منظومه «سام‌نامه» گویا مشتق از «همای و همایون» خواجوی کرمانی است که سالها بعد از وی توسط گوینده‌ای پرسخن و ناشناس با تبدیل و تغییر و حذف اسامی در منظومه خواجو و افزودن افسانه‌های دیگر به آن ساخته شده است.
بخش ۱ - فردوسی فرماید: به نام خداوند جان و خرد
بخش ۲ - گفتار در ستایش خرد و عقل: خرد برتر از هر چه ایزدت داد
بخش ۳ - گفتار اندر نعت رسول و یاران: چه گفت آن خداوند تنزیل وحی
بخش ۴ - آغاز داستان پادشاهی کیومرث: پژوهنده نامه باستان
بخش ۵ - کیومرث: بپوشید تن را به چرم پلنگ
بخش ۶ - سیامک: جهان سر به سر خون فشان است و بس
بخش ۷ - در پادشاهی نشستن هوشنگ به جای پدر: بگشت از برش چرخ سالی چهل
بخش ۸ - گفتار در بیان پادشاهی طهمورث می‌فرماید و از حالات او: زمانه ندادش زمانی درنگ
بخش ۹ - به پادشاهی نشستن جمشید در ایران: کمربسته با فر شاهنشهی
بخش ۱۰ - بر تخت نشستن ضحاک در ایران زمین: یکی مرد بود اندر آن روزگار
بخش ۱۱ - ضحاک: چه باید پدر را پسر چون تو بود
بخش ۱۲ - در پادشاهی ضحاک و مآل و احوال وی گوید: چو ضحاک برتخت شد شهریار
بخش ۱۳ - خواب دیدن ضحاک و تعبیر جستن از موبدان: در ایوان شاهی شب تیره باز
بخش ۱۴ - در وجود آمدن فریدون و احوال آن: ببالید برسان سرو سهی
بخش ۱۵ - آغاز کتاب سام‌نامه - از گفتار افصح‌المتکلمین خواجوی کرمانی رحمه‌الله علیه: کنم ابتدا از خداوند یاد
بخش ۱۶ - گفتار در متولد شدن سام نریمان از بطن دختر پادشاه بلخ: به باغی یکی روز در پای سرو
بخش ۱۷ - رفتن سام نریمان به شکار و دیدن گور را: چو سام از فراز سمند سیاه
بخش ۱۸ - رسیدن سام به سر منزل عالم افروز: چنان تا به گاه سپیده براند
بخش ۱۹ - رسیدن سام به ایوان و دیدن صورت پریدخت را: روان گشته با آن پریچهره ماه
بخش ۲۰ - سخن گفتن سروش در گوش سام: به گوشش فرو گفت فرخ سروش
بخش ۲۱ - بی‌تابی کردن سام نریمان از حرمان پریدخت: به ناکام بر پشت جرمه نشست
بخش ۲۲ - برآمدن آفتاب و رسیدن لشکر پیش سام: چو خورشید سر بر زد از کوهسار
بخش ۲۳ - سخن گفتن لشکر با سام نریمان: زبان برگشودند کای نامدار
بخش ۲۴ - در جواب گفتن لشکر سام را: چو آگه نه اید از دل ریش من
بخش ۲۵ - رفتن سام نریمان با قلواد به راه شهر چین: جدا شد ازیشان یل صف پناه
بخش ۲۶ - رسیدن سام به کنار دریا و رزم او با زنگیان: قضا را که قلواد در پیش بود
بخش ۲۷ - گفتار اندر خواب دیدن سام، فریدون را: درین گفت سام و سری پر ز خواب
بخش ۲۸ - کشته شدن سمندان به دست سام و رها شدن قلواد: برش رفت و زد بر سرش ناگهان
بخش ۲۹ - کشتن سام نریمان، اژدها را: بگفت و روان کرد از دیده آب
بخش ۳۰ - اندر پادشاهی سام در خاور زمین: سران سپاهش پذیره شدند
