شماره ۱ - حب احمد و آل: نمیدانم چه می بود اینکه ساقی داشت در مینا - که از یک جرعه اش آتش به جانم ریخت سرتاپا

شماره ۲ - آفتاب روشن: ساقی به جام ریز ز مینا شراب را - تعمیر کن به جام شراب این خراب را

شماره ۳ - خنجر مژگان: چشم تو و خط و خالت ای بت رعنا - برده زمن عقل و صبر و هوش به یغما

شماره ۴ - صید صحرا: تو را که گفت که بگشای روی زیبا را - که تاب روی تو بر بود طاقت ما را

شماره ۵ - آب بقا: ای همایون پی و فرخ رخ و فرخنده لقا - ای خطت چون ظلمات و دهنت آب بقا

شماره ۶ - زلف پریشان: جانا سر و جان فدیه بر جان تو بادا - جان برخی آن لعل چو مرجان تو بادا

شماره ۷ - خم زلف: مکن ز شانه پریشان کمند گیسو را - به دست باده مده زلف عنبرین بورا

شماره ۸ - قامت رعنا: ای رخت چون صبح عید و گیسویت چون شام یلدا - بوالعجب صبحی و شامی همچنان داری به یکجا

شماره ۹ - زمان وصال: دیشب به ماه روی تو دیدم حلال را - منت خدای لم یزل لا یزال را

شماره ۱۰ - منصب شاهانه: قدمی رنجه کن ای دوست به کاشانه ما - ساز آباد ز خود کلبه ویرانه ما

شماره ۱۱ - آهسته رو: در راه عاشقی ست مرا استوار پا - از جان نهاده ام به چنین رهگذار پا

شماره ۱۲ - اشک بصر: میل دارم که ببوسم رخ همچون قمرت را - بمکم با لب خود آن لب همچون شکرت را

شماره ۱۳ - قرص خورشید: نگار شوخ شنگ سر و بالا - چرا دایم به کین استی تو با ما

شماره ۱۴ - ترک عشقبازی: زاهد چرا همی شکنی ساغر مرا - ساغر مرا به کف نه و بشکن سر مرا

شماره ۱۵ - آهوان صحرا: چشم تو به یک کرشمه ای یارا - بربود زدست طاقت ما را

شماره ۱۶ - درد عاشق: حسن تو شکسته نور مهتاب - خورشید ز تاب توست بی تاب

شماره ۱۷ - کوی حبیب: دلشده گانیم ما بر سر کوی حبیب - باک نداریم ما یک سر مو از رقیب

شماره ۱۸ - فرقت دلدار: آن پری کز من به یغما برده آرام و شکیب - دین و دل برد از کفم زان نرگس جادو فریب

شماره ۱۹ - دو زلف پر خم: پرده بردار از رخ چون آفتاب - حیف باشد آفتاب اندر حجاب

شماره ۲۰ - وصال دوست: نازنینا رحم کن بر این غریب - لیس محبوبی بغیرک یا حبیب

شماره ۲۱ - طالع فیروز: عجب شوری است بر سر دارم امشب - نهال عیش پر بردارم امشب

شماره ۲۲ - لعل درفشان: جانا شکن میفکن بر طاق ابروانت - چین و شکن بود خوش بر جعد گیسوانت

شماره ۲۳ - قبله ابرو: دل برده زمن دلبرکا غمزه و نازت - بربوده زکف صبر و توان زلف درازت

شماره ۲۴ - زخم عشق: همچو من سوخته جانی به همه عالم نیست - می‌توان گفت که در جنس بنی آدم نیست

شماره ۲۵ - دیده دریایی: ساقی چه می ایی بود که در ساغر من ریخت - کآتش ز یکی جام ز پا تا سر من ریخت

شماره ۲۶ - درای کاروان: لب لعلت مرا آرام جان است - دو چشمت فتنه آخر زمان است

شماره ۲۷ - حلقه چشم: قسم جانا به جان دوستانت - که دارم دوست تر از جسم و جانت

شماره ۲۸ - خورشید منیر: مستی اگر از شرب نبید است و شراب است - پس چشم تو ناخورده شراب از چه خراب است

