حرف آخر قافیه

شماره ۱: خورشید رخت چو گشت پیدا

شماره ۲: ز روی ذات بر افکن نقاب اسما را

شماره ۳: بیاور ساقی آن جام صفا را

شماره ۴: ای جمله جهان در رخ جانبخش تو پیدا‏

شماره ۵: چه مهر بود که بسرشت دوست در گل ما

شماره ۶: ورای مطلب هر طالب است مطلب ما

شماره ۷: به‌دست خویش چهل صبح بامداد الست

شماره ۸: هیچ دانی که کیستیم و شما

شماره ۹: بیا در بحر و دریا شو رها کن این من و ما را

شماره ۱۰: بیا بر چشم عاشق کن تجلی روی زیبارا

شماره ۱۱: ای بلبل جان چونی اندر قفس تن‌ها

شماره ۱۲: چون تافت بر دل من پرتو جمال حبیب

شماره ۱۳: ای کرده متجلی رخت از دیده هر خوب

شماره ۱۴: مرا که لعل لبت ساقی است و جام شراب

شماره ۱۵: ای صفات بیکران تو طلسم گنج ذات

شماره ۱۶: ای روی تو مهر و کون ذرات

شماره ۱۷: ای صفاتت حجاب چهره ذات

شماره ۱۸: ای کائنات ذات ترا مظهر صفات

شماره ۱۹: ای از دو جهان نهان عیان کیست

شماره ۲۰: ور هزاران جام گوناگون شرابی بیش نیست

شماره ۲۱: مهر سر گشته کافتاب کجاست

شماره ۲۲: اگر ز روی براندازد او نقاب صفات

شماره ۲۳: ساقی باقی که جانم مست اوست

شماره ۲۴: چنان مستم چنان مستم چنان مست

شماره ۲۵: آنچه مطلوب دل و جان است ابا جان و دلست

شماره ۲۶: دلی که آینه روی شاهد ذات است

شماره ۲۷: بیار ساقی از آن می که هست آب حیات

شماره ۲۸: دل غرقه انوار جمالی و جلالی است

شماره ۲۹: هیچکس را اینچنین یاری که ما را هست نیست

شماره ۳۰: با تو است آن یار دائم وز تو یک دم دور نیست

شماره ۳۱: هیچ میدانی که عالم از کجاست

شماره ۳۲: بر آب حیات تو جهان همچو حیاتی است

شماره ۳۳: انکه او دیده جان و دل و نور بصر است

شماره ۳۴: حسن روی هر پریرویی ز حسن روی اوست

شماره ۳۵: بیدل و دلدار نتوانم نشست

شماره ۳۶: چون رخت را هر زمان حسن و جمالی دیگر است

شماره ۳۷: صفا و روشنی کاندرون خانه ماست

شماره ۳۸: آنچه کفر است بر خلق، بر ما دین است

شماره ۳۹: هرآنکه طالب آنحضرت است مطلوب است

شماره ۴۰: گذشت عهد نبوت و رسید دور ولایت

شماره ۴۱: مرا دلیست کا او را نه انتهاست و نه غایت

شماره ۴۲: چو باده چشم تو خوده است دل خراب چراست

شماره ۴۳: با منست آنکس که بودم طالب او با منست

شماره ۴۴: آنکه او در هر لباسی شد عیان پیداست کیست

شماره ۴۵: از دهانش بسخن جز اثری نتوان یافت

شماره ۴۶: نهان پیر تو خویش آفتاب رخت

شماره ۴۷: دل شد اندر پیچ و تاب حلقه گیسوی اوست

شماره ۴۸: ریخت خونم که این شراب من است

شماره ۴۹: آنکس که دیده در طلب او مسافر است

شماره ۵۰: این جوش که از میکده برخاست چه جوش است

شماره ۵۱: آنچه جان گفت بدل باز نمییارم گفت

شماره ۵۲: این کرد پریچهره ندانم که چه کرد است

شماره ۵۳: بیار ساقی باقی بریز برمن حادث

شماره ۵۴: چو بحر نامتناهیست دایما مواج

شماره ۵۵: سحرگهی که موذن بفالق الاصباح

شماره ۵۶: صبح ظهور دم زد و عالم پدید شد

شماره ۵۷: گوهری از موج بحر بیکران آمد پدید

شماره ۵۸: از جنبش بحر قدم برخاست موجی بی عدد

شماره ۵۹: ساختی از عین خود غیری که عالم این بود

شماره ۶۰: بیرون دوید باز ز خلوتگه وجود

شماره ۶۱: هر زمان خورشید او از مشرقی سر بر کند

شماره ۶۲: بتم باهر سری هر سو سروکار دگر دارد

شماره ۶۳: تا که خورشید من از مشرق جان پیدا شد

