|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان ناامیدی و دشواری‌هایی می‌پردازد که انسان‌ها در پی رسیدن به آرزوها و خواسته‌هایشان با آن مواجه هستند. شاعر می‌گوید گرچه برخی در جستجوی دل‌خواه خود تلاش می‌کنند، اما به مقصد نمی‌رسند. حتی اگر سال‌ها بگذرد، هنوز به آنچه می‌خواهند دست نمی‌یابند. او همچنین به ظلمی که بر عاشقان می‌گذرد اشاره می‌کند که جراحت‌هایشان درمان نمی‌شود و قافله اشک‌ها و آه‌هایش نیز به مقصد نمی‌رسند. در نهایت، اشاره می‌کند که در عشق و دل‌باختگی، حتی خورشید و ماه هم نمی‌توانند دل را روشن کنند.
هوش مصنوعی: کسانی که در جستجوی دلشان هستند، حتی اگر صد سال هم در راه بروند، به مقصد نمی‌رسند.
هوش مصنوعی: این ظلم دیگری است که شکارچیان حتی یک بار هم به زخم‌های قربانی خود نمی‌رسند.
هوش مصنوعی: در حیرتم که چرا حتی با این که اشک‌ها و ناله‌هایم به راه می‌افتند، باز هم به مقصد نمی‌رسند.
هوش مصنوعی: نسبت به دل خود غافل نباش، زیرا که نور خورشید و ماه هرگز نمی‌توانند به آینه دل راه یابند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.