فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «بار دگر زمانه مراد دلم بداد» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «د» است.
حرف آخر قافیه
شماره ١: ای کرمت نظم داده کار جهانرا
شماره ٢ - وله: ای دل ار خواهی گذر بر گلشن دارالبقا
شماره ٣ - وله در مدح علاءالدین محمد: اگر تو جلوه دهی قامت چو طوبی را
شماره ۴ - وله ایضا در مدح حضرت مولی علی (ع) والصلوه: مقتدای اهل عالم چون گذشت از مصطفا
شماره ۵ - وله ایضا در مدح علاءالدین محمد: مدتی گردون ز غیرت داشت سرگردان مرا
شماره ۶ - وله ایضا در مدح امیر شیخ حسن: واجب بود از راه نیاز اهل زمن را
شماره ٧ - قصیده در مدح طغا تیمور خان: ای کرده روز را ز شب قیرگون نقاب
شماره ٨ - وله: ای بزیر سایه لطفت مدار آفتاب
شماره ٩ - وله ایضا: حبذا قصری که دارد پای ثابت اندر آب
شماره ١٠ - ایضا قصیده در مدح و تهنیت ورود امیر یحیی: فرخنده باد مقدم دستور کامیاب
شماره ١١ - وله ایضا در مدح امیر ستلمش بیگ: دوش این سیمرغ زرین بال یعنی آفتاب
شماره ١٢ - ایضا قصیده در مدح امیر تاج الدین علی سربداری: منت ایزد را که دیگر باره بی هیچ انقلاب
شماره ١٣ - وله ایضا فی التوحید: ایدل گرت شناختن راه حق هواست
شماره ١۴ - وله ایضا: ای دیده در شناختن حال کاینات
شماره ١۵ - ایضا فی التوحید: ایدل غافل بدان کاحوال عالم هیچ نیست
شماره ١۶ - وله ایضا در تعریف بنا و مدح حکیم الدین بانی آن: اینمنزل خجسته که بس روحپرورست
شماره ١٧ - وله ایضا در مدح علاءالدین محمد وزیر: امروز در زمانه دلم شاد و خرم است
شماره ١٨ - قصیده ایضا له: ای کاشف اسرار فلک رأی منیرت
شماره ١٩ - ایضا له در مدح تاج الدین علی: آنکه دست و دل او مظهر جود و کرم است
شماره ٢٠ - ایضا له: ای سایه خدای توئی همچو آفتاب
شماره ٢١ - قصیده: جهان پیر را دولت جوانست
شماره ٢٢ - ایضا له قصیده: چون فلک از آفتاب مشعله ئی درگرفت
شماره ٢٣ - قصیده در تعریف بنای مسجد جامع سبزوار و مدح تاج الدین بانی آن: حبذا طاقی که جفت این رواق اخضرست
شماره ٢۴ - قصیده فی المنقبه: خرم دلی که مجمع سودای حیدرست
شماره ٢۵ - قصیده: دو سه روزی دگرم جان بر تن مهمانست
شماره ٢۶ - وله ایضا قصیده در مدح علاءالدین محمد: ساقی بیا که موسم نوشیدن ملست
شماره ٢٧ - وله ایضا ملمع در مدح وجیه الدین مسعود شاه: ساقی الاصحاب مائا بارقا کالنار هات
شماره ٢٨ - وله در تهنیت عید روزه: شهریارا ماه روزه بر تو میمون باد و هست
شماره ٢٩ - قصیده در مدح خواجه یحیی: کار ملک و دین بحمدالله نظام از سرگرفت
شماره ٣٠ - قصیده در مدح حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء و تعریف بقعه منوره او: گوهر افشان کن ز جان ایدل که میدانی چه جاست
شماره ٣١ - قصیده در مدح خاتم الانبیاءعلی مرتضی و بقیه امامان هدی: مظهر نور نخستین ذات پاک مصطفاست
