من بدین آخته زبان قلم
گفت خواهم ز داستان قلم
یار بایدش کرد انگشتان
تا شود مرکب روان قلم
داستان در جهان فراوانست
نیست یک داستان چو آن قلم
اصل عقلست و مایه قوت
تن پیرو سر جوان قلم
جایگاه خرد چراست اگر
نیست مغز اندر استخوان قلم
گر جهان روشن از قلم گشتست
پس چرا تیره شد جهان قلم
همه زیر دخان بود آتش
زیر آتش بود دخان قلم
گر شرف نیستیش بر گیتی
آسمان نیستی مکان قلم
عز باقی هم از قلم یابد
هر که شد بسته هوان قلم
سرمه دیدگان عقل شناس
آن چو سرمه سیه لبان قلم
خدمت دست راد صاحب را
بسته زاد از زمین میان قلم
خواجه منصور بن سعید که گشت
عاجز از مدح او بیان قلم
آنکه در دست وی ز حشمت وی
بسته گوید سخن زبان قلم
مشک خون بوده در دوات کند
تا همه خون خورد سنان قلم
گرچه با وهم کارزار کند
زور گیرد تن نوان قلم
ای دل تو خزینه اسرار
خازن گوهرانش جان قلم
به یقین در جهان یقین دلت
کس نداند مگر کمان قلم
چو نگهبان سر تو قلم است
باد یزدان نگاهبان قلم
قهرمان هنر قلم باشد
تا کف تست قهرمان قلم
قلم تو شهاب دیوانست
درج در کفت آسمان قلم
به حقیقت قران سعدین است
همه با دست تو قران قلم
آسمان برین سزد میدان
گر سخن را دهی عنان قلم
خاطر عالی تو غارت کرد
گنج آسوده نهان قلم
زین شکایت بگیرد و نالد
تن رنجور ناتوان قلم
زانکه در بحر کف تو ابرست
همه درست کاروان قلم
راست گویی که به جز به کف تو بر
آفریده نشد بنان قلم
همچو در دو دیده هست فراخ
مر مرا در رایگان قلم
هست جنس من اندرین زندان
تن زرد چو خیزران قلم
منم امروز خسته و گریان
زار ناله کنان بسان قلم
درج در ضمیر من بگشاد
نوک پویان درفشان قلم
گر ز بیم قلم فرو شده ام
هم برآرد مرا امان قلم
هم قلم سود خواهم دادن
گرچه هستم همی زیان قلم
توشناسی مرا که نگشاید
کس چو من گنج شایگان قلم
جز ثنای تو نیست واسطه ای
به میان من و میان قلم
همت من ز بهر مدحت تست
تا گه مرگ در ضمان قلم
تا قلم هست ترجمان ضمیر
تا زبان هست ترجمان قلم
تا بخندد همی دهان دوات
تا بگرید همی زبان قلم
باد پیوسته پای دشمن تو
پیش تو چون سر دوان قلم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است درباره‌ی اهمیت و قدرت قلم و زبان. شاعر از جایگاه ویژه قلم در انتقال داستان‌ها و افکار صحبت می‌کند و آن را نشانه‌ای از عقل و خرد انسان می‌داند. او به این نکته اشاره می‌کند که با وجود روشنایی حاصل از قلم، گاهی جهان به تیره‌گی گرایش پیدا می‌کند. همچنین، قلم را خزینه‌ای از اسرار و دانایی می‌خواند و بیان می‌کند که انسان از طریق قلم می‌تواند به عمق وجود خود دست یابد. شاعر به این نکته تأکید می‌کند که تنها با زبان و قلم می‌توان احساسات و اندیشه‌های درونی را به بیان آورد. در نهایت، اشاره به دردو رنج‌هایی که قلم و زبان می‌توانند ایجاد کنند نشان می‌دهد که این ابزارها همواره با چالش‌ها و خطرها همراه‌اند.
هوش مصنوعی: من با این زبان و قلم، می‌خواهم از داستان قلم برایتان بگویم.
هوش مصنوعی: دوست باید به‌گونه‌ای تربیت شود که بتواند در نوشتن و بیان احساسات و افکار به خوبی عمل کند.
هوش مصنوعی: در جهان داستان‌های زیادی وجود دارد، اما هیچ داستانی به اندازه آن داستان خاص نیست که این قلم به آن اشاره کرده است.
هوش مصنوعی: عقل و دانش، پایه و اساس روح انسانی است و نیرویی برای تقویت بدن به شمار می‌رود. این ویژگی‌ها در جوانی و از طریق علم و هنری که با قلم و نوشتن به دست می‌آید، شکوفا می‌شود.
هوش مصنوعی: خرد و عقل چه فایده‌ای دارد اگر درون انسان خالی از تفکر و اندیشه باشد؟
هوش مصنوعی: اگر جهان به وسیله‌ی نوشتار روشن و با فهم شد، پس چرا خود این نوشتار باعث تاریکی و ابهام در جهان گردید؟
هوش مصنوعی: همه چیز پوشیده از دودی بود در حالی که آتش زیر آن شعله‌ور بود و دود از قلم بیرون می‌آمد.
هوش مصنوعی: اگر برتری و مقام تو در جهان نیست، پس آسمان هم جایی برای نوشتن و ثبت وجود تو ندارد.