شماره ۲۹ - حلقه رکاب: رویت ای صنم ماه نخشب است - جنتت رخ و کوثرت لب است

شماره ۳۰ - آه آتشبار: قدت چو سرو و رخسارت چو ماه است - که بر هر دو مرا هر دم نگاه است

شماره ۳۱ - سرو صنوبر: باز این تویی بتا که خطت مشک و عنبر است - رخساره ات بهشت و لبت حوض کوثر است

شماره ۳۲ - صد هزار دست: جانا مکش به زلف چو مشک تتار دست - زان زلف تا بدار زمانی بدار دست

شماره ۳۳ - هزار انگشت: اگر زنی به دل زخمم ای نگار انگشت - تو را زخون دلم می شود نگار انگشت

شماره ۳۴ - آه سحرگاه: آنکه هر شب به فلک شعله کشد آه من است - و آنکه با درد بسازد دل آگاه من است

شماره ۳۵ - دل می طپد: ای چشمه حیوان خجل از لعل لبانت - وی آب بقا منفعل از آب دهانت

شماره ۳۶ - ناوک غمزه: حوری صنمی به کیش زرتشت - با ناوک غمزه ای مرا کشت

شماره ۳۷ - گل بیخار: چون گل رویت گل گلزار گویی هست نیست - چون قدت سروی به این رفتار گویی هست نیست

شماره ۳۸ - مشک ختن: ای که دلم سوی توست کعبه من کوی توست - کعبه من کوی توست ای که دلم سوی توست

شماره ۳۹ - زلف گره گیر: باز دیوانه شدم من غل و زنجیر کجاست - دلبری را که بود زلف گره گیر کجاست

شماره ۴۰ - گلشن وصل: از من ای دوست تو را مهر بریدن عجب است - در حق من سخن غیر شنیدن عجب است

شماره ۴۱ - شرط دوستی: روز نخست دل به تو دادم عبث عبث - داغ غمت به سینه نهادم عبث عبث

شماره ۴۲ - طلعت آفتاب: ای قدت راست تر ز شاخه ساج - وی رخت صاف تر ز صفحه عاج

شماره ۴۳ - صفای صبح: جان زنده می شود ز دم جان فزای صبح - گویی دم مسیح بود در هوای صبح

شماره ۴۴ - شب تا به صبح: در فراقت ای بت سیمین برم شب تا به صبح - می چکد خونابه از چشم ترم شب تا به صبح

شماره ۴۵ - گل سرخ: ای عارض زیبای تو همرنگ گل سرخ - وی لعل شکرخای تو همسنگ گل سرخ

شماره ۴۶ - قامت دلجو: ای باد اگر روی به سر کوی دلبرم - همراه خود بیار به من بوی دلبرم

شماره ۴۷ - جای دلبر: باشد به سرم هوای دلبر - جان چیست کنم فدای دلبر

شماره ۴۸ - نخل نیکی: تا کی ای دل تو گرفتار جهان خواهی شد - ناوک ناز جهان را تو نشان خواهی شد

شماره ۴۹ - یاقوت لب: تا مه روی تو از پرده عیان می‌گردد - ماه از شرم تو در ابر نهان می‌گردد

شماره ۵۰ - لعل گهربار: آن یار دل آرا که بلای دل ما شد - ایا زکجا آمد و دیگر به کجا شد

شماره ۵۱ - زلف خم اندر خم: ای خوش آن کس که چو تو طرفه نگاری دارد - با سر زلف درازت سر و کاری دارد

شماره ۵۲ - یار دلنواز: دوباره بر تنم آن جان رفته باز آید - اگر به تربتم آن یار دلنواز آید

شماره ۵۳ - راحت جان: تا قد سرو تو در باغ دلم موزون شد - چشم خونبار من از اشک روان جیحون شد

شماره ۵۴ - یک اشاره: عشق بازی مرا هوس باشد - تا دو روزیم دست رس باشد

شماره ۵۵ - شور عشق: ز چین زلف پر چینت دلم بیرون نخواهد شد - چنینش قسمت افتاده است و دیگرگون نخواهد شد

