گنجور

 
همام تبریزی

عنبرین است به ذکر تو نفس‌ها که زنم

به حدیث دگر آلوده مبادا دهنم

نام و پیغام تو خوش می‌گذرد بر گوشم

شنوایی چه کنم گر نبود این سخنم

با تو پیوند دل و دیده و جان می‌بینم

که نه پرواست به اغیار نه با خویشتنم