خدات خواهی اگر از بلا نگه دارد
مرا تو نیز نگهدار تا نگه دارد
رسیده‌ائی به کمال جمال یوسف من
ترا ز آفت گرگان خدا نگه دارد
چراغ حسن ترا کافتاب پروانه‌ست
سپهرش از دام باد صبا نگه دارد
خوشم بسایه‌ات ای طایر همایون بال
ترا زمانه ز دام بلا نگه دارد
ترا که روح روان منی ز دیده خصم
فلک نهفته چو آب بقا نگه دارد
ز هجر وصل تو فریاد چند مشتاق
مرا میانه خوف و رجا نگه دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند می‌خواهد که او را از بلاها حفظ کند و در عوض، از معشوقش نیز درخواست می‌کند که او را در پناه خود نگه دارد. شاعر به زیبایی‌های معشوقش اشاره می‌کند و می‌گوید که او به کمال رسیده است. همچنین، اشاره می‌شود که محبت و سایه معشوق، او را از خطرات زمانه دور نگه خواهد داشت. در نهایت، شاعر احساسات خود را در مورد جدایی و وصال و همچنین ترس و امید بیان می‌کند و از خداوند می‌خواهد که او را در این میانه حفظ کند.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خداوند تو را از مشکلات و بلاها حفظ کند، پس تو نیز مرا حمایت کن تا او نیز مرا نگه دارد.
هوش مصنوعی: تو به کمال زیبایی رسیده‌ای، ای یوسف من. ای کاش خدا تو را از خطرات و آسیب‌های دیگران حفظ کند.
هوش مصنوعی: نور حسن تو مانند خورشید برای پروانه است؛ آسمان به لطف باد صبح، آن را از آسیب حفظ می‌کند.
هوش مصنوعی: خوشحالم که زیر سایه‌ات هستم ای پرنده‌ی خوشبخت. بال‌های تو باعث می‌شود که زمانه تو را از تله‌های بلا دور نگه دارد.
هوش مصنوعی: تو که روح و جان من هستی، از چشم دشمنان دوری و مانند آبی که زندگی را حفظ می‌کند، مراقبت می‌شوم.
هوش مصنوعی: به خاطر دوری از تو، چه فریادهایی از دل مشتاق من برمی‌خیزد، در حالی که او در میان ترس و امید به سر می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر آن که جانبِ اهلِ خدا نگه دارد
خُداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیثِ دوست نگویم مگر به حضرتِ دوست
که آشنا، سخنِ آشنا نگه دارد
دلا مَعاش چنان کن که گر بلغزد پای
[...]
چه شد نگاه تو گر شرم ما نگه دارد
که آشنا طرف آشنا نگه دارد
هر استخوان که نشانی برو ز تیر تو هست
برای تحفگی آن را هما نگه دارد
گرفته سرو ز قد تو خط آزادی
[...]
تو را امام ز اعدا خدا نگه دارد
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد
ز دیده خواه نهان باش و خواه عیان
خدات در همه حال از بلا نگه دارد
صبا به درگه او گر دل مرا بینی
[...]
خدای ذات تو را از بلا نگه دارد
ز حادثات جهانت خدا نگه دارد
گل حیات تو را روزگار تا دم حشر
ز دستبرد نسیم صبا نگه دارد
نهال عمر تو را همچو سرو تازه و تر
[...]
گرت هواست که معشوق نگسلد پیوند
نگاهدار سر رشته تا نگه دارد
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دستِ دعا نگه دارد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.