۶۶: کژ نهادی کُله، چه سرداری

شمارهٔ ۱۶۷: زلف چون بر عذار میفکنی

شمارهٔ ۱۶۸: در کار تو از دست بشد عهد جوانی

شمارهٔ ۱۶۹: ای به هلاک جان من، عشق تو را کفایتی

شمارهٔ ۱۷۰: بر گل چو مثال عنبر انگیزی

شمارهٔ ۱۷۱: دلا آن به که با جان در نبندی

شمارهٔ ۱۷۲: رخ تو فتنه جهان بودی

شمارهٔ ۱۷۳: جانا، همه آیت نکوئی

شمارهٔ ۱۷۴: روز تو اقبال و فرخ نیستی

شمارهٔ ۱۷۵: چون گشت رخ چمن دل آرای

شمارهٔ ۱۷۶: گرد ماه از زلف عنبر می نهی

شمارهٔ ۱۷۷: مشک می رنگ، بر سمن چه زنی

شمارهٔ ۱۷۸: بدین جمال اگر تو را وفاستی

شمارهٔ ۱۷۹: بتن بودم امروز چون ناتوانی

شمارهٔ ۱۸۰: صبحدم آن روی چون نگارچه شوئی

شمارهٔ ۱۸۱: سوزی است مرا در دل دانی که چسان سوزی

شمارهٔ ۱۸۲: بس کاین دل زار ریش کردی

شمارهٔ ۱۸۳: کره مشک بر سمن چه زنی

شمارهٔ ۱۸۴: ای قاعده ی بزرگواری

شمارهٔ ۱۸۵: ای بنده ی لب تو، لب آبدار می

شمارهٔ ۱۸۶: شبگیر و تنها می‌روی ای شمع دل‌ها تا کجا

شمارهٔ ۱۸۷: زهی چتر قمر طرف کلاهت

شمارهٔ ۱۸۸: هرکه عشقت خرید جان بفروخت

شمارهٔ ۱۸۹: نیم شبان دلبرک نیم مست

شمارهٔ ۱۹۰: بر آن کس که کمتر ز سگ باد پیشت

شمارهٔ ۱۹۱: جشن فرخنده نوروز جهان افروز است

شمارهٔ ۱۹۲: رو که میدان جهان میدان توست