شماره ٣٢ - قصیده در مدح حضرت ولایت: نوری که هست مطلع آن هل اتی علیست
شماره ٣٣ - قصیده: هر که را توفیق ایزد یار و دولت یاورست
شماره ٣۴ - ایضا قصیده در مدح شاه ابونصر: یا رب این نکهت جانپرور مشک ختن است
شماره ٣۵ - در تعریف شادیاخ: یا رب این باغ ارم یا شادیاخ خرم است
شماره ٣۶ - قصیده: الوداع ایدل که ما زینجا سفر خواهیم کرد
شماره ٣٧ - ایضا قصیده در منقبت حضرت علی مرتضی(ع) والصلوه: آنرا که پیشوای دو عالم علی بود
شماره ٣٨ - قصیده فی النصیحه: ایها الناس دل از کار جهان برگیرید
شماره ٣٩ - وله قصیده در مدح امیرمعز الدین حسین کرت: این منم یا رب که بختم پیشوایی می‌کند
شماره ۴٠ - ایضا قصیده له در مدح علاءالدین محمد: این سعادت بین که باز اهل خراسان یافتند
شماره ۴١ - ایضا له: آن پریچهره که صد عاشق زارش باشد
شماره ۴٢ - وله فی المدح ایضا: این سعادت بین که باز اندر زمان آمد پدید
شماره ۴٣ - قصیده ایضا له در مدح طغا یتمور خان و تهنیت ورود او: ایدل بیار مژده که شاه جهان رسید
شماره ۴۴ - قصیده در مدح محمد بیک ارغونشاه: امیری کو سزای گاه باشد
شماره ۴۵ - قصیده: بار دگر زمانه مراد دلم بداد
شماره ۴۶ - وله: با شاه بین چه مرحمتست این که حق نمود
شماره ۴٧ - وله ایضا: ترک من بر سطح مه خطی مدور می‌کشد
شماره ۴٨ - وله ایضا قصیده در مدح امیر محمد بیک: چون نگارم گوی مه از غالیه چوگان کند
شماره ۴٩ - قصیده: خبری سوی نگارم بخراسان که برد
شماره ۵٠ - قصیده: دوش نسیم سحر بادم مشک وز باد
شماره ۵١ - قصیده: رسید خسرو عادل بطالع مسعود
شماره ۵٢ - قصیده در مدح خواجه علاءالدین محمد: زهی بسلسله زلف مشگبار مجعد
شماره ۵٣ - وله قصیده در مدح طغا یتمور خان: زلف تو بر دو هفته قمر چون مقر کند
شماره ۵۴ - قصیده در مدح نظام الدین یحیی کرایی: شاه عالم روز کین چون قصد دشمن می‌کند
شماره ۵۵ - قصیده در مدح طغا یتمور خان: شاه جهان چو رخش بمیدان در آورد
شماره ۵۶ - قصیده در مدح امیر تالش: شاد باش ای دل که بختت پیشوایی می‌کند
شماره ۵٧ - وله ایضا: شاد آنک عیش برطرف بوستان کند
شماره ۵٨ - وله در مدح طغا یتمور خان: شاه جهان چو پای فرا پیش صف نهاد
شماره ۵٩ - قصیده در مدح علاءالدین محمد هندو وزیر: صبا بهر شکن از زلف او که تاب دهد
شماره ۶٠ - ایضا له قصیده در مدح طغاتیمور خان: صبح سعادت از افق خرمی دمید
شماره ۶١ - ایضا قصیده در مدح تاج الدین علی: صبح صادق بیرق نور از افق چون برکشید
شماره ۶٢ - قصیده در مدح معزالدین حسین کرت و تهنیت عید: عید نو بر خسرو خسرو نشان فرخنده باد
شماره ۶٣ - ایضا له مدح طغایتمورخان: فروغ صبح سعادت جهان منور کرد
شماره ۶۴ - وله قصیده در مدح تاج الدین علی سربداری: گاه آن آمد که بر کف ساقیان ساغر نهند
