حرف آخر قافیه

شماره ۱: چون سحر از بوی گل گشت معطر هوا

شماره ۲: با آن که برشکستی چون زلف خویش ما را

شماره ۳: ما به دست یار دادیم اختیار خویش را

شماره ۴: ساقی همان به کامشبی در گردش آری جام را

شماره ۵: داشتم روزی نگاری یاد می‌آید مرا

شماره ۶: روی ترکم بین مکن نسبت به خوبی ماه را

شماره ۷: مکن ای دوست ملامت من سودایی را

شماره ۸: بشنو حدیث یار ما از ما نه از اغیار ما

شماره ۹: چشم مستش دوش می‌دیدم به خواب

شماره ۱۰: منتظر باشند شب‌ها عاشقان ناکرده خواب

شماره ۱۱: چون لبت از مصر کی خیزد نبات

شماره ۱۲: بدیدم چشم مستت رفتم از دست

شماره ۱۳: ترکم زمی مغانه سرمست

شماره ۱۴: سری دارم ز سودای تو سرمست

شماره ۱۵: نه باغ بود و نه انگور و می، نه باده‌پرست

شماره ۱۶: بوی خوشت همره باد صباست

شماره ۱۷: در پی آن می‌دوید دل که نگاری کجاست

شماره ۱۸: کرد طلوع آفتاب خیز برون بر چراغ

شماره ۱۹: حسنت چو اشتیاق دلم بی‌نهایت است

شماره ۲۰: حسنی که هست روی تو را بی‌نهایت است

شماره ۲۱: خانه امروز بهشت است که رضوان اینجاست

شماره ۲۲: این ز آب وخاک نیست که جانی مصور است

شماره ۲۳: اینک آن روی مبارک که سزای نظر است

شماره ۲۴: بجز از صورت آراسته چیزی دگر است

شماره ۲۵: حسن تو را ممالک دل‌ها مسخر است

شماره ۲۶: رویت به هر انجمن دریغ است

شماره ۲۷: بار دل بر تن نهادن کار ارباب دل است

شماره ۲۸: مشتاب ساربان که مرا پای در گل است

شماره ۲۹: یار ما محمل‌نشین و ساربان مستعجل است

شماره ۳۰: تو سلطانی و خورشیدت غلام است

شماره ۳۱: به شب ماهی میان کاروان است

شماره ۳۲: در شهر بگویید چه فریاد و فغان است

شماره ۳۳: وداع چون تو نگاری نه کار آسان است

شماره ۳۴: یاری که رخش قبله صاحب‌نظران است

شماره ۳۵: چشم مستانه تو آفت هشیاران است

شماره ۳۶: شب دراز که مانند زلف یار من است

شماره ۳۷: مرا دماغ ز بویت هنوز مشکین است

شماره ۳۸: دوستی دامنت آسان نتوان داد ز دست

شماره ۳۹: بیا بیا که ز هجر آمدم به جان ای دوست

شماره ۴۰: مرا تویی ز جهان آرزوی جان ای دوست

شماره ۴۱: تورا چیزی ورای حسن و آن هست

شماره ۴۲: ز جانان مهر و از ما جان‌فشانی‌ست

شماره ۴۳: از سوز دل مات همانا خبری نیست

شماره ۴۴: فتنه از بالای تو بالا گرفت

شماره ۴۵: خرامان می‌رود آن سرو قامت

شماره ۴۶: فراق آن قد و قامت قیامت است قیامت

شماره ۴۷: بی آفتاب رویت روزم بود چو مویت

شماره ۴۸: چون کرد دیگر آن بت چابک سوار کوچ

شماره ۴۹: از وقت صبح هست دلم را صفای صبح

شماره ۵۰: یاد باد آن راحت جان یاد باد

شماره ۵۱: دلم شکست بدان زلف‌های پرشکنش

شماره ۵۲: هر کاو سر تو دارد پروای سر ندارد

