حرف آخر قافیه

شماره ۱: دیدن روی تو را محرم نباشد چشم ما

شماره ۲: کسی که بار غم عشق آن پسر کشدا

شماره ۳: بیاور آنچه دل ما بیکدگر کشدا

شماره ۴: چنان به وصل تو میلی‌ست خاطر ما را

شماره ۵: مبداء عشق ز جاییست که نیز آنجا را

شماره ۶: رفتی و دل ربودی یک شهر مبتلا را

شماره ۷: کی بنگرد برحمت چشم خوش تو ما را

شماره ۸: سوخت عشق تو من شیفته شیدا را

شماره ۹: چنان عشقش پریشان کرد ما را

شماره ۱۰: هر چه غیر دوست اندر دل همی آید ترا

شماره ۱۱: اگر دلست بجان می خرد هوای ترا

شماره ۱۲: ای که نام اشنوده باشی خسرو پرویز را

شماره ۱۳: اگر خورشید و مه نبود سعادت با درویش را

شماره ۱۴: ای بچشم دل ندیده روی یار خویش را

شماره ۱۵: ای سیم بر زکات تن وجان خویش را

شماره ۱۶: ای رفته رونق از گل روی تو باغ را

شماره ۱۷: ای بر گل روی تو حسد باغ ارم را

شماره ۱۸: گرچه وصلت نفسی می‌ندهد دست مرا

شماره ۱۹: کفر عشقت می کند منع از مسلمانی مرا

شماره ۲۰: ای نبرده وصل تو روزی بمهمانی مرا

شماره ۲۱: در دل عاشق اگر قدر بود جانان را

شماره ۲۲: ترا من دوست می‌دارم چو بلبل مر گلستان را

شماره ۲۳: گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را

شماره ۲۴: از جمال تو مگر نیست خبر سلطان را

شماره ۲۵: پیغام روی تو چو ببردند ماه را

شماره ۲۶: پیغام روی تو چو ببردند ماه (را)

