این سعادت بین که باز اهل خراسان یافتند

وین کرامت بین که از تأیید یزدان یافتند

بودشان از آتش محنت جگرها تافته

چون خضر در ظلمت غم آب حیوان یافتند

با چنان نکبت که در وی غرقه بودند این گروه

حیرتم آمد از آن دولت که ایشان یافتند

با خرد گفتم که ای فرزانه پیر کاردان

از کجا بخت جوان این اهل حرمان یافتند

گفت از آنجا کآفتاب ملک را از لطف حق

سایه گستر بر سر اهل خراسان یافتند

سر فراز ربع مسکون آنکه با مردانگیش

داستان پور دستان جمله دستان یافتند

شاه دین پرور علاء ملت و دین کز شرف

آستان قدر او را اوج کیوان یافتند

آن مسیحا دم که اندر حل کار دین و ملک

دست او را چون کف موسی عمران یافتند

آن جهانداریکه دین و ملک را گر بیش از این

کار بی سامان و جمعیت پریشان یافتند

این زمان از یمن عدلش کار و بار این و آن

در نکوئی آنچنان کش وصف نتوان یافتند

از پی نظاره بگشادند جن و انس چشم

آصفی را والی ملک سلیمان یافتند

سالکان منهج امید یعنی حرص و آز

از دل و از دست او هم بحر و هم کان یافتند

شهسوار همتش چون عزم جولانگاه کرد

عرصه ئی از لامکان بیرون میدان یافتند

روز هیجا دست او و رمح مار آساش را

اهل معنی چون ید بیضا و ثعبان یافتند

بر سپهر مکرمت در خشکسال مردمی

فتحباب جود از آن دست درافشان یافتند

ابر نیسان را زرشگ دست گوهر بار او

با دل و با دیده سوزان و گریان یافتند

قدر او مهمان گردون گشت و او را ما حضر

قرص ماه و خور برین آراسته خوان یافتند

هر نهاری از برای خوان بزمش بره را

در تنور تفته خورشید بریان یافتند

هست چون یوسف عزیز مصر دنیا وینعجب

کش سلیمان وار لشکر جمله از جان یافتند

ذره ئی از نور رأیش عکس بر گردون فکند

از شعاع آن فروغ مهر تابان یافتند

بر چراغ دولت او کمترین پروانه ایست

شمع زرین کاندرین فیروزه ایوان یافتند

دشمنش را ز آب میغ تیغ آتشبار او

رسته در بحرین دیده در و مرجان یافتند

دشمنانش از ربقه فرمانش سر میتافتند

بر مراد دوستانش جمله فرمان یافتند

خسروا دانی که اهل عالم از احسان تو

فیض باد فرودین و ابر نیسان یافتند

هر که شد در سایه مهرت چو ذره آشکار

کار بی سامان او را بس بسامان یافتند

گنج مدحت بایداز کنج دل ابن یمین

میطلب زیرا که گنج از کنج ویران یافتند

مادح همچون تو ممدوحی رهی باید از آنک

لایق مدح محمد نظم حسان یافتند

باد گردان در خم چو گان حکمت همچو گوی

هر سری کز خط فرمان تو گردان یافتند