گنجور

 
کمال‌الدین اسماعیل

دروغ بود که من در غمت صبور شدم

خلاف بود که از خدمتت نفور شدم

دراز دیدم در تو زبانِ نزدیکان

برای مصلحتی یک دو روز دور شدم

در اندرون من از آرزو جگر خون شد

به ظاهر ار چه نمایم که من صبور شدم

شدم به وصل تو مغرور من ز نادانی

ببین که عاقبت اندر سر غرور شدم

هنوز زلف تو دارد دل شکستۀ من

که تا نگویی در بند آن کسور شدم

چو خاک کوی تو را زحمت از حضور بوَد

به آستان تو بی زحمت حضور شدم

 
 
 
پرسش‌های پرتکرار
عارف قزوینی

فتادم از نظر آن لحظه ای که دور شدم

خوشم بگریه که از دست هجر کور شدم

گهی بمیکده و گاه در خراباتم

هزار شکر که با اهل درد جور شدم

دعاش گفتم و دشنام هم نداد جواب

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه