حرف آخر قافیه

شماره ۱: چه خرمی‌ست که امروز نیست زنگان را

شماره ۲: زهی فرمانده مطلق جهان را

شماره ۳: ز میان ببرد ناگه دل من بتی شکرلب

شماره ۴: مدامم ده که ایامم مدام است

شماره ۵: صبحدمان از می گل بوی مست

شماره ۶: گرچه سوگندان خوری که‌اکنون نکوتر دارمت

شماره ۷: مشرق مه دور گریبان اوست

شماره ۸: شکر ز لعل تو در لولوی خوشاب شکست

شماره ۹: بی روی تو روی خرمی نیست

شماره ۱۰: در عشق تو یک کار مرا ساز و نسق نیست

شماره ۱۱: چون مرا دولت وصل تو شبی روزی نیست

شماره ۱۲: مه رخم سرو قامت افتاده ست

شماره ۱۳: یا رب آن ماه تمام آن من است

شماره ۱۴: این زبان کاندرین دهان من است

شماره ۱۵: ای اختری که شاه کواکب غلام توست

شماره ۱۶: بازار تو را کرانه‌ای نیست

شماره ۱۷: کس به عشق تو دستیارم نیست

شماره ۱۸: طبیب درد بیدرمان کدام است

شماره ۱۹: رخسار آن نگارین یارب چه شاهداست

شماره ۲۰: خیزید و می آرید که هنگام بهار است

شماره ۲۱: یا رب آن روح ممثل چه خوش است

شماره ۲۲: با دل بد عهد تو گاو گل سر دامن است

شماره ۲۳: آن چشم مست بین که خرد در خمار اوست

شماره ۲۴: ازفلک آن ماه کون آمده است

شماره ۲۵: کار ستمت بجان رسیده است

شماره ۲۶: یارب آن روی است با آن زیب و کشی یا مه است

شماره ۲۷: یک امروزت سر من چاکرت هست

شماره ۲۸: محرم عشق را حکایت نیست

شماره ۲۹: هنگامه ی خورشید ز رخسار تو بشکست

شماره ۳۰: هیچ دردی به تو ای مایه درمان مرساد

شماره ۳۱: یاد میدار که از مات نمی آید یاد

شماره ۳۲: چو لب افق بخندید و دم صبا بر آمد

شماره ۳۳: من خاک چنان بادم کو زلف تو جنباند

شماره ۳۴: تدبیر دل مرا نمی‌خواهد

شماره ۳۵: هرکه دل بر سرو بالائی نهد

شماره ۳۶: هرکه در دامن تو آویزد

شماره ۳۷: بی غم عشق تو دل بکار نیاید

شماره ۳۸: دوستی یکدل و دمساز نماند

شماره ۳۹: خوی تو باجور روزگار بسازد

شماره ۴۰: خیمه در کوی یار خواهم زد

شماره ۴۱: همچو بالای تو سروی به چمن می‌نرسد

شماره ۴۲: دل به عشق تو جانسپاری کرد

شماره ۴۳: وقت بیاید که دور غم به سر آید

شماره ۴۴: روزی که جفاهای تو بر یاد من آید

شماره ۴۵: رخ او دیده را بصر بخشد

شماره ۴۶: نه صفای تو در بصر گنجد

شماره ۴۷: آنرا که چنان سلسله ها بافته باشد

شماره ۴۸: روی تو ممالک جهان ارزد

شماره ۴۹: چه بود ماه که با روی تو از کوه بر آید

شماره ۵۰: گر نقاب از دورخ براندازد

شماره ۵۱: نام تو بهر زبان در افتاد

شماره ۵۲: حسن رویش دیده پرخون می‌کند

شماره ۵۳: از تو هر آنچه برمن درویش میرود

شماره ۵۴: جهان پیر باز از دست نیسان خرقه می‌پوشد

شماره ۵۵: با سرو قدت چمن بسوزد

شماره ۵۶: دهان تنگ آن دلبر نشان طبع من دارد

شماره ۵۷: شام از طرب رخت سحر گردد

شماره ۵۸: لعل تو به نکته در چکاند

شماره ۵۹: یار دست جور در جان میکند

شماره ۶۰: جان نقش رخ تو بر بصر دارد

شماره ۶۱: وصلش مرا قرین سعادت نمیکند

شماره ۶۲: از عشق تو بوی خون همی آید

شماره ۶۳: دل ز دست غمت بجان نجهد

شماره ۶۴: باز مرا عشق کهن تازه شد

شماره ۶۵: هر محتشمی پایه عشق تو ندارد

شماره ۶۶: تن بی غم تو جان نمی‌خواهد

شماره ۶۷: از لب یار شکر می باید

