حرف آخر قافیه

شماره ۱ - هنگام جنگ عمومی در اتحاد اسلام فرماید: علی نمود مصفا جمال علم یقین را

شماره ۲: سزد ار سجده برد میر فراهانی را

شماره ۳ - غزل در جواب تقریظ حجة الاسلام فرماید: عجبی نیست مر آن آیت ربانی را

شماره ۴: تقدیم دوست کردم تصویر خویشتن را

شماره ۵: ای نگهبانان آیین ای دلیران در حروب

شماره ۶: شنیدم کودکی گفتا به همشاگرد خود یارب

شماره ۷ - در نکوهش امجدالسلطان نامی که در عدلیه معاونت داشته فرماید: به نخواهد گشت هرگز کار دیوان عدالت

شماره ۸ - پس از فتح تهران و خلع محمد علی میرزا خطاب: بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت

شماره ۹ - بحاجی حسین آقای ملک بر سبیل طیبت نگاشته است: حسینا دولتی جاوید و عمری جاودان بادت

شماره ۱۰: نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست

شماره ۱۱: لسان را سحر در طی لسانست

شماره ۱۲: ابوالفتح اسکندری گفته است

شماره ۱۳: غلام همت آنم که خاک عشق سرشت

شماره ۱۴: مطرب ساوجبلاغ زاغ و کلاغ است

شماره ۱۵: تقدیم دوست کردم قرقاول محبت

شماره ۱۶: همی بنازد ملک و هی ببالد بخت

شماره ۱۷ - خطاب به انباز خویش خانم اقدس: در دلم جز هوای اقدس نیست

شماره ۱۸ - ماده تاریخ حاجی آقا محسن عراقی: چو پنچ و بیست ز سال هزار و سیصد رفت

شماره ۱۹: چکیده لعل معروق به صفحه سمنت

شماره ۲۰ - در ستایش دانش بپارسی سره: از آندمی که پدیدار گشت هوش نخست

شماره ۲۱ - مختوم بنام شاه ولایت : ای بر فلک افراشته خرگاه ولایت

شماره ۲۲ - در وصف قنات عین الشرف که نیرالدوله در صحن مطهر جاری ساخته: این گهر از یم رخشنده که کان شرف است

شماره ۲۳: جهان مانا همه سمراد باشد

شماره ۲۴ - چند قطعه ای که مرحوم ادیب الممالک درباره چین و منچوری و روس و ژاپن در مجله ادب سال سوم ۱۳۲۲ه.ق و ۲۵ آوریل ۱۹۰۴ درج کرده است: دور باد از من و یارانم خونریز نبرد

شماره ۲۵ - ایضا از زبان چین: چینیان باک مدارید و دل آسوده شوید

شماره ۲۶ - منچوری می گوید: در بند اسیری ندهم هرگز تن

شماره ۲۷ - چین: ای دختر خوبرو بدین طبع بلند

شماره ۲۸ - چینیان: ای حضرت بودا و خداوند جهان

شماره ۲۹: سحر بشارتم از دور مهر و ماه آمد

شماره ۳۰: آوخ ای یاران که طومار معارف پاره شد

شماره ۳۱ - مطایبه: خواجه سعدالملک بر فحش اشتهایی تام دارد

شماره ۳۲ - اندرز بر سبیل غزل: آن شنیدستم که از هومر حریفی ز اهل درد

شماره ۳۳: مژده ایدل که ز ره موکب شه بازآمد

شماره ۳۴: وزرا پاسبان پادشهند

شماره ۳۵: هر زمان غره شوال ز در بازآید

شماره ۳۶: بپای آل علی هر که روی زاری سود

شماره ۳۷: آمد ز سفر موکب والای ولیعهد

شماره ۳۸ - در نکوهش رشوه: امجدی در رشوه خوردن اهل جد شد

شماره ۳۹: به زیر سایه شاهی که مهر از پرتوش زاید

شماره ۴۰: رنج ما بردیم و گنج ارباب دولت برده‌اند

شماره ۴۱: دلبرا عیدت خوش و فرخنده باد

شماره ۴۲: درین چمن که هوار و به اهتراز آورد

شماره ۴۳ - موشح بنام بدرالدوله سلطان بیگم: بوسه شیرین اگر زان لعلم ارزانی شود

شماره ۴۴: از خاک ری در گوش جان آواز اقدس می‌رسد

شماره ۴۵: ازین مکتوب دانستم که دلدارم غمی دارد

شماره ۴۶: باد نوروزی به بستان مشک و کافور آورد

شماره ۴۷: پرده یکسو شد و معشوقه پدیدار آمد

شماره ۴۸ - تضمین غزل خواجه شیراز: چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد

شماره ۴۹: مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد

شماره ۵۰: جواب نامه ام از نزد دوست دیر آمد

شماره ۵۱: تا خاتم فیروزه مرا یار فرستاد

شماره ۵۲: هزار و سیصد و سی و سه سال کرده گذر

شماره ۵۳: چمن از سبزه شد کان نشابور

شماره ۵۴ - ترجمه از عربی: بار خدایا توئی که باطن اسرار

شماره ۵۵: ای مفخر دودمان تیمور

شماره ۵۶ - بوزیر اوقاف وقت نگاشته است: کارهای مملکت از قاف تا قاف ای وزیر

شماره ۵۷: ولیلة طال سهادی بها

شماره ۵۸ - اصطلاحات عکاسی: ای عقل دوربین تو در اولین ظهور

شماره ۵۹: بسفر رفت نگار من و من شیفته وار

شماره ۶۰: زمانه کرد در این سرزمین غریبم باز

شماره ۶۱: دلدار بمن از همه کس بیش کند ناز

شماره ۶۲: دلم بسته در حکم و فرمان اقدس

شماره ۶۳ - در وصف پرنس ارفع الدوله: بنور عقل نخستین و ذات موجد دانش

شماره ۶۴: داد فرخ فر پسر را شاه تاج بخش

شماره ۶۵ - خطاب به معشوق: دارم سری از خیال در پیش

شماره ۶۶ - جواب از زبان معشوق: ای یاد تو مرهم دل ریش

شماره ۶۷ - غزل ناتمام: نه طاقتی که بماند دل من از طلبش

شماره ۶۸: سه‌شنبه خواند مرا آن صنم به خانه خویش

شماره ۶۹: فدای بدرو رخ ماه و زلف پر شکنش

شماره ۷۰ - مرثیه: نوجوان مرا فلک خوندل ریخت در ایاغ

شماره ۷۱ - نکوهش عدلیه عصر قاجار: باست و قاف محاکم قضیب استیناف

شماره ۷۲: آخر ای ایرانیان ای مردمان باشرف

شماره ۷۳ - بمرحوم ملک التجار تهرانی که در ذوق و ادب معروف است نگاشته: روزگار از بسکه حلقومم فشارد ای ملک

شماره ۷۴ - حاجی ملک التجار در جواب نوشته و در دیوان ادیب ضبط است: روزگار زن جلب پرور خرابست ای ادیب

شماره ۷۵ - نکوهش القاب بی مورد: آفرین باد بر سروش الملک

شماره ۷۶: امیر یا غم بدرت بکاست همچو هلال

شماره ۷۷: آن خمیری را کز آب سلسبیل

شماره ۷۸ - حکیم دانا میرزا ابوالحسن جاوه فرماید:: ملک درویشی نه پنداری که بی لشکر گرفتم

شماره ۷۹: ای که گفتی ملک درویشی نه بی لشکر گرفتم

شماره ۸۰ - عید قربان: بیا که عید عرب جفت شد به عید عجم

شماره ۸۱ - حماسه: گرچه دارم مردمی بسیار ازین مردم نیم

شماره ۸۲: ای برق نژاد آهن اندام

شماره ۸۳ - ماده تاریخ: چو توفیق و تایید حی قدیم

شماره ۸۴: نادیده چنان مست تمنای تو گشتم

شماره ۸۵: دامن دل ز کف صبر رها می‌بینم

شماره ۸۶: تا بدانی کاندرین سودا چه سود اندوختم

شماره ۸۷: گر صد هزار بار گدازی در آتشم

شماره ۸۸: دوش بدرالدوله را بوس از جبین برداشتم

شماره ۸۹ - در طی تقریظ مفصل بر کتاب حالت نگاشته میرزا محمد حسین ملک الکتاب فراهانی فرماید: دانا باید ز روی فکر زند دم

