لسان را سحر در طی لسانست
مه و خورشیدش اندر طیلسانست
عروس فضلش اندر حجله طبع
چو در فردوس خیرات حسانست
لسانا ای که کلک در فشانم
بمدحت جاودان رطب اللسانست
توئی آنکس که تیغ خامه ات را
دل سنگ پریرویان فسانست
نمی پرسی نشان از حال بیمار
که روزش چون و حالش بر چه سانست
مشو در شام تار از روز نومید
که نومیدی شعار ناکسانست
بسان کوه آهن دل قوی دار
که ایزد بنده را روزی رسانست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و قدرت زبان اشاره دارد و آن را به سحر تشبیه می‌کند. شاعر به فضل زبان که در دل‌ها اثر می‌گذارد و عمیقاً بر احساسات تأثیر می‌گذارد، اشاره می‌کند. او همچنین به امید و قوت دل اشاره می‌کند و از ناامیدی پرهیز می‌دهد. شاعری که می‌خواهد به ستایش بپردازد، باید با زبانی قوی و دلیر حرف بزند و از خداوند می‌خواهد که روزی را برای بندگانش فراهم کند. در کل، این شعر به اهمیت زبان و امید در زندگی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: زبان یک نیروی جادویی دارد که در کلام و گفتار به زیبایی و روشنی مثل ماه و خورشید می‌درخشد.
هوش مصنوعی: عروس فضایلش در دل نویسنده مانند نعمت‌های بهشتی است.
هوش مصنوعی: ای زبان، تو را به نیکی ستایش می‌کنم که همچون تسکینی ماندگار و شیرین در کلام من هستی.
هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که قلمت همچون شمشیری بر دل سنگی زیبایان تأثیر می‌گذارد.
هوش مصنوعی: تو از حال و روز کسی که بیمار است نمی‌پرسی، که روزش چگونه می‌گذرد و حالش به چه صورت است.
هوش مصنوعی: در دل شب تار، ناامیدی را کنار بگذار و به روزهایی که در پیش داری امید داشته باش، زیرا ناامیدی نشانه کسانی است که تلاش نمی‌کنند و از تلاش دوری می‌گزینند.
هوش مصنوعی: مثل کوه بر استقامت و استحکام دل قوی داشته باش، زیرا خداوند روزی را به بندگانش می‌رساند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.