گرنه گل ناله‌ای از مرغ چمن گوش کند
ناله را مرغ چمن به که فراموش کند
نالم از دیده تر تابکی از مشت خسی
هر نفس آتشی افروزم و خاموش کند
در کنار توازین رشگ خورم خون که مباد
با خیال تو کسی دست در آغوش کند
تا بکی جور جوانان قصب پوش مگر
اثری ناله پیران خشن پوش کند
سادگی بین که باین سست وفا یار طبیب
بسته‌ام عهدی و دانم که فراموش کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق عاشقانه و درد ناشی از جدایی اشاره دارد. شاعر از ناله و فریاد مرغان چمن و ناکامی‌اش در احساسی عمیق می‌گوید. او در هر نفس، آتش عشق را افروخته و در تلاش برای حفظ یاد محبوب، نگران فراموشی آن است. در عین حال، شاعر به وفای بی‌ثبات یار اشاره می‌کند و می‌داند که این بی‌وفایی او را غمگین می‌کند، اما همچنان در دل خود عهد و پیمانی بسته که ممکن است فراموش شود. این شعر ترکیبی از عشق، درد و ناامیدی است.
هوش مصنوعی: اگر گل نبود، پرنده‌ای از چمن صدای ناله‌اش را نمی‌شنید؛ و پرنده نیز ناله‌اش را فراموش نمی‌کرد.
هوش مصنوعی: من از اشک چشمانم ناله می‌کنم، درد و رنج مرا تنها یک آدم بی‌ارزش به یاد می‌آورد. هر لحظه آتشی در دلم می‌سوزد و این آتش به وسیله آن احساسات خاموش می‌شود.
هوش مصنوعی: در کنار ترازویی که به آن حسادت می‌ورزم، خون‌دل می‌خورم، چرا که نخواهم گذاشت کسی با خیال تو به آغوش دیگری برود.
هوش مصنوعی: تا کی باید جوانان اهل لباس‌های شیک، ظلم و ستم کنند؟ آیا صدای ناله های پیران در لباس‌های درشت و خشن می‌تواند تغییری در اوضاع ایجاد کند؟
هوش مصنوعی: در دنیای ساده دلانه‌ام، با یاری که به وفایش سست است، پیمانی بسته‌ام و آگاه هستم که او آن را فراموش خواهد کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دلم از جام غمت نیش بلا نوش کند
همه را درد و مرا درد تو بیهوش کند
چون به پیشت نکنم ناله؟ که بلبل در باغ
این محال است که گل بیند و خاموش کند
کامم از شهد شهادت، لب تو شیرین کرد
[...]
حاشَ لِلَّه که وفایِ تو فراموش کند
سخنِ مصلحت‌آمیزِ کسان، گوش کند
سخن آن مست کجا با من مدهوش کند
مگر از سرزنش غیر فراموش کند
فرصت حرف چو یابم، ز رقیبان گویم
تا به این حیله ز من هم سخنی گوش کند
در سخن آیم و از بس که کنم بی‌تابی
[...]
هر که حرفی ز کتاب دل ما گوش کند
هر چه از هر که شنیده است فراموش کند
تا ابد از دو جهان بیخبر افتد مدهوش
هر که یک جرعه می از ساغر ما نوش کند
لذت مستی بی‌باده ما هر که چشید
[...]
ناله ی مرغ قفس، گر بچمن گوش کند
غنچه از تنگدلی خنده فراموش کند
سخنی دارم و میگویم اگر گوش کند
گرچه پندی است که نشنیده فراموش کند
هوس ناله کنم، چون شنوم ناله ی غیر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.