شماره ۵۳: مگر سنگین دل است و جان ندارد

شماره ۵۴: سلطان جان ز عالم علوی نگاه کرد

شماره ۵۵: روی زیبا چون تماشا را به گلزار آورد

شماره ۵۶: جان را به جای جانی جای تو کس نگیرد

شماره ۵۷: رندی و برناپیشه‌ای میر مغان را می‌رسد

شماره ۵۸: دردمندان را ز بوی دوست درمان می‌رسد

شماره ۵۹: جان را به جای زلفت جای دگر نباشد

شماره ۶۰: چو رخسارت گل رنگین نباشد

شماره ۶۱: اگر بختم دهد باری که یارم همنشین باشد

شماره ۶۲: دوست آن دارد و آن است که جان می‌بخشد

شماره ۶۳: نی بی‌نوا ز شکر به نوا شکرفشان شد

شماره ۶۴: نباتت بر لب شکر برآمد

شماره ۶۵: برو ای زاهد مغرور و مده ما را پند

شماره ۶۶: میان ما و شما بود پیش از آن پیوند

شماره ۶۷: سر تا قدم به آب حیاتت سرشته‌اند

شماره ۶۸: ماه‌رویان زلف مشکین را پریشان کرده‌اند

شماره ۶۹: عاقلان از غافلان اسرار خود پوشیده‌اند

شماره ۷۰: گرچه سیاحان جهان گردیده‌اند

شماره ۷۱: زاهدان با شاهدان همخانه‌اند

شماره ۷۲: نظرها محرم رویت نبودند

شماره ۷۳: بنامیزد چنانت آفریدند

شماره ۷۴: این مقبلان که باخبر از روز محشرند

شماره ۷۵: به کوی دوست که وهم و خیال ره نبرند

شماره ۷۶: قومی که ره به منزل خوبان همی‌برند

شماره ۷۷: می‌روی وز پی تو پیر و جوان می‌نگرند

شماره ۷۸: زلف ترک من صبا هردم مشوش می‌کند

شماره ۷۹: آنچه باید همه داری و نداری مانند

شماره ۸۰: اهل دل در هوس عشق تو سرگردانند

شماره ۸۱: ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود

شماره ۸۲: هر که او عاشق جمال بود

شماره ۸۳: چشم بد دور که زیباتر از این نتوان بود

شماره ۸۴: آن را که حسن و شکل و شمایل چنین بود

شماره ۸۵: هوس عمر عزیزم ز برای تو بود

شماره ۸۶: زینهار ای دل گرت با عشق پیوندی بود

شماره ۸۷: بر سر کوی تو سرها می‌رود

شماره ۸۸: جان‌ها در آتشند که جانان همی‌رود

شماره ۸۹: عشق از صورت او آینه جان بنمود

شماره ۹۰: بوسه‌ای را گر به جان شاید خرید

شماره ۹۱: اگر نگار من از رخ نقاب بگشاید

شماره ۹۲: بهشت روی تو را پاک دیده‌ای باید

شماره ۹۳: بیا دمی بنشین تا دلم بیاساید

شماره ۹۴: دلم ز عهدۀ عشقت برون نمی‌آید

شماره ۹۵: رویت به از آن آمد انصاف که می‌باید

شماره ۹۶: چو چشم مست بدان زلف تابدار آید

شماره ۹۷: سال‌ها باید که چون تو ماهی از دوران برآید

شماره ۹۸: آن نه نقشی‌ست که در خاطر نقاش آید

شماره ۹۹: مرا چو نام لبت بر سر زبان آید

شماره ۱۰۰: دوستان از دوستان یاد آورید

شماره ۱۰۱: دل به کنج عافیت چون پای در دامان کشید

شماره ۱۰۲: نفس کافر کیش را عشق تو در ایمان کشید

شماره ۱۰۳: ای سراندازان سراندازی کنید

