حرف آخر قافیه

شماره ۱: خیز در ده شراب گلگون را

شماره ۲: ای روی تو آرزوی دل‌ها

شماره ۳: تا که برگرد سبزه لاله برست

شماره ۴: گل رخت به باغ در فکندست

شماره ۵: هر که را دل به اختیار خودست

شماره ۶: شاخ سر سبز و چمن دلشادست

شماره ۷: هر که اندر موسم گل همچو گل می خواره نیست

شماره ۸: بس شگرفست کار و بار لبت

شماره ۹: کی بود؟کی بود؟ که در آیم ز درت

شماره ۱۰: ندانم غنچه را بلبل چه گفتست

شماره ۱۱: دل غنچه را باز این غم گرفتست

شماره ۱۲: با لب تو جان شکار زلف تست

شماره ۱۳: تا دم باد صبا بگشا دست

شماره ۱۴: آنچه عشق تو در جهان کردست

شماره ۱۵: هر که رخسارش آرزو کردست

شماره ۱۶: رخت از ماه و لبت از شکرست

شماره ۱۷: امروز روی تو ز همه روز خوشترست

شماره ۱۸: دلم در آرزوی عشق روی جانانست

شماره ۱۹: آنکه سرم بر خط فرمان اوست

شماره ۲۰: بریز سایۀ زلف تو عقل گمراهست

شماره ۲۱: ماه رویا ز غمت یک دم نیست

شماره ۲۲: نگار دل سیاهم لاله رنگیست

شماره ۲۳: بیمار فراق تو بحالیست

شماره ۲۴: ترا یک ذره خود پروای ما نیست

شماره ۲۵: از تو جز درد دل و خون جگر حاصل نیست

شماره ۲۶: چو روی خوب تو خورشید آسمان هم نیست

شماره ۲۷: دل من ار بغمت خوشتر از زبان تو نیست

شماره ۲۸: خود ترا عادت دلداری نیست

شماره ۲۹: دوری از یار اختیاری نیست

شماره ۳۰: در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان داشت

شماره ۳۱: دلبرم هم ز بامداد برفت

شماره ۳۲: باد نوروزی ره بستان گرفت

شماره ۳۳: ای مرا کرده مشوش زلفت

شماره ۳۴: چه باشد گر ز من یادت نیاید

شماره ۳۵: تا بکف جام می توانم دید

شماره ۳۶: اهل تو بازار گوهر بشکند

شماره ۳۷: دل ز غم عشق تو کی جان برد؟

شماره ۳۸: ز لعلت عکس در جام می افتاد

شماره ۳۹: دل بدان دلنواز خواهم داد

شماره ۴۰: دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد

شماره ۴۱: رخت تاثیر آهی بر نتابد

شماره ۴۲: نفس باد صبا می جنبد

شماره ۴۳: کسی که دل به سر زلف یار در بندد

شماره ۴۴: رنگ رویت بر ارغوان خندد

شماره ۴۵: رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد

شماره ۴۶: یار با ما وفا نخواهد کرد

شماره ۴۷: زلف تو کان همه سرها دارد

شماره ۴۸: رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد

شماره ۴۹: تاب جمال تو آفتاب ندارد

شماره ۵۰: دلبرم رسم خود چنین دارد

شماره ۵۱: دل من ز اندوه ننگی ندارد

شماره ۵۲: هر که چون روی تو رویی دارد

شماره ۵۳: عشق تو گردست در زمانه برآرد

شماره ۵۴: گل زرشک تو پیرهن بدرد

شماره ۵۵: سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد

شماره ۵۶: دوش با من نگار من آن کرد

شماره ۵۷: مکن ای دوست اگر بتوان کرد

شماره ۵۸: ز رویت دسته گل می توان کرد

شماره ۵۹: باد بر خاک ترک تازی کرد

شماره ۶۰: باز ما را رخ زیبای تو در کار آورد

شماره ۶۱: سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد

شماره ۶۲: سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد

شماره ۶۳: دلم از آتش غم چنان می گدازد

شماره ۶۴: اگر دلدار من روزی، نقاب از رخ بر اندازد

شماره ۶۵: سوز عشقت جگر همی سوزد

شماره ۶۶: سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد

شماره ۶۷: اومید آدمی بوصالت نمی رسد

شماره ۶۸: شب نیست کم ز هجر تو صد غم نمی رسد

شماره ۶۹: نام تو بر زبان من باشد

شماره ۷۰: هر کرا زلف عنبرین باشد

شماره ۷۱: گر بر دل من رحم کند یارچه باشد؟

شماره ۷۲: دلبرم سوی سفر خواهد شد

شماره ۷۳: در عشق تو دل بجان همی کوشد

شماره ۷۴: دلم هر شب از عشق چندان بنالد

شماره ۷۵: مژده ایدل که یار باز آمد

شماره ۷۶: سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد

شماره ۷۷: باد صبا بین که چها می کند

شماره ۷۸: درد دل از حد گذشت و یار نداند

شماره ۷۹: آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند

شماره ۸۰: رخ خوبت به قمر می ماند

