مانند صبا خیز و وزیدن دگر آموز

دامان گل و لاله کشیدن دگر آموز

موئینه به بر کردی و بی ذوق تپیدی

آنگونه تپیدی که بجائی نرسیدی

کافر دل آواره دگر باره به او بند

بر خویش گشا دیده و از غیر فروبند

دم چیست پیام است شنیدی نشنیدی

در خاک تو یک جلوه عام است ندیدی

ما چشم عقاب و دل شهباز نداریم

چون مرغ سرا لذت پرواز نداریم

تخت جم و دارا سر راهی نفروشند

این کوه گران است بکاهی نفروشند

نالیدی و تقدیر همان است که بود است

آن حلقهٔ زنجیر همان است که بود است

وا سوخته ئی یک شرر از داغ جگر گیر

یک چند بخود پیچ و نیستان همه در گیر