مملکت را به نصرت منصور
روزگاری پدید شد مشهور
عارض ملک پادشا که ازوست
رایت او چو نام او منصور
نور عدلش زمانه را سایهست
سایه دولتش جهان را نور
عزم او باد را نگفته عجول
حزم او کوه را نخوانده صبور
ای به ترجیح فخر نامعجب
وی به عز کمال نامغرور
مُلک را از تو دولتی عالی
عدل را از تو عالمی معمور
این بِدان بی غم از هراس خلل
وان بدین ایمن از نهیب فتور
بارگاه تو کارگاه وجود
پایگاه تو پیشگاه صدور
با عطای تو زار گرید زر
با ثنای تو زور گیرد زور
بر تو بر تن وضیع و شریف
مهر تو در دل اناث و ذکور
غرض از مدت بقای تو بود
رفته و مانده سنین و شهور
سبب عزت و سخای تو گشت
زاده و داده جبال و بحور
گر بپاشی به یک سخا گنجی
نَبُوی نزد خویشتن معذور
ور برآری به کینه زآب آتش
نشمری بدسگال را مقهور
ملک عدل تا به تخت نشست
به ز رای تو نامدش دستور
باعث لهو را ندید مزید
خوشتر از حسن تو نبودش سور
نرسد بی مَؤونت به ذلت
طمعه و دانه وحوش و طیور
نبوَد بی طراوت بزمت
سیری و مستی نشاط و سرور
تشنگان امید فضل تو را
ننماید جهان سراب غرور
خفتگان فریب کین تو را
بر نیانگیزد از زمین دم صور
جز کف راد تو امید که کرد
غرقه موج آز را به عبور
جز دم داد تو نوید که داد
کشته تیغ ظلم را به نُشور
پست اعراض تو نگشت بلند
مست انعام تو نشد مخمور
حشمتت را نَخیز باز حریص
دشمنت را گریز زاغ حَذور
بدسگال تو و تجمل او
شبهی دارد از سگ و ساجور
نیستش ترس کایمنش کردهست
از تو عفو حمول و حلم وفور
طعمه شیر کی شود راسو
مُستهٔ چرخ کی شود عُصفور
باره تو تبارک الله چیست
گهی آسوده و گهی رنجور
نیک آسان بُوَدش بس دشوار
سخت نزدیک باشدش بس دور
تازش او به حرص چون صَرصَر
گردش او به طبع چون در دور
تگ او اگر کند عجب نبوَد
وهم را در صمیم دل محصور
و آتش نعل او بُدی نه شگفت
گر مزاج هوا کند محرور
وان بریده پی شکافته سر
در کفت ساحریست چون مسحور
سخت نالان چو ناقهٔ معلول
زار و گریان چو عاشق مهجور
نکتهها گیرد از هنر مرموز
حرفها گیرد از خرد مستور
گل کفاند بخار در میدان
دُر چکاند ز مُشک بر کافور
دیده بی دیدگان برای العین
شکل مقسوم و صورت مقدور
ای به هر فضل ذات تو ممدوح
وی به هر خیر سعی تو مشکور
حلهٔ طبع باف وصف تو را
بوده انفاس صدق من مزدور
گوهر گنج سای مدح تو را
گشته غواص ذهن من گنجور
خاطر بدپسند من شاهیست
بر عروسان مدحت تو غیور
جمع کرده ز بهر زیورشان
دُر منظوم و لؤلؤ منثور
لعبتانی که کرده انفاسش
سر فرازند بر نجوم و بُدور
زلفشان از فکندهٔ آهو
لبشان از نهادهٔ زنبور
همگان را به ناز پرورده
دایهٔ رنج در سُتور و خُدور
نقش کرده به حسن برغیشان
تاج کسری و یاره فغفور
لیکن از رنج برده طبعم هست
راحتی دون نقثت المُصدور
فوز نایافته شدم مانده
نجح نایافته شدم مغمور
چون شکایت کنم که فایده نیست
من ضمان علی الکریم یجور
دهر بی منفعت خریست پلید
چرخ بی عافیت سگیست عُقور
بوم چالندرست مرتع من
مار و رنگم درین ثِقاب و ثُغور
کوههاییست رزمگاه مرا
خواهر جودی و برادر طور
هر بلندی که لنگ و لوک شدهست
از پس و پیش آن قبول و دبور
گل سختش به سختی سندان
شخ تندش به تیزی ساطور
میزبانان من سُیوف و رِماح
