حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای صورت تو معنی والشمس والضحی

شماره ۲: ای لب لعل تو روح بخش مسیحا

شماره ۳: بیا که بی تو، مرا روزگار شد، یارا

شماره ۴: برخیز و بزدای از دلم، ساقی غم ایام را

شماره ۵: در پیرهن ای ماه نهفتی بدنی را

شماره ۶: ای که داری هوس لعل لب جانان را

شماره ۷: به غم دوست فکندیم دل خرم را

شماره ۸: در بزم چمان آمده سرو چمن ما

شماره ۹: از دیده چکد قطره خون جگر ما

شماره ۱۰: بر فرق کوه اگر بزنم برق آه را

شماره ۱۱: بهر پا بستن دل زلف گره‌گیر دوتا

شماره ۱۲: ای مایه خرمی جهان را

شماره ۱۳: در دام گرفتند و شکستند پرم را

شماره ۱۴: به حریم کوی دلبر که برد پیام ما را

شماره ۱۵: هر آن مرغی که می‌بندند در گلزار بالش را

شماره ۱۶: بیا ساقی کرم کن جام می را

شماره ۱۷: در آن گلشن، که آرند از قفس بیرون هزارش را،

شماره ۱۸: گلی کز اشک خونین، باغبان داده است آبش را

شماره ۱۹: خوش آن بلبل که بگشایند در گلزار دامش را

شماره ۲۰: عشق برتافت چنان صبر و شکیبایی را

شماره ۲۱: بگو صیاد ما، در دام ریزد دانه ما را

شماره ۲۲: بر قتل من خسته، اگر بسته میان را

شماره ۲۳: جز ماه من که هشته به تارک کلاه را

شماره ۲۴: تا گریزد طرب از کلبه ویرانه ما،

شماره ۲۵: ای کرده بنا چشم تو عاشق فکنی را

شماره ۲۶: زلفا، تو کانهمه شکن و تار داریا

شماره ۲۷: ای سایه سعادت و ای مایه شکیب

شماره ۲۸: ای آفتاب از مه رویت در التهاب

شماره ۲۹: ای که به کوی مهوشان بار فتاده در گلت

شماره ۳۰: ای که نرسته در چمن سرو به دلربائیت

شماره ۳۱: ای قامت دلجوی تو، آشوب قیامت

شماره ۳۲: آن کو به تو بخشید چنین لطف و صباحت

شماره ۳۳: غم نیست گر نه ما را دور فلک به کام است

شماره ۳۴: ای بی وفا که عمری سازیم با جفایت

شماره ۳۵: امروز همه خرمی دولت دین است

شماره ۳۶: ای که لبت کوثر و رویت بهشت

شماره ۳۷: خوش میرود بناز و صدش دیده در قفاست

شماره ۳۸: زمان سرکشی عشق و گاه شرب مدام است

شماره ۳۹: ما را به سراپرده گل رفت اشارت

شماره ۴۰: ساقی به سر ما هوس شرب مدام است

شماره ۴۱: عید است و مرا در طلب باده شتاب است

شماره ۴۲: شکر شده عالمی ز قندت

شماره ۴۳: ای چرخ زمین آستانت

شماره ۴۴: ای ماه وشان همه غلامت

شماره ۴۵: گشتیم همه عالم و جای دگری نیست

شماره ۴۶: مهر چهری که منور بصر کوکب از اوست

شماره ۴۷: آن که در عشق بتان هر نفسش فریاد است

شماره ۴۸: روی و لب و تن و ذقن یار نازک است

شماره ۴۹: ای، دل ما غرق خون از نوک تیرت

شماره ۵۰: خرم دلی که کشته تیغ جفای توست

شماره ۵۱: ما را هوای باده یاقوت‌فام توست