شماره ۸۱: خبر گل بچمن می آرند

شماره ۸۲: تا نگارم رای رفتن می زند

شماره ۸۳: سحرگهان که گریبان آفتاب کشند

شماره ۸۴: ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند

شماره ۸۵: شاید که دل ز عشق قیامت همی کند

شماره ۸۶: یا رب! این بچه ترکان چه ز ما می‌خواهند؟

شماره ۸۷: روی از آن خوبتر تواند بود؟

شماره ۸۸: از گلبن زمانه مرا بهره خار بود

شماره ۸۹: هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود

شماره ۹۰: هرکه به روی لعل شیرین تو فرمان می‌دهد

شماره ۹۱: نیکویی بیش از آن نمی باید

شماره ۹۲: نگارم چو کرد گلستان بر آید

شماره ۹۳: نام تو برم زبان بیاساید

شماره ۹۴: بی تو مرا زندگی بکار نیاید

شماره ۹۵: غمت جز با دلم خوش در نیاید

شماره ۹۶: اگر امروز آن بتم همدم نیاید

شماره ۹۷: لشکر نوروز بصحرا رسید

شماره ۹۸: می شنوم باز که باری دگر

شماره ۹۹: زهی در حسرت آن چشم مخمور

شماره ۱۰۰: مخور ای دل غم بسیار مخور

شماره ۱۰۱: دمید صبح، چه خسبی چو بخت من برخیز؟

شماره ۱۰۲: ای ز روی تو آب بر آتش

شماره ۱۰۳: زهی مالیده رویت لاله را گوش

شماره ۱۰۴: مکن بر من ستم جانا از ین بیش

شماره ۱۰۵: گشت آشکاره راز دلم بر زبان اشک

شماره ۱۰۶: گر من ز سوز عشق تو یک دم بر آورم

شماره ۱۰۷: تا دل اندر مهر دلبر بسته ام

شماره ۱۰۸: زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام

شماره ۱۰۹: من چو بچۀ مهر تو بشکستم

شماره ۱۱۰: گر ترا گویم که عاشق نیستم

شماره ۱۱۱: جان که در عالم خود او را داشتم

شماره ۱۱۲: چو درد دلست این که من درفتادم؟

شماره ۱۱۳: من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم

شماره ۱۱۴: دروغ بود که من در غمت صبور شدم

شماره ۱۱۵: روی بنمای که دیوانه شدم

شماره ۱۱۶: عید کنون عید شد که روی تو دیدم

شماره ۱۱۷: چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم

شماره ۱۱۸: مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم

شماره ۱۱۹: نه دسترسی به یار دارم

شماره ۱۲۰: امید راحت از عالم ندارم

شماره ۱۲۱: جان را چو نیست وصل تو حاصل کجا برم؟

شماره ۱۲۲: سحرگهان که ز بهر صبوح برخیزم

شماره ۱۲۳: خون دل از دو دیده بدامن همی کشم

شماره ۱۲۴: ما حالی از نشاط کناری گرفته ایم

شماره ۱۲۵: یاد باد آنکه حریفان همه با هم بودیم

شماره ۱۲۶: ترک سر خویشتن بگویم

شماره ۱۲۷: ای بتو چشم نکویی روشن

شماره ۱۲۸: راه بگشادند بر آیندگان

شماره ۱۲۹: نگارا چند ازین پیمان شکستن

شماره ۱۳۰: باز دیدی که ابر تر دامن

شماره ۱۳۱: آه ازین زندگی ناخوش من

شماره ۱۳۲: بجز از غصه های مشکل من

شماره ۱۳۳: کجایی ای بدو لب آب زندگانی من ؟

شماره ۱۳۴: ای رنگ عارض تو، آتش در آب بسته

شماره ۱۳۵: دلی دارم ز جان دل برگرفته

شماره ۱۳۶: ای غمزۀ تیز تو جگر خواره

شماره ۱۳۷: بدان و آکه باش ای دل ستمکاره

شماره ۱۳۸: مرا دلیست هوس خانۀ غم آبادی

شماره ۱۳۹: ای باد صبا خبر چه داری؟

شماره ۱۴۰: رویی، چگونه رویی؟ رویی چو آفتاب

شماره ۱۴۱: لب و دندان یار من نگرید

شماره ۱۴۲: من از وجود برنجم مرا چه غم بودی

شماره ۱۴۳: نخستم دل بدام اندر کشیدی

شماره ۱۴۴: خطی بر سوسن از عنبر کشیدی

شماره ۱۴۵: کجایی ای به دو رخ آفتاب دلداری؟

شماره ۱۴۶: بر آمد ز گلزار باد بهاری

شماره ۱۴۷: زهی از روی تو گل شرمساری

شماره ۱۴۸: نرگسا! چیستت که پنداری

شماره ۱۴۹: هر شبی با دلی و صد زاری

شماره ۱۵۰: بار دیگر ز که می آموزی

شماره ۱۵۱: گر بخواهی کشتنم یکبارگی

شماره ۱۵۲: منم امروز و یکی مطرب و جایی خالی

شماره ۱۵۳: ساقیا هین بیار ساغر می

شماره ۱۵۴: ترسم آن نوش ز لب کم سخنی

شماره ۱۵۵: ماه رویا بسر خویش کنی

شماره ۱۵۶: خه، شاد و کش آمدی کجایی؟

شماره ۱۵۷: تا کیم انتظار فرمایی؟

شماره ۱۵۸: چنان خوب رویی بدان دلربایی

شماره ۱۵۹: آخر چه شد که راه جفا برگرفته‌ای

شماره ۱۶۰: بازم لباس صبر به صد پاره کرده‌ای