حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در توحید: ای خداوندی که از لطف تو جاه آورده‌ام

شماره ۲ - در مدح علاء الدین محمد بن سلیمان: آورد گرد فتح و ظفر پیش چشم ما

شماره ۳ - در مدح شه مظفر تمغاج خان: شه مظفر تمغاج خان کامروا

شماره ۴ - در مدح طغان تکین: بسی عطای خدایست بی خلاف و خطا

شماره ۵ - در مدح سلطان رکن الدین: خدایگان جهانرا خدای داد عطا

شماره ۶ - در مدح قلج تمغاج خان: بسعد اختر میمون مظفر گشت بر اعدا

شماره ۷ - خدایا مرا دریاب: ای نکودارنده تا اندر جهان داری مرا

شماره ۸ - در مدح سلطان سنجر: عزیز دین و دنیا کرد و جاه افزود صاحب را

شماره ۹ - در مدح نصیرالدین: عاشقی شد رسم و راه و سیرت و آئین مرا

شماره ۱۰ - در حسب حال خود گوید: چو شست گشت کمان قامت چو تیر مرا

شماره ۱۱ - در موعظه و نصیحت: در این جهان که سرای غمست و تاسه و تاب

شماره ۱۲ - در مدح سلطان مسعود بن الحسین: برآمد ز برج حمل آفتاب

شماره ۱۳ - در مدح سلطان مسعود ثانی: ای بتاج و تخت شاهی وارث افراسیاب

شماره ۱۴ - در مدح علی بن الحسین ذوالفقار: ای به پیروزی گرفته ملکت افراسیاب

شماره ۱۵ - در مدح شمس الملک: سوی ختا بسفر شد بعزم و رأی صواب

شماره ۱۶ - در مدح وزیر نظام الدین: شد برج حمل موکب سلطان کواکب

شماره ۱۷ - در مدح نصیرالدین: ای رخ خوبت بمثل آفتاب

شماره ۱۸ - در مدح تمغاج خان: بخت بیدار شهنشه خسرو مالک‌رقاب

شماره ۱۹ - شاعر دروغگوست؟: ز روزگار به جان آمدم ز غم بشتاب

شماره ۲۰ - در مدح ملک مسعود: ماه رجب فرخ فرخنده چه ماه است

شماره ۲۱ - در مدح قدر طغان خان: بخت یار قدر طغان خانست

شماره ۲۲ - در مدح شمس الدین: در دل هر که مهر ایمانست

شماره ۲۳ - در مدح وزیر شمس الملک: ای صاحبی که خطبه دولت بنام تست

شماره ۲۴ - در مدح شمس الملک: هر کجا شاه جهانرا سفر است

شماره ۲۵ - در مدح شمس الملک: تا مرا بر رخ خوبت نظر است

شماره ۲۶ - در مدح وزیر صدرالدین: صدری که بر صدور زمانه مقدم است

شماره ۲۷ - در مدح وزیر: ای روز عید خلق وز خلق را نجات

شماره ۲۸ - در مدح سعدالملک وزیر: رسیده ماه محرم به سال پانصد و شصت

شماره ۲۹ - در مدح محمدبن ابی بکر: دل مرا دل معشوق من موافق نیست

شماره ۳۰ - در مدح تاج الدین محمودبن عبدالکریم: تاج دین محمودبن عبدالکریم است آنکه هست

