حرف آخر قافیه

شماره ۱: مخوان ز دیرم به کعبه زاهد که برده از کف دل من آنجا

شماره ۲: غم دل کس به امید چه گوید دل‌ستانش را

شماره ۳: کنم دایم ز غیرت پاسبانی پاسبانش را

شماره ۴: مگر ز آن گل شمیمی هست باد صبحگاهی را

شماره ۵: خوش آن ساعت که یار از لطف گردد همنشین ما را

شماره ۶: خدا را ای نسیم احوال زار مستمندی را

شماره ۷: ای باد بگو آن شه رعنا پسران را

شماره ۸: به مرغی داده گردون از ازل فرخنده بالی را

شماره ۹: ز مه رویان مهی جستم به خوبی آفتاب اما

شماره ۱۰: شبی گریم شبی نالم ز هجرت داد از این شب‌ها

شماره ۱۱: خضاب از خون عاشق کن نگاری کرده‌ام پیدا

شماره ۱۲: از تنگی دل نیست به لب ره نفسم را

شماره ۱۳: ز زلفش تارک جانم بود پیوند هر مو را

شماره ۱۴: بامید چه جان از تن برآید ناتوانی را

شماره ۱۵: تا کی به ما نشینی بیگانه‌وار یارا

شماره ۱۶: کاش بیرون فتد از سینه دل زار مرا

شماره ۱۷: ما حریف غم و پیمانه کشی پیشه ما

شماره ۱۸: توئی که چاشنی آشتی است جنگ ترا

شماره ۱۹: نیست کس به عهد ما یار یار خویش را

شماره ۲۰: برون قدر من از جرگ گرفتاران شود پیدا

شماره ۲۱: دل داد دامن از کف تا زلف یار خود را

شماره ۲۲: تو و از ناز سرگرانی‌ها

شماره ۲۳: گفتی شویم کی من از او او ز من جدا

شماره ۲۴: بی‌تو مرگ آسوده سازد اضطراب دل مرا

شماره ۲۵: نگیرد دل قرار از تاب تب بیمار هجران را

شماره ۲۶: از عشق گلبنی است چو بلبل فغان ما

شماره ۲۷: جانی و به کنه تو کسی پی نبرد جانا

شماره ۲۸: بود این زخم دیگر کشته تیغ عتابش را

شماره ۲۹: ای که دارد حسن سنگین دل گران گوش ترا

شماره ۳۰: بر سینه خود یار نهد سینه ما را

شماره ۳۱: چو رویت بود اگر می‌داشت خورشید جهان‌آرا

شماره ۳۲: از پی احیای من روح روان من بیا

شماره ۳۳: از گلشن است دور اگر آشیان ما

شماره ۳۴: مرهم نکند فایده داغ دل ما را

شماره ۳۵: بی‌تو گو سوزد ز برق آه گشت دل مرا

شماره ۳۶: برجا دل و او مقابل ما

شماره ۳۷: عنان دل بکف کودکی بود ما را

شماره ۳۸: از انتظار مکش بیش از این فکاری را

شماره ۳۹: درون غنچه دل خارخاری کرده‌ام پیدا

شماره ۴۰: چه شد گاهی به حرفی آن دو لعل دلگشا بگشا

شماره ۴۱: گل همنشین خار و خس در دامن گلزارها

شماره ۴۲: بس که بر دل زخم جور از خار و خس باشد مرا

شماره ۴۳: صبح شد ساقی بشو ز آیینه رو زنگ خواب

شماره ۴۴: با غیر چو میکشی می ناب

شماره ۴۵: زهی خطت ز عرق مشک ناب در ته آب

شماره ۴۶: شب تا سحر تو مست شکر خواب

شماره ۴۷: صبح شد ساقی بشو از دیده خواب

شماره ۴۸: نگارم در کنار و ساغر می بر لب است امشب

شماره ۴۹: شب وصل است و آمد یار غیرش از قفا امشب

شماره ۵۰: کی در دل ما جز تو کسی را گذری هست

شماره ۵۱: جز جور کار طبع به کین مایل تو نیست

شماره ۵۲: رفتی تو ز بزم و نه همین نشئه ز می رفت

شماره ۵۳: جان بقید تنم از کوی کسی افتاده است

شماره ۵۴: تو را فلک بمن ایماه مهربان نگذاشت

