حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در برانگیختن ایرانیان و وطن پرستان بر ضد تقسیم ایران فرماید: چند کشی جور این سپهر کهن را

شماره ۲ - در نکوهش سپاهیان روس تزاری هنگام توپ بستن بگنبد امام هشتم فرماید: خراب کردند این قوم ملک ایران را

شماره ۳: بشارت باد سلطان غری را

شماره ۴ - در حماسه و نکوهش زمامداران ایران هنگام توپ بستن سپاهیان تزاری روس به بارگاه امام هشتم فرماید: تا به دارالملک عزلت گشته ام فرمانروا

شماره ۵ - چکامه: نظاره کن بدایع گردون را

شماره ۶: با خلق چون حدیث کنم ز این ستاره‌ها

شماره ۷ - در نکوهش حاج آقا محسن عراقی گوید: شها ببین عمل عالم مکرم را

شماره ۸ - در ستایش امیر نظام گروسی فرماید: چو در خواب شد دیده پاسبان‌ها

شماره ۹: چون مرد پیشه کرد شکیب و ثبات را

شماره ۱۰: ای شده در ره پی پذیره دارا

شماره ۱۱ - احزاب سیاسی: خدا رحمت کند مرحوم حاجی میرزاآقاسی را

شماره ۱۲ - در ستایش بیطرفی ایران هنگام جنگ عمومی و نکوهش همسایگان جنوبی و شمالی «انگلیس و روس » فرماید: همتی ای ناخدا کرم کن و دریاب

شماره ۱۳ - در عید سعید فطر ۱۳۱۲ در کرمانشاه: نماز شام کز قندیل کوکب

شماره ۱۴ - مطلع دوم: که میرا گوئیا راندند امشب

شماره ۱۵ - چکامه: شاد باش ای مجلس ملی که بینم عنقریب

شماره ۱۶ - در هنگام ورود سپاه روس تزاری به خراسان و آذربایجان و بدار آویختن احرار ایران فرماید: بامدادان خیل مرغان در چمن با عندلیب

شماره ۱۷ - کنگره آسمان در برج دلو: شامگهی کز افق گشت نهان آفتاب

شماره ۱۸ - تجدید مطلع: کای شه والاگهر وی مه مالکرقاب

شماره ۱۹ - چکامه آفتاب: چند سائی زر بر این پیروزه طاق ای آفتاب

شماره ۲۰: سپیده دم چو در آغاز سال و ماه عرب

شماره ۲۱ - چکامه: در سه موقع کار نتوان با تهور یا شتاب

شماره ۲۲: زاد فی الطنبور اخری نغمه یعنی ز نو

شماره ۲۳ - قصیده: چو بانوی شب از آن زلفکان پر خم و تاب

شماره ۲۴ - بشهر قم پس از تسطیح راه فرماید: ایا نگار دل آویز ترک شهرآشوب

شماره ۲۵: امروز که حقرا پی مشروطه قیام است

شماره ۲۶ - در انتقاد اوضاع و اشخاص عدلیه وقت فرماید: فضا و ساحت عدلیه یارب از چپ و راست

شماره ۲۷: باغ پیروز و چمن پدرام است

شماره ۲۸: گویند فریدون چو شدش کار جهان راست

شماره ۲۹ - بمناسبت جنگ روس و ژاپن و غلبه ژاپن در تهییج ایرانیان فرماید: غرض ز انجمن و اجتماع جمع قواست

شماره ۳۰ - در میلاد حضرت مهدی موعود قائم آل محمدعج سروده است: روز میلاد شهی راد و عظیم الشانست

شماره ۳۱: ای دوخته بر قد تو دیبای صدارت

شماره ۳۲: تا در میان اوباش تقسیم شد وزارت

شماره ۳۳: چو شد چهره شاهد صبح ابلج

شماره ۳۴: در این زمانه که یکسر جهانیان خرسند

شماره ۳۵: خدای عزوجل بر جهانیان بخشود

شماره ۳۶: تا شه افلاکیان نوبت پیکار زد

شماره ۳۷ - المطلع الثانی: باز بهم آن پری طره طرار زد

شماره ۳۸ - المطلع الثالث: تا به ورق دست میر کلک درربار زد

شماره ۳۹: حکایتی ز ملوک سلف شنیدستم

شماره ۴۰ - صلحیه بلد: روزی ز جور خصم ستمگر ظلامه ای

شماره ۴۱: خجسته بادا بر آفتاب کشور جود

شماره ۴۲: روز دوشنبه دهم شعبان بود از سال هزار و سیصد و هشت ...

شماره ۴۳: ماه رمضان روی نهان کرد اگر چند

شماره ۴۴: این نبینی که چو هنگام بهار آید

شماره ۴۵: ز آمدن فرودین و رفتن اسفند

شماره ۴۶: این قصیده را نگارنده اوراق محمدصادق الحسینی ...