شماره ۳۱ - در مدح تاج الدین: ای یافته تاج نسب از صاحب معراج

شماره ۳۲ - در مدح تاج الدین: ای فلک سوخته داده بر کف تاج

شماره ۳۳ - در مدح رکن الدین تمغاج خان: اعلی خدایگان جهان از سفر رسید

شماره ۳۴ - در مدح سلطان محمود تمغاج خان: عید شاه خسروان مسعود میمون فال باد

شماره ۳۵ - فی مدح السلطان: خدایگان فاضل خدای یار تو باد

شماره ۳۶ - در مدح رکن الدین عقاج خان: ای جهانداری که در عهد تو گرگ و گوسفند

شماره ۳۷ - در مدح قدر طغان خان: پادشاه جهان ز راه رسید

شماره ۳۸ - در مدح شمس الدین: صدر جهان بحضرت شاه جهان رسید

شماره ۳۹ - در مدیحه میر عمید سعدالدین: عید شد ایام ما ناآمده ایام عید

شماره ۴۰ - در مدح ملک الدهاقین: صدر جهان ز مجلس جهان رسید

شماره ۴۱ - در مدح اطهرالدین بن اشرف الدین: روی من زرین ز عشق یار سیمین بر سزد

شماره ۴۲ - در مدح دهقان سعدالدین: ای رخ و زلفت چنانک ماه بمشکین کمند

شماره ۴۳ - در مدح دهقان میرعمید: دهقان میر عمید صدر همایون که بخت

شماره ۴۴ - در مدح اسفهسالار: پری دیدار حوری یاسمن خد

شماره ۴۵ - در مدح صاحب ملک الدهاقین: صاحب عادل بنیکی از سفر آمد

شماره ۴۶ - در مدح سعدالملک مسعود: وزیر شاه سعد الملک مسعود

شماره ۴۷ - در مدح صاحب عزالدهاقین: ترک من مهر و وفا سیرت و آیین نکند

شماره ۴۸ - در مدح ثقة الدین: ای سرو سرمایه کرام سمرقند

شماره ۴۹ - در مدح مؤید: ای عامل خراج کفایت نمای راد

شماره ۵۰ - در توبه و انابه: در هر گناه سخره دیوم بخیر خیر

شماره ۵۱ - در مدح قدر خان: سلطان شرق شاه قدرخان ملکدار

شماره ۵۲ - در مدح ملک محمد بن سلیمان: ای زپشت ارسلان خان ارسلان خان دگر

شماره ۵۳ - در مدح سلطان مسعود بن حسن: ای شهنشاه فریدون فر دارا دار و گیر

شماره ۵۴ - در مدح رکن الدین: هم ز آفریدگان و هم از آفریدگار

شماره ۵۵ - در مدح علی بن حسین بن ذوالفقار: ای شهریار شرق و شه آل ذوالفقار

شماره ۵۶ - در مدح افتخار الدین رضا ابن شمس الدین عمر: داستان عشق فرهاد آمد و شیرین بسر