شماره ۹۰: زبان ناطقه کوته کن ایشکسته قلم

شماره ۹۱ - در جشن سال دوم مجلس شورای ملی ۱۳۲۵: مهناباد این جشن معظم

شماره ۹۲: نادیده چنان مست تمنای تو گشتم

شماره ۹۳: مهر در بیت الشرف شد ما به زندان اندریم

شماره ۹۴: تا رخ شمس السعاده تافت در ایوان

شماره ۹۵ - ماده تاریخ: در قعر این وحشت سرا در ساحت این خاکدان

شماره ۹۶: مرد چو باشد به وقت کار هراسان

شماره ۹۷: ای پسر پادشاه کشور ایران

شماره ۹۸: یک سوزن و یک سنجاق بودند به سوزندان

شماره ۹۹: از دستبرد چرخ شنیدم که ناگهان

شماره ۱۰۰: ای دریغا کهربا با امزیک و فیروزه نگین

شماره ۱۰۱: شب ولادت فیروز شه مظفر دین

شماره ۱۰۲: فاق العواهل صاحب الایوان

شماره ۱۰۳ - ماده تاریخ کتاب گوهر خاوری تألیف پرنس ارفع الدوله: گوهر خاوری است این دیوان

شماره ۱۰۴ - مطایبه: ای فتنه کفر و خصم ایمان

شماره ۱۰۵ - تاریخ وفات میرزا حسینعلیخان فرزند نظام السلطنه: سخت باشد خزان سرو و سمن

شماره ۱۰۶ - خطاب بمیرزا حیدر علی کمالی اصفهانی: ابوالکمال کمالی خدایگان سخن

شماره ۱۰۷: کعبه آمد در نماز ایدل سوی این کعبه رو کن

شماره ۱۰۸: چون کواکب تابع برج است دارالملک ایران

شماره ۱۰۹ - در نکوهش تقویم نگاران تازه: اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن

شماره ۱۱۰: گیتی شده از شکوفه چون مینو

شماره ۱۱۱: ای تاجر بی‌ثروت سوداگر بی‌مایه

شماره ۱۱۲: دانایی و تدبیر ز انفاق و کرم به

شماره ۱۱۳ - در ستایش پرنس ارفع الدوله: امروز جانرا با طرب هنگام پیوند آمده

شماره ۱۱۴: شمس و قمرم سجده نمودند سحرگاه

شماره ۱۱۵: در مشهد کویت آمده بود

شماره ۱۱۶ - تاریخ رحلت امیر سید عبدالله خان اتابکی شاعر معروف: دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه

شماره ۱۱۷: ای دل چو ز تن کاهی و در جان بفزائی

شماره ۱۱۸ - نکوهش شورای عالی عدلیه وقت: فریاد از این مشاوره عالی

شماره ۱۱۹: ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی

شماره ۱۲۰: مخور جانا فریب از گنج گیتی

شماره ۱۲۱: حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی

شماره ۱۲۲: گویند در دهی رفت بزغاله ای ببامی

شماره ۱۲۳ - مکالمه تخت و تاج بمناسبت وقعه هفتم محرم ۱۳۳۳: تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی

شماره ۱۲۴: دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی

شماره ۱۲۵: چو سیف الدوله از سلسال باقی

شماره ۱۲۶ - تاریخ رحلت شمس المعالی: فغان کن ماتم شمس المعالی

شماره ۱۲۷: سراج الهدی حاج ملاعلی

شماره ۱۲۸ - تاریخ و مرثیه شیخ نظر علی: تاریک شد جهان ز ملال نظر علی

شماره ۱۲۹: چون پدرم باغ خلد داد به خشتی

شماره ۱۳۰ - ماده تاریخ تجدید یکی از بناهای شهر قم: ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری

شماره ۱۳۱ - ماده تاریخ دیگر: زهی کاخ سرفراز که چرخ معلقی

شماره ۱۳۲: باشد دوشنبه موعد دیدار آن پری

شماره ۱۳۳: اگر یک تن به گیتی درد یاران را طبیبستی

شماره ۱۳۴ - تاریخ و مرثیه شیخ نظر علی: تاریک شد جهان ز ملال نظرعلی

شماره ۱۳۵: ماه من بر برگ سوری ازغوان ساید همی

شماره ۱۳۶ - سیم شعبان ۱۳۱۷ در تبریز منظوم داشته است: ای ملک از همتت سرسبز شد بستان گیتی

شماره ۱۳۷: دوش آن بت سیمین لب آمد به بالینم همی

شماره ۱۳۸: ای سوده برتر از عرش دیهیم سرفرازی

شماره ۱۳۹ - خطاب به شیخ نظرعلی: گر نظر علی بمن درفکند نظاره ای