شماره ۲۷: زهی با صورت خوبت تعلق اهل معنی را

شماره ۲۸: فرامش کرد جان تو تماشاگاه اعلی را

شماره ۲۹: نگار من که بلب جان دهد جهانی را

شماره ۳۰: عاشق روی توام از من مپوش آن روی را

شماره ۳۱: ای به دل کرده آشنایی را

شماره ۳۲: ای سعادت زپی زینت و زیبایی را

شماره ۳۳: الا ای غمت شادی جان ما

شماره ۳۴: ای گل روی تو برده رونق گلزارها

شماره ۳۵: ای کرده به عشق تو دل پرورش جان‌ها

شماره ۳۶: ما را دلیست سوخته آتش طلب

شماره ۳۷: روزی آن روی چو خورشید و بر و خال چو شب

شماره ۳۸: ای خجل از روی خوبت آفتاب

شماره ۳۹: ای خطت سلسله یی بر قمر از عنبر ناب

شماره ۴۰: ای پسته دهانت شیرین و انگبین لب

شماره ۴۱: ایا چوحسن بمعنی نکو بصورت خوب

شماره ۴۲: ای گلستان حسن ترا بنده عندلیب

شماره ۴۳: طوطی خجل فرو ماند از بلبل زبانت

شماره ۴۴: ای چو فرهاد دلم عاشق شیرین لبت

شماره ۴۵: چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت

شماره ۴۶: ای که شاهان جهانند گدایان درت

شماره ۴۷: دلم بربود دوش آن نرگس مست

شماره ۴۸: ای که لبت منبع آب بقاست

شماره ۴۹: دل کنون زنده بجان نیست که جانان اینجاست

شماره ۵۰: در رخت می نگرم جلوه گه جان اینجاست

شماره ۵۱: تبارک الله از آن روی دلستان که تراست

شماره ۵۲: اختر از خدمت قمر دور است

شماره ۵۳: جانا ز رشک خط تو عنبر در آتش است

شماره ۵۴: ما غریبیم و شهر ازآن شماست

شماره ۵۵: عذر قدمت بسر توان خواست

شماره ۵۶: آن کو بدر تو سر نهاده است

شماره ۵۷: دلبر ما کهربا بر دست بست

شماره ۵۸: دلبری کز لطف گویی بر تنش جان غالبست

شماره ۵۹: آنکوبتست زنده بجانش چه حاجتست

شماره ۶۰: من می روم و دلم بر تست

شماره ۶۱: تا مرا آن ماه تابان دوستست

شماره ۶۲: دل چون بجان نظر فگند جای عشق تست

شماره ۶۳: روز رخت که غره ماه جمال تست

شماره ۶۴: هر کو نه خدمت تو کند در بطالتست

شماره ۶۵: باری گر آمدی و نشد یار از آن تو

شماره ۶۶: طوطی روح که دامش قفس ناسوتست

شماره ۶۷: گرمرا زلفت اوفتد در دست

شماره ۶۸: گرچه از بهر کسی جان نتوان داد ز دست

شماره ۶۹: عاشق اینجا از برای دیدن یار آمده‌ست

شماره ۷۰: دلم بسلسله زلف یار در بندست

شماره ۷۱: بداد باز مراصحبت نگاری دست

شماره ۷۲: هان ای نسیم صبح که بویت معطرست

شماره ۷۳: بازم از جور فلک این دل غمناک پرست

شماره ۷۴: صحبت جانان بر اهل دل از جان خوشترست

شماره ۷۵: نسخه عشق تو بر رق دلم مسطورست

شماره ۷۶: اختر ازخدمت قمر دورست

شماره ۷۷: دلرا چو کرد عشق تهی و فرو نشست

شماره ۷۸: هرچه خواهی کن که برما دست حکمت مطلقست

شماره ۷۹: دل تنگم و ز عشق توام بار بر دلست

شماره ۸۰: تو آن شاهی که سلطانت غلامست

شماره ۸۱: بس کور دلست آنکه به جز تو نگرانست

شماره ۸۲: دلبرا عشق تو نه کار منست

شماره ۸۳: ای که لعل لب تو آبخور جان منست

شماره ۸۴: مهی که از غم عشقش دلم پر ازخونست

شماره ۸۵: هم کوی تو از جهان برونست

شماره ۸۶: یار من خسرو خوبان ولبش شیرینست

شماره ۸۷: روی از خلق بگردان که بحق راه اینست

شماره ۸۸: دل درو بند که دلدارت اوست

شماره ۸۹: دوست سلطان و دل ولایت اوست

شماره ۹۰: آن عاشقی که طعمه عشق تو جان اوست

شماره ۹۱: آفتاب حسن را برج شرف شد روی دوست

شماره ۹۲: ماه دو هفته را نبود نور روی دوست

شماره ۹۳: عاشقانرا می دهد دایم نشان از روی دوست

شماره ۹۴: ترا من دوست دارم تا جهان هست

شماره ۹۵: همچو من وصل ترا هیچ سزاواری هست

شماره ۹۶: مرا با رخ تو نظر بهر چیست

شماره ۹۷: ای دریغا کز وصال یار ما را رنگ نیست

شماره ۹۸: دلبرا عشق تو اندر دل وجان داشتنیست

شماره ۹۹: در سمن با آن طراوت حسن این رخسار نیست

شماره ۱۰۰: دل زمن برد آنکه جان را نزد او مقدارنیست

شماره ۱۰۱: مرا بغیر تو اندر جهان دگر کس نیست

شماره ۱۰۲: عاشقان را در ره عشق آرمیدن شرط نیست

شماره ۱۰۳: جانا بیا که مرا جان دریغ نیست

شماره ۱۰۴: کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست

شماره ۱۰۵: چون کنم ای جان مرااز چون تو یاری چاره نیست

شماره ۱۰۶: مرا که یک نفس از وصل یار سیری نیست

شماره ۱۰۷: چون ترا میل و مرا ازتو شکیبایی نیست

شماره ۱۰۸: گشت روی زمین چو صحن بهشت

