|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از غم و حسرت خود به خاطر عشق ناکامش صحبت میکند. او میگوید که از غصه معشوقش دلش خراب است و نمیخواهد به نصیحتها درباره پرستیدن میپردازد، زیرا عشق کامل او را به جنون کشانده است. شاعر همچنین تأکید میکند که هرگز از جفای دشمن کینهای در دل ندارد و نشان میدهد که عشق او عمیق و دردناک است. در نهایت، اشکهای او نشاندهنده عمق احساساتش هستند، زیرا آنها شبیه گل لالهاند.
هوش مصنوعی: ای بیوفا، چرا از حال ما میپرسی؟ من از غم تو در دل، حالتی خراب دارم و چشمانم از این غصه پر از اشک است.
هوش مصنوعی: وقتی به عشق واقعی دست پیدا کنی، دیگر نیازی به نصیحت و راهنمایی دیگران نیست؛ چون در این حال، انسان به مرز جنون میرسد و نمیتواند به شیوههای معمول زندگیاش ادامه دهد.
هوش مصنوعی: هیچ جایگزینی برای خودم ندارم، چون این کینهای که از ظلم و ستم دشمن در دل دارم، در سراسر وجودم باقی نمانده است و همه آن به یکباره فرو ریخته است.
هوش مصنوعی: عشق مانند درمانگری است که از چشمانش اشکی پدید میآید. این اشک که رنگ لاله را دارد، از عمق دلش بیرون میآید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.