شماره ۵۲: ما را طمع ز ساقی مجلس شراب توست

شماره ۵۳: در کنگر سپهر، هنر داستان ماست

شماره ۵۴: جز ملک محبت به جهان مملکتی نیست

شماره ۵۵: چون سرو دلارای قدت در چمنی نیست

شماره ۵۶: ابر نیسان به چمن بار دگر باران ریخت

شماره ۵۷: حق انصاف عجب مملکتی مسکن ماست

شماره ۵۸: نوبهار آمد و هرکس به هوای چمن است

شماره ۵۹: ماه ما را آسمانی دیگر است،

شماره ۶۰: مهر و وفا سرشته به آب و گل تو نیست

شماره ۶۱: هیچ می‌دانی مرا در بوته دل تاب نیست؟

شماره ۶۲: ای که چون چشم بت من، حال بیماریت هست

شماره ۶۳: بی زلف تو، چون قرار ما نیست،

شماره ۶۴: زآن چشم پرخمار و از آن لعل می پرست،

شماره ۶۵: تا شدم شیفته زلف تو آرامم نیست

شماره ۶۶: شمشیر تو چشمه حیات است

شماره ۶۷: زلف، در آتش روی تو، چو در تاب شود

شماره ۶۸: باز باد سحری بوی خوش یار آورد

شماره ۶۹: زنده آن را نتوان گفت که جانی دارد

شماره ۷۰: آن که در بزم نه ساقی و نه جامی دارد

شماره ۷۱: ای خوش آن دیده، که از اشک نگاری دارد

شماره ۷۲: از درم باز کی آن دلبر طناز آید

شماره ۷۳: آن گروهی که ز جان و دل ما خوب‌ترند

شماره ۷۴: این نکویان که سهی قامت و سیمین بدنند

شماره ۷۵: وه که اگر پیام ما، صبحدمی صبا برد

شماره ۷۶: تو را با لعل خندان آفریدند

شماره ۷۷: روی پاک تو، در آیینه ادراک افتاد

شماره ۷۸: نه به دستگاه شهنشهی، نه به خوبیت ضرری رسد

شماره ۷۹: با صبا نفحه جان از بر جانان آید

شماره ۸۰: هیچ گلستان، به روی یار نماند

شماره ۸۱: این خون عاشق است همانا به جام شد

شماره ۸۲: عاشق نتوان گفت که در بند نباشد

شماره ۸۳: به هر محفل که شمعی زآتش پروانه می‌سوزد

شماره ۸۴: آنچه در مدرسه آموختم ایامی چند

شماره ۸۵: مرغ دل ما در قفست دانه ندارد

شماره ۸۶: زلف سیه منه که حجاب قمر شود

شماره ۸۷: عقرب سر زلفت، با قمر قرین باشد

شماره ۸۸: حاجتم از روی خوبان، جز تماشایی نباشد

شماره ۸۹: زین شعله که رخسار تو افروخته دارد

شماره ۹۰: خط تو هاله‌صفت، ماه در میان دارد

شماره ۹۱: غمی دارم به دل مدغم که در عالم نمی‌گنجد

شماره ۹۲: زین سان که آن پیمان‌گسل، آغاز دستان می‌کند

شماره ۹۳: وقت شد کاسکندر گل لشکر آرایی کند

شماره ۹۴: ماه من از شرم بر خورشید اختر پرورد

شماره ۹۵: خوبان که در آیینه رخ خود نگرانند

شماره ۹۶: مرا ز دست تو دانی،‌ چها بسر گذرد

شماره ۹۷: شبی به شوخیم، آن ترک سیمتن بکشد

شماره ۹۸: از جان بگسل، صحبت جانانه به دست آر

شماره ۹۹: تهی شد کاسه از می، کیسه از زر

شماره ۱۰۰: ما را، ز دل، اندر غم دلبر، گله بسیار

شماره ۱۰۱: نظاره کردی بر کشتنم، نظاره دیگر

شماره ۱۰۲: کیست آن سرو صنوبر قد طوبی رفتار