میهمانان من کِلاب و نُمور
غَوِ کوس و غریو بوق مرا
لحن نایست و نغمه طنبور
آرزو باشدم که هر سالی
باشم اندر دو بقعهٔ طنبور
به دو فضل اندرین دو فضل جلیل
غیبت من بدل شود به حضور
که مرا خوشتر از گلاب و عبیر
آب غزنین و خاک لوهاوور
نیست روزی دگر چه اندیشه
بر به آمد شد از هوا مقصور
در قدر تا کجا رسد پیداست
قوت آفریدهٔ مجبور
کعبه جاه تو مَلی و وَفیست
به قضای حوائج جمهور
پس چرا اندرو مرا نبوَد
حج مقبول و عمره مَبرور
نه مرا حاجتی ازو مَقضی
نه مرا طاعتی ازو مأجور
خود نکردم گنه و گه کردم
هست اندر کرم گنه مغفور
خیره خلق الوف تو بی جرم
به چه معنی ز من شدهست نفور
که نسیم صبای لطف تو شد
شب و روز مرا سموم خدور
وِیْحَک ای آسمان سال نورد
کی رهیم از حریق این باحور
آخر ای آفتاب روز افزون
کی دمد صبح این شب دیجور
تا بود باغ و راغ را هر سال
به ربیع و خریف زینت و حور
زلف شاه اسپرغم و روی سمن
چشمِ بادام و دیدهٔ انگور
باد عیشت به خرمی موصوف
باد روزت به فرخی مذکور
روزگارت رهی و بخت غلام
فلکت بنده و جهان مأمور
از ازل دولت تو را توقیع
به ابد نعمت تو را منشور
تر و تازه خزان تو چو بهار
خوی و خرم روان تو چو سُحور
ناله صدرت از سرور و سریر
ظلمت بزمت از بخار بخور
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعرایی است که به ستایش پادشاهی به نام منصور پرداخته و ویژگیهای مثبت او را توصیف میکند. شاعر از عدالت، قدرت و کرامت این پادشاه سخن میگوید و او را منبع نور و آرامش برای مردم میداند. در این اشعار بیان میشود که سلطنت او باعث شکوفایی و آرامش جهانیان شده و نفوذ او به قدری است که حتی دشمنانش نیز از او میترسند. شاعر از او به عنوان یک پادشاه عادل و بخشنده یاد میکند که مورد علاقه و احترام همه محسوب میشود. همچنین اشاره میشود که قدرت و شکوه او در طول زمان پابرجاست و در نهایت شاعر از امید به روزهای بهتر و ادامه خوشبختی سخن میگوید.
هوش مصنوعی: کشور به برکت کمک و حمایت منصور زمانی معروف و شناخته شد.
هوش مصنوعی: پادشاهی، نمایانگر و نشانهای از قدرت و عظمت خود است و نام او به معنای پیروزی و موفقیت است.
هوش مصنوعی: نور عدالت او مانند سایهای بر زمانه گسترده شده و سایه دولت او، جهان را روشن کرده است.
هوش مصنوعی: عزم و اراده او به اندازهای قوی است که حتی بدون بیان، مانند باد عمل میکند. صبر و استقامت او هم به اندازه کوه است، که حتی در سختترین شرایط هم استوار و بیتاب نیست.
هوش مصنوعی: تو که به دلیل فخر و زیباییات مورد تحسین قرار میگیری، به خاطر کمال و برازندگیات مغرور نیستی.
هوش مصنوعی: پادشاهی را به تو قدرتی بزرگ و عظیم بخشیدهاند و علم و دانش نیز از تو به جهانی آباد آمده است.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع میپردازد که فردی، بدون نگرانی از مشکلات و کمبودها، در حالی که در امنیت و آرامش به سر میبرد، میتواند از چالشها و تهدیدات زندگی به دور باشد. به عبارتی، شخصی که از نگرانیها و ناامنیها مصون است، احساس راحتی و آسودگی میکند.
هوش مصنوعی: بارگاه تو محل عالی وجود است و جایگاه تو نقطهای است که از آن، همهچیز آغاز میشود.