بخش ۳۱ - دیدن سام، قلواد و رفتن از عقب او: بدین سان چو پاسی ز شب درگذشت
بخش ۳۲ - چگونگی احوال عالم افروز پری با سام نریمان: چو دید آنکه با دختری خوب روی
بخش ۳۳ - رفتن سام به شکار و دیدن قلوش را: روان سام نیرم به عزم شکار
بخش ۳۴ - دیدن سام، قلوش را: بدو گفت کای رشک سرو سهی
بخش ۳۵ - درخواب دیدن سام، پریدخت را: همان لحظه چون سام مشکین نقاب
بخش ۳۶ - کشته شدن ژند جادو به دست سام: وز آن جا به گنجینه دژ کرد روی
بخش ۳۷ - چگونگی احوال سام با مکوکال دیو: سراینده دهقان موبد نژاد
بخش ۳۸ - کشته شدن مکوکال دیو بر دست سام نریمان: بشد کشته آنجا مکوکال دیو
بخش ۳۹ - رسیدن پریدخت (و پری‌نوش به هم) و ملاقات کردن یکدیگر: تذروی برون جسته از چنگ زاغ
بخش ۴۰ - تعریف کردن پری‌نوش از سام در نزد پریدخت: خورش کمترین گوهری بر کمر
بخش ۴۱ - رفتن سام به دربار فغفور چین: به آئین و رسم فریدون و جم
بخش ۴۲ - دیدن سام، پریدخت را و بیهوش شدن: زناگه پدید آمد از پیش طاق
بخش ۴۳ - دیدن پریدخت، سام را در پس پرده و بیتاب شدن: برفتند باری چو کبک از دره
بخش ۴۴ - خطاب کردن سام با شمع و رای زدن: نهاده یکی شمع سوزنده پیش
بخش ۴۵ - رفتن سام با فغفور به شکار: روان سام برخاست گفتش رواست
بخش ۴۶ - رفتن سام به باغ و چگونگی آن با پریدخت: ره طوبی آباد دختر گرفت
بخش ۴۷ - غزل خواندن سام بر در حرم‌سرای پریدخت: نگارا سمن عارضا دلبرا
بخش ۴۸ - غزل خواندن پریدخت: همان دم پریدخت فغفور چین
بخش ۴۹ - آمدن فغفور به نزد پریدخت: عنان بر در طوبی آباد زد
بخش ۵۰ - آگاه شدن فغفور (از) ملاقات سام با پریدخت و بند کردن سام را: گرفتند او را هم اندر زمان
بخش ۵۱ - باز آمدن به سر داستان قلواد و قلوش: ولی نغمه‌ساز گلستان راز
بخش ۵۲ - باز آمدن بر سر داستان فغفور چین: مرو را به ره بر کنون بازدار
بخش ۵۳ - بیتاب شدن سام در زندان: از آن سو جهان پهلو ارجمند
بخش ۵۴ - آمدن قمررخ دختر سهیل قلعه‌دار به بندخانه و سام را خلاصی دادن: چو یک نیمه بگذشت از تیره شب
بخش ۵۵ - آمدن سام به پای قصر پریدخت و شرح آن: لبش بر لب شکرآلود کرد
بخش ۵۶ - مناظره کردن سام با پریدخت: به زلف تو تا سر درآورده‌ام
بخش ۵۷ - مناظره کرده پریدخت با سام: فلک حلقه‌ای از کمر ترکشت
بخش ۵۸ - مناظره کردن سام با پریدخت: ازو سام نیرم بمانده شگفت
بخش ۵۹ - مناظره کردن پریدخت با سام: سمن برگ روی همایون جمال
بخش ۶۰ - مناظره کردن سام با پریدخت: بدو سام گفت ای بت خرگهی
بخش ۶۱ - مناظره کردن پریدخت با سام: مه قندهار آفتاب طراز
بخش ۶۲ - برگشتن سام از پای قصر و سر به کوه و بیابان گذاشتن: عنان برزده سر به صحرا نهاد
