حرف آخر قافیه

شماره ۱: الا یٰا ایها الورقیٰ ثریٰ تثوی‌ اطلعن عنها

شماره ۲: ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا

شماره ۳: تغییری ای صنم بده اطوار خویش را

شماره ۴: رشته تسبیح بگسستیم ما

شماره ۵: دل بسته نقش چهره دلدار خویش را

شماره ۶: از آن زلف پریشانیم چون سنبل پریشان‌ها

شماره ۷: ای قد تو سرو بوستان‌ها

شماره ۸: گرفته سبزه و گل روی صحرا

شماره ۹: ای نام خوش تو بر زبان‌ها

شماره ۱۰: تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را

شماره ۱۱: آمده از خود بتنگ کو سردار فنا

شماره ۱۲: ایزد بسرشت چون گل ما

شماره ۱۳: گرمه من برافکند، از رخ خود نقاب را

شماره ۱۴: بشکست بسنگ کین پر ما

شماره ۱۵: کمان شد قامتم از بس کشیدم بار محنت‌ها

شماره ۱۶: شهنشهی طلبی باش چاکر فقرا

شماره ۱۷: الا یا نفس قد زموالمطا یا

شماره ۱۸: وجودش بس ز حق دارد مزایا

شماره ۱۹: گر پریشان حالم او داند لسان حال را

شماره ۲۰: الهی بر دلم ابواب تسلیم و رضا بگشا

شماره ۲۱: سینه بشوی از علوم زاده سینا

شماره ۲۲: دور از شاه خراسان در بلا

شماره ۲۳: صبا از ما بگو آن بیوفا را

شماره ۲۴: اختران پرتو مشکات دل انور ما

شماره ۲۵: ساقی بیا که گشت دلارام رام ما

شماره ۲۶: تا شدی آینه مهر رخت سینه ما

شماره ۲۷: اصحبوا العشق ایها الا صحاب

شماره ۲۸: فتادهایم ز غم روزگار درگرداب

شماره ۲۹: ای ماه جبین سیم غبغب

شماره ۳۰: پیوسته مرا ز غم تب و تاب

شماره ۳۱: جلوه گر در پرده آمد آفتاب

شماره ۳۲: دل و جانم فدای حضرت دوست

شماره ۳۳: باز بلبل لحن موسیقار داشت

شماره ۳۴: ره و رهبر دلا محبت اوست

شماره ۳۵: جرعه ما را ز لعل می پرستش مشکل است

شماره ۳۶: ای من فدای عاشقی هرچندخونخوارمن است

شماره ۳۷: به چار سوق طریقت بجز متاع محبت

شماره ۳۸: ای به ره جستجوی نعره‌زنان دوست دوست

شماره ۳۹: گردی از آن رهگذرم آرزوست

شماره ۴۰: خانه دل حریم خلوت اوست

شماره ۴۱: شهر پر آشوب و غارت دل و دین است

شماره ۴۲: دمی نه کار زوی مرگ بر زبانم نیست

شماره ۴۳: شورش عشق تو درهیچ سری نیست که نیست

شماره ۴۴: ای از صفات گشته هویدا همه صفات

شماره ۴۵: خرامد از برم آن قد و قامت

شماره ۴۶: نی رحم ترا باین فکار است

شماره ۴۷: خطت دمیدو هنوزت سری ز ناز گرانست

شماره ۴۸: آن شاه که گاهی نظری سوی گدا داشت

شماره ۴۹: سینه پر ناله و لب خاموش است

شماره ۵۰: ای آفت جان ها خم ابروی کمندت

شماره ۵۱: دل و دین بتی نامسلمان گرفت

شماره ۵۲: ای دل نخوری محنت و اندوه که چندت

شماره ۵۳: گل آمد بلبلان را این پیام است

شماره ۵۴: دل ز محنت شده خون جام می ناب کجاست

شماره ۵۵: باغ و گل و مل همه مهیاست

شماره ۵۶: هندوی خال رخش باج ز عنبر گرفت

شماره ۵۷: باز یار بیوفای ما سر یاریش نیست

شماره ۵۸: گودست کشد از ناز این نرگس طنازت

شماره ۵۹: شبی دارم دراز و تیره همچون تار گیسویت

شماره ۶۰: مرا از عشق دل لبریز خون است

شماره ۶۱: ای قبله حاجات ملک طرف کلاهت

شماره ۶۲: چون دست قضا رشته اعمار برشت

شماره ۶۳: زیبی که بشکل هرنگار است

شماره ۶۴: جام جم مظهر اعظم دل درویشان است

شماره ۶۵: ساقی قدحی در ده تقریب و تعلل چیست