شماره ۵۵: اشکم بود آن گل که گلابش همه خونست

شماره ۵۶: آنکه با من همنشین در عشق جانان من است

شماره ۵۷: منت ز سر زلف توام یکسر مو نیست

شماره ۵۸: تو را که چرخ به کام من از جفا نگذاشت

شماره ۵۹: از صحن کعبه ساحت میخانه خوشتر است

شماره ۶۰: ز الفت خوبان که سودش اشک و آهی بیش نیست

شماره ۶۱: جور خوبان غمزدای جان غمناک من است

شماره ۶۲: به کوی یار مرا بار در گل افتاده است

شماره ۶۳: یک گل بساحت چمن و طرف باغ نیست

شماره ۶۴: عشق آمد و غیر یار نگذاشت

شماره ۶۵: از جسم بکوی یار جان رفت

شماره ۶۶: گلی و گل رخی تا در چمن هست

شماره ۶۷: دلم بی‌او صفا هرگز ندیده است

شماره ۶۸: در چمن جوری که از باد خزان بر گل گذشت

شماره ۶۹: ننالم در قفس ای گل ز جور خار هجرانت

شماره ۷۰: آنکه درمان دل خسته عالم با اوست

شماره ۷۱: خوش آنکه گشته تسلیم بر حکمت از بدایت

شماره ۷۲: خونم ز لب بوسه فریب تو هوس ریخت

شماره ۷۳: دلم ز خاک ره آن غیرت پری برداشت

شماره ۷۴: زان در کجا توان رفت از بی‌پناهی ای دوست

شماره ۷۵: سوی غربت آن بت خودکام محمل بست و رفت

شماره ۷۶: منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت

شماره ۷۷: به دل چگونه توان داغ عشق پنهان داشت

شماره ۷۸: گشته‌ام از فیض عشق موی به مو دوست دوست

شماره ۷۹: اگر حرم بود ار دیرخانه خانه تست

شماره ۸۰: دور از توام بجز غم و رنج و ملال چیست

شماره ۸۱: گوشت کجا به ناله‌ام ای‌دل فریب هست

شماره ۸۲: زد قدم هرکس به گیتی پیشه دیگر گرفت

شماره ۸۳: ز ناز هرگزت از من اگر سئوالی نیست

شماره ۸۴: جز عشق که اشرف بود از جمله کمالات

شماره ۸۵: از دوست قالب من دیوانه پرشده است

شماره ۸۶: به ناله صبحدمم بلبل خوش‌الحان گفت

شماره ۸۷: بگذر از دیر و حرم جانانه جای دیگر است

شماره ۸۸: کجا ز قهر تو غیر از توام پناهی هست

شماره ۸۹: بر اوست رحم که درمانده دل افتاده است

شماره ۹۰: گر بعاشق سر عتابش نیست

شماره ۹۱: بر لب بغیر ناله که دمساز مانده است

شماره ۹۲: بر بلبل آنچه از ستم باغبان گذشت

شماره ۹۳: گر چو من از گلشن عشقش بدل جز خار نیست

شماره ۹۴: نه صیدی جان برد از صیدگاه چشم فتانت

شماره ۹۵: فلک سرگشته از سودای عشقست

شماره ۹۶: عالم خراب از نگه می‌پرست تست

شماره ۹۷: به پایت دوش می‌افتاد گاهی راست گاهی کج

شماره ۹۸: با بلبل مسکین گل و بیداد و دگر هیچ

شماره ۹۹: تا ژ گل نام و ز گلزار نشان خواهد بود

شماره ۱۰۰: خاک ار شوم به کوی تو گردم نمی‌رسد

شماره ۱۰۱: گشاید از در میخانه هر در کاسمان بندد

شماره ۱۰۲: پایی به پای دشت‌نوردم نمی‌رسد

شماره ۱۰۳: ز خیلی کجا چون تو شاهی برآید

شماره ۱۰۴: گرم صد داغ بر جان می‌گذارد

شماره ۱۰۵: نه در سر غیر سودای تو باشد

شماره ۱۰۶: به هر کام غیر آن شیرین‌سخن می‌پرورد

شماره ۱۰۷: آن دل که غم بتان ندارد

شماره ۱۰۸: نه از جفای تو زیبا صنم نخواهد ماند