شماره ۴۷: ای ترک پارسی‌سخن خلخی‌نژاد

شماره ۴۸: مزینیه، کنون رونقی دیگر دارد

شماره ۴۹ - در مدح مولای متقیان حضرت علی علیه السلام: بسی جستم نشان از اسم اعظم

شماره ۵۰ - در قدردانی از مردم وطن‌خواه و تهیج جوانان وطن: تا زبر خاکی ای درخت برومند

شماره ۵۱ - چکامه وطنی: ای عنبرین فضای صفاهان ز من درود

شماره ۵۲: جهان جوان شد و عمر دوباره باز آورد

شماره ۵۳ - در نکوهش عین الدوله: ز بسکه از دل مردم همی برآید دود

شماره ۵۴: مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد

شماره ۵۵ - مرثیه مجلس پس از بمباردمان به حکم محمدعلی میرزای مخلوع: رؤس دولت، شیوخ ملت، ببازی ایران، خراب گردید

شماره ۵۶ - هنگام شکستن دست ملک الشعراء بهار در آغاز جنگ عمومی و مهاجرت فرماید: شکست دستی کز خامه بس نگار آورد

شماره ۵۷: دوش خواندم در کتابی کز در اندرز و پند

شماره ۵۸: برادران بجهان اعتمادکی شاید

شماره ۵۹ - قصیده فکاهی: دوش از برای خدمت خان عزیز راد

شماره ۶۰: چو شاه دانا دارد وزیر دانشمند

شماره ۶۱: ایا نسیم سحر پا بنه بتارک فرقد

شماره ۶۲ - در مرثیه قتل ناصرالدین شاه و جلوس مظفرالدین شاه: جای آن دارد که گردون اندرین غم خون ببارد

شماره ۶۳: شاه از تبار خویش وزیر اختیار کرد

شماره ۶۴: چو بخت خفت و قضا چیره تیره شد اختر

شماره ۶۵ - ملحقات: از این مقدمه ز آن پس که یافت آگاهی

شماره ۶۶ - انتهی: چو بی وجود خداوندگار آسایش

شماره ۶۷: کمال مرد بفضل است و مردمی و هنر

شماره ۶۸: دانا کبود بنزد مردم هشیار

شماره ۶۹: بارها خواندم ز قول مصطفی اندر خبر

شماره ۷۰: دی در هوای صحبت یاران غمگسار

شماره ۷۱ - این چند بیت از آخر یک قصیده بدست آمد: نگین خاتم جم داشت لعل فرخ تو

شماره ۷۲: دیدم بخواب دوش درختی خجسته فر

شماره ۷۳: خسرو شرق سوی غرب همیکرده سفر

شماره ۷۴: کشور خاور شده است خسته و بیمار

شماره ۷۵: امام عصر چراگه به چاه گاه به غار

شماره ۷۶: زلال خضر کز آن تشنه ماند اسکندر

شماره ۷۷: روزی که بیست و چهارم ذی الحجه از سال هزار و سیصد ...

شماره ۷۸ - مطلع دوم: کای همایون تو سنت در حمله چون کحل و عرار

شماره ۷۹ - برسم مطایبه خطاب بوزیر عدلیه وقت: درد پا مربنده ات را ساخت بیحال ای وزیر

شماره ۸۰: کان التوانی انکح العجز بنته

شماره ۸۱: ای مولد فرخنده دارای جهاندار

شماره ۸۲: به حق تاج فلک سای شاه مهر سریر

شماره ۸۳: چو مرد بست بفرمان کردگار کمر

شماره ۸۴ - قصیده وطنی در ۱۳۱۹: تا کی ای شاعر سخن پرداز

شماره ۸۵ - قصیده در تهنیت نوروز: هژیر و نغز و خوش ای باد نوبهار بوز

شماره ۸۶: می طهور نیاید مرا بکار امروز

شماره ۸۷: در صف بستان نسیم گشت مهندس

شماره ۸۸: مه من که خورشید گردون غلامش

شماره ۸۹: چو زد تکیه بر تخت سلطان دانش

شماره ۹۰ - از زبان حبیب الله خان نامی بسردار منصور نگاشته: ای بسته پس طاعت یزدان کمر خویش

شماره ۹۱ - قصیده ناتمام: گفتم تو کیستی کاین احسان به من نمودی

شماره ۹۲: در کاروان نواخت درای آهنگ

شماره ۹۳ - چند بیت از یک قصیده ناتمام مانده بخط استاد: مرا وزارت عدلیه از نخستین بار

