فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «شب آمد و غم من گشت یک دو تا فردا» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ا» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱ - در مدح محمد بن علی خاص از سرداران سلطان ابراهیم غزنوی: چون نای بینوایم ازین نای بینوا
شماره ۲ - در ستایش محمود شاه: شاهان جهان شاهی و شاه جهانیا
شماره ۳ - در ستایش ابورشد رشید: ای رفیقان من ای عمر و منصور و عطا
شماره ۴ - مدح صاحب اجل العمید منصور بن سعید بن احمد: خردم نمود گردش چرخ چو آسیا
شماره ۵ - در مدح منصور بن سعید: شب آمد و غم من گشت یک دو تا فردا
شماره ۶ - مدح سیف الدوله محمود بن ابراهیم: زهی موفق و منصور شاه بی همتا
شماره ۷ - وصف بهار و مدح سلطان محمود: به نو بهاران غواص گشت ابر هوا
شماره ۸ - مدح سلطان مسعود بن ابراهیم: زلفین سیاه آن بت زیبا
شماره ۹ - هم در مدح او: تا از بر من دور شد آن لعبت زیبا
شماره ۱۰ - وصف شب و ستارگان آسمان و ستایش علی الخاص: دوش در روی گنبد خضرا
شماره ۱۱ - وصف ابر و ثنای سیف الدوله محمود بن ابراهیم: سپاه ابر نیسانی ز دریا رفت بر صحرا
شماره ۱۲ - مدح سلطان مسعود: نشسته ام ز قدم تا سر اندر آتش و آب
شماره ۱۳ - هم در ثنای او: ببرد خنجر خسرو قرار از آتش و آب
شماره ۱۴ - ستایش سلطان ظهیرالدوله ابراهیم: مرا ازین تن رنجور و دیده بی خواب
شماره ۱۵ - در مدح امیر ابونصر فارسی: ز خاک و باد که هستند یار آتش و آب
شماره ۱۶ - در مدح سیف الدوله محمود: چو باغ گشت خراب از خزان نماندش آب
شماره ۱۷ - هم در مدح سیف الدوله محمود: بخاست از دل و از دیده من آتش و آب
شماره ۱۸ - در ستایش سلطان محمود: هوای روشن بگرفت تیره رنگ سحاب
شماره ۱۹ - هم در مدح سلطان محمود: چیست آن کاتشش زدوده چو آب
شماره ۲۰ - وصف بهار و ستایش سیف الدوله محمود: مگر مشاطه بستان شدند با دو سحاب
شماره ۲۱ - در شرح گرفتاری و مدح عبدالحمید احمد بن عبدالصمد: چون از فراق دوست خبر دادم آن غراب
شماره ۲۲ - در مدح ابوالمؤید منصور بن سعید بن احمد: شد مشک شب چو عنبر اشهب
شماره ۲۳ - هم در مدح او: قوت روح خون انگور است
شماره ۲۴ - در ثنای سلطان مسعود: ملک جوان است و شهریار جوان است
شماره ۲۵ - در مدح سلطان مسعود بن ابراهیم: چه خوش عیش و چه خرم روزگار است
شماره ۲۶ - هم در مدح او: ملک مسعود ابراهیم شاه است
شماره ۲۷ - در مدیح: دل از دولت همیشه شاد بادت
شماره ۲۸ - حسب حال خویش گوید: این چنین رنج کز زمانه مراست
شماره ۲۹ - در مدح ابونصر پارسی و شرح گرفتاری: از پس من غمست و پیش غم است
شماره ۳۰ - مدیح عبدالحمید بن احمد: جشن اسلام عید قربانست
شماره ۳۱ - در ستایش سلطان محمود و اقتفای استاد لبیبی: به نظم و نثر کسی را گر افتخار سزاست
شماره ۳۲ - در مدح ثقه الملک طاهربن علی: طاهر ثقت الملک سپهر است و جهانست
شماره ۳۳ - شکایت از اوضاع و مدح عمید حسن: هیچ کس را غم ولایت نیست
شماره ۳۴ - در مدح ابوالرشد رشید بن محتاج: پسر محتاج ای من شده محتاج به تو
شماره ۳۵ - در مدح عمید حسن: امروز هیچ خلق چو من نیست