بخش ۶۳ - پشیمان شدن پریدخت و از عقب سام رفتن: سخن گوی دهقان فرخ‌نژاد
بخش ۶۴ - رسیدن پریدخت به سام و مصاف کردن با او: بگفت این و بر کرد از جا سمند
بخش ۶۵ - باز آمدن به سر داستان عالم‌افروز با سام: چو در سخن مرد فرزانه سفت
بخش ۶۶ - آگاه شدن فغفور از کار پریدخت و رها شدن سام از بند: شنیدم نواساز بستان راز
بخش ۶۷ - جنگ سام با تکش و کشته شدن تکش به دست سام: روانش به پیکار کین رام شد
بخش ۶۸ - جنگ کردن سام با فغفور چین و چگونگی آن: سپاهش به یک ره کشیدند تیغ
بخش ۶۹ - رسیدن قلواد و قلوش به یاری سام: شه چین ز ناگه برافراخت سر
بخش ۷۰ - چگونگی احوال پریدخت به دست عالم‌افروز پری: پریزاد چون کرد بر وی کمین
بخش ۷۱ - در شناختن پریدخت، دیوزاده را و چگونگی آن: سراینده دهقان موبدنژاد
بخش ۷۲ - جنگ کردن طغان شاه با دیوزاده و چگونگی آن: طغان شاه چون باد بر شد به زین
بخش ۷۳ - رزم پریدخت با طغان شاه و کشته شدن طغان شاه: نشست از بر باره بادپای
بخش ۷۴ - آمدن عالم افروز نزد سام و سخن از پریدخت گفتن: سراینده دهقان با فر و کام
بخش ۷۵ - چگونگی رزم فغفور چین با سام نریمان: سراینده دهقان با آفرین
بخش ۷۶ - جنگ سوار خاوری با فرستو و کشته شدن خاوری: باستاد در قلب فغفور شاه
بخش ۷۷ - رزم قلواد با فرستو و کشته شدن فرستو: تو گفتی که بود او یک یپل مست
بخش ۷۸ - رسیدن نامه مرگ طغان شاه به پدرش شاه چین: همی‌خواست تا خود درآید به جنگ
بخش ۷۹ - کشته شدن طغرل تکش به دست سام نریمان: درآمد به میدان چو شیر ژیان
بخش ۸۰ - شبیخون زدن فرینوش و فرشاد بر دیوزاده فرهنگ: سراینده نامه باستان
بخش ۸۱ - کشته شدن پری‌نوش به دست دیوزاده: یکی سنگ زد آنچنان بر سرش
بخش ۸۲ - نبرد سام نریمان با فغفور چین بار دوم: سراینده از سام نیرم‌نژاد
بخش ۸۳ - فرار نمودن سام از پیکار و پناه بردن به دیر: همانگه بیفشرد بر اسب ران
بخش ۸۴ - نامه نوشتن سام به فغفور چین و شناسانیدن خود را: به یک دست قلواد و قلوش دگر
بخش ۸۵ - جواب نامه فغفور چین به سام: به مشکاب آب چون مشک زد بر قلم
بخش ۸۶ - باز آمدن سام به درگاه فغفوره: کسانی که در سخن سفته‌اند
بخش ۸۷ - رفتن سام در شب و دیدن پاسبان، او را و نومید آمدن: به یاد آمدش یار شیرین سخن
بخش ۸۸ - رای زدن فغفور با وزیر و فرستادن سام به جنگ نهنکال: ترنم سرایان دستان نواز
بخش ۸۹ - آگاهی یافتن نهنکال و لشکر فرستادن به جنگ سام: بره باز پس شد شهنشه به تخت
بخش ۹۰ - داستان فغفور چین با پریدخت و چگونگی آن: سراینده داستان گزین
بخش ۹۱ - جنگ کردن سام با فرعین دیو و چگونگی آن: ازین پس سخن گویم از سام نیو
بخش ۹۲ - نیزه زدن سام نریمان بر کشتی بار دیگر: فرو ریختند آن زمان سر به سر