شماره ۱۰۹: دلم کز آتش جان‌سوز غم نخواهد ماند

شماره ۱۱۰: دوش در طرف چمن بلبلی افغان می‌کرد

شماره ۱۱۱: لب شیرین تو شیرین‌تر از آن ساخته‌اند

شماره ۱۱۲: نه ز آب و گلت ای نخل جوان ساخته‌اند

شماره ۱۱۳: در چمن مرغ چمن ناله چو بنیاد کند

شماره ۱۱۴: سازوبرگ طرب از ساغر و مینا نشود

شماره ۱۱۵: گفتی او راست وفاپیشه بلی گر می‌بود

شماره ۱۱۶: می دو چشم تو ندانم ز چه پیمانه زدند

شماره ۱۱۷: ناله به کوی او دلم بهر چه بس نمی‌کند

شماره ۱۱۸: به لب صدبار جانم در رهش گر ز انتظار آید

شماره ۱۱۹: عزیزش دار چون گل هرچه در چشم تو خار آید

شماره ۱۲۰: گر همین خون مرا یار خورد نوشش باد

شماره ۱۲۱: سر کوی اوست جایی که صبا گذر ندارد

شماره ۱۲۲: نشاط‌انگیز آفاق است اگر صاحبدمی خندد

شماره ۱۲۳: رستنش از دامت احتمال ندارد

شماره ۱۲۴: دولت فقر آفت زوال ندارد

شماره ۱۲۵: خوانم او را دعا همین باشد

شماره ۱۲۶: از آن غم را دل ما خانه باشد

شماره ۱۲۷: نیم غمین که به گردون مرا فغان نرسد

شماره ۱۲۸: کسیکه دور شدت چون ز آستان میرد

شماره ۱۲۹: چه عجب که وقت مردن به مزار ما بیاید

شماره ۱۳۰: از دم باد صبا بوی کسی می‌آید

شماره ۱۳۱: یار یار امروز یاری نیست یاران را چه شد

شماره ۱۳۲: خواهد آورد خط و ترک جفا خواهد کرد

شماره ۱۳۳: مرا بخت سبز از فلک دوش بود

شماره ۱۳۴: خدات خواهی اگر از بلا نگه دارد

شماره ۱۳۵: روزی که مرغ وحشی دل با تو رام بود

شماره ۱۳۶: نه هر مهی روش مهرگستری داند

شماره ۱۳۷: بوسه‌ای دوش ز لعل تو براتم دادند

شماره ۱۳۸: دل چرا چون شمع جز آه سربارش نباشد

شماره ۱۳۹: مژده ای دل که شب فرقت یار آخر شد

شماره ۱۴۰: صد چشمم و رخسار تو دیدن نگذارند

شماره ۱۴۱: شام شد زلف سیاه تو به یادم آمد

شماره ۱۴۲: گفتم ز صبر کار بسامان شود نشد

شماره ۱۴۳: خوش آنکه مرا وصل تن سیمنتی بود

شماره ۱۴۴: خوش آنکه شمع خلوتم آن سروناز بود

شماره ۱۴۵: من و پاس تیر جفای او که مباد بر جگری رسد

شماره ۱۴۶: منم آنکه هر نفسم به دل ستمی ز عشوه‌گری رسد

شماره ۱۴۷: به جز میی که لب لعل یار من دارد

شماره ۱۴۸: چه شود که اهل جهان به کسی ز تف غم او شرری نرسد

شماره ۱۴۹: یارم به کنار امشب آمد

شماره ۱۵۰: چو شمعم کشت و آسوده ز آه شعله بار خود

شماره ۱۵۱: کسان مشغول کار خویش و من مشغول یار خود

شماره ۱۵۲: قاصدی باز آمد و حرفی ز جائی می‌زند

شماره ۱۵۳: بدی از نیک بر نمی‌آید

شماره ۱۵۴: دیدی آخر آنچه با من طالع ناساز کرد

شماره ۱۵۵: تا کوی تو بی‌رهبری و راهبری چند

شماره ۱۵۶: خوبان سزد که پنجه بخونم فرو کنند

شماره ۱۵۷: آنان که می طلب زخم آرزو کنند

شماره ۱۵۸: عاشق ز دل و جان چه خبر داشته باشد

شماره ۱۵۹: پی چه گلبن بختم گل مراد دهد

شماره ۱۶۰: گرنه ز بیوفایی گل یاد میکند

شماره ۱۶۱: هرگز ای گل از تو بلبل شیوه یاری ندید

شماره ۱۶۲: زحی لیلی از ناز بیرون نیاید

شماره ۱۶۳: خوش آن گروه که در بر رخ جهان بستند