شماره ۶۵ - ایضا در مدح نظام الدین یحیی کرابی: گاه آن آمد که عالم جمله باغستان شود
شماره ۶۶ - قصیده در مدح طغایتمورخان: مرا خدای اگر عمر جاودان بدهد
شماره ۶٧ - ایضا له در تهنیت قدوم ارغونشاه: مقدم میمون نوئین جهان فرخنده باد
شماره ۶٨ - قصیده: یارب این نکهت عنبر ز کجا می‌آید
شماره ۶٩ - ایضا له: یا رب از من خبری سوی خراسان که برد
شماره ٧٠ - وله ایضا در مدح امیر یحیی: یکچند بکام دلم ایام زمان داد
شماره ٧١ - قصیده فی مدح پادشاه عالی مقدار تاج الدین علی: یارب این خرم نسیم از عالم جان می‌رسد
شماره ٧٢ - قصیده در مدح نظام الدین یحیی: آفرین باد آفرین ای حیدر خنجر گذار
شماره ٧٣ - قصیده: باد بهار میوزد از روی مرغزار
شماره ٧۴ - وله: بعزم سفر شاه جمشید فر
شماره ٧۵ - قصیده در تعریف و تاریخ بنای قصری که نظام الدین یحیی ساخته: حبذا این قصر جانپرور که تا گشت آشکار
شماره ٧۶ - قصیده: خرم صباح آنکه او ز اول که بگشاید نظر
شماره ٧٧ - قصیده: دوش رفتم از ره فکرت بر این نیلی حصار
شماره ٧٨ - وله ایضا در مدح و تهنیت قدوم پادشاه: دوش وقت صبحدم آمد نسیمی مشکبار
شماره ٧٩ - وله ایضا قصیده در مدح تاج الدین علی سربداری: دوش بی هیچ خبر کوکبه باد سحر
شماره ٨٠ - وله ایضا: دوش بادی مشک‌بو آمد به هنگام سحر
شماره ٨١ - قصیده در مدح: زهی حیران ز قد و خط و دندان و لب دلبر
شماره ٨٢ - قصیده گوهر: زهی عقیق تو افشانده بر روان گوهر
شماره ٨٣ - وله ایضا: زهی خجسته شبی کز درم نسیم سحر
شماره ٨۴ - قصیده در مدح معزالدین حسین کرت: شکر این دولت که یارد گفت ز اهل روزگار
شماره ٨۵ - قصیده در مدح تاج الدین علی سربداری: عید آمد ای نگار بده جام خوشگوار
شماره ٨۶ - قصیده در مدح امیر تالش: فصل بهارست خیز ای صنم گلعذار
شماره ٨٧ - ایضا در تهنیت عید و مدح وجیه الدین مسعود: فرخنده باد مقدم عید خجسته فر
شماره ٨٨ - قصیده فی التوحید و الزهد و نعت الرسول صلی الله علیه و سلم: موسم پیری رسید ایدل جوانی ترک گیر
شماره ٨٩ - ایضا قصیده در مدح معز الدین حسین کرت: منت خدایرا که بتوفیق کردگار
شماره ٩٠ - وله ایضا قصیده در مدح تاج الدین علی سربداری: منت ایزد را که بخت نوجوان پیرانه سر
شماره ٩١ - وله: مرا چو یاد خراسان گذر کند بضمیر
شماره ٩٢ - قصیده: نامد الحق اینچنین فیروز کآمد شهریار
شماره ٩٣ - قصیده در مدح طغایتمورخان: هر چند مدتی شدم از روی اضطرار
شماره ٩۴ - مطلع ثانی: دولت بود مساعد و اقبال و بخت یار
شماره ٩۵ - وله ایضا: روز نوروز و می اندر قدح و ما هشیار
شماره ٩۶ - قصیده: بر من در سعادت و دولت کشاد باز
شماره ٩٧ - قصیده در مدح علاءالدین محمد: مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز
شماره ٩٨ - وله ایضا قصیده در مدح ملک معزالدین کرت: منت خدیرا که پس از هجر دیر باز