شماره ۱۰۹: آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت

شماره ۱۱۰: کسی کو غم عشق جانان نداشت

شماره ۱۱۱: آن نکوروی که روی از نظرم پنهان داشت

شماره ۱۱۲: ماه پیش رخ تو تاب نداشت

شماره ۱۱۳: در کوی عشق هرکه چومن سیم وزر نداشت

شماره ۱۱۴: گرچه متاع جان بر جانان خطر نداشت

شماره ۱۱۵: زنده دل نبود کسی کو ذوق درویشان نداشت

شماره ۱۱۶: در آن زمان که دلم میل با جمالی داشت

شماره ۱۱۷: یار در شیرینی از شکر گذشت

شماره ۱۱۸: منم آن کس که عشق یارم کشت

شماره ۱۱۹: شکری به جان خریدم ز لب شکرفروشت

شماره ۱۲۰: عاشق روی تو از کوی تو ناید در بهشت

شماره ۱۲۱: ای نور دیده دیده ز (روی) تو نور یافت

شماره ۱۲۲: عشق تو عالم دل جمله بیکبار گرفت

شماره ۱۲۳: دل حظ خویشتن ز رخ یار برگرفت

شماره ۱۲۴: جانم از عشقت پریشانی گرفت

شماره ۱۲۵: یار دل بر بود و از من روی پنهان کرد و رفت

شماره ۱۲۶: زهی جهان شده روشن بآفتاب جمالت

شماره ۱۲۷: هر دوچشمت ز فتنه نک خفته است

شماره ۱۲۸: مرا تا دل شد اندر کار رویت

شماره ۱۲۹: بهشت روح شد گلزار رویت

شماره ۱۳۰: ای مه و خور بروی تو محتاج

شماره ۱۳۱: زهی با لعل میگونت شکر هیچ

شماره ۱۳۲: زهی با لعل تو شهد و شکر هیچ

شماره ۱۳۳: زآنگه که مست عشق تو شدسیف رابهست

شماره ۱۳۴: ای چو انجم جیش حسنت بی عدد

شماره ۱۳۵: ای زروی تو مه و خور را مدد

شماره ۱۳۶: زکوی دوست بادی بر من افتاد

شماره ۱۳۷: حق که این روی دلستان بتو داد

شماره ۱۳۸: از سر صدق ارکسی بر آستانت سر نهاد

شماره ۱۳۹: گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد

شماره ۱۴۰: نگارا بارعشقت رادل وجان برنمی تابد

شماره ۱۴۱: دلم از وصل تو ای طرفه پسر نشکیبد

شماره ۱۴۲: خوشا دلی که چو تو دلبرش بدست افتد

شماره ۱۴۳: نسیم باد بهاری گر اتفاق افتد

شماره ۱۴۴: در این تفکرم ای جان که گر فراق افتد

شماره ۱۴۵: در دل از عشق کسی گر خار خارت اوفتد

شماره ۱۴۶: درین سخن صفت حسن یار چون گنجد

شماره ۱۴۷: مرا در دل غم جان می نگنجد

شماره ۱۴۸: دی یکی گفت که از عشق خبرها دارد

شماره ۱۴۹: شمع خورشید که آفاق منور دارد

شماره ۱۵۰: کسی کز دل سخن گوید دمش چون جان اثر دارد

شماره ۱۵۱: اندر ره تو دل چه بود جان چه قدر دارد

شماره ۱۵۲: روی تو که ماه را خجل دارد

شماره ۱۵۳: کسی که عشق نورزد مگو که جان دارد

شماره ۱۵۴: نگارا دل همی‌خواهد که عشقت را نهان دارد

شماره ۱۵۵: نور رخ تو قمر ندارد

شماره ۱۵۶: دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد

شماره ۱۵۷: بگو بدانکه چون من عشق یار من دارد

شماره ۱۵۸: کسی کو همچو تو جانان ندارد

شماره ۱۵۹: چشم تو کو جز دل سیاه ندارد

شماره ۱۶۰: تویی که زلف و رخت رو بکفر و دین دارد

شماره ۱۶۱: مه نکویی زروی او دارد

شماره ۱۶۲: در حلقه زلف تو هر دل خطری دارد

شماره ۱۶۳: اندرین شهر دلم سرو روانی دارد

شماره ۱۶۴: خرم آن جان که برویت نگرانی دارد

شماره ۱۶۵: عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد

شماره ۱۶۶: دل برد از من دلبری کآرام دل‌ها می‌برد

شماره ۱۶۷: گرترا بی عشق ازین سان زندگانی بگذرد

شماره ۱۶۸: نگار من چو اندر من نظر کرد

شماره ۱۶۹: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد

شماره ۱۷۰: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد

شماره ۱۷۱: کسی که ازلب شیرین تو دهان خوش کرد

شماره ۱۷۲: آنکس که بهر نام تو از جان زیان نکرد

شماره ۱۷۳: هرکه یک بار در آن طلعت میمون نگرد

شماره ۱۷۴: عشق تو مرا ز من برآورد

شماره ۱۷۵: هر دم دلم ز عشق تو افغان برآورد

شماره ۱۷۶: دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد

شماره ۱۷۷: بدل چه پند دهم تا دل از تو برگیرد

شماره ۱۷۸: از خرگه تن من دل خیمه زآن برون زد

شماره ۱۷۹: هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد

شماره ۱۸۰: چو پرده از رخ چون آفتاب برداری

شماره ۱۸۱: ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد

شماره ۱۸۲: هرکه در عشق نمیرد به بقایی نرسد

شماره ۱۸۳: دل شد ز دست و دست به دلبر نمی‌رسد

شماره ۱۸۴: بسی گفتم ترا گر یاد باشد

شماره ۱۸۵: دل زنده بدرد عشق باشد

