شمس و قمرم سجده نمودند سحرگاه
کی یوسف مصری تو برون آی از اینجاه
می ریخت از آن شمس و قمر نجم و ثریا
و آن نجم و ثریا چو دو صد عارف آگاه
با من به زبان آمده گفتند که ای طفل
مادر ز چه افکند زبونت به سر راه
اکنون ز سر خاک برندت سوی افلاک
اینک ز تک چاه برندت به صف چاه
چون مادرت افکند به خواری بسر ره
آمد پدرت تا بردت جانب خرگاه
بگرفته برای تو یکی دایه زیبا
رویش چو دو خورشید و دو پستانش چو دو ماه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، سخن از شمس و قمر است که در سحرگاه به سجده افتاده‌اند و به انتظار یوسف مصری هستند تا از جایی که در آن است بیرون بیاید. نجم و ثریا، مانند عارفان آگاه، با کودک سخن می‌گویند و از او می‌پرسند که چرا مادرش او را به سر راه انداخته است. آنها بشارت می‌دهند که این کودک به زودی از خاک به آسمان خواهد رفت و از ته چاه به صف چاه خواهد رسید. پدرش برای او دایه‌ای زیبا می‌آورد که چهره‌اش چون دو خورشید و پستان‌هایش مانند دو ماه است.
هوش مصنوعی: در سحرگاه، خورشید و ماه برای تو سجده کردند؛ زیرا تو همان یوسف مصری هستی که باید از این مکان خارج شوی.
هوش مصنوعی: از آنجا نور خورشید و ماه می‌بارید و ستاره‌ها و خوشه‌ی پروین (ثریا) در حال سقوط بودند، و آن ستاره‌ها و خوشه‌ی پروین، مانند دوصد عارف دانا و آگاه بودند.
هوش مصنوعی: با من سخن گفتند و پرسیدند که ای کودک، چرا زبانت را به زمین افکندی و در مسیر قرار دادی؟
هوش مصنوعی: هم‌اکنون از زیر خاک تو را به آسمان‌ها می‌برند و این‌گونه از عمیق‌ترین چاه‌ها به صف چاه‌ها منتقل می‌شوی.
هوش مصنوعی: زمانی که مادرت به سختی و درماندگی به دنیا آورد، پدرت به سمت تو آمد تا تو را به خانه ببرد.
هوش مصنوعی: برای تو یک پرستار زیبا آمده است که چهره‌اش مانند دو خورشید درخشان است و سینه‌هایش مانند دو ماه نورانی می‌درخشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای گاه وزارت بتو همچون فلک از ماه
آراسته تا بر فلک ماه نهی گاه
ماه فلک فضلی و شاه حشم جود
رخشنده تر از ماهی و بخشنده تر از شاه
از همت تو ماهی و شاهی است فرودت
[...]
پیرا بده انصاف گرت می بدهد راه
با زرق نیامیخته لله و فی الله
ای بس که بگریی که نگردد رخ تو تر
وی بس که بنالی که نباشد دلت آگاه
در دین چه نهی پای و به دنیا چه کشی دست
[...]
آمد به سلامت بر من ترک من از راه
پرداخته از جنگ و برآسوده ز بدخواه
چون سرو سهی قامت و شایسته‌تر از سرو
چون ماه دو هفته رخ و بایسته‌تر از ماه
سروست اگر گوی زند سرو به میدان
[...]
ای سنبله ی زلف تو خرمن زده بر ماه
وی روی من از مهر تو طعنه زده بر کاه
خورشید جهانتاب تو از شب شده طالع
هندوی رسن باز تو برمه زده خرگاه
افعی تو در حلقه و جادوی تو در خواب
[...]
آن عارض و رخسار و جبین هست در سه ماه
کز دیده نهائنده نهان کردمت آگاه
گر دیده گنه کرد که از خانه کشیمش
ور اشک بزودیش برانیم ز درگاه
بر شاه گدا را نبود هیچ گرفتی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.