شماره ۱۰۴: چون قامت تو سروی در بوستان نروید

شماره ۱۰۵: اینک نسیمی می‌دهد کز دوست می‌آرد خبر

شماره ۱۰۶: دمی وصال تو از هر چه در جهان خوشتر

شماره ۱۰۷: دوش از لبت ربوده‌ام ای مهربان شکر

شماره ۱۰۸: لبت راست آب حیاتی دگر

شماره ۱۰۹: آفتابی و ز مهرت همه دل‌ها محرور

شماره ۱۱۰: از آن شکل و شمایل چشم بد دور

شماره ۱۱۱: غرض ز دیدن شام و دیار مصر و حجاز

شماره ۱۱۲: رفتیم ما و عشق تو اندر میان هنوز

شماره ۱۱۳: چه می خورده است چشم نیم‌خوابش

شماره ۱۱۴: زهی شمایل موزون و قد دلبندش

شماره ۱۱۵: نبود خلاص ما را ز دو چشم شوخ شنگش

شماره ۱۱۶: این نه دردیست که بی دوست بود درمانش

شماره ۱۱۷: برو با ما صلاح و زهد مفروش

شماره ۱۱۸: اشتیاقی به مرادی نفروشد درویش

شماره ۱۱۹: پرده خویش تویی پرده برانداز ز پیش

شماره ۱۲۰: عاشق کسی بود که کشد بار یار خویش

شماره ۱۲۱: دوش با من لطفکی آغاز کرد آن دلبرک

شماره ۱۲۲: که می گوید که هست این صورت از گل

شماره ۱۲۳: وداع یار و دیارم چو بگذرد به خیال

شماره ۱۲۴: ما می‌رویم داده تو را یادگار دل

شماره ۱۲۵: ای سر زلف خوشت سلسله جنبان دل

شماره ۱۲۶: زهی مقبل که شد پیش تو مقبول

شماره ۱۲۷: چو ترک من بگشاید بر ابروان کاکول

شماره ۱۲۸: آرزومندم ولیکن کو قدم

شماره ۱۲۹: ماه ز مشرق طلوع کرد چو رویت تمام

شماره ۱۳۰: من به اومید تو از راه دراز آمده‌ام

شماره ۱۳۱: چشم خود را دوست می‌دارم که رویش دیده‌ام

شماره ۱۳۲: من از دنیا و مافیها دل اندر نیکوان بستم

شماره ۱۳۳: هزاران نقش گوناگون ببستم

شماره ۱۳۴: نرسیده‌ست به گوش تو مگر فریادم

شماره ۱۳۵: پیش یاران امشبی ناخوانده مهمان آمدم

شماره ۱۳۶: چون سر زلف تو برعارض زیبا دیدم

شماره ۱۳۷: این منم در صحبت جانان که جان می‌پرورم

شماره ۱۳۸: سعادتی که ز ناگه درآمدی ز درم

شماره ۱۳۹: کجا روم که کمند تو می‌کشد بازم

شماره ۱۴۰: تا نفس هست به روی تو برآید نفسم

شماره ۱۴۱: در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۴۲: ساقیا بر سر جان بار گران است تنم

شماره ۱۴۳: عنبرین است به ذکر تو نفس‌ها که زنم

شماره ۱۴۴: تا کی آخر ز غمت ناله شب‌گیر کنم

شماره ۱۴۵: مرا چو سرو نو باید به بوستان چه کنم

شماره ۱۴۶: عالمی را به جمالت نگران می‌بینم

شماره ۱۴۷: در رخت می‌نگرم صورت جان می‌بینم

شماره ۱۴۸: بلبلان را همه شب خواب نیاید زان بیم

شماره ۱۴۹: نوبهار و بوی زلف یار و انفاس نسیم

شماره ۱۵۰: ما به بوی زلف یار مهربان آسوده‌ایم

شماره ۱۵۱: ما گر چه ز خدمتت جداییم *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۵۲: ای پیش نقش روی تو صاحب‌دلان بی خویشتن