شماره ۶۶: ای نقش چکل چو گل محدث

شماره ۶۷: دل را به تمنا ز تو دیدار و دگر هیچ

شماره ۶۸: جسته‌ام شیرین‌سخن یاری فصیح

شماره ۶۹: دل و دین می کنی یغما بدین رخ

شماره ۷۰: تا کی ز غمت ناله و فریاد توان کرد

شماره ۷۱: ترا دوشینه بر لب جام و غیر اندر مقابل بود

شماره ۷۲: تا بکی یار بکام دگران خواهد بود

شماره ۷۳: مستانه بیرون تاخته تا عقل و دین یغما کند

شماره ۷۴: دل خود تنگ ز غنچه دهنی باید ساخت

شماره ۷۵: تشنه نوش لبت چشمه حیوان چکند

شماره ۷۶: آنشوخ که با ما بسر کینه وری بود

شماره ۷۷: گر راندیم ز بزم و شدی همنشین غیر

شماره ۷۸: به محفلی که تو ای چون منی که راه دهد

شماره ۷۹: زمین خوردازمیش دردی چوچشمش پرخماری شد

شماره ۸۰: که اندر این کاروان یارب چه کس می‌رفت و می‌آمد

شماره ۸۱: حسن رخی کان تراست ماه ندارد

شماره ۸۲: به این لطافت و رو تازه ارغوان نشود

شماره ۸۳: دل بشد از دست یاران فکر درمانش کنید

شماره ۸۴: جهان گیرئی کز سیاهی برآید

شماره ۸۵: پارسایان ریائی ز هوا بنشینند

شماره ۸۶: بمن گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد

شماره ۸۷: خورد چشم سیهت خون مسلمانی چند

شماره ۸۸: ما ز میخانه عشقیم گدایانی چند

شماره ۸۹: یار با ما بیوفائی میکند

شماره ۹۰: گل رنگ نگار ما ندارد

شماره ۹۱: گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد

شماره ۹۲: در دل از شمع رخش انجمنی ساخته‌اند

شماره ۹۳: هر آنگو دیده بگشاید براو چشم از جهان بندد

شماره ۹۴: دل نبود آن دلی که نه دله باشد

شماره ۹۵: بر دلم قهر و رضای تو لذیذ

شماره ۹۶: سر که ندارد ز تو سودا بگور

شماره ۹۷: جاء الصبا بعطر ریاحین و الزهر

شماره ۹۸: رورده میناکشی چشم سیه مستش نگر

شماره ۹۹: رخ است این یا قمر یا آتش طور

شماره ۱۰۰: گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار

شماره ۱۰۱: ریزد عرق ز روی تو یادانه گهر

شماره ۱۰۲: ای شعله رخ آتش بدلم در زده باز

شماره ۱۰۳: غم از حد برونی دارم امروز

شماره ۱۰۴: در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس

شماره ۱۰۵: غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس

شماره ۱۰۶: بدیدم آنچه در هجر جمالش

شماره ۱۰۷: مدتی شد دل گمگشته نیامد خبرش

شماره ۱۰۸: دوش بگوشم رساند نکته غیبی سروش

شماره ۱۰۹: مه آیینه داری است از طلعتش

شماره ۱۱۰: کم اسی صیاد فی جوالقفص

شماره ۱۱۱: ز جهان بود وجود تو غرض

شماره ۱۱۲: دمیده بر رخ آن نازنین خط

شماره ۱۱۳: افسردگانیم از باده کوشط

شماره ۱۱۴: هزاران آفرین بر جان حافظ

شماره ۱۱۵: شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع

شماره ۱۱۶: جدا شد از بر من یار گلعذار دریغ

شماره ۱۱۷: ساقی بیا که عمر گران‌مایه شد تلف

شماره ۱۱۸: ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق

شماره ۱۱۹: نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق

شماره ۱۲۰: دل هیکل توحید است دل مظهر ذات حق

شماره ۱۲۱: هان وامگیر رخش طلب یکزمان ز تک

شماره ۱۲۲: به تیغم گرنمائی سینه صد چاک

شماره ۱۲۳: ای که ریزی بدل ریشم از آن حقه نمک

شماره ۱۲۴: زدی مشاطهات شانه به سنبل

