چمن از سبزه شد کان نشابور

درخت از گل چو شادروان شاپور

یکی از دلکشی چون تخت خاقان

یکی از روشنی چون تاج فغفور

زمین را کیسه پر یاقوت و مرجان

هوا را آستین پر مشک و کافور

یکی نیکوتر از رخسار غلمان

یکی خوشبوتر از پیراهن حور

نوازد زیر و بم و بر شاخ بلبل

به لحن بربط و آواز طنبور

تو گوئی احسن الملک است و خواند

غزل در درگه سردار منصور

خداوندا در این عید همایون

سعادت یار بادت درد و غم دور

بکام دشمنانت نیش کژدم

بجام دوستانت نوش زنبور