بخش ۱ - به خوانندهٔ کتاب زبور: می شود پردهٔ چشمم پر کاهی گاهی

بخش ۲ - حصه اول: ز برون در گذشتم ز درون خانه گفتم

بخش ۳ - دعا: یارب درون سینه دل با خبر بده

بخش ۴ - عشق شور انگیز را هر جاده در کوی تو برد: «عشق شور انگیز را هر جاده در کوی تو برد»

بخش ۵ - درون سینهٔ ما سوز آرزو ز کجاست؟: درون سینهٔ ما سوز آرزو ز کجاست؟

بخش ۶ - غزل سرای و نواهای رفته باز آور: غزل سرای و نواهای رفته باز آور

بخش ۷ - ایکه ز من فزدوه ئی گرمی آه و ناله را: ایکه ز من فزدوه ئی گرمی آه و ناله را

بخش ۸ - از مشت غبار ما صد ناله برانگیزی: از مشت غبار ما صد ناله برانگیزی

بخش ۹ - من اگرچه تیره خاکم دلکیست برگ و سازم: من اگرچه تیره خاکم دلکیست برگ و سازم

بخش ۱۰ - بصدای درمندی بنوای دلپذیری: بصدای درمندی بنوای دلپذیری

بخش ۱۱ - بر سر کفر و دین فشان رحمت عام خویش را: بر سر کفر و دین فشان رحمت عام خویش را

بخش ۱۲ - نوای من از آن پر سوز و بیباک و غم انگیزست: نوای من از آن پر سوز و بیباک و غم انگیزست

بخش ۱۳ - دل دیده ئی که دارم همه لذت نظاره: دل دیده ئی که دارم همه لذت نظاره

بخش ۱۴ - گرچه شاهین خرد بر سر پروازی هست: گرچه شاهین خرد بر سر پروازی هست

بخش ۱۵ - این جهان چیست صنم خانهٔ پندار من است: این جهان چیست صنم خانهٔ پندار من است

بخش ۱۶ - فصل بهار این چنین بانگ هزار این چنین: فصل بهار این چنین بانگ هزار این چنین

بخش ۱۷ - برون کشید ز پیچاک هست و بود مرا: برون کشید ز پیچاک هست و بود مرا

بخش ۱۸ - خیز و بخاک تشنه ئی بادهٔ زندگی فشان: خیز و بخاک تشنه ئی بادهٔ زندگی فشان

بخش ۱۹ - تو باین گمان که شاید سر آستانه دارم: تو باین گمان که شاید سر آستانه دارم

بخش ۲۰ - نظر به راه‌نشینان سواره می‌گذرد: نظر به راه‌نشینان سواره می‌گذرد

بخش ۲۱ - بر عقل فلک پیما ترکانه شبیخون به: بر عقل فلک پیما ترکانه شبیخون به

بخش ۲۲ - یا مسلمان را مده فرمان که جان بر کف بنه: یا مسلمان را مده فرمان که جان بر کف بنه

بخش ۲۳ - عقل هم عشق است و از ذوق نگه بیگانه نیست: عقل هم عشق است و از ذوق نگه بیگانه نیست

بخش ۲۴ - سوز و گداز زندگی لذت جستجوی تو: سوز و گداز زندگی لذت جستجوی تو

بخش ۲۵ - درین محفل که کار او گذشت از باده و ساقی: درین محفل که کار او گذشت از باده و ساقی

بخش ۲۶ - ساقیا بر جگرم شعلهٔ نمناک انداز: ساقیا بر جگرم شعلهٔ نمناک انداز

بخش ۲۷ - از آن آبی که در من لاله کارد ساتگینی ده: از آن آبی که در من لاله کارد ساتگینی ده

بخش ۲۸ - ز هر نقشی که دل از دیده گیرد پاک می‌آیم: ز هر نقشی که دل از دیده گیرد پاک می‌آیم

بخش ۲۹ - دل بی قید من با نور ایمان کافری کرده: دل بی قید من با نور ایمان کافری کرده

بخش ۳۰ - ز شاعر ناله مستانه در محشر چه می‌خواهی: ز شاعر ناله مستانه در محشر چه می‌خواهی

بخش ۳۱ - نه در اندیشهٔ من کار زار کفر و ایمانی: نه در اندیشهٔ من کار زار کفر و ایمانی