شماره ۵۶ - گوهر اشک: به فلک بانگ ناله ام بر شد - گوش گردون ز ناله ام کر شد

شماره ۵۷ - نشان عاشقی: هوای عشق خوبانم برون از سر نخواهد شد - مرا قسمت همین است و جز این دیگر نخواهد شد

شماره ۵۸ - نسیم بهشت: رخت چو ماه دو پنج و چهار را ماند - سواد زلف تو شبهای تار را ماند

شماره ۵۹ - باد صبا: خوش والدی که چون تویی او را ولد بود - بر والدی چنین همه کس را حسد بود

شماره ۶۰ - گوهر شهوار: تا چند دلم خسته و بیمار بماند - دایم به غم و غصه گرفتار بماند

شماره ۶۱ - لوح دل: بیاور قاصدا از یار کاغذ - ببر از من سوی دلدار کاغذ

شماره ۶۲ - مژده وصل: ای صبا نکهتی از شیراز بیار - عرض حالی ببر و راز دلی باز بیار

شماره ۶۳ - قرص قمر: آفتاب رویت ای قرص قمر - برد از دل تابم و هوشم ز سر

شماره ۶۴ - آب جنت: ای پیکرت لطیف تر از مخمل و حریر - زلفت شکسته رونق خوشبویی عبیر

شماره ۶۵ - طفل اشک: ای رخت چون صبح روشن گیسویت چون شام تار - ای لبت آب حیات و وی خطت مشک تتار

شماره ۶۶ - مرغ موسیقار: یار بی پرده شد سوی بازار - شاد باشید یا الو الابصار

شماره ۶۷ - مینای عشق: ساقی سیمین عذار خیز و صراحی بیار - از دو سه جام شراب ریز به جامم شرار

شماره ۶۸ - راه نجات: ای دل از خواب شو دمی بیدار - پر دلی گیر و تنبلی بگذار

شماره ۶۹ - پند حکیمانه: ساقی قدمی نه سوی میخانه تو امروز - آور ز کرم شیشه و پیمانه تو امروز

شماره ۷۰ - رایحه مشک: شورچه شرابی ست که بر سر زده ای باز - جامی مگر از باده اخگر زده ای باز

شماره ۷۱ - محرم راز: راز عشق تو با که گویم باز - که مرا جز تو نیست محرم راز

شماره ۷۲ - قبله نما: جانا زلب لعل تو یک بوسه مرا بس - بیمارم و این بوسه مرا جای دوا بس

شماره ۷۳ - شب هجران: آن پری چهره نگاری که منم خاک درش - میل دارم که شبی تنگ بگیرم ببرش

شماره ۷۴ - پیر مغان: شنو تو این سخن ای زاهد مرقع پوش - بیا به میکده همراه ما و باده بنوش

شماره ۷۵ - گوی سعادت: ای سرو قبا پوش من ای دلبر مهوش - تا کی کنی از شانه سر زلف مشوش

شماره ۷۶ - رخصت جلوس: ساقی بده پیمانه‌ای از آن می مجوس - زان پیشتر که طی شودم عمر بر فسوس

شماره ۷۷ - سمند ناز: ای به وصلت من خراب حریص - همچو عطشان به شرب آب حریص

شماره ۷۸ - تشخیص: دل به دیدار روی توست حریص - چشم او را همی کند تحریص

شماره ۷۹ - راه عاشقی: تا به گرد رخ تو سر زد خط - راست گویم فتاده ام به غلط

شماره ۸۰ - قبله ابرو: به زیر زلف تو رخشنده چهره مطبوع - چنان بود که به شب آفتاب کرده طلوع

شماره ۸۱ - آبشار باغ: بر خیز تا رویم به سیر بهار باغ - زان جا کشیم رخت به زیر حصار باغ

شماره ۸۲ - برق آه: جانامکش به قتل من بی گناه تیغ - بر قتل بی گنه نکشد پادشاه تیغ

شماره ۸۳ - رشک بهشت: صورتت بسکه نازک است و لطیف - از لطافت گذشته از تعریف

شماره ۸۴ - شام فراق: اگر به دست من افتد شبی زمام فراق - کنم ز صفحه ایام پاک نام فراق

