ابوالکمال کمالی خدایگان سخن
به پیکر قلمت جای جان کرده سخن
اگر نه کلک تو طرح سخن درافکندی
بر اوفتادی ازین مملکت نشان سخن
توئی که کلک تو همواره ارمغان آرد
طبق طبق گل سوری ببوستان سخن
چو خامه در پی مدحت بنامه پویه کند
کجا گرفت تواند کسی عنان سخن
بگاه ذکر تو اندر مشام خلق رسد
شمیم مشک تتار از گلابدان سخن
چو خواستی ز رهی قصه قرامطه را
چو آفتاب شدم سوی آسمان سخن
منم که بر صفت مرد آسمان پیما
روم بعرش معارف زنردبان سخن
ز من بگیر و مدون کن این صحیفه نو
که قادری و ادیبی و قدردان سخن
حدیث فتنه صد ساله را درافکندم
چو نقش گوهر و مرجان به پرنیان سخن
هزار نقش زموج پرند ساده کنم
پدید بر رخ سیمین پرنیان سخن
ز یوسف بن ابی الساج و جیش بوطاهر
دراز گشت درین وقعه داستان سخن
کنون بحضرتت این چامه را فرستادم
که دوخت سوزن کلکم بریسمان سخن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از ابوالکمال کمالی، شاعر ایرانی، به ستایش و ویژگی‌های قلم و هنر نوشتن می‌پردازد. او به زیبایی می‌گوید که قلم او مانند جان در کلامش جاری است و اگر قلمش نبود، سخن از این مملکت به زمین می‌افتاد. او همچنین به قدرت و تأثیر قلمش اشاره می‌کند که مانند گل‌های خوشبو در باغ سخن می‌روید و در مدح دیگران می‌تواند به طور مؤثر عمل کند. شاعر با اشاره به داستان‌ها و حوادث تاریخی، نقش خود را در روایت این داستان‌ها به عنوان یک ادیب و قهرمان آثار ادبی توضیح می‌دهد و در پایان، چامه‌ای را به مخاطب خود تقدیم می‌کند که به عنوان نشانه‌ای از اهمیت کلامش یاد می‌شود.
هوش مصنوعی: ابوالکمال کمالی، شاعر برجسته، به زیبایی و عمق کلام خود اشاره دارد و می‌گوید که سخن او روح و جان را در قلمش جای داده است. به عبارت دیگر، کلمات او پر از زندگی و احساس هستند و توانسته‌اند عمق وجودش را به نمایش بگذارند.
هوش مصنوعی: اگر تو با فریب و زیبایی کلامت مسحورم نکرده بودی، حتماً از این سرزمین هیچ اثری از سخن نمی‌داشتم.
هوش مصنوعی: تو کسی هستی که همیشه نوشته‌هایت هدایای زیبایی را به همراه دارد، مانند باغی پر از گل‌های خوشبو.
هوش مصنوعی: وقتی قلم برای ستایش و توصیف می‌کوشد، کسی نمی‌تواند مسیر کلمات را کنترل کند.
هوش مصنوعی: وقتی نام تو بر زبان‌ها جاری می‌شود، بوی خوش مشک و گلاب در فضا پخش می‌شود و دل‌ها را شاداب می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی که خواستی داستان قرامطه را بگویی، من مانند آفتابی شدم که به سمت آسمان می‌درخشم و سخن می‌گویم.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که با ویژگی‌های مردان آسمان‌پیما، به اوج معارف و دانش‌ها می‌روم و در زمینه سخنوری و بیان، همچون نردبانی عمل می‌کنم.
هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که از من بگیر و این نوشته جدید را تنظیم کن، زیرا تو توانمند، فهیم و قدرشناس صحبت‌ها هستی.
هوش مصنوعی: من ماجرای فتنه‌ای که صد سال به طول انجامید را به گونه‌ای مطرح کردم که مانند نقش‌های زیبا و ارزشمند بر روی پارچه‌های گرانبها جلوه کند.
هوش مصنوعی: من هزاران نقش زیبا و دلنشین بر روی چهره نرم و درخشان او می‌آورم و از آنها سخن می‌گویم.
هوش مصنوعی: در این حادثه، داستان یوسف بن ابی ساج و جیش بوطاهر به طول انجامید و صحبت‌ها و روایت‌ها درباره آن زیاد شد.
هوش مصنوعی: حالا این شعر را به حضورت تقدیم می‌کنم که مثل سوزنی در بافتن کلام به رشته سخن متصل می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.