شماره ۳۶ - در رثای سید حسن: بر تو سید حسن دلم سوزد
شماره ۳۷ - در آغاز گرفتاری ساخته است: تا مرا بود بر ولایت دست
شماره ۳۸ - در ستایش مردانگی و جنگجویی: تا توانی مکش ز مردی دست
شماره ۳۹ - در مدح پادشاه: ماه صیام آمد این ملک به سلامت
شماره ۴۰ - وداع محبوب و قصد سفر: گه وداع بت من مرا کنار گرفت
شماره ۴۱ - در ستایش امیر منصور بن سعید: کفایت را ستوده اختیار است
شماره ۴۲ - اندرز: کس را بر اختیار خدای اختیار نیست
شماره ۴۳ - حسب حال: دلم از نیستی چو ترسا نیست
شماره ۴۴ - در ستایش یمین الدوله بهرامشاه: ای بت لبت ملیست که آن را خمار نیست
شماره ۴۵ - در مدح ثقة الملک طاهربن علی: هر چه اقبال بیندیشید آمد همه راست
شماره ۴۶ - مدیح بهرامشاه: چون ره اندر برگرفتم دلبرم در برگرفت
شماره ۴۷ - مدح ملک ارسلان بن مسعود و ذکر خیر بونصر پارسی: این عقل در یقین زمانه گمان نداشت
شماره ۴۸ - در صفت ابر و مدح یکی از بزرگان: زهی هوا را طواف و چرخ را مساح
شماره ۴۹ - در مدح علائالدواله مسعود شاه: ای عزم سفر کرده و بسته کمر فتح
شماره ۵۰ - هم در ثنای او: تا جهانست ملک سلطان باد
شماره ۵۱ - باز در ستایش او: شهریارا خدای یار تو باد
شماره ۵۲ - هم در مدح سطان مسعود: مسعود پادشاه جهان کامگار باد
شماره ۵۳ - باز هم ثنای او: شاها بنای ملک به تو استوار باد
شماره ۵۴ - ستایش سیف الدوله محمود: هوای دوست مرا در جهان سمر دارد
شماره ۵۵ - هم در مدح او: امیر غازی محمود رای میدان کرد
شماره ۵۶ - مدیح کمال الدوله سلطان شیرزاد: ز بار نامه دولت بزرگی آمد سود
شماره ۵۷ - از وزیر بهروز بن احمد یاری خواهد: بهروزبن احمد که وزیر الوزرا شد
شماره ۵۸ - در ستایش یکی از صدور و شرح گرفتاری خویش: تا تو را در جهان بقا باشد
شماره ۵۹ - توسل به علی خاص در زمان گرفتاری: ای خاصه شاه شرق فریاد
شماره ۶۰ - شکوه از حبس و زندان: چو مردمان شب دیرنده عزم خواب کنند
شماره ۶۱ - گله از اختران آسمان و توصیف صبح: زیور آسمان چو بگشایند
شماره ۶۲ - در مدح ثقة الملک طاهربن علی: وصف تو چو سرکشان بکردند
شماره ۶۳ - هم در مدیح: ای خواجه دل تو شادمان باد
شماره ۶۴ - در مدح منصور بن سعید: احوال جهان بادگیر باد
شماره ۶۵ - در ستایش امیر ابونصر فارسی: ای آن که فلک نصرت الهی
شماره ۶۶ - در ستایش فضایل خود گوید: جاهم چو بکاهد خرد فزاید
شماره ۶۷ - در مدح ابوالفرج و گله از او: بوالفرج ای خواجه آزادمرد
شماره ۶۸ - در اثبات صانع و بینش خویش: جهان را عقل راه کاروان دید
شماره ۶۹ - شکایت از روزگار: روزگاریست سخت بی فریاد
شماره ۷۰ - شکوه از کجروی زمانه: چون منی را فلک بیازارد
شماره ۷۱ - در مدح ثقة الملک طاهر و شرح گرفتاری خود: تا بقا مایه نما باشد
شماره ۷۲ - در مدح گوید: ای خداوند رحمت ایزد
شماره ۷۳ - ستایش ملک ارسلان: ز سر گیتی پیر بوده جوان شد
شماره ۷۴ - مدح شهریار و سپاسگزاری از مراحم او: سزد که باش شاها ز ملک خرم و شاد
شماره ۷۵ - در تهنیت لوا و عهد خلیفه و مدیح ملک ارسلان: لوا و عهد خطاب خلیفه بغداد
شماره ۷۶ - در ثنای بهرامشاه: کوس ملک آواز نصرت بر کشید