بخش ۹۳ - آمدن عالم‌افروز در پیش سام و چگونگی آن: ازین سو چو از کین بپرداخت سام
بخش ۹۴ - رفتن فرهنگ دیوزاده به ختا و چگونگی (کار) سام با نهنکال دیو: سر بادبان چون شد اندر هوا
بخش ۹۵ - یاد پریدخت کردن سام را: ز دل آنچنان آتشی برفروخت
بخش ۹۶ - تیر زدن قلواد بر نهنکال دیو: برآورد یک تیر گرشاسپی
بخش ۹۷ - مناجات کردن سام نریمان: چو سام نریمان چنان حال دید
بخش ۹۸ - نعره زدن سام و سخن گفتن با قلوش: یکی نعره زد سام اندر یلی
بخش ۹۹ - آمدن زشت نام دیو و گرفتن قلوش را: درآمد یکی دیو نر زشت نام
بخش ۱۰۰ - نعره زدن سام نریمان بر دیوان: یکی نعره زد سام گرد آن زمان
بخش ۱۰۱ - کشتن دیو را بر آب: بگفت و همان دم به جا برنشست
بخش ۱۰۲ - سخن گفتن سام نریمان با نهنکال دیو ناپاک: بگفتش که این زخم‌ها مردنی
بخش ۱۰۳ - فرستادن سام گردی به نزد فغفور شاه چین: فرستاد یک گرد اندر زمان
بخش ۱۰۴ - در چگونگی فرهنگ دیو با تمرتاش: سراینده نامه دلگشای
بخش ۱۰۵ - خواب دیدن تمرتاش سام را و ترک بت‌پرستی نمودن: نهفته رخ خود به زیر نقاب
بخش ۱۰۶ - جنگ کرن سام با فغفور چین: چنین داد دهقان شیرین کلام
بخش ۱۰۷ - گفتگوی فغفور چین و پاسخ دادن سام نریمان: شه چین چو آن سرکشان را بدید
بخش ۱۰۸ - جنگ تکش خان با سام نریمان: تکش خان جنگی شه تاشکن
بخش ۱۰۹ - یاری نمودن تکش خان بر سام و جنگیدن بر فغفور چین: شه چین چو از گفتش آگاه شد
بخش ۱۱۰ - رفتن به‌روند و گرفتن فغفور از اردو و آوردن: تمرتاش خواندی ورا به‌روند
بخش ۱۱۱ - بردن فغفور چین در نزد سام و خلاصی یافتن از بند: تمرتاش با وی نشد هیچ رام
بخش ۱۱۲ - داستان سهیل جانسوز با سام نریمان و چگونگی آن: یکی داستان از قمررخ شنو
بخش ۱۱۳ - کشته شدن جهانسوز بر دست سام: چو از راز او گشت آگاه سام
بخش ۱۱۴ - گرفتار شدن سام به دست عالم افروز پری: وز آن سو جهان پهل شیر نر
بخش ۱۱۵ - رفتن قلواد و قلوش و فرهنگ به طلب سام و چگونگی آن: سخن بشنو اکنون یکی گوش دار
بخش ۱۱۶ - چگونگی احوال سام به دست عالم‌افروز: سرایده زین سان سخن باز راند
بخش ۱۱۷ - واقف نمودن عالم افروز، قلوش را و بردن نزد سام: چو قلوش نشست از بر بادپا
بخش ۱۱۸ - بردن عالم‌افروز، قلواد را نزد سام: سراینده نامه باستان
بخش ۱۱۹ - کشته شدن عالم‌افروز به دست سام نریمان: زمانی چو بگذشت از آن مهرشان
بخش ۱۲۰ - رها کردن فرهنگ، سام را از طلسمات عالم‌افرزو: سراینده داستان کهن
بخش ۱۲۱ - رسیدن نامه منوچهر شاه نزد سام نریمان: به گردش درآمد می ارغوان
بخش ۱۲۲ - نهان کردن پریدخت را به حکم فغفور در سردابه و آوازه مرگ او: نهان کردش از چشم ماهی چو ماه