شماره ۱۸۶: سعادت دل دهد آنرا که چون تو دلستان باشد

شماره ۱۸۷: دین و دنیا از آن من باشد

شماره ۱۸۸: این حسن و آن لطافت در حور عین نباشد

شماره ۱۸۹: عمر بی روی یار چون باشد

شماره ۱۹۰: گر نور حسن نبود رو کی چو ماه باشد

شماره ۱۹۱: هرچند دیده هرگز رویت ندیده باشد

شماره ۱۹۲: مرا چندانکه در سر دیده باشد

شماره ۱۹۳: دلبرم عزم سفر کرد و روان خواهد شد

شماره ۱۹۴: زخاک کوی توبوی هوا معطر شد

شماره ۱۹۵: فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار شد

شماره ۱۹۶: دل تندرست گشت چو بیمار عشق شد

شماره ۱۹۷: حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد

شماره ۱۹۸: کسی که او بغم عشق مبتلا آمد

شماره ۱۹۹: دل زدستم شد و دلدار بدستم نامد

شماره ۲۰۰: ای که شیرینی تو شور در آفاق افگند

شماره ۲۰۱: ای که در باغ نکویی به تو نبود مانند

شماره ۲۰۲: هر که یک شکر از آن پسته دهان بستاند

شماره ۲۰۳: نه اهل دل بود آن کو دل از دلبر بگرداند

شماره ۲۰۴: دلی کز وصل جانان بازماند

شماره ۲۰۵: عاشقانی که مبتلای تواند

شماره ۲۰۶: مقبل آن قومی که با تو عشق دعوی کرده اند

شماره ۲۰۷: آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند

شماره ۲۰۸: چه مرد عشق تو باشند خودپرستی چند

شماره ۲۰۹: چو عاشقان تو عیش شبانه می کردند

شماره ۲۱۰: مه و خورشید اگرچه رخ نیکو دارند

شماره ۲۱۱: دلبر من که همه مهر جمالش دارند

شماره ۲۱۲: قومی که جان بحضرت جانان همی برند

شماره ۲۱۳: عاشقان روی یار از وصل و هجران فارغند

شماره ۲۱۴: گر دوست حق عشق خود از ما طلب کند

شماره ۲۱۵: یار ار بچشم مست سوی ما نظر کند

شماره ۲۱۶: اول نظر که سوی تو جانان نظر کند

شماره ۲۱۷: گر درد عشق در دل و در جان اثر کند

شماره ۲۱۸: حسن رخ دوست جهان خوش کند

شماره ۲۱۹: باز آن زمان رسید که گلزار گل کند

شماره ۲۲۰: چون قهرمان عشق تو با هر که کین کند

شماره ۲۲۱: آه درد مرا دوا که کند

شماره ۲۲۲: اگر بخت و اقبال یاری کند

شماره ۲۲۳: آنچه عشقت با دل ما می‌کند

شماره ۲۲۴: عاشقان را که دل مرده زعشقت زنده است

شماره ۲۲۵: ای ماه اختران تو اندر زمین مهند

شماره ۲۲۶: دردمندان غم عشق دوا می‌خواهند

شماره ۲۲۷: گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود

شماره ۲۲۸: غم عشق تو مقبلان را بود

شماره ۲۲۹: آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود

شماره ۲۳۰: بتی که بر همه خوبان امیر خواهد بود

شماره ۲۳۱: کسی که همچو تو ازلب شکر فروش بود

شماره ۲۳۲: دولت نیافت هر که طلب کار ما نبود

شماره ۲۳۳: دل عاشق رهین جان نبود

شماره ۲۳۴: بی تو دانی حالم ای جان چون بود

شماره ۲۳۵: هرچند لطف عادت آن نازنین بود

شماره ۲۳۶: گر جمله شهر صورت و روی نکو بود

شماره ۲۳۷: دوشم اسباب عیش نیکو بود

شماره ۲۳۸: با رخ خوب تو قمر چه بود

شماره ۲۳۹: گل خوش بوی که پار از بر یار آمده بود

شماره ۲۴۰: مشکل است این که کسی را به کسی دل برود

شماره ۲۴۱: ای دل فغان که آن بت چالاک می رود

شماره ۲۴۲: رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود

شماره ۲۴۳: از نظرت روی ما ماه منور شود

شماره ۲۴۴: هرکه او نام تو گوید دم او نور شود

شماره ۲۴۵: نام تو گر بر زبان رانم زبانم خوش شود

شماره ۲۴۶: هردم از عشق تو حال من دگرگون می‌شود

شماره ۲۴۷: عشق هرجا رو نماید کفرها دین می شود

شماره ۲۴۸: بی‌تو دل خسته جان نمی‌خواهد

شماره ۲۴۹: دلم بوسه زآن لعل نوشین خوهد

شماره ۲۵۰: دلم روی چون تو نگارین خوهد

شماره ۲۵۱: هرکرا داد سعادت بلقای تو نوید

شماره ۲۵۲: باز دریافتن دوست مرا چون خورشید

شماره ۲۵۳: روز عمرم به زوال آمد و شب نیز رسید

شماره ۲۵۴: در شهر اگر زمانی آن خوش پسر برآید

شماره ۲۵۵: ز کویی کآنچنان ماهی برآید

شماره ۲۵۶: سحرگه سوی ما بویی اگر زآن دلستان آید

شماره ۲۵۷: ازرخت در نظرم باغ وگلستان آید

شماره ۲۵۸: نسیم صبح پنداری ز کوی یار می‌آید

شماره ۲۵۹: بیا که بی تو مرا کار برنمی آید

شماره ۲۶۰: ترا به صحبت ما سر فرو نمی‌آید

شماره ۲۶۱: ترا به زمن هم نفس کم نیاید

شماره ۲۶۲: حدیث عشق در گفتن نیاید

شماره ۲۶۳: ای ز یاران گشته غافل از تو خود یاری نیاید