شماره ۷۷ - هم در مدح او: تا در جهان مکین و مکان باشد
شماره ۷۸ - وصف پائیز و مدح سیف الدوله محمود: باد خزان روی به بستان نهاد
شماره ۷۹ - مدح یکی از اکابر: ای بزرگی که دین و دولت را
شماره ۸۰ - چیستان و گریز به مدح خواجه ابوطاهر عمر: لعبتی را که صد هنر باشد
شماره ۸۱ - گفتگو از روشنان فلکی و سیاهکاری آنان: چو سوده دوده به روی هوا برافشانند
شماره ۸۲ - در شکایت از تیره روزی خویش گوید: دلم ز اندوه بی حد همی نیاساید
شماره ۸۳ - دریغ بر جوانی: دریغا جوانی و آن روزگار
شماره ۸۴ - داستان تبه روزی و گرفتاری: بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد
شماره ۸۵ - در مدح سلطان ظهیرالدوله ابراهیم: شهریارا کردگارت یار باد
شماره ۸۶ - در مدح علاءالدوله سلطان مسعود: هر ساعتی ز عشق تو حالم دگر شود
شماره ۸۷ - در مدح ارسلان بن مسعود: ز شاه بینم دل های اهل حضرت شاد
شماره ۸۸ - هم در ستایش او: شاهی که پیر گشته جهان را جوان کند
شماره ۸۹ - باز در مدح او: از جور زمانه را جدا کرد
شماره ۹۰ - در تهنیت تولد خسرو ملک فرزند ملک ارسلان: هزار خرمی اندر زمانه گشت پدید
شماره ۹۱ - ستایش سیف الدوله محمود: خویشتن را سوار باید کرد
شماره ۹۲ - در تسلیت یکی از اکابر: بزرگوار خدایا چنان نمود خرد
شماره ۹۳ - مدح سلطان مسعود: برترست از گمان ملک مسعود
شماره ۹۴ - مدیح عمید ابوالفرج نصر ابن رستم: ای اصل سخا و رادی و داد
شماره ۹۵ - ستایش سلطان علاء الدوله مسعود: این آتش مبارز و این باد کامگار
شماره ۹۶ - در مدح ابونصر فارسی: جهان را چرخ زرین چشمه زرین می زند زیور
شماره ۹۷ - در مدح امیر ابوالفتح عارض: هم شب مست وار و عاشق وار
شماره ۹۸ - در مدح ابوالفرج نصربن رستم و توصیف نبرد آزمایی او: آن ترجمان غیب و نماینده هنر
شماره ۹۹ - هم در مدح او: آمد فرج ما ز ستم های ستمکار
شماره ۱۰۰ - ستایش خامه: چرا باشم از آز خسته جگر
شماره ۱۰۱ - مدیح سلطان مسعود: چون چرخ قادر آمد و چون دهر کامگار
شماره ۱۰۲ - مدح ثقة الملک طاهر بن علی: ای به قدر از برادران برتر
شماره ۱۰۳ - جواب قصیده محمد خطیبی و انکار بر آثار کواکب و شکایت از حبس خود و مدح ثقة الملک طاهر و سلطان مسعود: محمد ای به جهان عین فضل و ذات هنر
شماره ۱۰۴ - مدیح سلطان مسعود پس از شکار او: ای جهان را به راستی داور
شماره ۱۰۵ - در شکرگزاری از آغاز پادشاهی سیف الدوله محمود: ساقیا چون گشت پیدا نور صبح از کوهسار
شماره ۱۰۶ - مدح سلطان مسعود و اظهار امیدواری در شصت سالگی: دولت مسعودی با روزگار
شماره ۱۰۷ - در مدح علاء الدوله مسعود: ز غزو باز خرامید شاد و برخوردار
شماره ۱۰۸ - ستایش ثقة الملک: ای که در پیش تخت هیچ ملک
شماره ۱۰۹ - در تهنیت عید و مدح سلطان محمود: رسید عید و ز ما ماه روزه کرد گذر
شماره ۱۱۰ - مدح ابونصر پارسی: ای یل هامون نورد ای سرکش جیحون گذار
شماره ۱۱۱ - شکایت: فریاد مرا زین فلک آئینه کردار
شماره ۱۱۲ - چیستان: ناجانور بدیع یکی شخص پر هنر
شماره ۱۱۳ - مدیح محمود بن ابراهیم: مهرگان مهربان باز آمد و عصر عصیر
شماره ۱۱۴ - باز در مدح او: آن لعبت سرو قد مه منظر