بخش ۱۲۳ - خبردار شدن سام از مرگ پریدخت: سوار ختائی درآمد چو باد
بخش ۱۲۴ - عاشق شدن قمرتاش بر پری‌نوش خاقان چین: چنین تا بدین کار آمد سه ماه
بخش ۱۲۵ - بیرون بردن رضوان، پریدخت را از سردابه و گرفتار شدن هر دو به دست ابرها: از آن سو پریدخت سیمین عذار
بخش ۱۲۶ - دیدن پریدخت، ابرها و ترسیدن و زاری کردن و سخن گفتن ابرها با او و بند کردن رضوان را: به صورت چو آدم به تن نره دیو
بخش ۱۲۷ - آگاه شدن فغفور از گم شدن پریدخت: دم شیر جاروب راهش شده
بخش ۱۲۸ - رها شدن نهنکال دیو از بند و چگونگی آن: بتندید آن دیو تیره روان
بخش ۱۲۹ - رفتن قمرتاش و قلواد به طلب سام نریمان: دگر ره قمرتاش و قلواد شیر
بخش ۱۳۰ - دیدن قلواد و قمرتاش، ساربان را و احوال سام پرسیدن: بدو گفت کای مرد صحرانشین
بخش ۱۳۱ - رسیدن سام و قلواد و قمرتاش و جنگ کردن با دیوانه شاه‌پور: به یاد پریدخت فرخنده سام
بخش ۱۳۲ - کشتی گرفتن سام با دیوانه شاه‌پور و چگونگی آن: به شاپور گفت آن زمان پهلوان
بخش ۱۳۳ - کشتی گرفتن سام با شاپور: به پیش منوچهر بندی کمر
بخش ۱۳۴ - رفتن سام به سمت سقلاب روم: به یک دست کوه و به یک دست آب
بخش ۱۳۵ - مکر نمودن فرخار بر دیوانه شاپور: ز دانش به جا نیست نه عقل و را
بخش ۱۳۶ - چگونگی احوال سام با عاق جادو: پس آنگه جهان‌پهلو کامکار
بخش ۱۳۷ - جادوئی کردن عاق و سام را در طلسم انداختن: بدو گفت کای پهلوان گزین
بخش ۱۳۸ - رسیدن نامه تسلیم شاه به نزد قهرمان: درین گفتگو بود آن بدنژاد
بخش ۱۳۹ - مکر کردن قهرمان به سام و آمدن فرهنگ، آگاه کردن سام را: دگر قهرمان چاره نو گزید
بخش ۱۴۰ - نشاندن سام، قمرتاش را به جای قهرمان و رفتن به مغرب: چو یک هفته قانون شاهی ببست
بخش ۱۴۱ - احوال سام از دیو ره‌دار و عجایبها از مرغ دیدن: نگه کرد سام اندر آن برز کوه
بخش ۱۴۲ - رسیدن سام به شهر سگسار و چگونگی احوال آن: به کشتی درآمد سپهدار سام
بخش ۱۴۳ - جنگ کردن سام با سگساریان و کشته شدن کلاب: همه شهر پر بود ز آواز سگ
بخش ۱۴۴ - رسیدن سام به شهر نیمه‌تنان و چگونگی آن: سر ماه آمد به کشتی دلیر
بخش ۱۴۵ - افسون نمودن تنبل جادو به سام و کور شدن سام: شگفتی دلیر است این اژدها
بخش ۱۴۶ - لشکر کشیدن به جنگ نیمه‌تنان به یاری سام: چو بشنید این گفته تسلیم شاه
بخش ۱۴۷ - کشته شدن تنبل جادو به دست شمسه و چگونگی آن: از آن رزم و آشوب و آن گردار
بخش ۱۴۸ - کشته شدن نیمه تنان به دست سام نریمان: غو کوس برخاست از رزمگاه
بخش ۱۴۹ - خواب دیدن سام، پریدخت را و چگونگی آن: سپهبد چو شد سیر از جام می
بخش ۱۵۰ - رفتن سام به جانب شداد و احوال پرسیدن از تسلیم شاه: چنین تا برآمد عروس سپهر
بخش ۱۵۱ - جنگ کردن سام با سمندان و کشته شدن سمندان: بگفت این و یک حمله آورد دیو