شماره ۲۶۴: ای ترا تعبیه در تنگ شکر مروارید

شماره ۲۶۵: ای ترا پای بر سر خورشید

شماره ۲۶۶: عقل در کفر و دین سخن گوید

شماره ۲۶۷: دوش در مجلس ما بود ز روی دلبر

شماره ۲۶۸: شکر اندر پسته پنهان وآب حیوان در شکر

شماره ۲۶۹: ای لبت نوشین زمن نیش فراقت دور دار

شماره ۲۷۰: ای دل از دوست جان دریغ مدار

شماره ۲۷۱: ای صبا لطفی بکن حالم به جانان عرضه دار

شماره ۲۷۲: دلا این یک سخن از من نگه دار

شماره ۲۷۳: بر در تو عاشقان دارند کار

شماره ۲۷۴: دوش ما را از سعادت بود جانان در کنار

شماره ۲۷۵: سوی صحرا شو دمی ای دوست با ما در بهار

شماره ۲۷۶: ای نامه نو رسیده از یار

شماره ۲۷۷: تا بکی این جور کشیدن ز یار

شماره ۲۷۸: چون دل گرفت لشکر سلطان عشق یار

شماره ۲۷۹: تا چند بر امید روم در سرای یار

شماره ۲۸۰: ایا نموده دهانت زلعل خندان در

شماره ۲۸۱: زهی ز خنده شیرینت شرمسار شکر

شماره ۲۸۲: ای چو شیرین بدهان پسته بگفتارشکر

شماره ۲۸۳: ای غم عشق تو چون می طرب افزای دگر

شماره ۲۸۴: خورشید منی بروی پرنور

شماره ۲۸۵: ای چو خورشید چشمه‌ای از نور

شماره ۲۸۶: چو ماندم (من) زسلطان جهان دور

شماره ۲۸۷: ای شکسته لب لعل تو بهای گوهر

شماره ۲۸۸: ای سر طره تو پای دلم را زنجیر

شماره ۲۸۹: ای دل وجانم شده سلطان عشقت را سریر

شماره ۲۹۰: ای دل ارزنده بعشقی منت جان برمگیر

شماره ۲۹۱: ای هما سایه قدم از در من بازمگیر

شماره ۲۹۲: مست عشقت به خود نیاید باز

شماره ۲۹۳: کبر با اهل محبت ناز با اهل نیاز

شماره ۲۹۴: خمر عشقت خوردم و کردم بمستی کشف راز

شماره ۲۹۵: چو خمر عشق تو خوردم سخن نگیرم باز

شماره ۲۹۶: لب گل در تبسم آمد باز

شماره ۲۹۷: ای رخ خوب تو آفتاب جهان سوز

شماره ۲۹۸: دلبرا من از شراب عشق مخمورم هنوز

شماره ۲۹۹: ایا بحسن چو شیرین بملک چون پرویز

شماره ۳۰۰: ای ز شیرینی شده دام مگس

شماره ۳۰۱: ای خواسته زلعل لب آن نگار بوس

شماره ۳۰۲: اگرچه راه بسی بود تا من از آتش

شماره ۳۰۳: جرعه یی می نخورده از دستش

شماره ۳۰۴: قند خجل می شود از لب چون شکرش

شماره ۳۰۵: دلارامی که همچون مه بشب بینند دیدارش

شماره ۳۰۶: گرچه جان می دهم از آرزوی دیدارش

شماره ۳۰۷: دلارامی که حیرانم من از حسن جهانگیرش

شماره ۳۰۸: شبی از مجلس مستان برآمد ناله چنگش

شماره ۳۰۹: ترکی‌ست یار من که نداند کس از گلش

شماره ۳۱۰: ترکیست یار من که نداند کس از گلش

شماره ۳۱۱: دلستانی که بجان نیست امان از چشمش

شماره ۳۱۲: آنچه ز توست حال من گفت نمی‌توانمش

شماره ۳۱۳: چون برآمد آفتاب از مشرق پیراهنش

شماره ۳۱۴: آن دلارامی که آرامی نباشد با منش

شماره ۳۱۵: چو شدبخنده شکر بار پسته دهنش

شماره ۳۱۶: ای خریداران رویت عاشقان جان فروش

شماره ۳۱۷: چون ازآن موسم کز وگرددجهان را وقت خوش

شماره ۳۱۸: ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش

شماره ۳۱۹: زهی از جمال تو گشته جهان خوش

شماره ۳۲۰: زهی از زلف تو جان حلقه در گوش

شماره ۳۲۱: تا چه معنیست در آن روی جهان آرایش

شماره ۳۲۲: منم امروز دور از مشرب خویش

شماره ۳۲۳: سزد که صبر کنم بر فراق دلبر خویش

شماره ۳۲۴: ای مرا نادیده کرده عاشق دیدار خویش

شماره ۳۲۵: عشق تو در مخزن جانم نهاد اسرار خویش

شماره ۳۲۶: من ز عشق تو رستم از غم خویش

شماره ۳۲۷: یار سلطانست ومن در خدمت سلطان خویش

شماره ۳۲۸: گر خوش کنم دهان زلب دلستان خویش

شماره ۳۲۹: ای ستم کرده همیشه با وفاداران خویش

شماره ۳۳۰: ای ز عشقت مهر و مه سرگشته در گردون خویش

شماره ۳۳۱: یار بر من در فشاند از لؤلوی مکنون خویش

شماره ۳۳۲: ای بی خبر زحسن گلستان روی خویش

شماره ۳۳۳: نظر کن روی آن دلبر ببین شمع

شماره ۳۳۴: ای ترا هرگز نبوده یاری از یاران دریغ

شماره ۳۳۵: دل سقیم شفا یابد از اشارت عشق

شماره ۳۳۶: گربشنوی که ناله کند دردمند عشق

شماره ۳۳۷: دلم ببوسه شکر خواست زآن لب چو عقیق

شماره ۳۳۸: مرا که در تن بی قوتست جانی خشک

شماره ۳۳۹: ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ

شماره ۳۴۰: ای که در باغ جمالست رخ تو چون گل

شماره ۳۴۱: مرا از عشق تو دستیست بر دل

شماره ۳۴۲: ای سجده کرده پیش جمالت بت چگل

شماره ۳۴۳: ز روی پرده برافگن که خلق را عیدست

