فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «در قعر این وحشت سرا در ساحت این خاکدان» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ن» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱ - هنگام جنگ عمومی در اتحاد اسلام فرماید: علی نمود مصفا جمال علم یقین را
شماره ۲: سزد ار سجده برد میر فراهانی را
شماره ۳ - غزل در جواب تقریظ حجة الاسلام فرماید: عجبی نیست مر آن آیت ربانی را
شماره ۴: تقدیم دوست کردم تصویر خویشتن را
شماره ۵: ای نگهبانان آیین ای دلیران در حروب
شماره ۶: شنیدم کودکی گفتا به همشاگرد خود یارب
شماره ۷ - در نکوهش امجدالسلطان نامی که در عدلیه معاونت داشته فرماید: به نخواهد گشت هرگز کار دیوان عدالت
شماره ۸ - پس از فتح تهران و خلع محمد علی میرزا خطاب: بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت
شماره ۹ - بحاجی حسین آقای ملک بر سبیل طیبت نگاشته است: حسینا دولتی جاوید و عمری جاودان بادت
شماره ۱۰: نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست
شماره ۱۱: لسان را سحر در طی لسانست
شماره ۱۲: ابوالفتح اسکندری گفته است
شماره ۱۳: غلام همت آنم که خاک عشق سرشت
شماره ۱۴: مطرب ساوجبلاغ زاغ و کلاغ است
شماره ۱۵: تقدیم دوست کردم قرقاول محبت
شماره ۱۶: همی بنازد ملک و هی ببالد بخت
شماره ۱۷ - خطاب به انباز خویش خانم اقدس: در دلم جز هوای اقدس نیست
شماره ۱۸ - ماده تاریخ حاجی آقا محسن عراقی: چو پنچ و بیست ز سال هزار و سیصد رفت
شماره ۱۹: چکیده لعل معروق به صفحه سمنت
شماره ۲۰ - در ستایش دانش بپارسی سره: از آندمی که پدیدار گشت هوش نخست
شماره ۲۱ - مختوم بنام شاه ولایت : ای بر فلک افراشته خرگاه ولایت
شماره ۲۲ - در وصف قنات عین الشرف که نیرالدوله در صحن مطهر جاری ساخته: این گهر از یم رخشنده که کان شرف است
شماره ۲۳: جهان مانا همه سمراد باشد
شماره ۲۴ - چند قطعه ای که مرحوم ادیب الممالک درباره چین و منچوری و روس و ژاپن در مجله ادب سال سوم ۱۳۲۲ه.ق و ۲۵ آوریل ۱۹۰۴ درج کرده است: دور باد از من و یارانم خونریز نبرد
شماره ۲۵ - ایضا از زبان چین: چینیان باک مدارید و دل آسوده شوید
شماره ۲۶ - منچوری می گوید: در بند اسیری ندهم هرگز تن
شماره ۲۷ - چین: ای دختر خوبرو بدین طبع بلند
شماره ۲۸ - چینیان: ای حضرت بودا و خداوند جهان
شماره ۲۹: سحر بشارتم از دور مهر و ماه آمد
شماره ۳۰: آوخ ای یاران که طومار معارف پاره شد
شماره ۳۱ - مطایبه: خواجه سعدالملک بر فحش اشتهایی تام دارد
شماره ۳۲ - اندرز بر سبیل غزل: آن شنیدستم که از هومر حریفی ز اهل درد
شماره ۳۳: مژده ایدل که ز ره موکب شه بازآمد
شماره ۳۴: وزرا پاسبان پادشهند
شماره ۳۵: هر زمان غره شوال ز در بازآید
شماره ۳۶: بپای آل علی هر که روی زاری سود
شماره ۳۷: آمد ز سفر موکب والای ولیعهد
شماره ۳۸ - در نکوهش رشوه: امجدی در رشوه خوردن اهل جد شد
شماره ۳۹: به زیر سایه شاهی که مهر از پرتوش زاید
شماره ۴۰: رنج ما بردیم و گنج ارباب دولت برده‌اند
شماره ۴۱: دلبرا عیدت خوش و فرخنده باد
شماره ۴۲: درین چمن که هوار و به اهتراز آورد
شماره ۴۳ - موشح بنام بدرالدوله سلطان بیگم: بوسه شیرین اگر زان لعلم ارزانی شود