بخش ۱۵۲ - دعا کردن سام و باریدن باران به دوزخ شداد: به نزدیک دادار شد سرفراز
بخش ۱۵۳ - در صفت بهشت شداد گوید: از آن منزل آمد سوی باغ و کشت
بخش ۱۵۴ - خبردار شدن شداد از آمدن سام و فرستادن زرینه بال را به جنگ: از آن آگهی پیش شداد شد
بخش ۱۵۵ - کشته شدن زرینه بال به دست سام و چگونگی آن: به پاسخ چنین گفت کای پاکزاد
بخش ۱۵۶ - لشکر کشیدن شدید به جنگ سام و چگونگی آن: چو شاهنشه روم آمد به در
بخش ۱۵۷ - رفتن سام به درگاه شدید و چگونگی آن: به ره بود چشم سپهدار سام
بخش ۱۵۸ - نامه نوشتن شدید و فرستادن پیش شداد و کیفیت آن: از آن رو شدید پلید آن بدید
بخش ۱۵۹ - چگونگی سام با طلاج جادو: چو خورشید میزان زرین گرفت
بخش ۱۶۰ - رفتن سام به سوی طلسم جمشید و چگونگی آن: به تسلیم جنی چنین گفت سام
بخش ۱۶۱ - جنگ کردن شدید با تسلیم شاه و گرفتار شدن تسلیم شاه: چو زنگی شب پیرهن چاک زد
بخش ۱۶۲ - گرفتار شدن تسلیم شاه با رحمان جنی: یکی ابر بربست بر آسمان
بخش ۱۶۳ - چگونگی احوالات سام در طلسمات جمشید جم: براندند اسبان سراسر به تک
بخش ۱۶۴ - کیفیت شکستن طلسم جمشید شاه را: چو برخواند آن را برآشفت سخت
بخش ۱۶۵ - چگونگی سام با مرغ آتش‌افشان: از آنجا بیامد به پای حصار
بخش ۱۶۶ - آمدن سیمرغ و سخن از ارقم دیو به سام گفتن: درین گفتگو بود سالار شاه
بخش ۱۶۷ - رها کردن سام قلواد را و جنگ کردن با ارقم دیو: درآمد بدان غار با تیغ جنگ
بخش ۱۶۸ - کشته شدن ارقم دیو به دست سام: دلاور بیامد به جای نماز
بخش ۱۶۹ - باز آمدن سام به نزد شدید و جنگ کردن: همی راند تا شب به ناگه رسید
بخش ۱۷۰ - نامه نوشتن شدید به نزد عوج و آمدن عوج: شدید بداندیش دل پر ز غم
بخش ۱۷۱ - صفت مهمان کردن شدید، عوج را: نشستند و باده بیاراستند
بخش ۱۷۲ - نبرد سام با طلاج و کشته شدن طلاج: چو طلاج بشنید ازو گشت زرد
بخش ۱۷۳ - آمدن پادشاه طنجه به یاری سام نریمان و چگونگی آن: به ناگاه برخاست گرد سیاه
بخش ۱۷۴ - آمدن عوج به میدان و جنگ کردن با قلواد: سپیده بغرید عوج پلید
بخش ۱۷۵ - جنگ کردن سام با عوج بن عنق: درآوردگه عوج را بدید
بخش ۱۷۶ - جنگ کردن سام با شدید و کشته شدن قهقهام: درین گفتگو بود سالار سام
بخش ۱۷۷ - رها شدن قلواد و چگونگی او به لشکر شداد: سفیده سفیداج زد در سپهر
بخش ۱۷۸ - شبیخون زدن لشکر شداد بر سام: چو یک پاس بگذشت از تیره شب
بخش ۱۷۹ - آمدن خاتوره مادر عوج به یاری شداد: چو خورشید بنهاد بر سر کلاه
بخش ۱۸۰ - کشته شدن شدید به دست سام و چگونگی آن: چو لشکر شنیدند ازو این سخن
بخش ۱۸۱ - کشته شدن خاتوره به دست سام: چو پوشید گردون پلاس سیاه
