دیده سرگردان و نور دیده دایم در نظر
چشم در منظور ناظر لیک از وی بیخبر
گرچه عالم را بچشم دوست بیند دیده لیک
از بصر پنهان بود پیوسته آن نور بصر
دل بسان کوی سرگردان و غافل زان که او
وز خم چوگان زلف دوست باشد مستقر
نیست بیرون از خم چوگان زلفش یکزمان
دل که چون گوئی همیگردد در این میدان پسر
من نمیدان که عالم چیست یا خود کیست این
عقل و نفس و جسم و چرخش خوانی و شمس و قمر
با همه سرگشتگی و جنبش و نور و صفات
بیخبر گردون و ز گردون ماه از هر خور ز خور
ایدل ار خواهی بببینی دلبران را عیان
پاک و صافی ساز خود را آنگهی در خود نگر
در صفای خویشتن باید رخ دلدار دید
زانکه تو آیینه و دوست در تو جلوه گر
چونکه مطلوب تو از تو نیست بیرون بعد ازین
مغربی در خویشتن باید ترا کردن سفر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعر مولانا است که به توصیف زیبا و عمیقی از جستجوی حقیقت و عشق می‌پردازد. شاعر به تصویرسازی از نظاره‌گرانی می‌پردازد که در جستجوی نور و حقیقت‌اند اما از آن بی‌خبرند. او اشاره می‌کند که دل انسان به مانند کویی پر از سرگردانی است و در پی زلف دوست مستقر است. مولانا بیان می‌کند که شناخت واقعی در درون خودمان نهفته است و برای دیدن معشوق باید به خود نگریست و خود را پاک و صیقل داد. در نهایت، او تأکید می‌کند که مطلوب درونی ما باید در خودمان جستجو شود و سفر حقیقی به سویی درون‌مان است.
هوش مصنوعی: چشم من به جستجوی زیبایی‌هاست و همواره نوری که در دل دارم، در نظر من است. اما با وجود این، از آن زیبایی و حقیقت غافل هستم.
هوش مصنوعی: هرچند که دنیا را با چشم محبت مشاهده می‌کند، اما آن نور چشم همیشه از نظر پنهان است.
هوش مصنوعی: دل مانند کویی است که سرگردان و غافل است، زیرا او تحت تأثیر خم و پیچ زلف دوست قرار گرفته و در آنجا جا خوش کرده است.
هوش مصنوعی: هیچ دلی در میدان عشق زلف او نمی‌تواند آزاد باشد، زیرا وقتی می‌گویی که دل تو در این میدان می‌چرخد، انگار گویی پسر جوانی در این بازی در حال حرکت است.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که دنیا چیست یا خودم چه کسی هستم، و همچنین نمی‌فهمم این عقل، نفس، جسم و حرکت افلاک و خورشید و ماه چه معنایی دارند.
هوش مصنوعی: با وجود تمام شلوغی‌ها و حرکات و نورها و ویژگی‌های بی‌خبری که از آسمان دارند، ماه را از خورشید و خورشید را از یکدیگر نمی‌شناسند.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی معشوقان را به وضوح ببینی، ابتدا باید خود را خالص و پاک بگردانی، سپس در درون خود نگاهی بیندازی.
هوش مصنوعی: برای دیدن زیبایی دوست، باید در درون خودت صفا و خلوص را بیابی، زیرا تو همچون آیینه‌ای هستی که چهره‌ی محبوب در آن دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که خواسته تو از خودت جدا نیست، از این پس باید در درون خودت سفر کنی تا به آنچه که می‌خواهی برسی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عارضش را جامه پوشیدست نیکویی و فر
جامه‌ای کش ابره از مشکت وز آتش آستر
طرفه باشد مشک پیوسته به آتش ماه و سال
و آتشی کو مشک را هرگز نسوزد طرفه‌تر
چون تواند دل برون آمد ز بند حلقه‌هاش
[...]
بر گرفت از روی دریا ابر فروردین سفر
ز آسمان بر بوستان بارید مروارید تر
گه بروی بوستان اندر کشد پیروزه لوح
گه به روی آسمان اندر کشد سیمین سپر
هر زمانی بوستان را خلعتی پوشد جدا
[...]
اصل نفع و ضر و مایهٔ خوب و زشت و خیر و شر
نیست سوی مرد دانا در دو عالم جز بشر
اصل شر است این حشر کز بوالبشر زاد و فساد
جز فساد و شر هرگز کی بود کار حشر؟
خیر و شر آن جهان از بهر او شد ساخته
[...]
ابر سیمابی اگر سیماب ریزد بر کمر
دود سیماب از کمر ناگاه بنماید اثر
ور ز سرما آبدان قارورۀ شامی شدست
باز بگدازد همی قاروره را قاروره گر
ور سیاه و خشک شد بادام تر ، بیباک نیست
[...]
مابَقی فی النّاسِ حُرٌّ
لاٰوَلاٰفی الْجِنّ حُرٌّ
قَدْمَضیٰحُرُّ الْفَریَقیْنِ
فُحُلْو اُلْعَیْشِ مُرٌّ
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.