شماره ۱۵۳: به معنی چون شود صورت مزین

شماره ۱۵۴: تازه شود حیات ما چون بگشاید او دهن

شماره ۱۵۵: تا سرم خالی نگردد از خیال ما و من

شماره ۱۵۶: غنچه خندان فدا بادت چو بگشایی دهن

شماره ۱۵۷: نیاید در قلم یارا حدیث آرزومندان

شماره ۱۵۸: خیالی بود و خوابی وصل یاران

شماره ۱۵۹: شیوه مردان نباشد عشق پنهان باختن

شماره ۱۶۰: چیست دولت، صحبت صاحب‌دلان دریافتن

شماره ۱۶۱: عاشقی چیست به جان بنده جانان بودن

شماره ۱۶۲: ای آرزوی چشمم رویت به خواب دیدن

شماره ۱۶۳: در باغ چو بالایت سروی نتوان دیدن

شماره ۱۶۴: ملامت می‌کند دشمن مرا در عشق ورزیدن

شماره ۱۶۵: عجب باشد تن از جان آفریدن

شماره ۱۶۶: تا عقل کل حیران شود برقع ز رخ یک سو فکن

شماره ۱۶۷: ترک مه پیکر من تا که برفت از بر من

شماره ۱۶۸: ای سواد زلف تو سودای من

شماره ۱۶۹: بر کف ماه نیکوان جام چو آفتاب بین

شماره ۱۷۰: دارم امید وصل تمنای من ببین

شماره ۱۷۱: حدیث زلف و خال و چشم و ابرو

شماره ۱۷۲: کشم نقد جان را به بازار او

شماره ۱۷۳: چون منی را کی رسد روی جهان‌آرای تو

شماره ۱۷۴: پاک‌چشمانند مرد روی تو

شماره ۱۷۵: ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو

شماره ۱۷۶: می‌آمد و خلق شهر در پی

شماره ۱۷۷: اگر نه روی تو باشد کجا برم دنیی

شماره ۱۷۸: بدین ملاحت و حسن و لطافت و معنی

شماره ۱۷۹: ماه رویا دوش عزم جام و ساغر کرده‌ای

شماره ۱۸۰: باز ای مطرب حدیثی در میان انداختی

شماره ۱۸۱: چو بالای تو گر سروی میان بوستانستی

شماره ۱۸۲: گر دلم را اشتیاق روی یاران نیستی

شماره ۱۸۳: چون بگذرد به شهر چنین سرو قامتی

شماره ۱۸۴: گفت از برای چیدن گل در چمن شدی

شماره ۱۸۵: بر دل از زلف چو زنجیر تو دارم بندی

شماره ۱۸۶: توبه کردم که نخوانم دگرت ماه و پری

شماره ۱۸۷: شب دوشینه خیالت به عیادت سحری

شماره ۱۸۸: ای باد نو بهاری بوی بهشت داری

شماره ۱۸۹: ای نسیم سحری هیچ سر آن داری

شماره ۱۹۰: ترسا بچه‌ای ناگه بر کف می گلناری

شماره ۱۹۱: خجسته زمانی و خوش روزگاری

شماره ۱۹۲: معذورم اگر ورزم سودای چنین یاری

شماره ۱۹۳: دیگر نخوانم جان تورا زیرا که از جان خوشتری

شماره ۱۹۴: بازیچه نیست آخر آیین عشق‌بازی

شماره ۱۹۵: به خوبی‌ست هر دل نوازی ایازی

شماره ۱۹۶: به یک کرشمه توانی که کار ما سازی

شماره ۱۹۷: کیست کاین فتنه نشاند که تو می‌آغازی

شماره ۱۹۸: در آرزوی تو گشتم به هر دیار بسی

شماره ۱۹۹: نه چنان مست و خرابم ز دو چشم ساقی

شماره ۲۰۰: بگذشت بر نظارگان نگذاشت در قالب دلی

شماره ۲۰۱: اکنون که نیست ما را با دوستان وصالی

شماره ۲۰۲: ای خواب که می‌بینمت از بهر خیالی

شماره ۲۰۳: مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی

شماره ۲۰۴: کو جوانی تا فدای عشق خوبان کردمی

شماره ۲۰۵: از تشنگی بمردم ای آب زندگانی

شماره ۲۰۶: الا ای ماه کنعانی برآ از چاه ظلمانی

شماره ۲۰۷: ای نور دیده و دل از دیده‌ها نهانی

شماره ۲۰۸: بشنو ز نی سماعی به زبان بی‌زبانی

شماره ۲۰۹: به جای هر سر مویی گرم بود جانی

شماره ۲۱۰: ز بهر تو باید مرا زندگانی

شماره ۲۱۱: در غیرتم که با خود همراز و همنشینی

شماره ۲۱۲: پیک مبارک است نسیم سحرگهی

شماره ۲۱۳: ای آفتاب خوبان وی آیت الهی

شماره ۲۱۴: می‌کند بوی تو با باد صبا همراهی

شماره ۲۱۵: اثر لطف خدایی که چنین زیبایی

شماره ۲۱۶: ای گل از غنچه کی برون آیی

شماره ۲۱۷: ای منزل مبارک می‌بخشیم صفایی

شماره ۲۱۸: برای دیدن رویت خوش است بینایی

شماره ۲۱۹: دانی چگونه باشد از دوستان جدایی

شماره ۲۲۰: گلستانی و ما مستان بویی