شماره ۱۱۵ - مدح یکی از صدور: شاد باش ای وزیر دولت یار
شماره ۱۱۶ - مدح یکی از بزرگان: شادباش ای سپهر آینه وار
شماره ۱۱۷ - مدح سیف الدوله محمود: وقت گل سوری خیز ای نگار
شماره ۱۱۸ - هم در ثنای او: رأی مجلس کرد رای شهریار
شماره ۱۱۹ - مدح سلطان سیف الدوله محمود: نه از لب تو برآید همی به طعم شکر
شماره ۱۲۰ - گل و می بهتر: یک شب از نوبهار وقت سحر
شماره ۱۲۱ - ستایش دیگر از او: نگارخانه چین است یا شکفته بهار
شماره ۱۲۲ - صفت اسب و مدح عارض لشکر عمادالدین منصور بن سعید: بیار آن باد پای کوه پیکر
شماره ۱۲۳ - در صفت شیر و مدح آن وزیر: بگشاد خون ز چشم من آن یار سیم بر
شماره ۱۲۴ - باز در ستایش او: چو روشن شد از نور خور باختر
شماره ۱۲۵ - مدیح دیگر از آن بزرگ: دوال رحلت چون بر زدم بر کوس سفر
شماره ۱۲۶ - در مدح سیف الدوله محمود: ای بقد برکشیده همچو سرو و کاشغر
شماره ۱۲۷ - در مدح عارض لشکر: ای جهان فضل و بحر رادی و کان هنر
شماره ۱۲۸ - مدح عمدة الملک رشیدالدین: روی ها را نگار کرده رسید
شماره ۱۲۹ - باز در ثنای او: آلت رامش بخواه گوهر شادی بیار
شماره ۱۳۰ - مدح جمال الملک رشید: چون ببستم کمر به عزم سفر
شماره ۱۳۱ - مرثیه عمادالدوله ابوالقاسم و گریز به ستایش سلطان ابراهیم: گمان بری که وفا داردت سپهر مگر
شماره ۱۳۲ - مدح نجم الدین شیبانی: ای غزا کار حیدر صفدر
شماره ۱۳۳ - مدح سلطان مسعود: بادی مسعود شاه دولت یار
شماره ۱۳۴ - ستایش پادشاه و دعوی ترتیب کتابخانه سلطنتی: جهان دارا به کام جهان دار
شماره ۱۳۵ - مدح علاء الدوله مسعود: بنیاد دین و دولت می دارد استوار
شماره ۱۳۶ - هم در ثنای او: مظفر آمد و منصور شاه گیتی دار
شماره ۱۳۷ - مدیح ملک ارسلان: بر صفه پادشاه بگذر
شماره ۱۳۸ - هم در ستایش او: ای ماه دو هفته منور
شماره ۱۳۹ - ستایش سیف الدوله محمود: چه مرکبست که او را نه خفتن ست و نه خور
شماره ۱۴۰ - صفت فیل و مدح آن پادشاه: همی گذشت به میدان شاه کشور
شماره ۱۴۱ - باز در مدح او: آن لعبت کشمیر و سرو کشمر
شماره ۱۴۲ - هم در ستایش آن شهریار: چو شد فروزان از تیغ کوه رایت خور
شماره ۱۴۳ - مدحی دیگر از آن پادشاه: ای آذر تو بافته از غالیه چادر
شماره ۱۴۴ - باز در ستایش او: شاه محمود سیف دولت و دین
شماره ۱۴۵ - هم در تمحید سلطان محمود: بهست قامت و دیدار آن بت کشمیر
شماره ۱۴۶ - مدح امیر ابونصر پارسی: بونصر پارسی سر احرار روزگار
شماره ۱۴۷ - مدح علاء الدوله مسعود شاه: شکوفه طرب آورد شاخ عشرت بار
شماره ۱۴۸ - هم در ثنای او: پادشاه بزرگ دین پرور
شماره ۱۴۹ - ستایش ظهیرالدوله ابراهیم: ز عز و مملکت و بخت باد برخوردار
شماره ۱۵۰ - وصف جلوه های طبیعت و گریز به مدح محمود: روز وداع از در اندر آمد دلبر
شماره ۱۵۱ - هم در ثنای آن پادشاه و تهنیت فتح اکره: ایا نسیم سحر فتح نامه ها بردار
شماره ۱۵۲ - در مدح ابونصر منصور: مملکت را به نصرت منصور
شماره ۱۵۳ - چیستان و گریز به مدح آن بزرگ: چو تو معشوقه و چو تو دلبر
شماره ۱۵۴ - مدح عمید علی سالار: ای باد بروب راه را یکسر
شماره ۱۵۵ - ستودن ترکان و ستایش سلطان مسعود: ترکان که پشت و بازوی ملکند و روزگار