شماره ۵۷ - در مدح فخر الدین احمد: ای بت گلرنگ روی آن باده گلگون بیار

شماره ۵۸ - در مدح تاج الامرا حسن: نوشد بجهان جهان دیگر

شماره ۵۹ - در مدح ابوالعلا عمربن محمد بن علا: سخن سرای نگوید ثنا سزای سزا بر

شماره ۶۰ - در سپاس از ایزد و مدح سنجر: هست بر پرورده شکر نعمت پروردگار

شماره ۶۱ - در مدح صاحب الصدر عمر: کار دین صدر دنیا صاحب عادل عمر

شماره ۶۲ - در مدح صاحب عادل ضیاء الدین: بکام دل رسید از بخت شاه کامران سنجر

شماره ۶۳ - در مدح صاحب عادل عمر: عشق سیمین لعبت من کیمیا دارد مگر

شماره ۶۴ - در مدح سعدالملک: ای ز سعدالملک فخر دین جهانرا یادگار

شماره ۶۵ - در مدح بهاء الدین بن سعدالدوله: آمد چنانکه کرد ستاره شمر شمار

شماره ۶۶ - در مدح صدر الوزراء: سرو سیمین طرف ماه منیر

شماره ۶۷ - در مدح نظام الدین محمد بن علی: خورشید ببرج حمل آمد چو رخ یار

شماره ۶۸ - در مدح ملک الدهاقین: آراسته بعید برون آمد آن نگار

شماره ۶۹ - در مدح دهقان علی بن احمد: هلال روزه نمود از سپهر دایره وار

شماره ۷۰ - در مدح دهقان اجل احمد سمسار: شاید بسرو دیده شدن پیشرو کار

شماره ۷۱ - در مدح دهقان اجل احمد: آب روشن گشت و تاری شد هوا از ماه تیر

شماره ۷۲ - در مدح سعدالدین عمر: سیمبر یارم شد از من سیم بر

شماره ۷۳ - در مدح نظام الدین: در ضمیرم بدی هوای امیر

شماره ۷۴ - فی مدح اشرف الدین: ای جهان شرف بتو معمور

شماره ۷۵ - در مدح میرعمید سعدالدین: هلال روزه نمود از سپهر پر اختر

شماره ۷۶ - در مدح علی بن حسین بن ذوالفقار: ای نامی از تو نام خداوند ذوالفقار

شماره ۷۷ - در مدح فخرالدین: ناداده مژدگانی نادید مژده ور

شماره ۷۸ - در مدح علی بن ذوالفقار: آیین ابن علی است سخاوت چنانکه بود

شماره ۷۹ - در مدح تاج الدین محمود: گسترد نام نیک چو محمود تاجدار

شماره ۸۰ - در مدح وجیه الدین: ای بنده مکارم تو اهل روزگار

شماره ۸۱ - در مدح نظام الدین: باز دیگر ره جوان خاطر شد این مداح پیر

شماره ۸۲ - در مدح ابراهیم رکن الدین حبیب: ز گرد راه چو عنقا باشیانه باز

شماره ۸۳ - در مدح سعدالدوله: سعد دولت را بسعدالدوله بازآمد نیاز

شماره ۸۴ - در مدح وجیه الدین: این منم یارب بصدر مهتر کهتر نواز

شماره ۸۵ - در مدح وزیری گوید: وزارتست باهل وزارت آمده باز

شماره ۸۶ - در مدح سعدالملک مسعود بن اسعد: ای بنظم آراستن با سعد اکبر هم نفس

شماره ۸۷ - در مدح وزیر شاه: وزیر شاه بدیدار پهلوان برغوش

شماره ۸۸ - در مدح امیر اتابک برغوش: اندر آورد سپهر از ره تشریف بگوش

شماره ۸۹ - در مدح دهقان علی بن احمد: آن خط تیره گرد بناگوش روشنش

شماره ۹۰ - در مدح علی بن احمد: منم منم زده در دل ز عشق یار آتش

شماره ۹۱ - در مدح فخرالدین علی بن احمد: ایدل ز عشق یار چو از دانه نار باش

شماره ۹۲ - در مدح امیر اتابک برغوش: ببر ای باد صبا مژده بتلقین سروش

شماره ۹۳ - در مدح شرف الدین محمد: آفتاب شرف و حشمت و سلطان شرف

شماره ۹۴ - در مدح مؤید الدین: مؤیدین جمال ای ستوده آفاق

شماره ۹۵ - خطاب به خود: تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ

شماره ۹۶ - در مدح فخرالدین علی بن احمد: مفکن به غمزه بر دل مجروح من نمک

شماره ۹۷ - در مدح نظام الدین: ای پایگاه قدر تو بر چرخ نیمرنگ

شماره ۹۸ - در مدح تمغاج خان: ز آمدن سال نو بفرخی فال

شماره ۹۹ - در مدح افتخارالدین: آمد به صدر خویش چو خورشید در حمل

شماره ۱۰۰ - در مدح صفی الدین: هلال روزه میمون لقای فرخ فال

شماره ۱۰۱ - در مدح وزیر: همه سلامت آن باد کو بجان و بدل

شماره ۱۰۲ - در مدح جمال الدین عمر: داد صدر دین و دنیا صاحب فرخنده فال