شماره ۶۴: پا ز حد خویش بیرون نمیباید نهاد

شماره ۶۵: نشان و نام مرا روزگار کی داند

شماره ۶۶: دل ما هر نفسی مشرب دیگر دارد

شماره ۶۷: مهت هر لحظه از کو می‌نماید

شماره ۶۸: دل همه دیده شد و دیده همه دل گردید

شماره ۶۹: دلی نداشتم آنهم که بود، یار ببرد

شماره ۷۰: ز قدت سرو بستان آفریدند

شماره ۷۱: از جنبش این دریا هر موج که برخیزد

شماره ۷۲: شاه بتان ماه رخان عرب رسید

شماره ۷۳: جانم از پرتو روی چنان می‌گردد

شماره ۷۴: مرا بفقر و فنا افتخار میباشد

شماره ۷۵: رخت هر دم جمالی مینماید

شماره ۷۶: رخت گرچه چو خورشید فلک مستور می‌باشد

شماره ۷۷: چون عکس رخ دوست در آینه عیان شد

شماره ۷۸: دلی که با رخ زلف تو همنشین باشد

شماره ۷۹: بی نقاب آن جمال نتوان دید

شماره ۸۰: نهان بصورت اغیار یار پیدا شد

شماره ۸۱: دلی دارم که در روی غم نگنجد

شماره ۸۲: مست ساقی خبر از حام و سبوئی دارد

شماره ۸۳: اگر ز جانب ما ذلت و نیاز نباشد

شماره ۸۴: مرا دلیست که در وی بغیر دوست نگنجد

شماره ۸۵: رخ زیبای تو را آینه ای میباید

شماره ۸۶: ز دریا موج گوناگون برآمد

شماره ۸۷: می حدیثی از لب ساقی روایت می کند

شماره ۸۸: سلطان، سر تخت شهی کرد تنزل

شماره ۸۹: بی پرتو رخسار تو پیدا نتوان شد

شماره ۹۰: دل من هر نفسی از تو تجلی طلبد

شماره ۹۱: دل از بند من بیدل رها شد

شماره ۹۲: ایجمال تو در جهان مشهور

شماره ۹۳: مینماید هر زمانی روئی از ابرویی دگر

شماره ۹۴: از سوادالوجه فی الدارین اگر داری خبر

شماره ۹۵: دیده سرگردان و نور دیده دایم در نظر

شماره ۹۶: ای حسن ترا دیده ما گشته به دیدار

شماره ۹۷: میفرستد هر زمانی دوست پیغامی دگر

شماره ۹۸: اندر آمد ز در خلوت ما یار سحر

شماره ۹۹: ای آخر هر اول و ای اول هر آخر

شماره ۱۰۰: نخست دیده طلب کن پس آنگهی دیدار

شماره ۱۰۱: نیست پنهان حق ز چشم مردمان و حق شناس

شماره ۱۰۲: میکند بر دل تجلی مهر رویش هر نفس

شماره ۱۰۳: طریق مدرسه و رسم خانقاه مپرس

شماره ۱۰۴: دلا گر دیده ای داری بیا بگشا بدیدارش

شماره ۱۰۵: دل من آیینه تست مصفا دارش

شماره ۱۰۶: مرا ز من بستان دلبرا بجذبه خویش

شماره ۱۰۷: او چون فکند خویش تو خود را میفکنش

شماره ۱۰۸: مرا از روی هر دلبر تجلی میکند رویش

شماره ۱۰۹: نقشی به بست دلبر من بر مثال خویش

شماره ۱۱۰: تا شراب عشق از جام ازل کردیم نوش

شماره ۱۱۱: بیا که کرده ام از نقش غیر آینه پاک

شماره ۱۱۲: تویی خلاصه ارکان انجم و افلاک

شماره ۱۱۳: نظرت فی رمقی نظره فصا ز فداک

شماره ۱۱۴: بر دل ریشم لبت دارد بسی حق نمک

شماره ۱۱۵: زهی ساکن شده در خانه دل

شماره ۱۱۶: اگرچه پادشه عالمم گدای توام

شماره ۱۱۷: ما سالها مقیم در یار بوده ایم

شماره ۱۱۸: ما جام جهان نمای ذاتیم

شماره ۱۱۹: هر سو که دویدیم همه سوی تو دیدیم

شماره ۱۲۰: تا مهر تو دیدیم، ز ذرات گذشتیم

شماره ۱۲۱: بر دو عالم پادشاهی میکنم

شماره ۱۲۲: از خانقه و صومعه و مدرسه رستیم

شماره ۱۲۳: ما مست و خراب چشم یاریم

شماره ۱۲۴: گه از روی تو مجموعم گه از زلفت پریشانم

شماره ۱۲۵: ز چشم مست ساقی من ‌‌‌‌‌خرابم

شماره ۱۲۶: معنی حسن تو در صورت جان میبینم

شماره ۱۲۷: ما از میان خلق کناری گرفته ایم

شماره ۱۲۸: یار تا من هستم از خود با خبر نگذاردم

