زیور آسمان چو بگشایند
کله های هوا بیارایند
کوه را سر به سیم درگیرند
دشت را رخ به زر بیندایند
زنگ ظلمت به صیقل خورشید
همچو آئینه پاک بزدایند
صبر از اندوه من فرار کند
این بکاهند و آن بیفزایند
اختران نور مهر دزدیدند
زان بدو هیچ روی ننمایند
مهر چون روز نور مه بستد
اختران شب همی پدید آیند
بینی اندر سپیده دم به نهیب
که ز لرزه همی نیاسایند
ایستاده همه ز بهر گریز
رایت آفتاب را پایند
در هزیمت ز نور و تابش او
هر چه دریافتند بربایند
ای عجب گوهران نیک و بدند
نه به یک طبع و نه به یک رایند
مهترند آنچه زان گران دستند
کهترند آنچه زان سبکپایند
طالع از ارتفاع شب گیرند
همه را همچو شب همی زایند
پدر عقل و مادر هنرند
پس چرا سوی هر دو نگرایند
همه پالوده نقره را مانند
نقره ضر و نفع پالایند
چون سنان ها زدوده اند و ازین
بر دل و بر جگر نبخشایند
در نظر دیده های مارانند
خلق را زان چو مار بفسایند
گرچه ما را چو مار حله دهند
روزی آخر چو مار بگزایند
نتوان جست از آنچه پیش آرند
کرد باید هر آنچه فرمایند
زندگانند و جان زنده خورند
تازگانند و عمر فرسایند
هر چه پیراستند بگشودند
دل مبند اندر آنچه پیرایند
گاه در روی این همی خندند
گاه دندان بر آن همی خایند
از پی این عبیر می بیزند
وز پی آن حنوط می سایند
دورها چرخ را بپیمودند
قرن ها نیز هم بپیمایند
نکنند آنچه رای و کام کسی است
زانکه خود کامگار و خود رایند
قطره ای آب و خاک را ندهند
تا به خون روی گل نیالایند
گنه و عذرشان خردمندان
نه بگویند و هیچ نستایند
خلق را پاره پاره در بندند
پس از آن بندبند بگشایند
خیز مسعود سعد رنجه مباش
همچنینند و همچنین بایند
همه فرمان بران یزدانند
تا ندانی که کار فرمایند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و تغییرات آسمان و طبیعت صحبت می‌کند. وقتی آسمان گشوده می‌شود، کوه‌ها و دشت‌ها به زیبایی زینت می‌یابند. نور خورشید ظلمت را می‌زداید و باعث می‌شود صبر از اندوه دور شود. اما با این حال، ستاره‌ها به نوعی نور روز را دزدیده‌اند و مظهر تاریکی را نمایان می‌کنند. شاعر به تضاد میان خوب و بد اشاره می‌کند و می‌گوید که انسان‌ها در رسیدن به خرد و هنر باید توجه کنند و از زندگی دنیا پرهیز نکنند. در نهایت، او بر این نکته تأکید می‌کند که انسان‌ها باید از بندهایی که خودشان را در آن گرفتار کرده‌اند رهایی یابند و به جای ناامیدی، آگاهانه به زندگی ادامه دهند.
هوش مصنوعی: زمانی که آسمان خود را نمایان کند و ابرها به آرامی کنار بروند، زیبایی‌های آسمانی به چشم می‌آید و منظره‌ای دل‌انگیز خلق می‌شود.
هوش مصنوعی: کوه‌ها با سیم‌کشی محصور می‌شوند و دشت‌ها با زیبایی‌های طلا درخشان می‌شوند.
هوش مصنوعی: تاریکی‌ها با تابش خورشید مانند آینه‌ای که با پاکی و صیقل دادن زیبا می‌شود، برطرف می‌شوند.
هوش مصنوعی: صبر من از اندوه و غم دور می‌شود، وقتی برخی مشکلات را کم کنند و برخی دیگر را زیاد کنند.
هوش مصنوعی: ستارگان نور خورشید را دزدیده‌اند و به همین خاطر هرگز به آن بدو نشان نمی‌دهند.
هوش مصنوعی: وقتی که خورشید مانند روز، نورش را بر زمین می‌تاباند، ماه را در آسمان می‌پوشاند و در نتیجه ستاره‌های شب به وضوح نمایان می‌شوند.
هوش مصنوعی: در سپیده دم، وقتی صدای بیداری و شوری به گوش می‌رسد، حتی لرزش‌ها نیز آرام نمی‌گیرند و همچنان فعالیت و جنب و جوش وجود دارد.