هوش مصنوعی: هدیهی تو باعث میشود که طلا به ناله و زاری بیفتد و ستایش از تو باعث میشود که قدرت و قوت به دست آید.
هوش مصنوعی: بر تو، هر کس با هر مقام و احترامی، محبت و عشق تو را در دلهای مردان و زنان دارد.
هوش مصنوعی: هدف از مدت زمان ماندگاری تو گذشته و تنها سالها و ماهها باقی ماندهاند.
هوش مصنوعی: علت بزرگی و بخشندگی تو، درختانی است که در دامان زمین و دریاها زاده شدهاند.
هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی گنجی را با سخاوت و بخشش بر باد دهی، نزد خودت معذوری نخواهی داشت.
هوش مصنوعی: اگر با کینه به آب و آتش دست بزنی، بدخواه و دشمن را وادار به تسلیم میکنی.
هوش مصنوعی: وقتی که پادشاهی بر تخت عدالت نشست، تنها به خاطر نظر و تدبیر تو نبود که به این مقام رسید.
هوش مصنوعی: هیچ چیز بهتر از زیبایی تو نیست که موجب شادی و سرگرمی شود.
هوش مصنوعی: اگر بدون زحمت و تلاش به دنبال طمع و خورد و خوراک حیوانات وحشی و پرندگان بروی، به ذلت و خفت میافتی.
هوش مصنوعی: بدون تازگی و شادابی، مهمانی و خوشی به سیر و شادی نمیانجامد.
هوش مصنوعی: تشنگان با امید به لطف و بخشش تو، نمیتوانند به فریبندگی دنیا و توهمات ناشی از آن دل ببندند.
هوش مصنوعی: خوابزدهها به دلیل تو بیدار نخواهند شد، حتی اگر صدای صور به گوششان برسد.
هوش مصنوعی: تنها دستی که به تو کمک میکند، ناامیدی را از میان میبرد و تو را از غرق شدن در امواج آز و تمایلات بیپایان نجات میدهد.
هوش مصنوعی: تنها صدای تو بود که به ما خبر داد و کشته شدهٔ ظلم را به زندگی دوباره زنده کرد.
هوش مصنوعی: شکست نشدن یا بیاعتنایی به فراموشی تو، به علت مدال و لطف توست که هنوز اثر نکرده است.
هوش مصنوعی: از تجمل و بزرگی خود غافل نشو و به فکر دشمن خود باش؛ باید از او دوری کنی.
هوش مصنوعی: چهره ناپسند تو و زرق و برق او شباهتی به سگ و حیوانات دیگر دارد.
هوش مصنوعی: او از تو هیچ ترسی ندارد، زیرا به خاطر بخشش و خویشتنداریات، احساس امنیت میکند.
هوش مصنوعی: طعمه شیر در واقع کسی است که به آسانی به دام میافتد، و راسو زمانی محتاط و بیدار است که در خطر باشد. وقتی هم که مسألهای جدی پیش میآید، هرگز نمیتوان به راحتی به کارهای بیهدف و بیبرنامه پرداخت و باید در نظر داشت که هر موجودی در شرایط خاصی ممکن است قویتر یا آسیبپذیرتر از آنچه به نظر میرسد باشد.
هوش مصنوعی: چرا تو، ای خدای بزرگ، گاهی در آسایش و خوشحالی و گاهی در رنج و سختی قرار میگیری؟
هوش مصنوعی: کار خوب بهظاهر ساده و آسان به نظر میرسد، اما در حقیقت پیشرفتش ممکن است بسیار دشوار باشد و به دست آوردن آن هنوز هم ممکن است به نظر دور بیاید.
هوش مصنوعی: حرص او همچون طوفانی شدید و وحشتناک است و رفتار او مانند گردش طبیعت به دور میماند.
هوش مصنوعی: اگر او دست به کار عجیبی بزند، جای تعجب ندارد؛ چرا که دل را در عمق و صداقت خود گرفتار کرده است.
هوش مصنوعی: اگر مزاج هوا گرم شود، جای تعجبی ندارد که آتش نعل او شعلهور شود.
هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به فردی است که به طور عمیق تحت تأثیر جادو یا سحر قرار گرفته و حالتی از دگرگونی در او ایجاد شده است. او به گونهای است که شبیه به کسی به نظر میرسد که به شدت دچار شیفتگی یا حیرت شده است. وجود بریدگی و شکافتگی در سر او نمادی از آسیبپذیری و تسلط جادو بر اوست.