بخش ۳۲ - مرغ خوش لهجه و شاهین شکاری از تست: مرغ خوش لهجه و شاهین شکاری از تست

بخش ۳۳ - خوشتر ز هزار پارسائی: خوشتر ز هزار پارسائی

بخش ۳۴ - بر جهان دل من تاختنش را نگرید: بر جهان دل من تاختنش را نگرید

بخش ۳۵ - مرا براه طلب بار در گل است هنوز: مرا براه طلب بار در گل است هنوز

بخش ۳۶ - زمستان را سرآمد روزگاران: زمستان را سرآمد روزگاران

بخش ۳۷ - هوای خانه و منزل ندارم: هوای خانه و منزل ندارم

بخش ۳۸ - از چشم ساقی مست شرابم: از چشم ساقی مست شرابم

بخش ۳۹ - شب من سحر نمودی که به طلعت آفتابی: شب من سحر نمودی که به طلعت آفتابی

بخش ۴۰ - درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر: درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر

بخش ۴۱ - بجهان دردمندان تو بگو چه کار داری: بجهان دردمندان تو بگو چه کار داری

بخش ۴۲ - اگر نظاره از خود رفتگی آرد حجاب اولی: اگر نظاره از خود رفتگی آرد حجاب اولی

بخش ۴۳ - نور تو وانمود سپید و سیاه را: نور تو وانمود سپید و سیاه را

بخش ۴۴ - بده آندل که مستی های او از بادهٔ خویش است: بده آندل که مستی های او از بادهٔ خویش است

بخش ۴۵ - کف خاکی برگ و سازم برهی فشانم او را: کف خاکی برگ و سازم برهی فشانم او را

بخش ۴۶ - این دل که مرا دادی لبریز یقین بادا: این دل که مرا دادی لبریز یقین بادا

بخش ۴۷ - رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت: رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت

بخش ۴۸ - یاد ایامی که خوردم باده ها با چنگ و نی: یاد ایامی که خوردم باده ها با چنگ و نی

بخش ۴۹ - انجم بگریبان ریخت این دیدهٔ تر ما را: انجم بگریبان ریخت این دیدهٔ تر ما را

بخش ۵۰ - خاور که آسمان بکمند خیال اوست: خاور که آسمان بکمند خیال اوست

بخش ۵۱ - فرصت کشمکش مده این دل بی قرار را: فرصت کشمکش مده این دل بی قرار را

بخش ۵۲ - جانم در آویخت با روزگاران: جانم در آویخت با روزگاران

بخش ۵۳ - به تسلئی که دادی نگذاشت کار خود را: به تسلئی که دادی نگذاشت کار خود را

بخش ۵۴ - بحرفی می توان گفتن تمنای جهانی را: بحرفی می توان گفتن تمنای جهانی را

بخش ۵۵ - چند بروی خودکشی پردهٔ صبح و شام را: چند بروی خودکشی پردهٔ صبح و شام را

بخش ۵۶ - نفس شمار به پیچاک روزگار خودیم: نفس شمار به پیچاک روزگار خودیم

بخش ۵۷ - به فغان نه لب گشودم که فغان اثر ندارد: به فغان نه لب گشودم که فغان اثر ندارد

بخش ۵۸ - ما که افتنده‌تر از پرتو ماه آمده‌ایم: ما که افتنده‌تر از پرتو ماه آمده‌ایم

بخش ۵۹ - ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر: ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر

بخش ۶۰ - ’شاخ نهال سدره ئی خار و خس چمن مشو»: ’شاخ نهال سدره ئی خار و خس چمن مشو»

بخش ۶۱ - دو عالم را توان دیدن بمینائی که من دارم: دو عالم را توان دیدن بمینائی که من دارم

بخش ۶۲ - بر خیز که آدم را هنگام نمود آمد: بر خیز که آدم را هنگام نمود آمد

بخش ۶۳ - مه و ستاره که در راه شوق هم سفرند: مه و ستاره که در راه شوق هم سفرند

بخش ۶۴ - درون لاله گذر چون صبا توانی کرد: درون لاله گذر چون صبا توانی کرد

بخش ۶۵ - اگر به بحر محبت کرانه می‌خواهی: اگر به بحر محبت کرانه می‌خواهی

بخش ۶۶ - زمانه قاصد طیار آن دلآرام است: زمانه قاصد طیار آن دلآرام است

بخش ۶۷ - دگر ز ساده دلیهای یار نتوان گفت: دگر ز ساده دلیهای یار نتوان گفت

بخش ۶۸ - خرد از ذوق نگه گرم تماشا بود است: خرد از ذوق نگه گرم تماشا بود است

بخش ۶۹ - غلام زنده دلانم که عاشق سره اند: غلام زنده دلانم که عاشق سره اند

بخش ۷۰ - لاله این چمن آلودهٔ رنگ است هنوز: لاله این چمن آلودهٔ رنگ است هنوز

بخش ۷۱ - تکیه بر حجت و اعجاز و بیان نیز کنند: تکیه بر حجت و اعجاز و بیان نیز کنند