شماره ۱۶۴: گردم بسر کویت دیوانه چنین باید

شماره ۱۶۵: به رخ صد پرده آن پیدا و پنهان در نظر دارد

شماره ۱۶۶: باز چه شد که با من او هیچ سخن نمی‌کند

شماره ۱۶۷: گشت مرغی زخمی تیری دلم آمد به یاد

شماره ۱۶۸: دل بیقرار عاشق نفسی قرار گیرد

شماره ۱۶۹: دلم جای غم جانانه کردند

شماره ۱۷۰: مگو عشاق را وقتی دلی بود

شماره ۱۷۱: سرودم را به جرگ بلبلان رنگ دگر باشد

شماره ۱۷۲: چون ساغر می بدست گیرد

شماره ۱۷۳: عید آمد و کار خوش نباشد

شماره ۱۷۴: کی بود اینکه مدت فرقت یار بگذرد

شماره ۱۷۵: در طلبت ساز و برک راه ندارد

شماره ۱۷۶: از باد زلف تو چو شکن درشکن شود

شماره ۱۷۷: دلت شکست دلم را دگر چه خواهد کرد

شماره ۱۷۸: زآن مبتلای هجرت عشرت طلب نباشد

شماره ۱۷۹: نیست وقتی که مرا جان بر جانان نشود

شماره ۱۸۰: خون ازین غم سزد از دیده بسمل برود

شماره ۱۸۱: صفای حسن بدیدن نمیشود آخر

شماره ۱۸۲: شود دگر گم دلم در کوی محنت خانه‌ای کمتر

شماره ۱۸۳: جهان را سیل اشکم گر برد ویرانه‌ای کمتر

شماره ۱۸۴: آن خط چون سبزه به بین آن رخ چون لاله نگر

شماره ۱۸۵: به عاشق مژده کامی صبا از وصل جانان بر

شماره ۱۸۶: ز خود بریدم و ترک تو مشکلست هنوز

شماره ۱۸۷: جادربر من کرده نگاری نه و هرگز

شماره ۱۸۸: گیرم که بر آن عارض گلگون نگرد کس

شماره ۱۸۹: ماه من مهرپروری که مپرس

شماره ۱۹۰: آن باده که باید لب از او تر نکند کس

شماره ۱۹۱: نیست بی‌جا ناله‌ام از تنگی جا در قفس

شماره ۱۹۲: می‌کشم جوری از آن نرگس فتان که مپرس

شماره ۱۹۳: بنگر آن لب‌های میگون وز خمار ما مپرس

شماره ۱۹۴: من آن صیدم که گفت آهسته چون می‌بست صیادش

شماره ۱۹۵: گرفتم ز آشیان پرواز از شوق لب بامش

شماره ۱۹۶: دیدم من از پهلوی دل از بس جفا خون کردمش

شماره ۱۹۷: دل‌زارم به این زاری که می‌نالد ز آزارش

شماره ۱۹۸: بتی کز صحبتم گیرد ملالش

شماره ۱۹۹: جز آنکه برد چو شمعت شبی به خانه خویش

شماره ۲۰۰: جز آنکه کرد ز عشقت خراب خانه خویش

شماره ۲۰۱: از اشک و آه دایم در عشق آن پریوش

شماره ۲۰۲: گرفتم آمد آن سرو قباپوش

شماره ۲۰۳: از تف هجران او هرگز نیاسودم چو شمع

شماره ۲۰۴: گل یکی داند چو بانگ بلبل و فریاد زاغ

شماره ۲۰۵: سنگین دلت گرفته دلم تنگ در بغل

شماره ۲۰۶: جمعند خوبان چون دسته گل

شماره ۲۰۷: خونم نریزد، آن غمزه مشکل

شماره ۲۰۸: صبحدم در باغ دیدم عندلیبی از ملال

شماره ۲۰۹: دارم دلی صد بحر خون زان تیر مژگان در بغل

شماره ۲۱۰: به کویش می‌رود گاهی ز من آهی نمی‌دانم

شماره ۲۱۱: به کنج بی‌کسی شادم مجوییدم مجوییدم

شماره ۲۱۲: در محفلت ز خون دل از بس لبالبم

شماره ۲۱۳: در گلشن عشق تو جفاکار ندیدم

شماره ۲۱۴: نیامد بر لبم آهی ز سوز عشق تا بودم

شماره ۲۱۵: ترک سر کردم ز جیب آسمان سر بر زدم

شماره ۲۱۶: گرنه از وصل تو در هجر گهی یاد کنم

شماره ۲۱۷: دامن خویش ز خون مژه گلشن کردم