هوش مصنوعی: ناقهای که آسیب دیده و زخم خورده، به شدت ناله میکند و حالتی زار و گریان دارد، مثل عشقی که از معشوقش دور مانده و دلتنگ است.
هوش مصنوعی: از هنرهای نهفته نکتههای زیادی به دست میآید و از خرد و عقل پنهان نیز سخنان گرانبهایی استخراج میشود.
هوش مصنوعی: گل بخار را در میدان پخش کرد و از مشک بر کافور چکاند.
هوش مصنوعی: چشم بدون دیدگان، برای چشم فرم معین و شکل قابل تصور دارد.
هوش مصنوعی: تو که به خاطر فضائل و خوبیهایت ستایش شدهای و به خاطر تلاشهایت در کارهای نیک قدردانی میشوی.
هوش مصنوعی: طبیعت من به تو آراسته است و نفسهای صادق من، به نوعی، کارگر تو هستند.
هوش مصنوعی: ذهن من مانند غواصی است که در جستجوی جواهرات گرانبها به مدح و ستایش تو پرداخته و به دنبال ارزشهای حقیقی و زیباییهای تو میگردد.
هوش مصنوعی: خاطره و ذوق خاص من مانند یک پادشاه بر عروسهای زیبایی است که تو را ستایش میکنند و نسبت به تو حسادت میورزند.
هوش مصنوعی: آنها در تلاشاند تا برای زینت و زیبایی خود، جواهرات و مرواریدهای پراکنده را جمعآوری کنند.
هوش مصنوعی: دو نفری که نفسهایشان به قدری بلند و سرشار است که بر ستارهها و دورها تأثیر میگذارد.
هوش مصنوعی: موهایشان مانند زلف آهو و لبهایشان شبیه زنبور است.
هوش مصنوعی: همه را دایه با محبت و ناز پرورده است، اما در عوض، رنج و سختی بر دوش آنها قرار داده شده است.
هوش مصنوعی: در این مصراع، به زیبایی و شکوه تاجی اشاره شده که به خوبی بر سر برغیس قرار گرفته است. این تصویر نمادین نشاندهندهای از قدرت و عظمت است که در تاریخ به شخصیتهای مهم و برجسته نسبت داده شده است. برغیس به عنوان یک نماد از زیبایی و جذابیت، به همراه تاجی از تاریخ و سرنوشت برجسته، چهرهای خاص و پرمعنا را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه دردی کشیدهام، آرامش من به خاطر رنجهایم است، نه به خاطر کاستیها و محدودیتها.
هوش مصنوعی: من به موفقیت نرسیدهام و در حسرت پیروزی ماندهام و در اندوه غرق شدهام.
هوش مصنوعی: وقتی شکایت میکنم، میبینم که هیچ فایدهای ندارد، اما مطمئن هستم که خداوند بزرگ به دادم میرسد.
هوش مصنوعی: دنیا پر از ناپاکی و زحمت است و به نظر میرسد که زمان و سرنوشت همچون یک حیوان درنده و بیرحم است که هیچ سودی برای انسان ندارد.
هوش مصنوعی: پرندهای در تپههای سرسبز و زیبا زندگی میکند و رنگ و شکل آن در این دشت و مرزها مشهود است.
هوش مصنوعی: کوههایی وجود دارند که میدان نبرد من هستند، یکی خواهر جودی و دیگری برادر طور.
هوش مصنوعی: هر بلندی که به خاطر مشکلاتی خراب یا آسیب دیده باشد، نه تنها از جلو، بلکه از پشت نیز مورد قبول و پذیرش قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: گل میتواند در برابر فشار و سختیهای زندگی مقاومت کند، همانطور که سندان از مقاومت بالایی برخوردار است. همچنین تندی و تیزی ساطور نشاندهندهی قوت و کارایی است که میتواند به راحتی در امور مختلف تأثیر بگذارد. در واقع، این جمله به نشان دادن قدرت و سختی در زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: میزبانان من کسانی هستند که به جنگ و نبرد میپردازند و میهمانان من نیز افرادی هستند که در طلب نعمت و شکار هستند.