شماره ۱۲۹: من که در صورت خوبان همه او می‌بینم

شماره ۱۳۰: منم که روی ترا بی‌نقاب می‌بینم

شماره ۱۳۱: ما از ازل مقامر و خمار آمدیم

شماره ۱۳۲: دیده وام گشته از تو برویت نگرم

شماره ۱۳۳: صنما هر نفسی در گذرت می‌بینم

شماره ۱۳۴: گه چو چنگم و گاه چو نی بنوازم

شماره ۱۳۵: دلبری دارم که در فرمان او باشد دلم

شماره ۱۳۶: ای روی تو در حجاب کونین

شماره ۱۳۷: ای نهان در ذات پاکت ذات کون

شماره ۱۳۸: ار رخت پنهان بنور خویشتن

شماره ۱۳۹: خود پرستی پیشه دارد روز و شب

شماره ۱۴۰: ز چشم من توئی در جمال خود نگران

شماره ۱۴۱: کو جذبه که آن بستاند مرا از من

شماره ۱۴۲: دلی دارم که باشد جای جانان

شماره ۱۴۳: گنج های بینهایت یافتم در کنج جان

شماره ۱۴۴: ایدوست بیا بر نظر ما نظری کن

شماره ۱۴۵: قطره ائی از قعر دریا دم مزن

شماره ۱۴۶: چه ساقی است که مست مدام اوست جهان

شماره ۱۴۷: ایدل اینجا کوی جانان است از جان دم مزن

شماره ۱۴۸: پیش و قد ریش از سر و گلستان دم مزن

شماره ۱۴۹: بیا ز چهره خوبان جمال خود را ببین

شماره ۱۵۰: گفتمش خواهم که بینم مر ترا ای نازنین

شماره ۱۵۱: ای همه صفات من آینه صفات تو

شماره ۱۵۲: هیچکس به خویشتن ره نبرد به سوی او

شماره ۱۵۳: آنکه عمری در پی او می‌دویدم سو‌ به سو

شماره ۱۵۴: صفت و شکل و دهانش بزبان هیچ مگو

شماره ۱۵۵: عشق من حسن ترا درخور اگر هست بگو

شماره ۱۵۶: بیا دلا به کجا خورده شراب بگو

شماره ۱۵۷: آن مرغ بلند آشیانه

شماره ۱۵۸: آن که خود را مینماید در رخ خوبان چو ماه

شماره ۱۵۹: لب ساقی مرا هم نقل و هم جام است و هم باده

شماره ۱۶۰: منم ز یار نگارین خود جدا مانده

شماره ۱۶۱: ای در پس هر لباس و پرده

شماره ۱۶۲: آغاز مشتریست ببازار آمده

شماره ۱۶۳: مرا آن لبت خندان تازه

شماره ۱۶۴: آنچه میدانم از آن یار بگویم یا نه

شماره ۱۶۵: ز چشم من چو تو ناظر به حسن خویشتننی

شماره ۱۶۶: چو تافت بر دل و بر جانم آفتاب تجلی

شماره ۱۶۷: زد حلقه دوش بر دل ما یار معنوی

شماره ۱۶۸: سبو بشکن که آبی بی‌سبوئی

شماره ۱۶۹: پیش شیران دعوی شیری مکن چون روبهی

شماره ۱۷۰: ای دیده بگو از چه سبب مست و خرابی

شماره ۱۷۱: دارد نشان یارم هر دلبری و یاری

شماره ۱۷۲: تو نگارا به لطافت همگی جان و دلی

شماره ۱۷۳: جنون فوق عایات الجنونی

شماره ۱۷۴: مرا به خلوت جان دلبریست پنهانی

شماره ۱۷۵: چو نیست چشم دلت تا جمال او بینی

شماره ۱۷۶: چه باده است که مست است میفروش از وی

شماره ۱۷۷: تو میخواهی که تا تنها تو باشی

شماره ۱۷۸: تا تو اندر مراتب عددی

شماره ۱۷۹: رخ دلدار را نقاب توئی

شماره ۱۸۰: شهدت فیک جمالا فنيت فیه بذاتي

شماره ۱۸۱: دوش ان صنم بیگانه‌وش بگذشت بر من چون پری

شماره ۱۸۲: چه باشد اگر زانکه تو گاه گاهی

شماره ۱۸۳: ای حسن تو در آیینه صورا و معنی

شماره ۱۸۴: تو ز مائی ولی ما را ندانی

شماره ۱۸۵: ای آفتاب رویت هرسو فکنده تابی

شماره ۱۸۶: منم مست از لب ساقی نه از می

شماره ۱۸۷: ای هر نفس تافته بر دل ز‌ تو نوری

شماره ۱۸۸: صنما چرا نقاب از رخ خود نمیگشائی

شماره ۱۸۹: ای درخشان ز رخت مهر سپهر عالی

شماره ۱۹۰: آنکه جان یابم از از انفاس خوشش هر نفسی

شماره ۱۹۱: ترا که دیده نباشد نظر چگونه کنی

شماره ۱۹۲: دلا چرا تو چنین بیقرار و مضطربی