شماره ۶۸: که را هجرت به پرسش کمتر آید

شماره ۶۹: دست ار همه بتان بجمال و وفا برند

شماره ۷۰: وصل شک نیست که در می باید

شماره ۷۱: بهار امسال خوشتر می نماید

شماره ۷۲: هر آنکس را که دلداری چو آن سرو سهی باشد

شماره ۷۳: یکدمت خود غم دلم دارد

شماره ۷۴: تهمت اشکم چو پیدا میشود

شماره ۷۵: مرغی یگانه بودم یاری بدستم آمد

شماره ۷۶: یارستم پیشه باز دست جفا می برد

شماره ۷۷: آتش عشق تو چون زبانه برآرد

شماره ۷۸: دل بر امید وصل تو جان را همی زند

شماره ۷۹: دردی است در دیار که درمان نمیبرد

شماره ۸۰: جهان جان فشاند چو روی تو بیند

شماره ۸۱: باز دل در عشق رائی میزند

شماره ۸۲: با آنکه بهشیاری همتات نمی افتد

شماره ۸۳: تو را اگر تو توئی عالمی شکار بود

شماره ۸۴: پایه حسن تو آفتاب ندارد

شماره ۸۵: با که گویم راز چون همدم نماند

شماره ۸۶: پسته خندان تو شکر فشاند

شماره ۸۷: مشتری غاشیه‌ی مهر تو بر دوش کشد

شماره ۸۸: امید وصل غم روز هجر چون شب شمع

شماره ۸۹: جور تو گر عنان بجنباند

شماره ۹۰: مرا بر این نسزاید که از تو باشم دور

شماره ۹۱: تا تولای تو کردم شدم از خود بیزار

شماره ۹۲: آن زلف مشوش بین در عنبر و بان منگر

شماره ۹۳: دلا فتراک آن جان و جهان گیر

شماره ۹۴: یک نظر در صورت آن روح روحانی نگر

شماره ۹۵: دلبری دارم که یارب زینهار

شماره ۹۶: ای ز تو بر هر دماغی صد هوس

شماره ۹۷: مسلمانان فغان از دست چشم کافر مستش

شماره ۹۸: گر ز کوی عاشقانی تا عدم هم‌خانه باش

شماره ۹۹: تو چه گوئی ار بپرسم ز لب شکرفشانش

شماره ۱۰۰: در خون دل نشاندم روی ازفراق رویش

شماره ۱۰۱: ای عشق یکزمان زدل من نفورباش

شماره ۱۰۲: مهمان تو آمد دل در باغ رضا خوان‌ کش

شماره ۱۰۳: در فراقت طاقت من گشت طاق

شماره ۱۰۴: چند خورم خون خود از دست دل

شماره ۱۰۵: چو من عادت چنین دارم که غم را شادی انگارم

شماره ۱۰۶: می‌بین که تا چه غایت از تو به درد و تابم

شماره ۱۰۷: باز در دست چرخ بد سازم

شماره ۱۰۸: از همه عالم خریدار توام

شماره ۱۰۹: پیمان شکنا بر سر پیمانت نمی‌بینم

شماره ۱۱۰: درد هجران تو را داغ جگر ساخته‌ام

شماره ۱۱۱: دوش با دوست محاکات به جان می‌کردم

شماره ۱۱۲: دلبری دارم که جان می‌خواهد از من چون کنم

شماره ۱۱۳: همه عارض تو بینم چو نظر بر آب دارم

شماره ۱۱۴: مه را وجود گفتن با روی او نیارم

شماره ۱۱۵: از دل گره غم تو بگشادم

شماره ۱۱۶: دوش در عیش و عشرتی بودم

شماره ۱۱۷: بی تو با یک دل غم دل مانده‌ام

شماره ۱۱۸: هرغم که دهد عشق تو من خار ندارم

شماره ۱۱۹: یا رب این من غریب کم‌خطرم

شماره ۱۲۰: از نو رقمی بر دل درویش کشیدم

شماره ۱۲۱: کو محرمی که قصه‌ی تو در میان نهم

شماره ۱۲۲: بی‌شب زلف تو سیه‌روزم

شماره ۱۲۳: چون با غم تو قرار گیرم

شماره ۱۲۴: ره صد رهگذرت می‌دارم

شماره ۱۲۵: با آنکه در میان دل آتش همی‌زنم

شماره ۱۲۶: کارم از عشق به جان است چه تدبیر کنم

شماره ۱۲۷: شب دوش با دوست می خورده‌ام

شماره ۱۲۸: خیز تا دست طرب یک دم به جام می‌زنیم

شماره ۱۲۹: آنم که زین بر اسب تمنا نهاده‌ام

شماره ۱۳۰: در فراق تو سوخت این جگرم

شماره ۱۳۱: به حق آن که جز از تو کسی گزیده نی‌ام