شماره ۱۵۶ - در ثنای ملک ارسلان: با روی تازه و لب پر خنده نوبهار
شماره ۱۵۷ - در صفت پیلان و مدح آن سلطان: سوی میدان شهریار گذر
شماره ۱۵۸ - مدح سیف الدوله محمود: چو روز روشن بنمود چهره از شب تار
شماره ۱۵۹ - هم در ستایش او: رسید عید و من از روی حور دلبر دور
شماره ۱۶۰ - وصف بهار و مدح ثقة الملک طاهر بن علی: رنگ طبعی به کار برده بهار
شماره ۱۶۱ - ستایشگری: خسروا چون تو که دیدست افتخار و اختیار
شماره ۱۶۲ - وعظ و تنبیه: گردش آسمان دایره وار
شماره ۱۶۳ - به ابوالفرج نصر بن رستم نوشته است: ای کینه ور زمانه غدار خیره سار
شماره ۱۶۴ - مدح بهرامشاه و التزام به نام آن پادشاه: تا برآمد ز آتش شمشیر بهرامی شرار
شماره ۱۶۵ - مدح اختری و التزام به نام اختری و اختر: ای اختری نه‌ای تو مگر اختر
شماره ۱۶۶ - صفت اراده خویش و آرزوی سفر خراسان: چو عزم کاری کردم مرا که دارد باز
شماره ۱۶۷ - در نصیحت و ستایش منصور بن سعید: چند گویی که نشنوندت راز
شماره ۱۶۸ - ستایش سیف الدوله محمود: شبی چو روز فراق بتان سیاه و دراز
شماره ۱۶۹ - مدح عبدالحمید بن احمد: در تو ای گنبد امید و هراس
شماره ۱۷۰ - ثنای سلطان علاء الدوله مسعود: شاد باش ای شاه عالم شاد باش
شماره ۱۷۱ - هم در مدح او: شد مایه ظفر گهی آبدار تیغ
شماره ۱۷۲ - ستایش یکی از بزرگان: زهی در بزرگی جهان را شرف
شماره ۱۷۳ - مدح علاء الدوله مسعودشاه: ای روزگار تو نسب روزگار ملک
شماره ۱۷۴ - ستایش شاهزاده خسرو ملک: سپهریست ایوان خسرو ملک
شماره ۱۷۵ - شکوه از روزگار و ناله از زندان: کرد با من زمانه حمله به جنگ
شماره ۱۷۶ - ستایش یکی از فرمانروایان: ایا فروخته از فر و طلعتت او رنگ
شماره ۱۷۷ - ناله از گرفتاری: چو گوگرد زد محنتم آذرنگ
شماره ۱۷۸ - شکایت از حاسدان: تاکیم از چرخ رسد آذرنگ
شماره ۱۷۹ - مدح سیف الدوله محمود و تهنیت فتح اگره: دو سعادت به یکی وقت فراز آمد تنگ
شماره ۱۸۰ - مدیح علاء الدوله سلطان مسعود: همیشه دشمن مالست شاه دشمن مال
شماره ۱۸۱ - ستایش سیف الدوله محمود: ولایت مه شعبان به روزه شد تحویل
شماره ۱۸۲ - مدح امیر ابوالفرج نصر بن رستم: خجسته بادا بر خواجه عمید اجل
شماره ۱۸۳ - ثقة الملک طاهربن علی را ستوده است: به طاهر علی آباد شد جهان کمال
شماره ۱۸۴ - توصیف اسب و مدح سلطان مسعود: شاد باش ای هیون آخته یال
شماره ۱۸۵ - هم در ثنای آن شهریار: ای اختیار ایزد دادار ذوالجلال
شماره ۱۸۶ - تهنیت جلوس ملک ارسلان: به عون ایزد روز رفته از شوال
شماره ۱۸۷ - یکی از بزرگان را ستاید: زهی به مهتری اندر ز مهتران اول
شماره ۱۸۸ - ستایش رئیس ابوالفتح بی عدیل و شکایت از گرفتاری: عمرم همی قصیر کند این شب طویل
شماره ۱۸۹ - تفاخر و شکوی: تخم گشت ای عجب مگر سخنم
شماره ۱۹۰ - مدح یکی از خواجگان عصر: من که مسعود سعد سلمانم
شماره ۱۹۱ - ابراز خلوص نسبت به یکی از اکابر: ای آن که چون ز جاه تو بر تو ثنا کنم
شماره ۱۹۲ - مدیح سیف الدوله محمود: به پادشاه زمانه زمانه شد پدرام
شماره ۱۹۳ - مدح سلطان و اظهار شکران: ای نام تو بخشیده بخشنده اقسام
