مرهم نکند فایده داغ دل ما را
یارب برسان چشم و چراغ دل ما را
انداخته‌اش از کف و گم کرده بگیرید
از دلبر ما نیز سراغ دل ما را
آن باده کشانیم که جز خون جگر نیست
همچون قدح لاله ایاغ دل ما را
گورنگ ترا دیده ما ننگرد ایگل
بوئی ز تو کافیست دماغ دل ما را
مشتاق برد گرد ملال از دل ما اشک
گو ابر مشو سبزه باغ دل ما را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و داغ دل شاعر است. او از خداوند می‌خواهد که درد و غم دلش را مرهم بگذارد و نوری به دلش بخشد. شاعر حسرت و yearning خود را برای دیدن معشوق بیان می‌کند و از او می‌خواهد که از حال دلش باخبر شود. همچنین اشاره می‌کند که عشق واقعی او به اندازه‌ای عمیق است که حتی از دیوانگی هم فراتر رفته است. در نهایت، شاعر از باران و بهار می‌خواهد که غم و ملالت او را بزداید و به دلش شادابی و زندگی ببخشد. به طور کلی، شعر نشان‌دهنده حس عاشقانه و درد عمیق ناشی از دوری معشوق است.
هوش مصنوعی: ای کاش که درد دل ما را درمانی باشد، ولی تنها امید ما به دیدن کسی است که روشنی و شادی به قلب ما می‌آورد.
هوش مصنوعی: دلبر ما را از دل خودمان بپرسید، چون او دل ما را رها کرده و از دست رفته است.
هوش مصنوعی: ما در پی شرابی هستیم که جز خون دل ما چیزی دیگر نیست، درست مانند قدحی از لاله که دل ما را زینت می‌بخشد.
هوش مصنوعی: هرگز به تو نگاه نمی‌کنم، ای پسر چنان که تو به گورنگ من نیازی نداری؛ کافی است که ما از دل خبر داشته باشیم.
هوش مصنوعی: بی‌صبرانه منتظرم تا غم و ناراحتی از دل ما برود. به من بگو، ای ابر، ناراحت نباش و نگذار گل‌های باغ دل ما پژمرده شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.