شماره ٩٩ - وله ایضا: جهان جود و کرم ای پناه اهل نیاز
شماره ١٠٠ - قصیده در طیبت و مدح نظام الدین یحیی: چیست آن گوهر که هست از لعل تاجی برسرش
شماره ١٠١ - قصیده: گردش گردون بکامم گر نباشد گو مباش
شماره ١٠٢ - قصیده عینیه: چگویم ازین روزگار مخادع
شماره ١٠٣ - ایضا له: گر شود در عشق جانان جان شیرینم تلف
شماره ١٠۴ - ایضا له: حبذا دارالحدیثی کز معالی و شرف
شماره ١٠۵ - ایضا در مدح رضی الدین عبدالحق: زهی صدر وزارت را ز رأی روشنت رونق
شماره ١٠۶ - وله ایضا در مدح طغایتمورخان: تا شه نهاد پای بر اوج سریر ملک
شماره ١٠٧ - ایضا در مدح امیر مولای بیگ: ندانم آن رخ حورست یا جمال ملک
شماره ١٠٨ - وله ایضا فی المدح خواجه نظام الدین یحیی: از افق ماه نو عید بفیروز فال
شماره ١٠٩ - ایضا له: چو از نشیمن قدسی بیمن طالع و فال
شماره ١١٠ - وله ایضا: خجسته صبحدمی کان نگار مهر گسل
شماره ١١١ - وله ایضا در مدح مولانا غیاث الدین بحرآبادی: صبحدم بر خاک کویش بگذاری باد شمال
شماره ١١٢ - قصیده در مدح فاضل اوحد حکیم الدین: این منم یا رب که در دل شادمانی یافتم
شماره ١١٣ - ایضا عرض اخلاص و مدح امیر ابونصر بن علی: ای پیک پی خجسته نسیم سپیده دم
شماره ١١۴ - وله ایضا: این منم باز که در باغ بهشت افتادم
شماره ١١۵ - وله در مدح علاءالدین حسین: پیشتر زین چند گاهی دل پریشان داشتم
شماره ١١۶ - ایضا له: حبذا آرامگاهی خوشتر از دار النعیم
شماره ١١٧ - قصیده فی مدح السلطان نظام الدین یحیی: خراسان بار دیگر شد بهشت آسا خوش و خرم
شماره ١١٨ - وله ایضا در مدح خواجه علاءالدین هندو: روز جشن عربست ای مه خوبان عجم
شماره ١١٩ - وله ایضا در مدح علاء الدین وزیر خراسان: زهی جمال تو خورشید آسمان کرم
شماره ١٢٠ - قصیده در مدح طغایتمورخان: که برد رونق کان و که داد خجلت قلزم
شماره ١٢١ - وله ایضا: هر گه که نام مجلس مولی همی برم
شماره ١٢٢ - وله ایضا قصیده در مدح زنگی بیک محمد برکال قتلغ: ای چشم مست دلربای تو مست از شراب حسن
شماره ١٢٣ - قصیده در مدح نظام الدین یحیی کرابی: ای داور زمانه و فرمانده زمین
شماره ١٢۴ - وله ایضا قصیده در مدح طغایتمورخان: ترا سزد بصفا ماه آسمان گفتن
شماره ١٢۵ - وله ایضا در مدح تاج الدین علی سربداری: چون شد سعادت ابدی یار ملک و دین
شماره ١٢۶ - ایضا له در مدح نجم الدین عبدالعلی: دوش وقت صبحدم از لطف رب العالمین
شماره ١٢٧ - ایضا له در مدح نظام الدین یحیی: ساقی بیار باده که چون خلد شد چمن
شماره ١٢٨ - قصیده در مدح تاج الدین علی سربداری: مرا دولت بشارت داد و گفت آمد زمان آن
شماره ١٢٩ - وله ایضا در مدح طغایتمورخان: منت خدای را که علی غفله الزمان
شماره ١٣٠ - ایضا له در مدح علاءالدین محمد: مرا که هست زبان تیغ آبدار سخن