هوش مصنوعی: همه در حال آماده‌باش هستند تا پرچم آفتاب را نگاه دارند و از آن دور نشوند.
هوش مصنوعی: در هنگام فرار از نور و روشنایی او، هر چیزی که به دست آورده‌اند را خواهند گرفت.
هوش مصنوعی: عجب اینجاست که جواهرات بی‌نظیر خوب و بد هر کدام به شکل و طرز فکر متفاوتی وجود دارند.
هوش مصنوعی: آنچه با ارزش و پرقدرت است، برتر و محترم‌تر است. اما آنچه بی‌ارزش و سبُک است، در جایگاه پایین‌تری قرار دارد.
هوش مصنوعی: مقدرات و سرنوشت همه آدم‌ها به سان شب، از اوج شب به دست می‌آید و به همین صورت نیز به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: عقل و هنر به عنوان دو نیروی مهم در زندگی انسان شناخته می‌شوند. اما چرا افراد به هر دو توجه نمی‌کنند و فقط به یکی از آنها متمرکز می‌شوند؟
هوش مصنوعی: همه انسان‌ها تلاش می‌کنند تا راستی و درستی را از نادرستی و آسیب دور نگه دارند و بهترین‌ها را انتخاب کنند.
هوش مصنوعی: زمانی که تیرها از کمان رها می‌شوند و از این پس بر دل و جان کسی رحم نخواهد شد.
هوش مصنوعی: مردم در نگاه و رفتار خود مانند مار هستند و همین سبب می‌شود که مانند مار به یکدیگر آسیب بزنند.
هوش مصنوعی: هرچند که ما را در ظاهر به زنجیر میکشند و محدود می‌کنند، اما در نهایت مانند مار که در وقت مناسب به خود می‌پیچد و گاز می‌گیرد، ما نیز به موقع از این شرایط خارج خواهیم شد و واکنش نشان خواهیم داد.
هوش مصنوعی: نمی‌توان از آنچه که پیش رویمان قرار میدهد فرار کرد، باید هر چیزی را که بگویند قبول کنیم.
هوش مصنوعی: افراد زنده از زندگی و روح خود بهره می‌برند، در حالی که کسانی که تازه وارد هستند، در زمان سپری می‌کنند و عمرشان به تدریج می‌گذرد.
هوش مصنوعی: هر چه را که زیبا و آراسته می‌کنند، دل خود را به آن مدیون نکن و در آن گرفتار نمان.
هوش مصنوعی: گاهی بر روی او لبخند می‌زنند و گاهی دندان بر روی او می‌سایند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که افرادی برای دنبال کردن بوی خوش و عطری به حرکت درمی‌آیند و برای به دست آوردن بویی دلپذیر، در جستجوی آن هستند. در واقع، آنها در تلاشند تا از عطرها و خنکای فضای اطراف خود بهره‌مند شوند.
هوش مصنوعی: زمان به گردش خود ادامه میدهد و قرن‌ها نیز همان‌طور که گذشته‌اند، به چرخش خود ادامه خواهند داد.
هوش مصنوعی: آنها به خواسته و آرزوی کسی توجه نمی‌کنند، زیرا خودشان به آنچه می‌خواهند و چه آرزو دارند، توجه دارند و به آن عمل می‌کنند.
هوش مصنوعی: آب و خاک را به هم نزنید تا خون بر روی گل‌ها نریزد.
هوش مصنوعی: خردمندان نه درباره گناه صحبت می‌کنند و نه کسی را ستایش می‌کنند.
هوش مصنوعی: مردم را ابتدا گرفتار و در زنجیر می‌کنند و سپس به تدریج آزادی را به آنها می‌دهند.
هوش مصنوعی: برخیز و نگران نباش، چون وضعیت همین‌طور خواهد بود و این حال تا همیشه ادامه خواهد داشت.
هوش مصنوعی: همه‌ی کسانی که در این دنیا قدرت و اقتدار دارند، در حقیقت زیر نظر خداوند عمل می‌کنند؛ تا اینکه تو ندانسته‌ای که این کارها به فرمان و اراده‌ی او انجام می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون حریفان به جمله گرد آیند
سیم ریزند و کیسه بگشایند
کبر را عقل و شرع نستایند
عاقلان سوی کبر نگرایند
تا امینان شهر جمع آیند
در انبار بسته بگشایند
در تو مردم ارادت افزایند
به تبرک به خدمتت آیند
طالبان را که پیششان آیند
بصفات خدا بیارایند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.