هوش مصنوعی: صدای کردی کوس و هیاهوی بوق، برای من مثل نغمهی نای و آهنگ طنبور است.
هوش مصنوعی: به آرزوی قلبیام این است که هر سال در دو مکان خوشایند و دلانگیز زندگی کنم.
هوش مصنوعی: به او بگو که در این دو لطف بزرگ، غیبت من به حضور تبدیل خواهد شد.
هوش مصنوعی: برای من هیچ چیز دلپذیرتر از عطر گل و بوی خوش مشک نیست، بلکه آب غزنین و خاک لوهاور هم به اندازه آن برایم عزیز است.
هوش مصنوعی: دیگر روزی وجود ندارد که بتوانم به آن فکر کنم؛ حالا که از هوا گذشته و به وضعیت کنونی رسیدهام.
هوش مصنوعی: به اندازهای که قدرت یک موجود محدود باشد، مشخص است که به چه حدی میتواند در برابر شرایط یا موقعیتها ایستادگی کند.
هوش مصنوعی: کعبه نشانهی عزت و مقام تو است و به عنوان مکانی برای برآورده شدن نیازهای مردم به شمار میرود.
هوش مصنوعی: پس چرا خداوند، مرا در سفر به خانهاش پذیرفتنی نمیبیند و عمرهام را نیکو نمیشمارد؟
هوش مصنوعی: نه چیزی از او میخواهم که به دست آید و نه به خاطر او عبادتی میکنم که پاداشی ببرم.
هوش مصنوعی: من خودم خطایی نکردهام، اما اگر هم اشتباهی کردهام، لطف و رحمت خداوند باعث میشود که آن خطا بخشیده شود.
هوش مصنوعی: بعضی افراد بدون هیچ دلیلی از من دوری میکنند و این رفتارشان برای من غیرقابل درک است.
هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی محبت تو، به روز و شب من گرمای سوزان و ناامیدی میبخشد.
هوش مصنوعی: ای آسمان ستارهپیما، آیا از آتش این دنیای هولناک نجات خواهیم یافت؟
هوش مصنوعی: ای خورشید درخشان و روزافزای من، چه زمانی صبح این شب تاریک و غمانگیز فرا میرسد؟
هوش مصنوعی: تا زمانی که باغ و زمینهای سبز وجود دارد، هر سال با بهار و پاییز، زیبایی و زیباییهای خاصی به خود میگیرند.
هوش مصنوعی: موهای زیبا مانند زلفی از شاخسار گلی هستند، چهرهاش مانند گل سمن میدرخشد، چشمانش شبیه بادام و نگاهش مانند انگور است.
هوش مصنوعی: باد خوشی تو توصیف کنندهی روزهای شاد و خوشبختیات باشد.
هوش مصنوعی: روزگار تو در حال گذر است و سرنوشت به نوعی خدمتگزار توست، در حالی که جهان در خدمت تو و تحت تأثیر خواستههای تو قرار دارد.
هوش مصنوعی: از آغاز، سرنوشت تو به خوشی و خوشبختی، و نعمتهای فراوانت به مانند یک سند رسمی ثبت شده است.
هوش مصنوعی: بهاری که در خزان توست، تازگی و شادابی خاصی دارد و روح تو مانند صبح زود، زنده و پرنشاط است.
هوش مصنوعی: صدای دلتنگی تو از خوشحالی و مقام بالای توست، اما در عین حال، ظلمت و تاریکی همواره در کنارت حضور دارد، مثل بخار دودی که در فضا قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گاه اقبال آبگینه خنور
بستاند ز تو عدو به بلور
ای کهن گشته در سرای غرور
خورده بسیار سالیان و شهور
چرخ پیموده بر تو عمر دراز
تو گهی مست خفته گه مخمور
شادمانی بدان کهت از سلطان
[...]
رخ چو لاله شکفته بر گل سور
زلف چون میغ در شب دیجور
یابد از رنگ آن بهار بها
خیزد از بوی این بخار بخور
ویل کرده بر غم رنج مرا
[...]
گرچه خرم شده ست لوهاوور
باشد آن کس که می خورد معذور
این بهار طرب نهال سرور
که به فرمان شاه شد معمور
روضه عشر تست و بیضه لهو
موقف رامش است و موضع سور
آب او آب زمزم و کوثر
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.