شماره ۱۰۳: ای ز شرم عارضت در کاستن جرم قمر

شماره ۱۰۴: ای ز ماه طلعتت خورشید تابان شرمسار

شماره ۱۰۵: بسته بر قتل من آن ترک جفا پیشه کمر

شماره ۱۰۶: ای که صد دل به یکی حلقه زلفت زنجیر

شماره ۱۰۷: ای پناه هر فقیر و هر اسیر

شماره ۱۰۸: چشم بدبین فلک بادا هم از روی تو کور

شماره ۱۰۹: ای که بر ما گذری با همه کبر و غرور

شماره ۱۱۰: ساقی بیار باده که آمد بهار باز

شماره ۱۱۱: پرورده نهان به مشک و کافور

شماره ۱۱۲: جان است اگر گرامی و عمر است اگر عزیز،

شماره ۱۱۳: در کشورم کشید سپه پادشاه باز

شماره ۱۱۴: تا هست در تن من افسرده جان نفس،

شماره ۱۱۵: پروانه را ز آتش دلها خبر بپرس

شماره ۱۱۶: بود بیمار چشم یار و جان من پرستارش

شماره ۱۱۷: کسی کز عشق خوبان هیچ نبود صبر و آرامش

شماره ۱۱۸: هر آن بلبل که آمد بوستان دیدار صیادش

شماره ۱۱۹: وه چه خوش است گلشن و باد خوش بهاریش

شماره ۱۲۰: آن که قرار ما بود قصه آشنائیش

شماره ۱۲۱: آتش زنم ز عشق گر این سان به جان خویش

شماره ۱۲۲: روز هنگامه شه ما، صف مژگان سپهش

شماره ۱۲۳: هرکه نبود گل نورسته به گلشن چو منش

شماره ۱۲۴: آن که حیرانیم افزود ز پا تا به سرش

شماره ۱۲۵: آن که در دیده بینای من آمد جایش

شماره ۱۲۶: بنازم خاک اقلیم سلیمان را که هر مورش،

شماره ۱۲۷: دارم هوای آن که روم در دیار خویش

شماره ۱۲۸: آتش زنم ز عشق گر این سان به جان خویش

شماره ۱۲۹: آیم از دیر مغان سرخوش و مست و مدهوش

شماره ۱۳۰: چشمه حیوان بر ارباب هوش

شماره ۱۳۱: بر دوش فکند زلف را دوش

شماره ۱۳۲: دوش دیدم بر در میخانه پیر می‌فروش

شماره ۱۳۳: خوشا سودای عشق و روزگارش

شماره ۱۳۴: ای که تو را ز شام مو، روی دمیده چون فلق

شماره ۱۳۵: ای ماه پریچهر مطبوع خصایل

شماره ۱۳۶: ماه من، ای بدر آفتاب شمایل

شماره ۱۳۷: ای که در فکر مهندس، دهنت سر محال

شماره ۱۳۸: تیری که زد به دشمن، ما را نشست بر دل

شماره ۱۳۹: مرحبا ای برید باد شمال

شماره ۱۴۰: حالت چشم تو و قصه بیماری دل

شماره ۱۴۱: که می‌گوید که من دلبر ندارم

شماره ۱۴۲: من که سودا زده روی توام

شماره ۱۴۳: ای که بی کام لبت یک نفس آرام ندارم

شماره ۱۴۴: یاد آن شب‌ها که در زلف تو ماهی داشتیم

شماره ۱۴۵: یاد ایامی که در کوی تو کاری داشتیم

شماره ۱۴۶: چو ماه روی تو را در خیال می نگرم

شماره ۱۴۷: چو یاد خوی تو آید در آتش سخنم

شماره ۱۴۸: وقت آن است که از خانه به میخانه روم

شماره ۱۴۹: عاشق و رند و میخواره من از عهد قدیم

شماره ۱۵۰: تا به دامان تو من دست تولا زده‌ام

شماره ۱۵۱: غیر آن زلف پر از سلسله زنجیر ندارم

شماره ۱۵۲: تذرو باغ توام، دل به شاخ سرو که بندم

