سحرگهان که گریبان آفتاب کشند
حریفکان صبوحی شراب ناب کشند
برون در بنشانند عقل و ایمانرا
چو در سراچۀ خلوت بلب شراب کشند
کنند زحمت هستی ز راه مستی دور
که جنس و ناجنس از یکدگر عذاب کشند
بدانکه تا بنشانند گرد راه وجود
بپشت مردمک دیده مشک آب کشند
ز راه سینه دوصد میل آتشین هر دم
بدست غیرت در چشم آفتاب کشند
بگاه عربده دندان عقل و دین شکنند
قلم بدست خطلا بر سر صواب کشند
اگر خرد سخن از راه کن مکن گوید
زیاده در رخ او خنجر عتاب کشند
ببوی آنکه ببوسند روی شاهد خویش
چو زلف یار بسی بند و پیچ و تاب کشند
چه خوش بود که سحرگاه ساقیان سوی تو
بدست خویش قدحهای چون گلاب کشند
و لیک سلسلۀ صبر حلقه حلقه کنند
ارگر بناز، دمی روی در نقاب کشند
خنک کسی که ازین باده مست و بی خبرش
بغل گرفته ز مجلس بجامه خواب کشند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف یک صبح سحرگاه می‌پردازد که در آن عده‌ای با نوشیدن شراب ناب به جشن و سرور می‌پردازند. عقل و ایمان کنار گذاشته می‌شوند و تنها لذت مستی و شور زندگی در جلو است. شاعر از زحمات زندگی و رنج‌هایی که انسان‌ها متحمل می‌شوند، سخن می‌گوید و به این نکته اشاره دارد که خویشتن را از قید و بندهای مادی رها کنند تا از زیبایی زندگی لذت ببرند. در حالی که عقل و دین در این شور و شادی له می‌شوند، شاعر به سرنوشت کسانی اشاره می‌کند که از این لحظات بهره‌مند می‌شوند و به تماشای زیبایی‌های زندگی می‌پردازند. نهایتاً، بیان می‌کند که خوش است که افرادی بدون نگرانی و در حین مستی به خیال و خواب خویش رفته و از زندگی لذت ببرند.
هوش مصنوعی: در سپیده‌دم که دوستان غرق در لذت می‌شوند و از سحر بیدار می‌شوند، به نوشیدن شراب خالص و ناب مشغول هستند.
هوش مصنوعی: عقل و ایمان را از در خارج می‌کنند، مانند اینکه در یک گوشه‌ی خلوت، شراب را به راحتی می‌نوشند.
هوش مصنوعی: به خاطر حالتی که دارند، موجودات از همدیگر رنج می‌برند و این موضوع در دوری از مستی و خوشحالی بیشتر به چشم می‌آید.
هوش مصنوعی: بدان که تا وقتی که مسیر حیات را صاف و هموار نسازند، انسان‌ها به سختی برای دستیابی به دانش و آگاهی تلاش می‌کنند و این تلاش مانند کشیدن آب از چاه‌های عمیق است که نیاز به زحمت و کوشش دارد.
هوش مصنوعی: از دلِ پرشور و عاطفه خود، هر لحظه با شجاعت و غیرت، در برابر دیدگان تابناک زندگی، تلاش و کوشش می‌کنند.
هوش مصنوعی: در زمان شور و هیجان، زبان و قلم به کار می‌آیند تا فکری درست و توانا را بیان کنند و همگان را به درک حقیقت راهنمایی کنند.
هوش مصنوعی: اگر عقل و درایت به سخن آید، نگو بیش از آنچه لازم است، زیرا در چهره‌اش خنجری از سرزنش در انتظار است.
هوش مصنوعی: بوی خوشی که از بوسیدن چهره معشوق برمی‌خیزد، مشابه زلف معشوق است که پر از پیچ و تاب و زیبایی‌های فراوان است.
هوش مصنوعی: چه زیباست که در سپیده‌دم، نوشندگان با دست خود جام‌هایی پر از نوشیدنی مانند گلاب به سوی تو بیاورند.
هوش مصنوعی: اگرچه صبر همچون زنجیری از حلقه‌های متصل به هم است، اما اگر لحظاتی سر برآورند، زیبایی خود را در پوششی از نقاب پنهان می‌کنند.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از این نوشیدنی سرمست و بی‌خبر است و او را در آغوش می‌گیرند تا به آرامی به خواب برود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر از جمال جهانتاب او نقاب کشند
جهانیان قلم رد بر آفتاب کشند
برای نیم نگه سرخوشان خواب غرور
هزار منت از آن چشم نیم خواب کشند
اگر شوی نفسی با بهشتیان همدم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.