شماره ۱۰۳ - در مدح علی بن احمد: از من بآزمون چو طلب کرد یار دل

شماره ۱۰۴ - در مدح جمال الدین محمود: نگار من همه حسن و ملاحت است و جمال

شماره ۱۰۵ - در مدح مؤیدالدین: ز قد چون الف سیم آن لطیف غزال

شماره ۱۰۶ - در مدح قدر ارسلان: سوی جبال سپهدار شرق شد بجدال

شماره ۱۰۷ - چیم کیم: ز هر بدی که تو دانی هزار چندانم

شماره ۱۰۸ - در مدح شاه توران: نهاد ملکت توران شد آباد و خوش و خرم

شماره ۱۰۹ - در مدح شمس الدین: محترم شاه شریعت آمد از بیت الحرم

شماره ۱۱۰ - در مدح حسام الدین: شاه برهان نسب آنست امام بن امام

شماره ۱۱۱ - در مدح حسام الدین: ای حسام دگر از گوهر والای حسام

شماره ۱۱۲ - در مدح وزیر: صاحب عادل وزیر شاه معظم

شماره ۱۱۳ - در مدح سعدالملک: ز گردون سعد اکبر داد پیغام

شماره ۱۱۴ - در مدح نظام الدین محمد: بر خود از طبع خود سلام کنم

شماره ۱۱۵ - در مدح علی بن احمد: میر خوبان کشید نامعلوم

شماره ۱۱۶ - در مدح محمودبن عبدالکریم: مهتر آن بهتر که باشد فاضل و راد و کریم

شماره ۱۱۷ - در مدح نظام الدین: جاودان ماند کریم از مدح شاعر زنده نام

شماره ۱۱۸ - در مدح نجم الدین: دلبند من که بنده رویش مه تمام

شماره ۱۱۹ - در مدح سعدالدین: زر طلب کرد ز من آن صنم سیم اندام

شماره ۱۲۰ - چه کردم؟: بسر هر سخنی را که ابتدا کردم

شماره ۱۲۱ - در مدح مؤید الدین: جز آینه که کند گلرخا ترا معلوم

شماره ۱۲۲ - در مدح افتخار الدین علی بن احمد: بشاعری پدر خویش را نه فرزندم

شماره ۱۲۳ - امام کیست: ایا گرفته تو اندر سرای جهل مقام

شماره ۱۲۴ - در رثاء طبیب استاد کوسوی: ز مرگ چاره نباشد صحیح را و سقیم

شماره ۱۲۵ - در مدح نظام الدین محمد بن علی: خدایگان جهان پادشاه ملک آرام

شماره ۱۲۶ - در مدح نظام الدین: آمد از بستان دولت اهل حکمت را نسیم

شماره ۱۲۷ - در مدح وزیر: صاحب عالم عادل ملک اهل قلم

شماره ۱۲۸ - در مدح محمد بن علی: مقدم آمد سال عرب ز سال عجم

شماره ۱۲۹ - در مدح سیدالاجل رضا: ماه صیام کرد بنیک اختری سلام

شماره ۱۳۰ - در مدح سلطان سنجر: آمد بملک توران سنجر خدایگان

شماره ۱۳۱ - در مدح تمغاج خان: ملک مانند گوی بود بمیدان

شماره ۱۳۲ - در مدح مسعود بن حسن: بتخت ملک فریدون جلوس شاه جهان

شماره ۱۳۳ - در مدح سلطان: مه مشرف و میمون و محترم رمضان

شماره ۱۳۴ - در مدح شاه مسعود: عید فرخ بسرای ملک مشرق و چین

شماره ۱۳۵ - در مدح تمغاج خان: خورشید تابدار بتدویر آسمان

شماره ۱۳۶ - در مدح تمغاج خان: بشهریار جهان داد کردگار جهان

شماره ۱۳۷ - در مدح ملک تمغاج خان: مرا خدای بمدح خدایگان گفتن

شماره ۱۳۸ - در مدح مسعود بن حسن: مبارک است پگه روی پادشا دیدن

شماره ۱۳۹ - در مدح ملک نصرة الدین علی بن هارون: ز عشق نگاری شدم مست و مجنون

شماره ۱۴۰ - در مدح برهان الدین: دارم هوای آنکه پر از در کنم جهان

شماره ۱۴۱ - در مدح عثمان اغل: ای عارض و قد تو از سرو وز مه نشان

شماره ۱۴۲ - در مدح نصرة الدین حسن: ایا گرفته سر زلف تو هزار شکن

شماره ۱۴۳ - در مدح شجاع الدین: علی است روز مصاف و نبرد و کوشش و کین

شماره ۱۴۴ - در مدح گوید: ای بر تو ناروا بدکاران

شماره ۱۴۵ - در مدح حمیدالدین: بدست خاطر من داده شد عنان سخن

شماره ۱۴۶ - در مدح تاج الدین محمود: آب گل برد آنکه دارد آتش عنبر دخان

شماره ۱۴۷ - در مدح فضل بن عمران: حکیم و کریم آمدند از دو عمران

شماره ۱۴۸ - در مدح علی بن احمد: ای از کمال قدر تو تیری در آسمان

شماره ۱۴۹ - در مدح احمد بن علی: شکسته زلفا عهد و وفای من مشکن

شماره ۱۵۰ - در مدح نصیرالدین احمد: ماه معظم آمد با فر و آفرین