شماره ۱۵۳: به ترک ساقی و صهبا، هزار توبه ببستم

شماره ۱۵۴: برق عشقت را، چنان در استخوان آورده‌ام

شماره ۱۵۵: بسکه لعل و گهر دیده به دامن دارم

شماره ۱۵۶: من دیوانه، که در حلقه عشاق توام

شماره ۱۵۷: با تو صنوبر خرام، کرده قیامت قیام

شماره ۱۵۸: قدح را در کف ساقی، ز حسرت خون جگر کردم

شماره ۱۵۹: از نوا کم نکنم، تا نکند آزادم

شماره ۱۶۰: ما که از صهبای جام عشق تو مستیم

شماره ۱۶۱: عیبم مکن امروز که دستار ندارم

شماره ۱۶۲: ای چشمه خورشید تو، آسایش جانم

شماره ۱۶۳: تا به روی تو شد دیده بازم

شماره ۱۶۴: تا عشق را قدم بسرکو نهاده ایم

شماره ۱۶۵: چه حاجتم بود از جام باده من که مدامم

شماره ۱۶۶: ای صبا از ره یاری سوی یارم گذری کن

شماره ۱۶۷: دوش از درم درآمد، آن سرو سیمتن

شماره ۱۶۸: تا چند جفا باما‌، یک ره ز وفا دم زن

شماره ۱۶۹: تا چند سخن از عقل، از عشق دلا دم زن

شماره ۱۷۰: اگر سری است با گلت، به عارض نگار بین

شماره ۱۷۱: زآن قد چون صنوبر و زآن روی چون سمن،

شماره ۱۷۲: ای بوستان لاله رویت بهار من

شماره ۱۷۳: ای ذره های کوی تو خورشید منظران

شماره ۱۷۴: باورم نیست که باشد چمنی بهتر از این

شماره ۱۷۵: خوب دیدیم و نباشد نظری بهتر از این

شماره ۱۷۶: بشکست سنگ محنت عشق تو نام من

شماره ۱۷۷: گیسو به رخ بیفکن و مه را نقاب کن

شماره ۱۷۸: ای صنم نازنین، ناز تو بر جان من

شماره ۱۷۹: بیا، تصرف در صنعت سکندر کن

شماره ۱۸۰: بوسی به من از آن لب و رخسار عطا کن

شماره ۱۸۱: خلاف تلخ‌کامی‌های دیرین

شماره ۱۸۲: گر آن دو زلف عنبرین به رخ شود نقاب تو

شماره ۱۸۳: بهار آمد و در باغ، لاله شد چو پیاله

شماره ۱۸۴: خم ابروی تو، هم کعبه و هم میخانه

شماره ۱۸۵: یار ما، برماه از عنبر نقاب انداخته

شماره ۱۸۶: مرا امروز کاخ از بوستان به

شماره ۱۸۷: خوش‌تر است از دولت دنیا و عقبی وصل یاری

شماره ۱۸۸: شود آیا که ز ما حرف وفا گوش کنی

شماره ۱۸۹: دلم به یک نظر آمد اسیر چشم سیاهی

شماره ۱۹۰: صبا، به جانان اگر توانی،

شماره ۱۹۱: ای که اندر زلف مشکین پیچ و تاب انداختی

شماره ۱۹۲: هوای حلقه دامی، مرا نشاند به بامی

شماره ۱۹۳: داری ز چمن گر هوس حلقه دامی

شماره ۱۹۴: چه خوش باشد شبی در سرزمینی،

شماره ۱۹۵: هرجا که تو بنشینی، صد فتنه برانگیزی

شماره ۱۹۶: عیب جنون من مکن ای که ندیده‌ای پری

شماره ۱۹۷: ای که از قامت و رخ، حسرت سرو و قمری

شماره ۱۹۸: ای سرو چه، ای ماه که، ای شوخ کدامی؟

شماره ۱۹۹: گفتم قرین به روحی و با جان مقابلی

شماره ۲۰۰: نه در شرار رخ افکنده ای ز خال سپندی

شماره ۲۰۱: آیا بود که روزی از دوستان بشیری