حرف آخر قافیه

شماره ۱: منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها

شماره ۲: درماندگی خود به که گوییم خدا را

شماره ۳: جا در صف عشاق مده اهل هوس را

شماره ۴: چو خواهم با سگانش گرم سازم آشنائی را

شماره ۵: چون از طرف چمن آن سر و سیمین‌بر شود پیدا

شماره ۶: از هجر بت یگانه ما

شماره ۷: نیست هرگز به بد و نیک جهان کار مرا

شماره ۸: دارد به سحر دعا اثرها

شماره ۹: به همواری تهی کن از غم لیلی‌وشان دل را

شماره ۱۰: چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پا را

شماره ۱۱: مسکینی و غریبی از حد گذشت ما را

شماره ۱۲: افزوده غمی چون بغم دیگرم امشب

شماره ۱۳: ز چشم خون‌فشان خویش دارم چشم از آن امشب

شماره ۱۴: دربان نکند جرأت و خاصان ملک هست

شماره ۱۵: رفته عمر و نیم جانی مانده است

شماره ۱۶: دل غمدیده به دنبال کسی افتادست

شماره ۱۷: از غم لیلی به وادی گرچه مجنون می‌گریست

شماره ۱۸: ما را دگر زیار؛ تمنا نمانده است

شماره ۱۹: گرچه ما را دسترس بر دامن آن ماه نیست

شماره ۲۰: تا به من از ناز ساقی سرگران افتاده است

شماره ۲۱: دیگر دلم خدنگ جفا رانشان شدست

شماره ۲۲: عشقم آتش زد و از وی اثری پیدا نیست

شماره ۲۳: از حال ما چه پرسی ای بیوفا که چون است

شماره ۲۴: برگیر مهر از آنکه بکام دل تو نیست

شماره ۲۵: سینه گرم و مژه خونبار و سحر نزدیک است

شماره ۲۶: هر کسی را که چو من دیده خونباری هست

شماره ۲۷: کاروان عشق را بانگ درای دیگرست

شماره ۲۸: دلتنگم و پرواز گلستان هوسم نیست

شماره ۲۹: میرسد یار و دریغا سروسامانم نیست

شماره ۳۰: هر دم بگوشه ای ز خیالت وطن گرفت

شماره ۳۱: رفتم و برگشتنم دیگر بکوی یار نیست

شماره ۳۲: ما را که با تو غیر وفا در میانه نیست

شماره ۳۳: چو خنجر ستم آن ترک لشگری برداشت

شماره ۳۴: چون رحمتت فزاید بر عذرخواهی ای دوست

شماره ۳۵: کسی راه غمش را سر نبردست

شماره ۳۶: در حلقه خوبان چو تو یک عربده جو نیست

شماره ۳۷: رفت حسن تو و عشقت بدل من باقیست

شماره ۳۸: چو بگذری به تل عاشقان دکانی هست

شماره ۳۹: زدی بتیغم و از جبهه تو چین برخاست

شماره ۴۰: ما وشکن دامی و فریاد و دگر هیچ

شماره ۴۱: به گلشنی که ز رویت نقاب می‌افتد

شماره ۴۲: از کین گر آن بیدادگر بر سینه‌ام خنجر زند

شماره ۴۳: برکی نگرم؟ چون بتو دیدن نگذارند

شماره ۴۴: صیاد را نگر که چه بیداد می‌کند

شماره ۴۵ - نوایی: غمش در نهانخانه دل نشیند

شماره ۴۶: از تو چون هر نفسم بر فلک افغان نرسد

شماره ۴۷: عاشقان را نگر از خاره تنی ساخته‌اند

شماره ۴۸: گله‌ام از تو مپندار که از دل برود

شماره ۴۹: روزی که دور از برم آن خوشخرام شد

شماره ۵۰: بمن از ناز نگاهش نگرید

شماره ۵۱: آنان که برخسار تو چون من نگرانند

شماره ۵۲: دو هفته شد که زمن یار سرگران دارد

شماره ۵۳: از خشم و کین نگاه تو کارم بجان رسد

شماره ۵۴: مرا بتیست که دلها ازین ستم شکند

شماره ۵۵: خط بر رخ یار خوش نباشد