شماره ۱۲۵: چه شوری بود یاران بر سر دل

شماره ۱۲۶: فلک دوران زند بر محور دل

شماره ۱۲۷: ای قامت تو سرو لب جویبار دل

شماره ۱۲۸: هست در سینه سل بدیده سبل

شماره ۱۲۹: دهید شیشه صهبای سالخورده بدستم

شماره ۱۳۰: ترا چون مهر با غیر است و اسرار نهانی هم

شماره ۱۳۱: علی صدغ لیلی تهب النسیم

شماره ۱۳۲: شد وقت آنکه باز هوای چمن کنم

شماره ۱۳۳: تحمل از غم تو یا ز روزگار کنم

شماره ۱۳۴: گرم صدبار می‌رانی مدامت مدح‌گو باشم

شماره ۱۳۵: فغان که سخت به افسوس می رود ایام

شماره ۱۳۶: چولاله بی گل روی تو داغم

شماره ۱۳۷: اگر فرزانهام بهرچه از زلفت در اغلالم

شماره ۱۳۸: ز اشک و آه اندر بوته تصعید و تقطیرم

شماره ۱۳۹: صبحگاهان بسوی خانه خمار شدم

شماره ۱۴۰: زور و زر ننگرد او عجز و سکون آوردیم

شماره ۱۴۱: از روز ازل می خور و رندانه سرشتیم

شماره ۱۴۲: آنکه شیران را کشیدی در شطن

شماره ۱۴۳: بر افتی ای فراق از روزگاران

شماره ۱۴۴: راه خواهی رخت بر دریا فکن

شماره ۱۴۵: شدم صدره به زیر سنگ طفلان در جنون پنهان

شماره ۱۴۶: کلاه دلربائی بر سرش بین

شماره ۱۴۷: ای رخت برگ گل سور و لبان نیز چنان

شماره ۱۴۸: از بهترین سلاله آدم توئی بهین

شماره ۱۴۹: فتنه چسان بپا شود خیز بیا که همچنین

شماره ۱۵۰: فلک گشته سرگشته کوی او

شماره ۱۵۱: حرف اغیار دغا در حق یاران مشنو

شماره ۱۵۲: از باده مغز تر کن و آن یار نغز جو

شماره ۱۵۳: راه عشق است و بهرگام دوصد جان بگرو

شماره ۱۵۴: ای مهر همچو مه ز رخت کرده کسب ضو

شماره ۱۵۵: قد کاد شمسی تخفی شعاعه

شماره ۱۵۶: چو ماه چارده دارم نگاری چارده‌ساله

شماره ۱۵۷: ای نرگست سحر آفرین لعلت شکرخا آمده

شماره ۱۵۸: گیرم نقاب برفکنی از رخ چو ماه

شماره ۱۵۹: از مژه گرچشم مستت دست در خنجر زده

شماره ۱۶۰: دل مستمند و حیران بهوای آب و دانه

شماره ۱۶۱: خوشا جانی که جانانش تو باشی

شماره ۱۶۲: نه بگویمت که مهری نه بخوانمت که ماهی

شماره ۱۶۳: هذ اغزال هلال السمآء مضناکی

شماره ۱۶۴: صبا برگو بآن شیرین که گاهی

شماره ۱۶۵: دلا دیریست دور از دلستانی

شماره ۱۶۶: پا مانده در گل در سرزمینی

شماره ۱۶۷: خاک در تو ما را به ز آب زندگانی

شماره ۱۶۸: الاقد صاد عقلی بالدلالی

شماره ۱۶۹: آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی

شماره ۱۷۰: بر قامت تو شد راست دنیای کن فکانی

شماره ۱۷۱: تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی

شماره ۱۷۲: خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی

شماره ۱۷۳: عشق است حیات جاودانی

شماره ۱۷۴: ز اشتیاق تو مردم نه پیکی و نه پیامی

شماره ۱۷۵: الا من مبلغ سلمی سلامی

شماره ۱۷۶: از غصه دلم خون است در گوشه تنهائی

شماره ۱۷۷: الا یا نفس غزتک الامانی

شماره ۱۷۸: مپند ار او نهان و تو عیانی

شماره ۱۷۹: نبود چو ماه روی تو تابنده اختری

شماره ۱۸۰: نه از لفظ تو پیغامی نه از کلک تو تحریری

شماره ۱۸۱: اتی الربیع قیل الهموم بالنغماتی

شماره ۱۸۲: شدم پیر از فراق نوجوانی

شماره ۱۸۳: الا یا جنة لم یحن جانی

شماره ۱۸۴: ای که با نور خرد نور خدا میجوئی

شماره ۱۸۵: ای آتش هوای تو در جان عالمی

شماره ۱۸۶: تو چون پیمان عهدت می شکستی