ار رخت پنهان بنور خویشتن
روت مخفی در ظهور خویشتن
با دو عالم بی دو عالم دایماً
عشق بازی در ظهور خویشتن
در ظهورت هر دو عالم بر دوام
در همیخواهد ظهور خویشتن
مدتی با کس نمیکرد التفات
حسن رویت از غرور خویشتن
باز چندی در تماشاگه ذات
جنّت خود بود و حور خویشتن
از تماشای بحر ذات خود
بود حور و قصور خویشتن
خود بخود دارد خود بدتاز خود
بشنود هر دم زبور خویشتن
تا کند بر خود تجلی هم ز خود
موسی خود بود و طور خویشتن
چون شعوری یافت بر غایات ذات
گشت عاشق بر شعور خویشتن
دید در خود بحر های بیکران
حیرت آورد از بحور خویشتن
جمله کارستان خود در خود بدید
در عجب مان از امور خویشتن
زان سبب در وی سرورس شد پدید
منبسط گشت از سرور خویشتن
عزم سحرا کرد ناگاه از سرور
آن سلیمان با طیور خویشتن
بر سر ره بیخبر افتاده دید
مغربی را در عبور خویشتن
آن بت عیار من بی ما و من
عشق بازد دائماً با خویشتن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی عمیق‌ترین ابعاد وجود و عشق می‌پردازد. شاعر به وجود خویش و نور درونی‌اش اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در این وجود نهفته، دنیای دوگانه‌ای وجود دارد که در آن عشق و زیبایی به نمایش گذاشته می‌شود. او از غفلت انسان در برابر زیبایی‌های درونش سخن می‌گوید و از تماشای بی‌پایان خود لذت می‌برد. شاعر می‌گوید که این تماشاگاه، جنت و حور وجودش است و از آنجا احساس عشق و شعور درونی را دریافت می‌کند. با کشف خود، او از عمق هستی و وجودش شگفت‌زده می‌شود و عشق به خود و خداوند را تجربه می‌کند. در نهایت، او تأکید می‌کند که عشق واقعی، نگریستن به عمق وجود و داشتن ارتباط با خود است.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو به گونه‌ای پنهان باشد که در آن نور خود را نمایان نکنی، چهره‌ات هم در جلوه ظاهر خواهد ماند.
هوش مصنوعی: با دو جهان، بی‌نیاز از دو جهان، همیشه در حال عشق ورزی در نمایان کردن خود هستم.
هوش مصنوعی: در وجود تو، هر دو جهان دائم در پی تجلی و نشان دادن ذات خود هستند.
هوش مصنوعی: مدتی به هیچکس توجه نمیکرد، زیرا زیبایی چهره‌ات او را مغرور کرده بود.
هوش مصنوعی: مدتی را در دیدن زیبایی‌های جنت و حورهای خود صرف کرد.
هوش مصنوعی: این بیت به این موضوع اشاره دارد که زیبایی و جذابیت موجودات، نشأت‌گرفته از خودشان و ذات حقیقی‌شان است. به عبارت دیگر، جاذبه و شکوه هر چیزی از وجود درونی آن ناشی می‌شود و تماشاچی از دیدن زیبایی‌های آن سرمست و محو می‌شود.
هوش مصنوعی: او به طور طبیعی و بدون هیچ تلاشی، به خود‌آگاهی و درک از وجود خود می‌رسد و هر لحظه صدای درون خودش را می‌شنود.
هوش مصنوعی: موسی خود را در آتش تجلی می‌بیند و کوه طور، سمبل عظمت و هوش اوست. این به نوعی نشان‌دهنده آن است که بندگی و کمال فردی، از عمیق‌ترین داخلیات انسان سرچشمه می‌گیرد.
هوش مصنوعی: زمانی که فرد به درک عمیق و خردمندی نسبت به ماهیت وجودش دست می‌یابد، عاشق حقیقت و ذات خویش می‌شود.
هوش مصنوعی: در خود نگریستن و تأمل کردن، انسان را به عمق حیرت‌ها و شناسه‌های ناشناخته راهنمایی می‌کند و این احساس درون‌نگری، او را به دنیایی وسیع و بی‌پایان از درک و معرفت می‌برد.
هوش مصنوعی: همه کارهای شگفت‌انگیز خود را در درون خود مشاهده کرد و از کارهای خود تعجب کرد.
هوش مصنوعی: به همین خاطر شادی در او نمودار شد و از خوشحالی خود به طرزی گسترده و نمایان گردید.
هوش مصنوعی: به طور ناگهانی، از شوق و شادی سلیمان، تصمیم به سفر به دشت و بیابان گرفت و با پرندگان خود به راه افتاد.
هوش مصنوعی: در مسیر، شخصی را دید که بیخبر از دور، در حال گذر است.
هوش مصنوعی: آن معشوق زیبا و فریبای من همیشه در عشق ورزیدن به خود مشغول است، نه به من و نه به هیچکس دیگر.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.