شماره ۵۶: دل سوخت از شتاب و به دلبر نمی‌رسد

شماره ۵۷: دارم نظری با گل کو روی ترا ماند

شماره ۵۸: از دیده ام فکندی وهنگام آن نبود

شماره ۵۹: آن صبح امیدی که به دوران تو یابند

شماره ۶۰: ساختی خوارم، به عاشق گل‌عذاران این کنند؟

شماره ۶۱: مرا در سینه دل چون نافه تا پرخون نخواهد شد

شماره ۶۲: کجا کسی غم شبهای تار من دارد

شماره ۶۳: جدا از روی تو چشمم چو خون‌فشان گردد

شماره ۶۴: صیقل دیده تر گوشه دامان باشد

شماره ۶۵: هرکه از خون جگر چون لاله ساغر می‌کشد

شماره ۶۶: ترسم که چو جانم زتن زار برآید

شماره ۶۷: گریه نتوانست غم را از دل بیتاب برد

شماره ۶۸: گفتی که با دلت غم هجران چه می‌کند

شماره ۶۹: گو روزگار هرچه تواند به ما کند

شماره ۷۰: ترک چشمش که قصد جان دارد

شماره ۷۱: مائیم و فراق دیده ای چند

شماره ۷۲: گرنه گل ناله‌ای از مرغ چمن گوش کند

شماره ۷۳: تا قیامت دمد از خاک من خون آلود

شماره ۷۴: آنان که در طلب به پی دل نمی‌رسند

شماره ۷۵: من آن صیدم که از ضعفم نفس بیرون نمی‌آید

شماره ۷۶: فریاد من به چرخ نه هردم نمی‌رسد

شماره ۷۷: نه همین زآتش عشقت دل ما می‌سوزد

شماره ۷۸: مرغی که بکوی تو ز پرواز نشیند

شماره ۷۹: در آن گلشن که گلچین در به روی باغبان بندد

شماره ۸۰: از آن آهم ز دل مشکل برآید

شماره ۸۱: کدام شب که فغانم به آسمان نرسد

شماره ۸۲: زبامی چو بینم که ماهی برآید

شماره ۸۳: مرا کام دل گر ز یاری برآید

شماره ۸۴: می‌رود از خویش دل چون دیده حیران می‌شود

شماره ۸۵: تا به دلجویی من لعل تو خندان نشود

شماره ۸۶: هرگز به یاد ما زر و گوهر نمی‌رسد

شماره ۸۷: گفتی از جور فراقت چه به من می‌گذرد

شماره ۸۸: قسمتم کاش به آن کوی کشد دیگر بار

شماره ۸۹: به دل دارم غم عشقی نهان از محرمان خوش‌تر

شماره ۹۰: قسمتم گرمی بازار نگردد هرگز

شماره ۹۱: ز پا فتادم و رویم بمنزلست هنوز

شماره ۹۲: دل عاشق نمی‌گردد به راحت مهربان هرگز

شماره ۹۳: صید دلم که باشد ازو خون روان هنوز

شماره ۹۴: هر چند بر آن عارض گلگون نگرد کس

شماره ۹۵: چون ناله ز جور تو ستمگر نکند کس؟

شماره ۹۶: تیغ از میان بقصد من ناتوان مکش

شماره ۹۷: چه دامست این که هر مرغی که می‌گردد گرفتارش

شماره ۹۸: به من آن بی‌وفا یارب که بادا خاطر شادش

شماره ۹۹: سر منزل سلمی که منم دل نگرانش

شماره ۱۰۰: زد مرا زخمی و از پیش نظر بگذشت حیف

شماره ۱۰۱: نگشاید دلم از وصل به هجران نزدیک

شماره ۱۰۲: سوی تو عجب نیست اگر میکشدم دل

شماره ۱۰۳: چه خواهد شد اگر سلطان دهد گوشی به فرمانم

شماره ۱۰۴: در دل اگر باشدم غیر وصال توکام

شماره ۱۰۵: مپسند از درت ای دوست غمین برخیزم

شماره ۱۰۶: از سر زلف نگاری دو سه تاری دارم

شماره ۱۰۷: صبح محشر که من از خواب گران برخیزم

شماره ۱۰۸: چون شکوه از جفای تو بنیاد می‌کنم

شماره ۱۰۹: رحمی، رحمی که از کنارم

شماره ۱۱۰: ما غمزدگان چون زدل آهنگ برآریم