شماره ١٣١ - ایضا قصیده در مدح وجیه الدین مسعود: ندانم صبغه الله است یا گلگون شرابست این
شماره ١٣٢ - ایضا له در مدح ملک شمس الدین محمد: نوجوان شد گاه پیری دولت ابن یمین
شماره ١٣٣ - وله ایضا در مدح علاءالدین وزیر: هوای آنرخ چون ماه و زلف غالیه گون
شماره ١٣۴ - وله ایضا در مدح علاءالدین حسین: هزار شکر و سپاسم ز خالق ثقلین
شماره ١٣۵ - وله ایضا: یا رب چه موجبست که دستور شه نشان
شماره ١٣۶ - وله ایضا: میمون بود چو طلعت فرخ لقای تو
شماره ١٣٧ - قصیده ایضا له: آیا بود که باز ببینم جمال شاه
شماره ١٣٨ - ایضا له در مدح علاءالدین محمد: اگر بیابم از آن ترک دلستان بوسه
شماره ١٣٩ - وله در مدح تاج الدین علی سربداری: باز آمدم بحضرت سلطان دین پناه
شماره ١۴٠ - وله در مدح کرایشاه: ایصبا لطفی بود گر بگذری یک صبحگاه
شماره ١۴١ - ایضا له در مدح نظام الدین یحیی: باد میمون نهضت رایات شاه دین پناه
شماره ١۴٢ - وله ایضا در مدح پهلوان حسن دامغانی امیر سربداری: دارم ز جورت ایصنم عنبرین کله
شماره ١۴٣ - وله ایضا در تهنیت ورود ملک معز الدین حسین کرت: شاد باش ایدل که خوش آمد بشیراز گرد راه
شماره ١۴۴ - وله ایضا در مدح تاج الدین شیخ علی مؤید: فرخنده باد مقدم شاه جهانپناه
شماره ١۴۵ - ایضا: ای سپهر بیوفا با ما جفا تا کی کنی
شماره ١۴۶ - قصیده: الا ای نسیم سحر گر توانی
شماره ١۴٧ - وله ایضا در مدح تاج الدین علی سربداری و بیان رفع نقار و کدورتی که بین سرداران بوده: باز دین و ملک را بر رغم چرخ چنبری
شماره ١۴٨ - ایضا در مدح مولا محمد بیگ عبدالله قهستانی و امیر ستلمش بیگ: به خلوت با خرد گفتم شبی کای پیر نورانی
شماره ١۴٩ - وله ایضا در مدح علاءالدین محمد: بر آمدم صبحدم باد بهاری
شماره ١۵٠ - وله ایضا در مدح شهاب الدین زنگی: بهارست ای پسر در ده ز بهر رفع دلتنگی
شماره ١۵١ - ایضا له: بیا تا عشرت آبادی چو خلد جاودان بینی
شماره ١۵٢ - وله: تا زمان باشد کسی را در زمان سروری
شماره ١۵٣ - ایضا له: چند گاهی زیر طاق گنبد نیلوفری
شماره ١۵۴ - وله در مدح تاج الدین علی سربداری: چون سعادت رهنمائی کرد و دولت یاوری
شماره ١۵۵ - وله ایضا در مدح امیر مولای بیگ: حبذا بختی که ناگه گشت ما را رهنمای
شماره ١۵۶ - وله ایضا در مدح علاءالدین محمد وزیر و تعریف سرائی که نوبنیاد نهاده: دلا گر میل آن داری که خلد جاودان بینی
شماره ١۵٧ - وله ایضا در مدح نظام الدین یحیی: عیدست در ده ایصنم گلعذار می
شماره ١۵٨ - ایضا له در مدح خواجه نظام الدین یحیی: گر شود هر سر مویی که مرا هست زبانی
شماره ١۵٩ - وله ایضا در مدح نظام الدین یحیی: گر نگارم برقع از رخسار برگیرد همی
شماره ١۶٠ - وله ایضا: منت ایزد را که دولت کرد بازم رهبری
شماره ١۶١ - قصیده عیدیه: نو گشت ماه عید به یمن و مبارکی
شماره ١۶٢ - وله: از من ای باد صبا لطف بود گر سحری