شماره ۱۵۱ - در مدح شرف الدوله احمد: ای قد تو سیمین صنوبر من

شماره ۱۵۲ - در مدح نصیرالدین احمد: خورشید نوربخش چو رای نصیرالدین

شماره ۱۵۳ - در مدح امین الدین محمد: ای دو لب تو بستد ای دو رخ تو نسرین

شماره ۱۵۴ - در مدح افتخار الدین عمر: آمد خجسته موسم قربان به مهرگان

شماره ۱۵۵ - در مدح علاء الدین محمد: هوای آل نبی را دل منست وطن

شماره ۱۵۶ - در مدح ناصرالدین محمد بن احمد: هست قد یار من سرو خرامان در چمن

شماره ۱۵۷ - در مدح وزیر صدرالدین: ز اقبال بر کمال شهنشاه شرق و چین

شماره ۱۵۸ - در مدح حسام الدین: سران ملک سمرقند را چو تن را جان

شماره ۱۵۹ - در مدح فخرالدین احمد: سپاس از خداوند بیمثل و بیچون

شماره ۱۶۰ - در مدح عین الدهاقین احمد بن علی: ایا فراق تو دردی که وصل تو درمان

شماره ۱۶۱ - در مدح سعدالدین: همه سلامت سلطان ملک مشرق و چین

شماره ۱۶۲ - در مدح سعدالدین: سعد دین مدح خواجه مستو

شماره ۱۶۳ - در مدح وزیر نصیرالدین: ای بزرگی که بی نظیری تو

شماره ۱۶۴ - در مدح وزیر صدرالدین: ای صدر دین و دنیا دنیا آفرین تو

شماره ۱۶۵ - در مدح وزیر صدرالدین: ای صدر دین و دنیا بادا بقای تو

شماره ۱۶۶ - در مدح دهقان اجل احمد سمسار: ای رنگ رخت گونه گلنار شکسته

شماره ۱۶۷ - در مدح نصیرالدین علی بن احمد: ای دو لب تو قافله قند شکسته

شماره ۱۶۸ - در مدح طغان خان سلطان: شه انجم به پیروزی شهنشاه

شماره ۱۶۹ - در توبه از گناهان: چون در هوای دل تن من گشت پادشاه

شماره ۱۷۰ - در مدح میرعمید: میر عمید عمده ملک آفتاب جاه

شماره ۱۷۱ - در مدح شاه مسعود حسن: ای سپاه آرای سلطان جهان آرام شاه

شماره ۱۷۲ - در مدح سلطان اتسز: آنکه روی چرخ را زینت بانجم داد و ماه

شماره ۱۷۳ - در مدح سعدالملک: بر امیران سخن مدح وزیر پادشاه

شماره ۱۷۴ - در مدح محمد بن یوسف: سری که خلق جهانرا ویست پشت و پناه

شماره ۱۷۵ - و قال یمدح الوزیر: ای گاه وزارت به تو همچون فلک از ماه

شماره ۱۷۶ - در مدح تمغاج خان مسعود بن حسن: ماه رجب که هست همایون‌ترین همای

شماره ۱۷۷ - در مدح تمغاج خان: ای جهانداری که داری بر جهانداران سری

شماره ۱۷۸ - در مدح صدر جهان: صدر جهان رسید بشادی و خرمی

شماره ۱۷۹ - در مدح رضا بن عمر بن محمد الحسنی: دلم به عشق بتی را همی‌کند شمنی

شماره ۱۸۰ - در مدح محمد بن محمد الهروی: ایا ستوده بتو خانواده نبوی

شماره ۱۸۱ - در مدح وزیر: ای صاحبی که بروز را صدر و سر توئی

شماره ۱۸۲ - در مدح وزیر صدر جهان: ای صاحبی که صاحب صاحبقران توئی

شماره ۱۸۳ - در مدح وزیر: ماه رجب فرخ و نوروز جلالی

شماره ۱۸۴ - در مدح سعدالملک: هم بجمال و کمال و هم بجوابی

شماره ۱۸۵ - در مدح علی بن احمد: چو تیر غمزه بناز و کرشمه اندازی

شماره ۱۸۶ - در مدح عمید احمد: من ندارم باور ار گوئی که به زانسان پری

شماره ۱۸۷ - در مدح وزیر گوید: ای بر سریر دولت و اقبال متکی

شماره ۱۸۸ - در مدح دهقان اجل عمیدالدین: سرو سیمین من ای من ز غمت زرین پی

شماره ۱۸۹ - در مدح سری بن السری: ای سرافرازی که هستی تو سری بن السری

شماره ۱۹۰ - در مدح اطهر بن اشرف بن بوعلی: ای که در ملک سیادت خسرو دریا دلی

شماره ۱۹۱ - در مدح دهقان غازی: سپهر برین را همه بر سرفرازی

شماره ۱۹۲ - در وصف معشوق: بما یکی پسر اگر ره وفا سپری

شماره ۱۹۳ - غزل به صفات تو گویم: بر من آمد دوش آن در چشم بینائی

شماره ۱۹۴ - وزیر خجسته پی: ای پایگاه قدر تو بر خط استوی

شماره ۱۹۵ - در مدح نصیرالدین علی: بفر صاحب دولت نصیرالدین خدای

شماره ۱۹۶ - در مدح نصیرالدین علی: نصیر دین که چشم پادشائی

شماره ۱۹۷ - در مدح جلال الدین علی: جلال دین نبی پادشاه شرق علی