بخش ۱۸۲ - خبردار شدن عوج از کشته شدن خاتوره و چگونگی آن: خبر شد سوی عوج و شداد عاد
بخش ۱۸۳ - جنگ کردن عوج با سام مرتبه دوم: چو آن هر دو صف گشت آراسته
بخش ۱۸۴ - جنگ کردن اهرن با سام و کشته شدن اهرن: یکی نعره زد اهرمن اهرمن
بخش ۱۸۵ - لشکر کشیدن شداد به میدان و جنگ خرطوس با سام: چو از چادر صبح بادبان
بخش ۱۸۶ - گرفتار شدن شداد عاد به دست سام نریمان: چو بشنید این گفته شداد عاد
بخش ۱۸۷ - به دار زدن شداد ناپاک و ناپدید شدن آن: یکی دار کردند بر پا بلند
بخش ۱۸۸ - رفتن سام با قلواد به کوه فناه: خروس سحر دانهای نجوم
بخش ۱۸۹ - افتادن سام از شدت تشنگی به دشت: چو لعل از خور کان برآورد سر
بخش ۱۹۰ - آمدن سام به شهر زنان: بپاسخ بدو گفت شاه زن است
بخش ۱۹۱ - مهمانی کردن حوران شاه، سام را: نشست از بر تخت فرخنده سام
بخش ۱۹۲ - رفتن سام به پای کوه فنا و فرستادن شاپور را در پیش: چو یک بهره از تیره شب درگذشت
بخش ۱۹۳ - جنگ کردن شاپور با ابرها و کشته شدن شاپور: چرا دیر آمد جهان پهلوان
بخش ۱۹۴ - رفتن سام بالای کوه فنا و جنگ کردن با دیوان: چو خورشید سر بر زد از کوهسار
بخش ۱۹۵ - نبرد سام با ابرها و گرفتار شدن ابرها: بگفتند سام است که آمد به جنگ
بخش ۱۹۶ - نامه نوشتن پریدخت به سوی سام: گشادند دست پریدخت ماه
بخش ۱۹۷ - رسیدن سام در برابر ابرها: سپیده چو از کوه برکرد سر
بخش ۱۹۸ - گرفتن سام، پهلوانان ابرها و کشتن ایشان را: بگفت و بگرداند در دیده آب
بخش ۱۹۹ - نبرد سام با ابرها و چگونگی ایشان: چو بشنید ازو سام این گفتگوی
بخش ۲۰۰ - کشتی گرفتن سام با ابرها: چو خورشید بر چرخ گردید راست
بخش ۲۰۱ - نامه نوشتن سام به فغفور چین: چنین گفت گوینده داستان
بخش ۲۰۲ - آمدن فرهنگ دیو و کشتن سهلان و بردن قمرتاش را: دگر ره چو فرهنگ با زور و چنگ
بخش ۲۰۳ - خبردار شدن سام از آمدن نهنکال: از آن رو سوی سام شد آگهی
بخش ۲۰۴ - لشکر کشیدن فغفور به جنگ سام: سپیده غو نای و آواز کوس
بخش ۲۰۵ - نشستن سام بر تخت فغفور شاه چین: سرای تذروان فرخنده کام
بخش ۲۰۶ - دامادی سام نیرم با پریدخت و شب زفاف: سراینده مرغان بستان سرای
بخش ۲۰۷ - زفاف نمودن سام با پریدخت و مجلس آراستن به روی او: چو بگذشت پاسی از آن تیره شب
بخش ۲۰۸ - در بیان مجلس آراستن سام نریمان و آوردن قمرتاش را و بر تخت نشاندن و خود رفتن به طرف خاورزمین: درا ای سهیل یمانی به برج
بخش ۲۰۹ - رفتن سام به ایران وبر تخت نشاندن قلوش را در خاور زمین و استقبال نمودن منوچهر شاه، سام نریمان: ز پیر خردمند موبدنژاد
بخش ۲۱۰ - آوردن ابرها را در برابر منوچهر شاه: برفت و بیاورد آن اژدها
بخش ۲۱۱ - پایان کتاب خواجو در حالت خود گوید: چنین است آئین گردان سپهر