شماره ۱۹۴ - به سلیمان اینانج بیک فرستاده است: خوشم کردی ای قاصد خوش پیام
شماره ۱۹۵ - شکوه از گرفتاری، ناله از بدهکاری: روز تا شب ز غم دل افگارم
شماره ۱۹۶ - ایضا شکوه و ناله: از دو دیده سرشک خون بارم
شماره ۱۹۷ - تیمار خواری: تیر و تیغست بر دل و جگرم
شماره ۱۹۸ - مدح سیف الدوله محمود: چو روی چرخ شد از صبح چون صحیفه سیم
شماره ۱۹۹ - ستایش قلم و گریز به مدح خواجه منصور بن سعید: من بدین آخته زبان قلم
شماره ۲۰۰ - نکوهش گمان و ستایش منصور بن سعید: تا کی دل خسته در گمان بندم
شماره ۲۰۱ - گله از خلف وعده خواجه بوطاهر: من که مسعود سعد سلمانم
شماره ۲۰۲ - مدح ابوالفرج نصر بن رستم: افتخار اهل تیغ ای صاحب اهل قلم
شماره ۲۰۳ - ستایشگری: نیست گشت از هوای خود عالم
شماره ۲۰۴ - مدیح علاء الدوله مسعود: شاهان پیش را که نکردند جز ستم
شماره ۲۰۵ - هنرنمایی در مدیح سلطان مسعود: تنم از رنج گرانبار مکن گو نکنم
شماره ۲۰۶ - هم در ستایش او: گر یک وفا کنی صنما صد وفا کنم
شماره ۲۰۷ - مدح ملک ارسلان بن مسعود: زبان دولت عالی به بنده داد پیام
شماره ۲۰۸ - شکایت از زندان و ستایش سلطان: خدایگانا بخرام و با نشاط بخرام
شماره ۲۰۹ - مدح عمادالدوله ابوسعد بابو: نهاد زلف تو بر مه ز کبر و ناز قدم
شماره ۲۱۰ - ناله از تیره بختی خود و امتداد گرفتاری: از کرده خویشتن پشیمانم
شماره ۲۱۱ - داستان سیه روزی: اوصاف جهان سخت نیک دانم
شماره ۲۱۲ - هم در آن موضوع و توسل به خواجه بونصر: شخصی به هزار غم گرفتارم
شماره ۲۱۳ - مدح خواجه ابوطاهر: خواجه بوطاهر ای سپهر کرم
شماره ۲۱۴ - در حسب حال خویش و مدح سیف الدوله محمود: کار آنچنان که آید بگذارم
شماره ۲۱۵ - ستایش پادشاه: تو را بشارت باد ای خدایگان عجم
شماره ۲۱۶ - تفاخر به دانش و گوهر خویش: هر آن جواهر کز روزگار بستانم
شماره ۲۱۷ - هم در آن مقوله: چون مشرفست همت بر رازم
شماره ۲۱۸ - مدیح ابوالفرج نصر بن رستم: از قد تو سرو بوستان سازم
شماره ۲۱۹ - هم در ستایش او: آمد صفر امروز چو دی رفت محرم
شماره ۲۲۰ - مکاتبه با دوستان و مدح سیف الدوله محمود: سپاس ازو که مر او را بدو همی دانیم
شماره ۲۲۱ - در مدح سلطان محمود: شب دراز و ره دور و غربت و احزان
شماره ۲۲۲ - مدح علاء الدوله سلطان مسعود: دولت جوان و ملک جوان و ملک جوان
شماره ۲۲۳ - ستایش سلطان ابراهیم: همه زمین و زمان خرمست و آبادان
شماره ۲۲۴ - چیستان و مدح آن سلطان: گوهری جان نمای و پاک چو جان
شماره ۲۲۵ - مدح سیف الدوله محمود بن ابراهیم: این نعمت و این رتبت و این خلعت سلطان
شماره ۲۲۶ - مدیح سیف الدوله محمود: قدحی نوش کرد شاه زمین
شماره ۲۲۷ - مدح ثقة الملک طاهر بن علی: ثقت الملک را خدای جهان
شماره ۲۲۸ - مدح سلطان ابراهیم: شب آخر شد از جهان شب من
شماره ۲۲۹ - مدح ارسلان بن مسعود: نگاه کن به بزرگی و جاه این ایوان
شماره ۲۳۰ - مدح سیف الدوله محمود: چرا نگرید چشم و چرا ننالد تن
شماره ۲۳۱ - وصف بهار و مدح آن شهریار: مقدمه چو درآمد ز لشگر نیسان
شماره ۲۳۲ - هم در ستایش او: بگذشت ز پیش من نگار من