شماره ۲۱۸: بی تو بتان را چه سرور ای صنم

شماره ۲۱۹: ای کس من در جهان گر جز تو کس می‌داشتم

شماره ۲۲۰: نه اکنون مست نازت ای بت نامهربان دیدم

شماره ۲۲۱: دلی سرگرم شوق از جلوه مستانه‌ای دارم

شماره ۲۲۲: جهان روشن ز مهر عالم‌افروزی که من دارم

شماره ۲۲۳: بجان ز اندیشه غیرآمدم ز آن انجمن رفتم

شماره ۲۲۴: چه می‌کردم گر از کف دامن وصلت نمی‌دادم

شماره ۲۲۵: شه من ترا نشان نه که من گدات جویم

شماره ۲۲۶: جنوم را فزود از بسکه آن رفتار و قامت هم

شماره ۲۲۷: چه خوش بودی نبودی گر ز من دور اینقدر یارم

شماره ۲۲۸: تو در غربت من آرام از غمت چون در وطن گیرم

شماره ۲۲۹: ربود دوش چنان باده وصال تو هوشم

شماره ۲۳۰: چو فارغ در گرفتاری ز جور خار و خس باشم

شماره ۲۳۱: هم اول کاش از کویت من افکار می‌رفتم

شماره ۲۳۲: دم مردن از آن با غیر یار آمد به بالینم

شماره ۲۳۳: خوش آنکه با تو یکشب در باغ خفته باشم

شماره ۲۳۴: دلم دارد هوای دام جان هم

شماره ۲۳۵: نه بهر آنکه با من بر سر جنگ است می‌نالم

شماره ۲۳۶: خوش آنکه بی‌تو دامن بر جسم و جان فشانم

شماره ۲۳۷: ای از ازل ز عشق تو آشفته کار من

شماره ۲۳۸: چشمم سفید شد به رهت گل‌عذار من

شماره ۲۳۹: یارا کجا یاران کنند آزار یاران بیش از این

شماره ۲۴۰: شدی تو گلبن ناز از کنار سوختگان

شماره ۲۴۱: چشم دام تو پر از خون دل از زاری من

شماره ۲۴۲: چون نخواهی نفسی کرد نگهداری من

شماره ۲۴۳: شب هجران سرآمد آمدی روز وصالست این

شماره ۲۴۴: عاقل کجا و بر سر دنیا گریستن

شماره ۲۴۵: لطف از اول داشت یار من به من

شماره ۲۴۶: به سپهر بر شده ما ز عشق و طلب کنی تو ز مالشان

شماره ۲۴۷: گشت یارم یار غیر آئین یاری را ببین

شماره ۲۴۸: کشد گر هر دمم صدبار افزون کن خدای من

شماره ۲۴۹: یکره ز وصل خویش مرا بهره‌مند کن

شماره ۲۵۰: دلم افسرده آه سرد من بین

شماره ۲۵۱: گر ز تن جانم و از سینه دل آید بیرون

شماره ۲۵۲: شبی روز منست ای از تو روشن چشم داغ من

شماره ۲۵۳: بود روز و شبم تا کی سیاه از دود آه من

شماره ۲۵۴: مکن از حرف دشمن بیوفا ترک وفاداران

شماره ۲۵۵: ای ز جورت دل عشاق به خون غوطه‌زنان

شماره ۲۵۶: حاشا که زنده مانم از جور غیر و جانان

شماره ۲۵۷: خوشاب بزمی که سرخوش از شراب صحبت جانان

شماره ۲۵۸: تا چند بکویش ایستم من

شماره ۲۵۹: از آن تنها کند پرخون دل من

شماره ۲۶۰: زندگر تیغ و ریزد خون من عین مراد است این

شماره ۲۶۱: بی‌تو کوشم در فنای خویشتن

شماره ۲۶۲: زآنکو نروم بلبلم و جای منست این

شماره ۲۶۳: به توان گفتن کدامین عضو از اعضای تو

شماره ۲۶۴: به کف پیاله به گلشن روم چسان بی‌تو

شماره ۲۶۵: نی طاقت وصلت مرا نه صبر در هجران تو

شماره ۲۶۶: هر سحر غلتم در خون از نسیم کوی تو

شماره ۲۶۷: میرم چو ز من دور شود آن بت دلجو

شماره ۲۶۸: ای صبا صبحدم چون‌رسی سوی او

شماره ۲۶۹: نمی‌دانم چو رفتی از قفا بینی به کس یا نه