هوش مصنوعی: هر کسی که در بند آرزوها و خواسته‌های دنیوی باشد، دیر یا زود به حقیقت و سرنوشت نیکو خواهد رسید.
هوش مصنوعی: چشمان تیزبین و با درک، مانند سرمه‌ای هستند که بر لبان خوش‌نقش و زیبا کشیده شده است.
هوش مصنوعی: به دلیل اینکه قلم (نوشتن) از زمین (عالم مادی) برمی‌خیزد، نمی‌توانم به خدمت و یاری صاحب دست بزنم.
هوش مصنوعی: خواجه منصور بن سعید، زمانی که از توصیف و ستایش او ناتوان شد، قلم نیز از نوشتن درباره‌اش درماند.
هوش مصنوعی: آن کسی که به خاطر قدرت و ثروتش در دست دیگران قرار دارد، حرفش را با زبان قلم بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: عطر مشک به قدری قوی است که حتی خون هم در دوات آن می‌نشیند و قلم به اندازه‌ای باعث جذب این عطر می‌شود که همه به دنبال آن می‌روند.
هوش مصنوعی: هرچند که خیال و تصور با ما در مبارزه هستند، اما قدرت واقعی از آزادی و اراده نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: ای دل، تو گنجینه‌ای از رازها هستی و مدیر و نگهدارنده گوهری که جانش قلم است.
هوش مصنوعی: در دنیا هیچ کس به جز قلم نمی‌تواند به عمق واقعیات و احساسات دل انسان پی ببرد و از یقین درونی او مطلع شود.
هوش مصنوعی: زمانی که باد از جانب خداوند بر تو مراقبت دارد، به مانند نگهبانی است که قلمی را در دست گرفته و از آن پاسداری می‌کند.
هوش مصنوعی: فردی که در هنر نویسندگی مهارت دارد، باید به مهارت خود افتخار کند و به عنوان یک قهرمان قلم شناخته شود.
هوش مصنوعی: قلم تو مانند ستاره‌ای درخشان است که در آسمان نوشتار جای دارد.
هوش مصنوعی: به راستی که قرآن، خوشبخترین رویدادهاست و همگی به وسیله‌ی دست تو، قرآن و کتاب را خواهند نوشت.
هوش مصنوعی: اگر بر سمند سخن زین دهی و آن را در آسمان برین رها کنی، شایسته است که آسمان وسیع را در دست بگیری.
هوش مصنوعی: ذهن و فکر عالی تو، آرامش و امنیتی را که در دل داشتم، به هم می‌زند و از من می‌گیرد.
هوش مصنوعی: از این درد و شکایت، جسم ناتوان و رنجور به شدت نالان است.
هوش مصنوعی: از آنجا که در دریا، دستان تو مانند ابری است که همه چیز را به خوبی فراهم می‌آورد و کاروان قلم به طور صحیح راه را طی می‌کند.
هوش مصنوعی: فقط کسی که راست می‌گوید می‌تواند با قدرت و توانایی خود، آثار و نوشته‌هایش را خلق کند و در غیر این صورت، این استعداد در هیچ‌کس دیگری دیده نمی‌شود.
هوش مصنوعی: چشم‌هایم گنجینه‌های بزرگی هستند و در آنها دنیای وسیعی را می‌توان یافت، همان‌طور که در نوشتار بی‌دریغ، افکار و ایده‌های فراوانی وجود دارد.
هوش مصنوعی: من در این بدن به مانند قلمی زرد و نازک زندانی هستم.
هوش مصنوعی: امروز من بسیار خسته و گریان هستم و مانند قلمی که بر روی کاغذ حرکت می‌کند، ناله میزنم.
هوش مصنوعی: در دل من رازها و افکار جدیدی به وجود آمد، مانند نوک قلمی که بر روی کاغذ می‌رقصد و می‌درخشد.
هوش مصنوعی: اگر به خاطر ترس از نوشتن خاموش شده‌ام، باز هم قلم می‌تواند مرا نجات دهد.
هوش مصنوعی: هرچند که من خود دچار زیان و خسارت هستم، ولی می‌خواهم که از قلم و نوشتن بهره‌مند شوم و سودی ببرم.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند مرا بشناسد و درک کند، زیرا گنجینه‌ای از ارزش‌ها و معانی در وجود من نهفته است که تنها من قادر به بیان و انتقال آنها هستم.
هوش مصنوعی: جز ستایش تو، هیچ چیز دیگری بین من و نوشتن وجود ندارد.
هوش مصنوعی: کوشش من برای ستایش توست تا زمانی که به مرگ نزدیک شوم و قلم در دست داشته باشم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که قلم وجود دارد، می‌تواند احساسات و افکار درونی را بازتاب دهد و تا وقتی که زبان هست، می‌تواند معنا و محتوای نوشته‌ها را بیان کند.
هوش مصنوعی: برای اینکه دوات بخندد و جوهرش جاری شود، زبان قلم هم به گریه می‌افتد و می‌نویسد.
هوش مصنوعی: باد همواره به نفع تو عمل می‌کند و مانند قلمی که بر روی کاغذ می‌دود، دشمن تو را در پیش رو قرار می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.