شماره ۱۱۱: ز هجرانت سخن هرشب که با دل در میان دارم

شماره ۱۱۲: بی‌تو خود را بس که از تاب و توان انداختم

شماره ۱۱۳: به صد بلا ز غمت گرچه مبتلا شده‌ام

شماره ۱۱۴: شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم

شماره ۱۱۵: گذارد کی مرا سودای عشق از جوش بنشینم

شماره ۱۱۶: بهتر آنست که پا از سر بازار کشم

شماره ۱۱۷: جز این که در فراق تو خاکی بسر کنم

شماره ۱۱۸: خوش آن خلوت که چون آیی به روی غیر در بندم

شماره ۱۱۹: چه خونها در دل ایام کردیم

شماره ۱۲۰: آنکه پیوسته به رویت نگرانست، منم

شماره ۱۲۱: نمودی گاه زلف عنبرین گه خال مشکینم

شماره ۱۲۲: حکایت‌ها که بعد از من تو خواهی گفت با خاکم

شماره ۱۲۳: نیست مهر تو متاعی که به جان بفروشم

شماره ۱۲۴: خاک درت به مژگان خوش آنکه رفته باشم

شماره ۱۲۵: به این خوشم که ز دردت به دیده خواب ندارم

شماره ۱۲۶: بس که دیدم سست‌عهدی از تو دل برداشتم

شماره ۱۲۷: غافل مشو از حال من بی‌سروسامان

شماره ۱۲۸: نهانی رازهای دوستداران

شماره ۱۲۹: نگارینا دل پر درد من بین

شماره ۱۳۰: هر کرا یاری برای خویشتن

شماره ۱۳۱: دل می برد دل ای هوشمندان

شماره ۱۳۲: زبیدادت ننالد چون دل من؟

شماره ۱۳۳: از سر کوی تو دردا که من دلنگران

شماره ۱۳۴: خفتن نتوان درین گلستان

شماره ۱۳۵: چه خوشست از تو گاهی مژه نیم باز کردن

شماره ۱۳۶: جانا در انتظار تو شد روزگار من

شماره ۱۳۷: اگر از حال ما پرسی بپرس از طره جانان

شماره ۱۳۸: از برت کی من به این الفت جدا خواهم شدن

شماره ۱۳۹: بر من نیندازد نظر بی اعتباری را ببین

شماره ۱۴۰: شب چو بمیرم بسر کوی تو

شماره ۱۴۱: دارم به چمن چه کار، بی تو

شماره ۱۴۲: یاد آر ای که فارغ، در محملی نشسته

شماره ۱۴۳: از نفس گرم من عالمی افروخته

شماره ۱۴۴: آرد شبیخون چون هجرت ای ماه

شماره ۱۴۵: شدیم پیر و به دل داغ آن جوان مانده

شماره ۱۴۶: ای که بر خاک شهیدان گذر انداخته‌ای

شماره ۱۴۷: از ما نهفته با دگران یار بوده‌ای

شماره ۱۴۸: از ما درین گلستان جویند گر نشانی

شماره ۱۴۹: از باده عشرت تو و رخسار چو ماهی

شماره ۱۵۰: از می لعل بکف تا دو سه جامی داری

شماره ۱۵۱: به صید جسته از دامی چه خوش می‌گفت صیادی

شماره ۱۵۲: بساقی گفت در میخانه مستی

شماره ۱۵۳: ببخشا ای که میر کاروانی

شماره ۱۵۴: تو که ای امیر داری ز سراغ من فراغی

شماره ۱۵۵: چو باشد مایل بیداد شاهی

شماره ۱۵۶: چنین که با غم گرفته‌ام خو مخوان به بزمم به میگساری

شماره ۱۵۷: حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی

شماره ۱۵۸: دلی دارم که دارد اضطرابی

شماره ۱۵۹: رفتند همرهان و تو در فکر منزلی

شماره ۱۶۰: زصید من چه شود گر عنان بگردانی

شماره ۱۶۱: ز نکوئی آنچه باید همه را تمام داری

شماره ۱۶۲: کردیم شبی روز غریبانه بدامی

شماره ۱۶۳: مشکل که دهد دست مرا با تو وصالی

شماره ۱۶۴: مسلمانان مرا حال تباهی

شماره ۱۶۵: یاد آر ای ستمگر از حال خاکساری