شماره ۲۷۰: چو ماه چارده دارم نگاری چارده‌ساله

شماره ۲۷۱: برق جهان‌سوز حسن آن رخ افروخته

شماره ۲۷۲: دلم را یار پیش ما شکسته

شماره ۲۷۳: ندانم می‌کنی گاهی به غربت یاد من یا نه

شماره ۲۷۴: به غربت یوسف من به زندان وطن مانده

شماره ۲۷۵: من به قلزم می خیمه چون حباب زده

شماره ۲۷۶: ز حجاب عشق خون شد جگرم کنم چه چاره

شماره ۲۷۷: گفتم فتد کالای تو در دست من فرمود نه

شماره ۲۷۸: تا کی کند یار، از من کناره

شماره ۲۷۹: از پرتو مهر، شد آخر آن ماه

شماره ۲۸۰: ز آن رخ افروخته و آن قامت افراخته

شماره ۲۸۱: مرا حسن و عشقست زاری و لابه

شماره ۲۸۲: آمد امروز یار دیرینه

شماره ۲۸۳: بهر پرسیدنم ای مایه ناز آمده‌ای

شماره ۲۸۴: ای که با اهل هوس نرد وفا باخته‌ای

شماره ۲۸۵: بنگاهی ز خودم بی‌خبر انداخته‌ای

شماره ۲۸۶: گه مهر گویم گه مهت گه زهره گاهی مشتری

شماره ۲۸۷: شبی بر بام ای ماه بلنداختر نمی‌آیی

شماره ۲۸۸: گو در ره عشقم نرسد راهنمائی

شماره ۲۸۹: ای که از باد صبا بوی کسی می‌شنوی

شماره ۲۹۰: ای که می‌جویی به خوبی همچو لیلی دلبری

شماره ۲۹۱: نه چون سرو است آزادی مرا زین گلشن ای قمری

شماره ۲۹۲: ز وصل او که من پیوسته می‌پنداشتم روزی

شماره ۲۹۳: من تشنه دشت بی‌آب بارد مگر سحابی

شماره ۲۹۴: آمدی وصلت به جامم ریخت آب زندگی

شماره ۲۹۵: چه شد کآتش به جانم از غضب انداختی رفتی

شماره ۲۹۶: شنیدم تشنه‌ای جویای آبی

شماره ۲۹۷: به گلشن بود در پرواز مرغ بند برپایی

شماره ۲۹۸: زین چه خوش‌تر که درین معرکه بسمل باشی

شماره ۲۹۹: چون بیتو ننالم زار در گوشه تنهائی

شماره ۳۰۰: از تو من غافلم از من نه تو غافل باشی

شماره ۳۰۱: به خون غلتانم از تیر نگاه دم به دم کردی

شماره ۳۰۲: ناکرده عمل ای که طلبکار بهشتی

شماره ۳۰۳: رهبر باوست هر نقش از کارگاه هستی

شماره ۳۰۴: گمان دارد ز ناز و سرکشی گل می‌کند کاری

شماره ۳۰۵: نباشد آتشی سوزنده‌تر از آتش دوری

شماره ۳۰۶: خوش آن ساعت که بی‌خشم و غضب با ما تو بنشینی

شماره ۳۰۷: خوشا مستی و عشق نازنینی

شماره ۳۰۸: به رنگ ذره‌ام سرگرم مهر عالم‌افروزی

شماره ۳۰۹: زهدم افسرده خوشا وقت قدح پیمائی

شماره ۳۱۰: در هیچ‌جا هرگز نشد بیند ترا تنها کسی

شماره ۳۱۱: هست چشمم ز غمت قلزم طوفان‌زایی

شماره ۳۱۲: در آن گلشن مکن کو گلشن‌آرا گلشن‌آرایی

شماره ۳۱۳: ز هرچه هست رخ ما از آن بگردانی

شماره ۳۱۴: خوش آن عاشق که سویش گاهگاهی

شماره ۳۱۵: بهر چه ز پرده برنمی‌آیی

شماره ۳۱۶: سرای دیده‌ام منزلگه جانانه بایستی

شماره ۳۱۷: امیدگاها امیدوارم که از جفایت روا نداری

شماره ۳۱۸: من کیستم ز خنجر بی‌رحم قاتلی

شماره ۳۱۹: تلخ‌کامم من از شکرخندی

شماره ۳۲۰: چون رفتی افکندی، بر خاکم از خواری

شماره ۳۲۱: خرامان بود در دامان کوهی کبک طنازی

شماره ۳۲۲: خوشا فصل گل و عهد جوانی

شماره ۳۲۳: از دیر و کعبه در عشق گر نبودم نشانی

شماره ۳۲۴: ار مهر و وفا تو هرچه داری