شماره ۲۳۳ - هم در مدح او و تفاخر به فضائل خویش: دوش تا صبحدم همه شب من
شماره ۲۳۴ - مدیح دیگر از آن پادشاه: با دل پر آتش و دو دیده پر خون
شماره ۲۳۵ - مدیح محمد بهروز: خدای عز و جل در ازل نهاد چنان
شماره ۲۳۶ - ستایش ابونصر منصور: چون نهان گشت چشمه روشن
شماره ۲۳۷ - مدح محمد وزیر و شرح گرفتاری خویش: بیار آن مه دیده و مهر جان
شماره ۲۳۸ - ثنای ابوالرشد رشید: پیرگشته جهان به فضل خزان
شماره ۲۳۹ - مدیح ابونصر منصور: ویژه می پیر نوش گشت چو گیتی جوان
شماره ۲۴۰ - مدح عمادالدوله رشید خاص: چو کردم از هند آهنگ حضرت غزنین
شماره ۲۴۱ - ستایش علی خاص: تبارک الله بنگر میان ببسته به جان
شماره ۲۴۲ - ستایش استاد رشیدی: شب سیاه چو برچید از هوا دامن
شماره ۲۴۳ - به دوستی خوشدل نام فرستاده: ای خوشدل ای عزیز گرانمایه یار من
شماره ۲۴۴ - نکوهش بروج دوازده گانه: ازین دوازده برجم رسید کار به جان
شماره ۲۴۵ - اندرز و تنبیه: تا بود شخص آدمی را جان
شماره ۲۴۶ - ای برادر نکو نگر به وجود: خویش را در جهان علم کردن
شماره ۲۴۷ - وصف لیل و قلم: چون سیه کرد خاک پیرامن
شماره ۲۴۸ - ناله از بند و زندان و مدح ثقة الملک طاهر: مقصور شد مصالح کار جهانیان
شماره ۲۴۹ - هم در مدح آن بزرگ: فراخت رایت ملک و ملک به علیین
شماره ۲۵۰ - در مدح سلطان مسعود: ای چرخ ملک و دولت و سلطان داد و دین
شماره ۲۵۱ - ستایش شهریار: ای تاخته از غزنین ناگه زده بر سقسین
شماره ۲۵۲ - خطاب به شمشیر پادشاه: ای تیغ شاه موسم کارست کار کن
شماره ۲۵۳ - مدح سیف الدوله محمود: آفرین بر دولت محمودیان باد آفرین
شماره ۲۵۴ - هم در مدح او: به نام ایزد بی چون به قصد حضرت سلطان
شماره ۲۵۵ - ستایش دیگر از آن پادشاه: الا ای باد شبگیری گذر کن سوی هندستان
شماره ۲۵۶ - هم در مدح او: طبع هوا بگشت و دگرگونه شد جهان
شماره ۲۵۷ - مدیح دیگر از آن پادشاه: مگر که هجران هست از چهار طبع جهان
شماره ۲۵۸ - همورا ستوده است: تهنیت عید را چو سرو خرامان
شماره ۲۵۹ - باز در مدح آن شهریار: به سوی هند خرامید بهر جستن کین
شماره ۲۶۰ - مدح ثقة الملک طاهربن علی: کرد همتای روضه رضوان
شماره ۲۶۱ - مدیح منصوربن سعید: دوش گفتی ز تیرگی شب من
شماره ۲۶۲ - ارسلان بن مسعود را ستاید: ز خورشید روی ملک ارسلان
شماره ۲۶۳ - مدیح سیف الدوله محمود: ای تو را خوانده صنیع خود امیرالمؤمنین
شماره ۲۶۴ - درود بر خواجه احمد بن حسن: شاد باش ای زمانه ریمن
شماره ۲۶۵ - مدح شیرزاد: راست کن طارم کاراسته شد گلشن
شماره ۲۶۶ - مدح سیف الدوله محمود: دو مساعد یار و دایم جفت و با هم همزبان
شماره ۲۶۷ - سلطان مسعود را ستاید: ای ملک شیردل پیل تن
شماره ۲۶۸ - قصیده دیگر در مدح ملک ارسلان: ملک ملک ارسلان
شماره ۲۶۹ - مدح عمیدالملک ابوالقاسم: روز نوروز و ماه فروردین
شماره ۲۷۰ - مدیح سیف الدوله محمود: گر نه شاگرد کف شاه جهان شد مهرگان
شماره ۲۷۱ - هم در مدح او: روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
شماره ۲۷۲ - ستایش سلطان مسعود: ای خرد را به راستی قانون
شماره ۲۷۳ - ثنای سیف الدوله محمود: بر من بتافت یار و بتابم ز تاب او