شماره ۳۴۴: ایا سلطان عشق تو نشسته بر سریر دل

شماره ۳۴۵: ایا سلطان عشق تو نشسته برسریر دل

شماره ۳۴۶: دل نمیرد تا ابد گر عشق باشد جان دل

شماره ۳۴۷: دل ز غمت زنده شد ای غم تو جان دل

شماره ۳۴۸: ای آنکه عشق تو دل جانست وجان دل

شماره ۳۴۹: ای ز زلفت حلقه یی بر پای دل

شماره ۳۵۰: تنی داری بسان خرمن گل

شماره ۳۵۱: باغ را گرچه برخ کرد بهشت آیین گل

شماره ۳۵۲: چو بیند روی تو ای نازنین گل

شماره ۳۵۳: در گلستان گرنباشد شاهد رعنای گل

شماره ۳۵۴: عاشقان راسوی خود هم خود بود جانان دلیل

شماره ۳۵۵: ما جان فدای آن رخ نیکوش می‌کنیم

شماره ۳۵۶: ای ز رویت پرتوی مرآفرینش را تمام

شماره ۳۵۷: آنی که کس بخوبی تو من ندیده ام

شماره ۳۵۸: بتی که ازلب او ذوق جان همی یابم

شماره ۳۵۹: گر بدان خوش پسر رسد دستم

شماره ۳۶۰: می سزد گر جان دهم چون دلستانی یافتم

شماره ۳۶۱: نه هرچه عشق توبود از درون برون کردم

شماره ۳۶۲: نگارا گرد کوی تو اگر بسیار می‌گردم

شماره ۳۶۳: اگر بر درگه جانان چو سگ بسیار می‌گردم

شماره ۳۶۴: مجلس انس ترا چون محرم راز آمدم

شماره ۳۶۵: ای توانگر چو (ن) گدایانت بدر باز آمدم

شماره ۳۶۶: نگارا تا ترا دیدم دل اندر کس نمی بندم

شماره ۳۶۷: نام تو شنیدم رخ خوب تو ندیدم

شماره ۳۶۸: چو روی تو گل رنگین ندیدم

شماره ۳۶۹: عشقم دلیل شد بسوی دوست راه دیدم

شماره ۳۷۰: باز بر لوح ضمیر از وصف روی دلبرم

شماره ۳۷۱: بیک نظر دل خلقی همی برد یارم

شماره ۳۷۲: مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم

شماره ۳۷۳: نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم

شماره ۳۷۴: من تحفه از دل می‌کنم نزدیک جانان می‌برم

شماره ۳۷۵: گر کسی را حسد آید که تو را می‌نگرم

شماره ۳۷۶: تا نقش تو هست در ضمیرم

شماره ۳۷۷: ای غم تو روغن چراغ ضمیرم

شماره ۳۷۸: اگر شبی ز وصال تو کام برگیرم

شماره ۳۷۹: چو برقع ز رخ برگشایی بمیرم

شماره ۳۸۰: از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم

شماره ۳۸۱: بغیر دوست نداند کسی که من چه کسم

شماره ۳۸۲: به روز وصل ز هجران یار می‌ترسم

شماره ۳۸۳: ای سعادت مددی کن که بدان یار رسم

شماره ۳۸۴: آنجا که جای دوست بود من نمی رسم

شماره ۳۸۵: ای برده آب روی من ازعشق تو درآتشم

شماره ۳۸۶: ای برده رویت آب مه ازمهر تو درآتشم

شماره ۳۸۷: جانست وتن در آتش عشق ودرآب چشم

شماره ۳۸۸: ای منور بروی تو هر چشم

شماره ۳۸۹: شب نیست که خون نبارم از چشم

شماره ۳۹۰: ای عارض و خط تو شده صبح و شام چشم

شماره ۳۹۱: آن توانگر بمعالی که منش درویشم

شماره ۳۹۲: گر عیب کنی که زار می نالم

شماره ۳۹۳: عشق تو زیر و زبر دارد دلم

شماره ۳۹۴: ای گنج غم نهاده بویرانه دلم

شماره ۳۹۵: گر دست دوست وار در آری بگردنم

شماره ۳۹۶: ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم

شماره ۳۹۷: گر دست رسد روزی در پات سرافشانم

شماره ۳۹۸: گر از ره تو بود خاک را گهر دانم

شماره ۳۹۹: بی تو بحال عجب همی گذرانم

شماره ۴۰۰: مرا که روی (تو) باید بگلستان چه کنم

شماره ۴۰۱: بمهر و مه نگرم بی تو هر زمان چه کنم

شماره ۴۰۲: بنده عشق توام زآن پادشایی می‌کنم

شماره ۴۰۳: مرا گر دولتی باشد که روزی با تو بنشینم

شماره ۴۰۴: بکوش تا بنشینیم یک نفس با هم

شماره ۴۰۵: روز نوروزست وبوی گل همی آرد نسیم

شماره ۴۰۶: ما دل برای دوست ز جان برگرفته ایم

شماره ۴۰۷: درعشق دوست ازسر جان نیز بگذریم

شماره ۴۰۸: ما گدای در جانان نه برای نانیم

شماره ۴۰۹: ای گشته نهان از من پیدات همی جویم

شماره ۴۱۰: غنچه چون کرد تبسم سوی صحرا نرویم

شماره ۴۱۱: آن دوست که ما ازآن اوییم

شماره ۴۱۲: ای باغ نیکویی گل روی تو را چمن

شماره ۴۱۳: ای چشم من از رخ تو روشن

شماره ۴۱۴: بخت من از تست شور ای بت شیرین دهن

شماره ۴۱۵: ای از چو تو شیرین لبی صد شور در هر انجمن

شماره ۴۱۶: ای از خمار چشم تو آشوب در جهان

شماره ۴۱۷: ایا عشقت گرفته عالم جان

شماره ۴۱۸: من از خدای جهان عمر می‌خواهم چندان

شماره ۴۱۹: ای غمت همنشین بیداران

شماره ۴۲۰: ای گلستان شکفته بنسیم وباران

شماره ۴۲۱: از لطف وحسن یارم در جمع گل عذاران

شماره ۴۲۲: ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان

شماره ۴۲۳: خوبان رعیت اند وتویی پادشاهشان

شماره ۴۲۴: دلهای عاشقان تو مشتی شکسته اند

شماره ۴۲۵: ای مرغ صبح بشکن ناقوس پاسبانان

شماره ۴۲۶: ای شاه حسنت را مدد از کبریای خویشتن

شماره ۴۲۷: چو سعدی سیف فرغانی حدیث عشق با هرکس

شماره ۴۲۸: هرگز گلی اندر جهان بی خار نتوان یافتن

شماره ۴۲۹: طریق عشق جانان چیست در دریای خون رفتن

شماره ۴۳۰: ما فتنه بر توایم و تویی فتنه بر سخن

شماره ۴۳۱: ای شده لعل لب تو شکرافشان در سخن

شماره ۴۳۲: ای لبت را خواص جان دادن

شماره ۴۳۳: با سر زلف تو صعبست مسلمان بودن

شماره ۴۳۴: در شهر بحسن تو رویی نتوان دیدن

شماره ۴۳۵: همچون تو دلبری را از بی دلان بریدن

شماره ۴۳۶: ای گشته طالع ازرخ تو آفتاب حسن

شماره ۴۳۷: ای ایمن آفتاب رخت از زوال حسن

شماره ۴۳۸: بگشای لب شیرین بازار شکر بشکن

شماره ۴۳۹: ای دل ار جانان خوهی جان ترک کن

شماره ۴۴۰: عشق را حمل بر مجاز مکن

شماره ۴۴۱: ای پسر گر عاشقی دعوی ما ومن مکن

شماره ۴۴۲: مرد محنت نیستی با عشق دمسازی مکن

شماره ۴۴۳: بپوش آن رخ و دلربایی مکن

شماره ۴۴۴: بخت و اقبال خوهی خدمت درویشان کن

شماره ۴۴۵: ای شکرلب نظری سوی من مسکین کن

شماره ۴۴۶: ای دل ای دل مهرآن مه ورز وایمان تازه کن

شماره ۴۴۷: همه جان و دلست دلبر من

شماره ۴۴۸: الا ای بچهره گلستان من

شماره ۴۴۹: ای لب لعلت شکرستان من

شماره ۴۵۰: ترا اگر چه فراغت بود ز یاری من

شماره ۴۵۱: کجایی ای سر کوی تو از جهان بیرون

شماره ۴۵۲: ایا چو فصل بهار از رخت جهان را زین

شماره ۴۵۳: ای جمال تو رشک حورالعین

شماره ۴۵۴: از تو تا کی حال ما باشد چنین

شماره ۴۵۵: برنگ خود نیم زآن رو وزآن مو

شماره ۴۵۶: من چو از جان شده ام عاشق آن روی نکو

شماره ۴۵۷: مرا کرد بیچاره در کار او

شماره ۴۵۸: مرغ دلم صید کرد غمزه چون تیر او

شماره ۴۵۹: چو هیچ می نکنی التفات با ما تو

شماره ۴۶۰: کسی کو عشق بازد بارخ تو

شماره ۴۶۱: عاشقم بر تو و بر صورت جان پرور تو

شماره ۴۶۲: ایا گرفته مه و آفتاب نور از تو

شماره ۴۶۳: ای فغان بی دلان از چشم شوخ شنگ تو

شماره ۴۶۴: خط نورست بر آن تخته پیشانی تو

شماره ۴۶۵: ای مشک و عنبر شمه یی از بوی تو

شماره ۴۶۶: شرم دارد آفتاب ازروی تو

شماره ۴۶۷: ای زمان همچون مکان گشته حجاب روی تو

شماره ۴۶۸: ای ز ماه و مهر برده گوی دعوی روی تو

شماره ۴۶۹: بیناست چشم جان من از دیدن آن ماه رو

شماره ۴۷۰: دلا با عشق کن پیمان و می رو

شماره ۴۷۱: ای صبا قصه عشاق بر یار بگو

شماره ۴۷۲: ای بگرد خرمن تو خوشه چین خورشید و ماه

شماره ۴۷۳: ای که اندر چشم مستت فتنه دارد خوابگاه

شماره ۴۷۴: ای مهر و مه رعیت و روی تو پادشاه

شماره ۴۷۵: ای رقعه حسن را رخت شاه

شماره ۴۷۶: چه دلبری که رخ تست در گلستان ماه

شماره ۴۷۷: ای بزیر زلف تو سایه نشین خورشید و ماه

شماره ۴۷۸: ای لطف تو بسی مرا کار ساخته

شماره ۴۷۹: ای زمعنی مر ترا صورت چو جان آراسته

شماره ۴۸۰: ای زروی خوب تو پشت زمین آراسته

شماره ۴۸۱: بگشادی رو که رنگی بستست بر رخ تو

شماره ۴۸۲: ای پسته دهانت نرخ شکر شکسته

شماره ۴۸۳: ای همچو من بسی را عشق تو زار کشته

شماره ۴۸۴: زهی صیت حسن تو عالم گرفته

شماره ۴۸۵: بدیدم بر در یار ایستاده

شماره ۴۸۶: مرا زعشق تو باریست بر دل افتاده

شماره ۴۸۷: ای در سخن دهانت تنگ شکر گشاده

شماره ۴۸۸: ای در لب لعل تو شکر تعبیه کرده

شماره ۴۸۹: ایا رخت زگریبان قمر برآورده

شماره ۴۹۰: ای ازلب تو مجلس ما پر شکر شده

شماره ۴۹۱: نبات خطت گرد لب رسته چیست

شماره ۴۹۲: ای خرد با عشق تو تنگ آمده

شماره ۴۹۳: تویی از اهل معنی بازمانده

شماره ۴۹۴: شکر لبی که مرا جان دهد بهر خنده

شماره ۴۹۵: خداوندا نگارم را بمن ده

شماره ۴۹۶: تو می روی و مرا نقش تست در دیده

شماره ۴۹۷: ای نکو رو مشو از اهل نظر پوشیده

شماره ۴۹۸: ای چو جان صورت خود را ز نظر پوشیده

شماره ۴۹۹: ای بنور رخ تو روی قمر پوشیده

شماره ۵۰۰: ای پیش تو ماه آسمان خیره

شماره ۵۰۱: ای دل تنگ مرا از غم تو جان تازه

شماره ۵۰۲: تا نمودی روی و دیدم گرد چشمت آن مژه

شماره ۵۰۳: از پسته تنگ خود آن یار شکر بوسه

شماره ۵۰۴: چو کرد زلف تو پیرامن قمر حلقه

شماره ۵۰۵: چو نیست غیر تو کس آفتاب با سایه

شماره ۵۰۶: ای عشق تو داده روح را می

شماره ۵۰۷: به خود نظر کن اگر می‌خوهی که جان بینی

شماره ۵۰۸: تا بعقل ورای خود در راه تو ننهیم پای

شماره ۵۰۹: ایا خلاصه خوبان کراست درهمه دنیی

شماره ۵۱۰: ای توانگر در خود برمن مسکین بگشای

شماره ۵۱۱: ای بکویت عاشقان رانور رویت رهنمای

شماره ۵۱۲: دوست جز دل نمی پذیرد جای

شماره ۵۱۳: ای سازگار با همه با من نساختی

شماره ۵۱۴: ای در سر من از لب میگون تو مستی

شماره ۵۱۵: ای همه هستی مبر در خود گمان نیستی

شماره ۵۱۶: ای که با من مهربان صد کینه در دل داشتی

شماره ۵۱۷: دلستانا از جهان رسم وفا برداشتی

شماره ۵۱۸: ای رفته دور از برما چون نیامدی

شماره ۵۱۹: بچشم مست خود آن را که کرده ای نظری

شماره ۵۲۰: ای رخ تو شاه ملک دلبری

شماره ۵۲۱: عشق اسلامست و دیگر کافری

شماره ۵۲۲: بکرشمه اگر از عاشق خود جان ببری

شماره ۵۲۳: ای بلبل جانم (را) از روی تو گلزاری

شماره ۵۲۴: ای زآفتاب رویت مه برده شرمساری

شماره ۵۲۵: ز بار عشق توام طالب سبکساری

شماره ۵۲۶: تویی سلطان ملک حسن و چون من صد گدا داری

شماره ۵۲۷: مرا گفت دل چون چنین یار داری

شماره ۵۲۸: ای که از سیم خام تن داری

شماره ۵۲۹: تویی که عارض رخسار دلستان داری

شماره ۵۳۰: از آن شکر که تو در پسته دهان داری

شماره ۵۳۱: روی پنهان کن که آرام دل از من می‌بری

شماره ۵۳۲: جانا بیک کرشمه دل و جان همی بری

شماره ۵۳۳: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری

شماره ۵۳۴: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری

شماره ۵۳۵: ای جهان ازتو مزین چو بهشت از حوری

شماره ۵۳۶: اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری

شماره ۵۳۷: بهار آمد و گویی که باد نوروزی

شماره ۵۳۸: اگر فراق تو زین سان اثر کند روزی

شماره ۵۳۹: هم دلبر من با من دلدار شود روزی

شماره ۵۴۰: چو شود کز سر جرمم به کرم برخیزی

شماره ۵۴۱: هرکس از عشق می زند نفسی

شماره ۵۴۲: ای آنکه حسن صورت تو نیست در کسی

شماره ۵۴۳: عاشقم زنده‌دلی را که تو جانش باشی

شماره ۵۴۴: ای دوست بی تو ما را اندر جهان چه خوشی

شماره ۵۴۵: ای غم عشق تو برده ز دل ما تنگی

شماره ۵۴۶: مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی

شماره ۵۴۷: ایا بدور تو از مثل تو جهان خالی

شماره ۵۴۸: در حضرت تو کآنجاسلطان کند غلامی

شماره ۵۴۹: ماه سعادتم را باشد شب تمامی

شماره ۵۵۰: دی مرا گفت آن مه ختنی

شماره ۵۵۱: ای (که) تو جان جهانی و جهان جانی

شماره ۵۵۲: در تن زنده یکی مرده بود زندانی

شماره ۵۵۳: کیست درین دور پیر اهل معانی

شماره ۵۵۴: ای چون تو نبوده گل در هیچ گلستانی

شماره ۵۵۵: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی

شماره ۵۵۶: تعالی الله چه روی است آن به نزهت چون گلستانی

شماره ۵۵۷: درتو، زهی صورت تو گنج معانی،

شماره ۵۵۸: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی

شماره ۵۵۹: زمهر روی توای سرو ماه پیشانی

شماره ۵۶۰: چنین که تو سمری ای پسر بشیرینی

شماره ۵۶۱: ای لب لعل ترا بنده بجان شیرینی

شماره ۵۶۲: ای گرفته زحدیث تو جهان شیرینی

شماره ۵۶۳: بحال خود چو نظر کردم از تو می پرسم

شماره ۵۶۴: دی بامداد آن صنم آفتاب روی

شماره ۵۶۵: ای نو عروس حسن ترا آفتاب روی

شماره ۵۶۶: زاندیشه تو که هست جان در وی

شماره ۵۶۷: چو دست و روی بشویی ودر نماز شوی

شماره ۵۶۸: نگاری کز رخ چون مه کند بر نیکوان شاهی

شماره ۵۶۹: مرا باز اتفاق افتاد عشق سرو بالایی

شماره ۵۷۰: اگر خورشید و مه نبود برین گردون مینایی

شماره ۵۷۱: زهی خورشید را داده رخ تو حسن و زیبایی

شماره ۵۷۲: الا ای شمع دل را روشنایی

شماره ۵۷۳: ای شده حسن ترا پیشه جهان آرایی

شماره ۵۷۴: دل در غم چون تو بی وفایی

شماره ۵۷۵: تو قبله دل و جانی چو روی بنمایی

شماره ۵۷۶: در گلشن حسن چون تو کس نیست

شماره ۵۷۷: ز دلبران همه شهر دل پذیر تویی

شماره ۵۷۸: عشق تو دردست و درمانش تویی

شماره ۵۷۹: آن روی نگر بدان نکویی

شماره ۵۸۰: این اتفاق طرفه بین کاندر فتد

شماره ۵۸۱: گر خوش کند لب تو دهانم به بوسه‌ای

شماره ۵۸۲: ای جان من ز جوهر عشقت خزینه‌ای