شماره ۴۴: از خاک ری در گوش جان آواز اقدس می‌رسد
شماره ۴۵: ازین مکتوب دانستم که دلدارم غمی دارد
شماره ۴۶: باد نوروزی به بستان مشک و کافور آورد
شماره ۴۷: پرده یکسو شد و معشوقه پدیدار آمد
شماره ۴۸ - تضمین غزل خواجه شیراز: چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد
شماره ۴۹: مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد
شماره ۵۰: جواب نامه ام از نزد دوست دیر آمد
شماره ۵۱: تا خاتم فیروزه مرا یار فرستاد
شماره ۵۲: هزار و سیصد و سی و سه سال کرده گذر
شماره ۵۳: چمن از سبزه شد کان نشابور
شماره ۵۴ - ترجمه از عربی: بار خدایا توئی که باطن اسرار
شماره ۵۵: ای مفخر دودمان تیمور
شماره ۵۶ - بوزیر اوقاف وقت نگاشته است: کارهای مملکت از قاف تا قاف ای وزیر
شماره ۵۷: ولیلة طال سهادی بها
شماره ۵۸ - اصطلاحات عکاسی: ای عقل دوربین تو در اولین ظهور
شماره ۵۹: بسفر رفت نگار من و من شیفته وار
شماره ۶۰: زمانه کرد در این سرزمین غریبم باز
شماره ۶۱: دلدار بمن از همه کس بیش کند ناز
شماره ۶۲: دلم بسته در حکم و فرمان اقدس
شماره ۶۳ - در وصف پرنس ارفع الدوله: بنور عقل نخستین و ذات موجد دانش
شماره ۶۴: داد فرخ فر پسر را شاه تاج بخش
شماره ۶۵ - خطاب به معشوق: دارم سری از خیال در پیش
شماره ۶۶ - جواب از زبان معشوق: ای یاد تو مرهم دل ریش
شماره ۶۷ - غزل ناتمام: نه طاقتی که بماند دل من از طلبش
شماره ۶۸: سه‌شنبه خواند مرا آن صنم به خانه خویش
شماره ۶۹: فدای بدرو رخ ماه و زلف پر شکنش
شماره ۷۰ - مرثیه: نوجوان مرا فلک خوندل ریخت در ایاغ
شماره ۷۱ - نکوهش عدلیه عصر قاجار: باست و قاف محاکم قضیب استیناف
شماره ۷۲: آخر ای ایرانیان ای مردمان باشرف
شماره ۷۳ - بمرحوم ملک التجار تهرانی که در ذوق و ادب معروف است نگاشته: روزگار از بسکه حلقومم فشارد ای ملک
شماره ۷۴ - حاجی ملک التجار در جواب نوشته و در دیوان ادیب ضبط است: روزگار زن جلب پرور خرابست ای ادیب
شماره ۷۵ - نکوهش القاب بی مورد: آفرین باد بر سروش الملک
شماره ۷۶: امیر یا غم بدرت بکاست همچو هلال
شماره ۷۷: آن خمیری را کز آب سلسبیل
شماره ۷۸ - حکیم دانا میرزا ابوالحسن جاوه فرماید:: ملک درویشی نه پنداری که بی لشکر گرفتم
شماره ۷۹: ای که گفتی ملک درویشی نه بی لشکر گرفتم
شماره ۸۰ - عید قربان: بیا که عید عرب جفت شد به عید عجم
شماره ۸۱ - حماسه: گرچه دارم مردمی بسیار ازین مردم نیم
شماره ۸۲: ای برق نژاد آهن اندام
شماره ۸۳ - ماده تاریخ: چو توفیق و تایید حی قدیم
شماره ۸۴: نادیده چنان مست تمنای تو گشتم
شماره ۸۵: دامن دل ز کف صبر رها می‌بینم
شماره ۸۶: تا بدانی کاندرین سودا چه سود اندوختم
شماره ۸۷: گر صد هزار بار گدازی در آتشم
شماره ۸۸: دوش بدرالدوله را بوس از جبین برداشتم
شماره ۸۹ - در طی تقریظ مفصل بر کتاب حالت نگاشته میرزا محمد حسین ملک الکتاب فراهانی فرماید: دانا باید ز روی فکر زند دم
شماره ۹۰: زبان ناطقه کوته کن ایشکسته قلم
شماره ۹۱ - در جشن سال دوم مجلس شورای ملی ۱۳۲۵: مهناباد این جشن معظم
شماره ۹۲: نادیده چنان مست تمنای تو گشتم
شماره ۹۳: مهر در بیت الشرف شد ما به زندان اندریم