شماره ۸۵ - سودای عشق: آفرین بر نام روح افزای عشق - جان فدای آنکه شد دارای عشق

شماره ۸۶ - بنده عشق: خوشا عشق و خوشا دارنده عشق - خوشا آن کس که باشد زنده عشق

شماره ۸۷ - ستاره افلاک: چند باشی پریرخا بی باک - من که گشتم زغصه تو هلاک

شماره ۸۸ - صف مژگان: چندای شوخ پری چهرهتو باحیله و رنگ - شیشه عمر مرا می زنی از خشم به سنگ

شماره ۸۹ - باده گلرنگ: بیار ساقی گل چهره باده یگلرنگ - بباز مطرب چنگی تو نیز چنگ به چنگ

شماره ۹۰ - صبح وصال: ای رخت ماه تمام و خم ابروت هلال - مه و خورشید تو را بنده آن حسن و جمال

شماره ۹۱ - کشتی امید: بیا ای ساقی شیرین شمایل - به جامی می غمم بزدای از دل

شماره ۹۲ - درس عشق: روز اول که دل به تو دادم - داغ عشقت به سینه بنهادم

شماره ۹۳ - انگشت نما: ای خاک کف پای تو بود تاج سرم - خوبتر از تو نباشد به جهان در نظرم

شماره ۹۴ - دل تنگ: باز عشق آمد و زد خیمه به صحرای دلم - لشکر عشق صف آراست به یغمای دلم

شماره ۹۵ - اشتیاق رخ دوست: اگر چه در نظر خلق خاکسارانیم - گدای درگه عشقیم و تاج دارانیم

شماره ۹۶ - نگار سیم اندام: ای که از دوری تو بی تابم - لحظه ای شب نمی برد خوابم

شماره ۹۷ - فیض روح القدس: گرچه انداخته زلفت گرهی سخت به کارم - همچنان چشم گشایش ز سر زلف تو دارم

شماره ۹۸ - صد هزار چشم: تا باز کرده ام به تو ای گل عذار چشم - پوشیده ام من از همه کار و بار چشم

شماره ۹۹ - سوز تب عشق: ساقی بده امروز یکی جام شرابم - از جام شرابی بکن امروز خرابم

شماره ۱۰۰ - عشق و عاشقی: ز عشق و عشق‌بازی پیشه‌ای خوش‌تر نمی‌بینم - به عالم هرچه می‌بینم از این بهتر نمی‌بینم

شماره ۱۰۱ - نهال بخت: چه زحمت‌ها که من از گردش اختر نمی‌بینم - نهال بخت خود را هیچ‌گه پربر نمی‌بینم

شماره ۱۰۲ - رخ خوبان: سر چه باشد که فدا بر سر پیمان نکنم - جان چه باشد که نثار ره جانان نکنم

شماره ۱۰۳ - چشمه حیوان: در چمن بی قدت ای سرو خرامان چکنم - بی تماشای خطت سبزه و ریحان چکنم

شماره ۱۰۴ - مهر علی: ز دلبر تا بود جان در تنم دل برنمی‌گیرم - مرا تا جان به تن باشد دل از دلبر نمی‌گیرم

شماره ۱۰۵ - پیروی نفس: ما سرخوش و ساغر زده و مست و ملنگیم - شوریده و مشغول به شوریم و به دنگیم

شماره ۱۰۶ - همت خضر: نذر کردم گر از این کشور ویران بروم - تا در پیر مغان شاد و غزلخوان بروم

شماره ۱۰۷ - کفران نعمت: شرط محبت است غم جان نداشتن - در دل غمی به جز غم جانان نداشتن

شماره ۱۰۸ - زلف عنبرین: ای رخت چون ماه تابان وی خطت چون مشک چین - ای عیان در هر خم زلف تو چندین عقد و چین

شماره ۱۰۹ - مرغ سحرخیز: حاشا که ز شمشیر تو پرهیز کنم من - خود را سپر خنجر خون ریز کنم من

شماره ۱۱۰ - نافه آهو: این که داری به سردوش کمند است نه گیسو - وین که داری به بناگوش کمان است نه ابرو