شماره ۱۳۲: به هر کژم که نهی نقش خویش می‌بینم

شماره ۱۳۳: می‌روم از غم عشق تو چنان بی‌خبرم

شماره ۱۳۴: وه که امروز به حال دگرم

شماره ۱۳۵: ساقی من از خمار شبانه مشوشم

شماره ۱۳۶: پردردم و بمانده ز درمان خویشتن

شماره ۱۳۷: خه خه آن سوسن سیرابش بین

شماره ۱۳۸: ای سعی کرده عشق تو در خون و جان من

شماره ۱۳۹: ای برگشاده دست به بیداد عاشقان

شماره ۱۴۰: ای جهان را یادگار از طغرل و الب ارسلان

شماره ۱۴۱: چیست شرط عاشقان با بینوائی ساختن

شماره ۱۴۲: این چرخ دغاپیشه دست خوش خوی تو

شماره ۱۴۳: از رهی روی بگردان و برو

شماره ۱۴۴: ای در دل و جان سواری تو

شماره ۱۴۵: باز دل را تازه شد درد کهن با یار نو

شماره ۱۴۶: سیم اگر پیش سمن لافی زد از سیمای او

شماره ۱۴۷: داد دلم نمی‌دهد زلف ستم‌پرست تو

شماره ۱۴۸: ای شکرخای شده گوش از تو

شماره ۱۴۹: ای مرهم هر سینه‌ی مجروح لب تو

شماره ۱۵۰: ای همه شیران اسیر دام تو

شماره ۱۵۱: ای شکار‌آویز دل فتراک تو

شماره ۱۵۲: گوهر دیده کرد‌ه‌ام پیشکش جمال تو

شماره ۱۵۳: ما مانده‌ایم و جانی در دست غم بمانده

شماره ۱۵۴: ای مرا چون جان گرامی جام جان‌پرور بخواه

شماره ۱۵۵: ای غمت در جان من آویخته

شماره ۱۵۶: توسن به سر عنان به من ده

شماره ۱۵۷: گره مشک بر سمن چه زنی

شماره ۱۵۸: پسرا هست روز آن که تو روی در وفا کنی

شماره ۱۵۹: دگر بار ای دل سنگین فتادی

شماره ۱۶۰: دیدی چگونه ما را بگذاشتی و رفتی

شماره ۱۶۱: والله که به بی‌باکی ناموس جهان بردی

شماره ۱۶۲: دل ببری تن بزنی اینت بلائی که توئی

شماره ۱۶۳: ای پشیمان شده ز دلداری

شماره ۱۶۴: من تنگدل و تو تنگ خوئی

شماره ۱۶۵: ای عهد تو جمله نانمازی

شماره ۱۶۶: جانم فدای توست که جانان من توئی

شماره ۱۶۷: تو که از درد سری آه کنی

شماره ۱۶۸: دیده‌ی مور است یا دهان که تو داری

شماره ۱۶۹: ای دل آخر تا کی این دیوانگی

شماره ۱۷۰: کژ نهادی کله چه سرداری

شماره ۱۷۱: زلف چون بر عذار می‌فکنی

شماره ۱۷۲: در کار تو از دست بشد عهد جوانی

شماره ۱۷۳: ای کزان چشمه جان بخش و دولب جان منی

شماره ۱۷۴: ای به هلاک جان من عشق تو را کفایتی

شماره ۱۷۵: بر گل چو مثال عنبر انگیزی

شماره ۱۷۶: دلا آن به که با جان در نبندی

شماره ۱۷۷: رخ تو فتنه جهان بودی

شماره ۱۷۸: جانا همه آیت نکوئی

شماره ۱۷۹: روز تو اقبال و فرخ نیستی

شماره ۱۸۰: چون گشت رخ چمن دل آرای

شماره ۱۸۱: گرد ماه از زلف عنبر می‌نهی

شماره ۱۸۲: مشک می رنگ بر سمن چه زنی

شماره ۱۸۳: بدین جمال اگر تو را وفاستی

شماره ۱۸۴: به تن بودم امروز چون ناتوانی

شماره ۱۸۵: صبحدم آن روی چون نگار چه شوئی

شماره ۱۸۶: سوزی است مرا در دل دانی که چه سان سوزی

شماره ۱۸۷: بس کین دل زار ریش کردی

شماره ۱۸۸: کره مشک بر سمن چه زنی

شماره ۱۸۹: ای قاعده‌ی بزرگواری

شماره ۱۹۰: ای بنده‌ی لب تو لب آبدار می

شماره ۱۹۱: شبگیر و تنها می‌روی ای شمع دل‌ها تا کجا

شماره ۱۹۲: زهی چتر قمر طرف کلاهت

شماره ۱۹۳: هرکه عشقت خرید جان بفروخت

شماره ۱۹۴: نیم شبان دلبرک نیم مست

شماره ۱۹۵: بر آن کس که کمتر ز سگ باد پیشت

شماره ۱۹۶: جشن فرخنده نوروز جهان افروز است

شماره ۱۹۷: رو که میدان جهان میدان توست