شماره ۹۴ - در نکوهش محمدعلی میرزای مخلوع هنگام بستن و کشتن مشروطه خواهان در باغ شاه تهران: چو شه به دامن جادو و جنبل آرد چنگ

شماره ۹۵: مرا بخانه درون کودکی بسن دو سال

شماره ۹۶ - مطلع ثانی: که ای سفینه دستت خزینه آمال

شماره ۹۷: چو شد بردالعجوز از چرخ نازل

شماره ۹۸ - چکامه: از عدل خویش قائمه ای ساخت ذوالجلال

شماره ۹۹: مرا سیر سپهر از روز اول

شماره ۱۰۰: خدای جل جلاله برای اسمعیل

شماره ۱۰۱: باز بگشود صبا دست ستم

شماره ۱۰۲: ای صبا گر رهت افتاد بر آن گوشه بام

شماره ۱۰۳: چو مرد گیرد بعد از رضا ره تسلیم

شماره ۱۰۴: به چراگاه چو در شد سپه انجم

شماره ۱۰۵: بسی جستم نشان از اسم اعظم

شماره ۱۰۶ - چکامه: مرد چو باشد بوقت کار هراسان

شماره ۱۰۷: برآمد بامدادان مهر روشن

شماره ۱۰۸: مردی بر آن سزد که کند عزم را متین

شماره ۱۰۹ - در نکوهش حسودان: خرد پیر گفته بود که من

شماره ۱۱۰ - چکامه: وقتی پسرم عیسی را که آنوقت دو سال و دو ماه از سنش ...

شماره ۱۱۱ - چکامه: روز یکشنبه دویم ماه ربیع الثانی سال یکهزار و سیصد ...

شماره ۱۱۲: همی بداد زر و گنج سیم وی بخرید

شماره ۱۱۳ - چکامه: وقت خروش خروس و بانک مؤذن

شماره ۱۱۴: ای خزیده درین سرای کهن

شماره ۱۱۵: ببال ای تخت افریدون بناز ای تاج نوشروان

شماره ۱۱۶: ای مانده دیر در سفر و دور از وطن

شماره ۱۱۷: بماند نام کسان از دو چیز جاویدان

شماره ۱۱۸ - چکامه: طهماسب خداوند راستین

شماره ۱۱۹ - مرثیه: فغان ز گردش این چرخ کوژپشت کهن

شماره ۱۲۰ - در نکوهش بعضی از وزرای وزرانگیز آغاز مشروطیت: به ایران از اروپا گشت روشن

شماره ۱۲۱: برآمد بانک یا بشری بگردون

شماره ۱۲۲: دو ماه چارده امشب بطالع میمون

شماره ۱۲۳: بگشود باغبان در فردوس در چمن

شماره ۱۲۴ - قطعه: از دو چشمم آب یکسر گشته جاری خون ز یکسو

شماره ۱۲۵: ز اصل پاک و نژاد بلند و طبع نکو

شماره ۱۲۶: به نوروز از نسیم عنبرین بو

شماره ۱۲۷: آفتاب آمد سریر آسمان را پادشاه

شماره ۱۲۸: باد نوروزی ز روی گل نقاب انداخته

شماره ۱۲۹: تا ساقی میخوارگان، در جام صهبا ریخته

شماره ۱۳۰ - المطلع الثانی: ای بر کمر زنار سان زلف چلیپا ریخته

شماره ۱۳۱ - المطلع الثالث: آمد به صد شوخی ز در ترکی که خون‌ها ریخته

شماره ۱۳۲ - المطلع الرابع: تا میر خون دشمنان بر خاک هیجا ریخته

شماره ۱۳۳ - نکوهش نجدالسلطنه: در خراسان میرزا صدرای نجدالسلطنه

شماره ۱۳۴ - در ذم وزیر داخله: هر که می بینی تو برگرد وزیر داخله

شماره ۱۳۵ - در تسلیت فرماید: نگار من تن سیمین خود برخت سیاه

شماره ۱۳۶: مرا بروز غدیر آن پریوش دلخواه

شماره ۱۳۷: تبارک الله از این نغزنامه دلخواه

شماره ۱۳۸ - حکایت: گویند از خراسان شد تاجری روانه

شماره ۱۳۹ - در مدح محمد ولیخان نصرالسلطنه: تا که روز از هفته و هفته ز مه ماه از سنه

شماره ۱۴۰: ای دل چو ز تن کاهی در جان بفزائی

شماره ۱۴۱: این چکامه را در بیست و پنجم محرم یکهزار و سیصد و ...

شماره ۱۴۲: طوبی و همایونا کاندر صف دنیا

شماره ۱۴۳: قصه گیسوی لعبتان طرازی

شماره ۱۴۴: ماه رمضان بنهفت آن چهره نورانی