شماره ۱۱۱ - مقام عاشقی: فصل گل است ساقیا شیشه پر شراب کو - گل ز حجاب شد برون شاهد بی حجاب کو

شماره ۱۱۲ - رنگ شقایق: ای شوخ دلا زار من ای دلبر مه رو - تا کی تو دل آزاری و تا چندی بدخو

شماره ۱۱۳ - فخر کاینات: من آدمی به چشم ندیدم مثال تو - نور خدایی است عیان از جمال تو

شماره ۱۱۴ - برگ گل: تا به رخ آن سیمتن رنگین نقاب انداخته - سایه ای از برگ گل بر آفتاب انداخته

شماره ۱۱۵ - صید گرفتار: پیش از این ای صنم آزار من زار مده - به من زار از این بیش تو آزار مده

شماره ۱۱۶ - گنج شایان: ای جمالت زماه تابان به - لب لعلت ز آب حیوان به

شماره ۱۱۷ - سوختن در عشق: بیا ساقی خرابم کن خراب از یک دو پیمانه - که از مستی نیآبم هر چه جویم راه کاشانه

شماره ۱۱۸ - گلبرگ تر: شبی آیم به بالای سرت آهسته آهسته - بگیرم همچو جان اندر برت آهسته آهسته

شماره ۱۱۹ - عاشق و مفتون: ای عارض نیکوی تو از قرص قمر به - اندام تو سر تا به قدم پاک و منزه

شماره ۱۲۰ - رخ افروخته: دوش آمد دلبرم با چهره افروخته - وز رخ افروخته جان جهانی سوخته

شماره ۱۲۱ - در و مرجان: ای که در حسن ماه تابانی - از لطافت چو حور و غلمانی

شماره ۱۲۲ - مس وجود: رو بر نتابم از تو گرم تیر می زنی - خورسند ار مرا تو به شمشیر می زنی

شماره ۱۲۳ - آیینه دل: تو به دین حسن که در پردهدل از خلق ربایی - پرده خلق دری گر ز پس پرده درآیی

شماره ۱۲۴ - بهای بوسه: گر بدین سان کنی تو جلوه گری - دل خلقی به جلوه ای ببری

شماره ۱۲۵ - شب معراج: تا که از پرده جلوه بنمودی - دل خلقی ز جلوه بربودی

شماره ۱۲۶ - بوی پیرهن: دلم فتاده در آن زلف پر شکن که تو داری - قرار بده ز من آن لب دهن که تو داری

شماره ۱۲۷ - نکهت عنبر: آنانکه ز عشق تو مرا طعنه زنندی - ای کاش چو من عاشق و دیوانه شدندی

شماره ۱۲۸ - قرص آفتاب: جانا چرا نپوشی بر روی خود نقابی - تا کی گشاده رویی تا چند بی حجابی

شماره ۱۲۹ - باده عشق: دلم باشد اسیر خوب رویی - نگاری شوخ و شنگی تندخویی

شماره ۱۳۰ - منزل عشق: رویی چگونه رویی روشن چو ماهتابی - مویی چگونه مویی صد نافه مشک نابی

شماره ۱۳۱ - بهشت جهان: هزار مرتبه گفتی که از غمم برهانی - در انتظار نشاندی مرا به چرب زبانی

شماره ۱۳۲ - بوی مشک: ای پری چهره تو از صلب کدامین پدری - مگر ای شمس دل آرا تو قرص قمری

شماره ۱۳۳ - آهوی دشت ختن: بس که ای شوخ پری چهره تو نازک بدنی - از حریری تن گلبرگ تو را پیرهنی

شماره ۱۳۴ - دلبر پریوش: رویی چگونه رویی چون ماه آسمانی - قدی چگونه قدی چون سرو بوستانی

شماره ۱۳۵ - گلبن رعنایی: تا چند نگارا تو بدخوی و ستمکاری - این خوی و ستمکاری از دست بده باری

شماره ۱۳۶ - اختر رخشنده: ای خاک سر کویت کحل الصبر عاشق - از چیست نمی پرسی از کس خبر عاشق

شماره ۱۳۷ - خطا پوش: یا رب تو خالقی و توانا و قادری - رحمانی و رحیمی و غفار و قاهری