شماره ۲۷۴ - در مدح: ای اختیار عالم در اختیار تو
شماره ۲۷۵ - مدح منصور بن سعید: ای کشتئی که در شکم توست آب تو
شماره ۲۷۶ - مرثیت یکی از دوستان: بر عمر خویش گریم یا بر وفات تو
شماره ۲۷۷ - ستایشگری: ای شیر رزم شیر شکاری شکار تو
شماره ۲۷۸ - مدح یکی از شهان: ای خنجر بران تو روز وغا برهان تو
شماره ۲۷۹ - مدح ابوسعد بابو و شرح حال خویش: لاله رویاند سرشکم تازه در هر مرحله
شماره ۲۸۰ - مدحتگری: ای نصرت و فتح پیش بر کرده
شماره ۲۸۱ - مدح محمد خاص: دولت خاص و خاصه زاده شاه
شماره ۲۸۲ - گفتگو با خویشتن: ای سرد و گرم دهر کشیده
شماره ۲۸۳ - ستایش ثقة الملک طاهر بن علی: ای ملک ملک چون نگار کرده
شماره ۲۸۴ - مدح ملک ارسلان بن مسعود: ای به عارض سپید و زلف سیاه
شماره ۲۸۵ - تهنیت فتح هندوستان: ای ذکر خنجر تو به عالم سمر شده
شماره ۲۸۶ - مدح سیف الدوله محمود: ز در درآمد دوش آن نگار من ناگاه
شماره ۲۸۷ - از زندان بالاهور که مولد اوست سخن گوید: ای لاهوور ویحک بی من چگونه ای
شماره ۲۸۸ - مدیح سلطان ابراهیم بن مسعود: ز فردوس با زینت آمد بهاری
شماره ۲۸۹ - هم در مدح او و شکوه از تیره بختی: جداگانه سوزم ز هر اختری
شماره ۲۹۰ - مدیح دیگر از آن پادشاه و شمه ای از روزگار سیاه خویش: ای فلک نیک دانمت آری
شماره ۲۹۱ - مدح دیگر از آن پادشاه: اگر مملکت را زبان باشدی
شماره ۲۹۲ - ناله از حصار نای: نالم ز دل چو نای من اندر حصار نای
شماره ۲۹۳ - مدح ملک شیرزاد: ای چرخ مشعبد چه مهره بازی
شماره ۲۹۴ - در جواب قصیده یکی از شعرا: ای به تو زنده نام حاتم طی
شماره ۲۹۵ - مدح علاء الدوله سلطان مسعود: چرخ سپهر شعبده پیدا کند همی
شماره ۲۹۶ - مدح ثقة الملک طاهر: در کف دو زبانیست مرا بسته دهانی
شماره ۲۹۷ - مدیح سلطان مسعود: نخواست ایزد گر خواستی چنان شدمی
شماره ۲۹۸ - مدیح منصور بن سعید: دور از تو مرا عشق تو کرده ست به حالی
شماره ۲۹۹ - شکوه از گرفتاری و مدح یکی از بزرگان: ای شاد به تو جان من و جان جهانی
شماره ۳۰۰ - ناله از حصار نای و مدح محمد خاص: نوا گوی بلبل که بس خوش نوایی
شماره ۳۰۱ - مدح علی خاص: نگار من تویی و یار غمگسار تویی
شماره ۳۰۲ - مدح یکی از آل شیبان: ای خداوند عید روزه گشای
شماره ۳۰۳ - مدح سپهسالار محمد: جهان را نباشد چنین روزگاری
شماره ۳۰۴ - مدح ابوالفرج نصربن رستم: ایا آنکه بر دلبران پادشایی
شماره ۳۰۵ - عرض بیچارگی و شرح حبس و گرفتاری: نه بر خلاص حبس ز بختم عنایتی
شماره ۳۰۶ - در مدح سلطان مسعود: گفتی که وفا کنم جفا کردی
شماره ۳۰۷ - هم در ثنای او: ای شاه شده ست از تو جهان تازه جوانی
شماره ۳۰۸ - مدح دیگر از آن پادشاه: گر چون تو به چینستان ای ترک نگارستی
شماره ۳۰۹ - توسل به یکی از بزرگان پس از سیزده سال حبس: ای به رادی بلند ملک آرای
شماره ۳۱۰ - مدح منصور بن سعید: ای ابر گه بگریی و گه خندی
شماره ۳۱۱ - مدح ملک ارسلان: با نصرت و فتح و بختیاری
شماره ۳۱۲ - مدح علاء الدوله مسعود: گر چون تو به چینستان ای بت صنمستی
شماره ۳۱۳ - شکوه از پیری: پیریا پیریا چه بد یاری
شماره ۳۱۴ - قصیده: فتح و ظفر و نصرت و پیروزی و اقبال