زمستان را سرآمد روزگاران
نواها زنده شد در شاخساران
گلان را رنگ و نم بخشد هواها
که می آید ز طرف جویباران
چراغ لاله اندر دشت و صحرا
شود روشن تر از باد بهاران
دلم افسرده تر در صحبت گل
گریزد این غزال از مرغزاران
دمی آسوده با درد و غم خویش
دمی نالان چو جوی کوهساران
ز بیم اینکه ذوقش کم نگردد
نگویم حال دل با رازداران
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به بازگشت فصل بهار و زنده شدن طبیعت اشاره دارد. گلها رنگ و طراوت جدیدی میگیرند و فضای طبیعت شاداب میشود. اما دل شاعر با وجود زیباییهای بهار، همچنان افسرده است و نمیتواند از غم و درد خود دوری کند. او نگران است که با صحبت کردن از حال دلش، شادیاش کم شود و به همین دلیل راز دلش را با دیگران در میان نمیگذارد.
هوش مصنوعی: زمستان به پایان رسیده و فصل جدیدی آغاز شده است. صداها و زندگی دوباره در درختان و شاخهها به جوش آمده است.
هوش مصنوعی: هواهایی که از کنار جویبار میآیند، به گلها رنگ و رطوبت میبخشند.
هوش مصنوعی: چراغ لاله در دشت و بیابان روشنتر میشود از وزش باد در بهار.
هوش مصنوعی: دل من بیشتر از همیشه غمگین است، مانند غزالی که از دشتهای پرگل فراری است.
هوش مصنوعی: لحظهای در کنار درد و غمهای خود آرامش دارم و لحظهای دیگر همانند جوی دراز کوهستانها ناله میکنم.
هوش مصنوعی: از ترس اینکه شوق و هیجانش کم شود، حال و احوالم را با رازدارها بیان نمیکنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ابوالفتح آفتاب نامداران
مظفر نام و تاج کامگاران
اگر باران نباشد در بهاران
سرشگ و آه من بس باد و باران
جهان را بس بود نالیدن من
اگر بلبل ننالد در بهاران
سحرگه بانگ من بشنو ز مطرب
[...]
همه سیمین بر و زرین سواران
پری رویان و پروین گوشواران
زلبهای چو بسد در فروشان
ز گیسوهای مشکین مشکباران
بگاه عشرت و بوس و تماشا
[...]
نشست آن شب به نوشانوش یاران
صبوحی کرد با شب زندهداران
که گر جامه بپوشد شه هزاران
نگردی تو ز خیل بیقراران
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.