بخش ۷۲ - چو موج مست خودی باش و سر بطوفان کش: چو موج مست خودی باش و سر بطوفان کش

بخش ۷۳ - خضر وقت از خلوت دشت حجاز آید برون: خضر وقت از خلوت دشت حجاز آید برون

بخش ۷۴ - ز سلطان کنم آرزوی نگاهی: ز سلطان کنم آرزوی نگاهی

بخش ۷۵ - با نشئه درویشی در ساز و دمادم زن: با نشئه درویشی در ساز و دمادم زن

بخش ۷۶ - هوس هنوز تماشا گر جهانداری است: هوس هنوز تماشا گر جهانداری است

بخش ۷۷ - فرشته گرچه برون از طلسم افلاک است: فرشته گرچه برون از طلسم افلاک است

بخش ۷۸ - عرب که باز دهد محفل شبانه کجاست: عرب که باز دهد محفل شبانه کجاست

بخش ۷۹ - مانند صبا خیز و وزیدن دگر آموز: مانند صبا خیز و وزیدن دگر آموز

بخش ۸۰ - ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز: ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز

بخش ۸۱ - جهان ما همه خاک است و پی سپر گردد: جهان ما همه خاک است و پی سپر گردد

بخش ۸۲ - باز بر رفته و آینده نظر باید کرد: باز بر رفته و آینده نظر باید کرد

بخش ۸۳ - خیال من به تماشای آسمان بود است: خیال من به تماشای آسمان بود است

بخش ۸۴ - از نوا بر من قیامت رفت و کس آگاه نیست: از نوا بر من قیامت رفت و کس آگاه نیست

بخش ۸۵ - شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است: شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است

بخش ۸۶ - لاله صحرایم از طرف خیابانم برید: لاله صحرایم از طرف خیابانم برید

بخش ۸۷ - سخن تازه زدم کس بسخن وا نرسید: سخن تازه زدم کس بسخن وا نرسید

بخش ۸۸ - عاشق آن نیست که لب گرم فغانی دارد: عاشق آن نیست که لب گرم فغانی دارد

بخش ۸۹ - درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است: درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است

بخش ۹۰ - ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست: ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست

بخش ۹۱ - انقلاب! ای انقلاب!: خواجه از خون رگ مزدور سازد لعل ناب

بخش ۹۲ - گرچه می دانم که روزی بی نقاب آید برون: گرچه می دانم که روزی بی نقاب آید برون

بخش ۹۳ - گشاده رو ز خوش و ناخوش زمانه گذر: گشاده رو ز خوش و ناخوش زمانه گذر

بخش ۹۴ - زندگی در صدف خویش گهر ساختن است: زندگی در صدف خویش گهر ساختن است

بخش ۹۵ - برون زین گنبد در بسته پیدا کرده ام راهی: برون زین گنبد در بسته پیدا کرده ام راهی

بخش ۹۶ - گنهکار غیورم مزد بی خدمت نمی گیرم: گنهکار غیورم مزد بی خدمت نمی گیرم

بخش ۹۷ - جهان کورست و از آئینهٔ دل غافل افتاد است: جهان کورست و از آئینهٔ دل غافل افتاد است

بخش ۹۸ - نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را: نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را

بخش ۹۹ - علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست: علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست

بخش ۱۰۰ - چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن: چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن

بخش ۱۰۱ - کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی: کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی

بخش ۱۰۲ - عشق اندر جستجو افتاد آدم حاصل است: عشق اندر جستجو افتاد آدم حاصل است

بخش ۱۰۳ - بیا که خاوریان نقش تازه ئی بستند: بیا که خاوریان نقش تازه ئی بستند

بخش ۱۰۴ - عشق را نازم که بودش را غم نابود نی: عشق را نازم که بودش را غم نابود نی

بخش ۱۰۵ - بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند: بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند

بخش ۱۰۶ - فروغ خاکیان از نوریان افزون شود روزی: فروغ خاکیان از نوریان افزون شود روزی

بخش ۱۰۷ - ز رسم و راه شریعت نکرده ام تحقیق: ز رسم و راه شریعت نکرده ام تحقیق

بخش ۱۰۸ - از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب: از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب

بخش ۱۰۹ - بینی جهان را خود را نبینی: بینی جهان را خود را نبینی

بخش ۱۱۰ - من هیچ نمی‌ترسم از حادثهٔ شب‌ها: من هیچ نمی‌ترسم از حادثهٔ شب‌ها

بخش ۱۱۱ - تو کیستی ز کجائی که آسمان کبود: تو کیستی ز کجائی که آسمان کبود

بخش ۱۱۲ - دیار شوق که درد آشناست خاک آنجا: دیار شوق که درد آشناست خاک آنجا

بخش ۱۱۳ - می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست: می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست

بخش ۱۱۴ - قلندران که به تسخیر آب و گل کوشند: قلندران که به تسخیر آب و گل کوشند

بخش ۱۱۵ - دو دسته تیغم و گردون برهنه ساخت مرا: دو دسته تیغم و گردون برهنه ساخت مرا

بخش ۱۱۶ - مثل شرر ذره را تن به تپیدن دهم: مثل شرر ذره را تن به تپیدن دهم

بخش ۱۱۷ - خودی را مردم‌آمیزی دلیل نارسایی‌ها: خودی را مردم‌آمیزی دلیل نارسایی‌ها

بخش ۱۱۸ - چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما: چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما

بخش ۱۱۹ - دم مرا صفت باد فرودین کردند: دم مرا صفت باد فرودین کردند

بخش ۱۲۰ - گذر از آنکه ندیدست و جز خبر ندهد: گذر از آنکه ندیدست و جز خبر ندهد

بخش ۱۲۱ - در این صحرا گذر افتاد شاید کاروانی را: در این صحرا گذر افتاد شاید کاروانی را

بخش ۱۲۲ - ترا نادان امید غمگساریها ز افرنگ است: ترا نادان امید غمگساریها ز افرنگ است

بخش ۱۲۳ - بگذر از خاور و افسونی افرنگ مشو: بگذر از خاور و افسونی افرنگ مشو

بخش ۱۲۴ - جهان رنگ و بو پیدا تو میگوئی که راز است این: جهان رنگ و بو پیدا تو میگوئی که راز است این

بخش ۱۲۵ - از داغ فراق او در دل چمنی دارم: از داغ فراق او در دل چمنی دارم

بخش ۱۲۶ - به نگاه آشنائی چو درون لاله دیدم: به نگاه آشنائی چو درون لاله دیدم

بخش ۱۲۷ - این هم جهانی آن هم جهانی: این هم جهانی آن هم جهانی

بخش ۱۲۸ - بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله: بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله

بخش ۱۲۹ - صورت گری که پیکر روز و شب آفرید: صورت گری که پیکر روز و شب آفرید

بخش ۱۳۰ - باز این عالم دیرینه جوان می‌بایست: باز این عالم دیرینه جوان می‌بایست

بخش ۱۳۱ - لاله این گلستان داغ تمنائی نداشت: لاله این گلستان داغ تمنائی نداشت

بخش ۱۳۲ - هنگامه را که بست درین دیر دیر پای: هنگامه را که بست درین دیر دیر پای

بخش ۱۳۳ - ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ: ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ

بخش ۱۳۴ - من بندهٔ آزادم عشق است امام من: من بندهٔ آزادم عشق است امام من

بخش ۱۳۵ - کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت: کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت

بخش ۱۳۶ - خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده: خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده

بخش ۱۳۷ - آغاز گلشن راز جدید: به سواد دیدهٔ تو نظر آفریده‌ام من

بخش ۱۳۸ - تمهید گلشن راز جدید: ز جان خاور آن سوز کهن رفت

بخش ۱۳۹ - بندگی نامه: گفت با یزدان مه گیتی فروز

بخش ۱۴۰ - موسیقی: مرگ ها اندر فنون بندگی

بخش ۱۴۱ - مذهب غلامان: در غلامی عشق و مذهب را فراق

بخش ۱۴۲ - در فن تعمیر مردان آزاد: یک زمان با رفتگان صحبت گزین