شماره ۹۴: تا رخ شمس السعاده تافت در ایوان
شماره ۹۵ - ماده تاریخ: در قعر این وحشت سرا در ساحت این خاکدان
شماره ۹۶: مرد چو باشد به وقت کار هراسان
شماره ۹۷: ای پسر پادشاه کشور ایران
شماره ۹۸: یک سوزن و یک سنجاق بودند به سوزندان
شماره ۹۹: از دستبرد چرخ شنیدم که ناگهان
شماره ۱۰۰: ای دریغا کهربا با امزیک و فیروزه نگین
شماره ۱۰۱: شب ولادت فیروز شه مظفر دین
شماره ۱۰۲: فاق العواهل صاحب الایوان
شماره ۱۰۳ - ماده تاریخ کتاب گوهر خاوری تألیف پرنس ارفع الدوله: گوهر خاوری است این دیوان
شماره ۱۰۴ - مطایبه: ای فتنه کفر و خصم ایمان
شماره ۱۰۵ - تاریخ وفات میرزا حسینعلیخان فرزند نظام السلطنه: سخت باشد خزان سرو و سمن
شماره ۱۰۶ - خطاب بمیرزا حیدر علی کمالی اصفهانی: ابوالکمال کمالی خدایگان سخن
شماره ۱۰۷: کعبه آمد در نماز ایدل سوی این کعبه رو کن
شماره ۱۰۸: چون کواکب تابع برج است دارالملک ایران
شماره ۱۰۹ - در نکوهش تقویم نگاران تازه: اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن
شماره ۱۱۰: گیتی شده از شکوفه چون مینو
شماره ۱۱۱: ای تاجر بی‌ثروت سوداگر بی‌مایه
شماره ۱۱۲: دانایی و تدبیر ز انفاق و کرم به
شماره ۱۱۳ - در ستایش پرنس ارفع الدوله: امروز جانرا با طرب هنگام پیوند آمده
شماره ۱۱۴: شمس و قمرم سجده نمودند سحرگاه
شماره ۱۱۵: در مشهد کویت آمده بود
شماره ۱۱۶ - تاریخ رحلت امیر سید عبدالله خان اتابکی شاعر معروف: دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه
شماره ۱۱۷: ای دل چو ز تن کاهی و در جان بفزائی
شماره ۱۱۸ - نکوهش شورای عالی عدلیه وقت: فریاد از این مشاوره عالی
شماره ۱۱۹: ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی
شماره ۱۲۰: مخور جانا فریب از گنج گیتی
شماره ۱۲۱: حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی
شماره ۱۲۲: گویند در دهی رفت بزغاله ای ببامی
شماره ۱۲۳ - مکالمه تخت و تاج بمناسبت وقعه هفتم محرم ۱۳۳۳: تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی
شماره ۱۲۴: دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی
شماره ۱۲۵: چو سیف الدوله از سلسال باقی
شماره ۱۲۶ - تاریخ رحلت شمس المعالی: فغان کن ماتم شمس المعالی
شماره ۱۲۷: سراج الهدی حاج ملاعلی
شماره ۱۲۸ - تاریخ و مرثیه شیخ نظر علی: تاریک شد جهان ز ملال نظر علی
شماره ۱۲۹: چون پدرم باغ خلد داد به خشتی
شماره ۱۳۰ - ماده تاریخ تجدید یکی از بناهای شهر قم: ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری
شماره ۱۳۱ - ماده تاریخ دیگر: زهی کاخ سرفراز که چرخ معلقی
شماره ۱۳۲: باشد دوشنبه موعد دیدار آن پری
شماره ۱۳۳: اگر یک تن به گیتی درد یاران را طبیبستی
شماره ۱۳۴ - تاریخ و مرثیه شیخ نظر علی: تاریک شد جهان ز ملال نظرعلی
شماره ۱۳۵: ماه من بر برگ سوری ازغوان ساید همی
شماره ۱۳۶ - سیم شعبان ۱۳۱۷ در تبریز منظوم داشته است: ای ملک از همتت سرسبز شد بستان گیتی
شماره ۱۳۷: دوش آن بت سیمین لب آمد به بالینم همی
شماره ۱۳۸: ای سوده برتر از عرش دیهیم سرفرازی
شماره ۱۳۹ - خطاب به شیخ نظرعلی: گر نظر علی بمن درفکند نظاره ای