کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی
بنور دیگران افروختی پیمانه پی در پی
ز دست ساقی خاور دو جام ارغوان در کش
که از خاک تو خیزد نالهٔ مستانه پی در پی
دلی کو از تب و تاب تمنا آشنا گردد
زند بر شعله خود را صورت پروانه پی در پی
ز اشک صبحگاهی زندگی را برگ و ساز آور
شود کشت تو ویران تا نریزی دانه پی در پی
بگردان جام و از هنگامه افرنگ کمتر گوی
هزاران کاروان بگذشت ازین ویرانه پی در پی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و شوق زندگی اشاره می‌کند و از مناظر و لذت‌های زندگی صحبت می‌کند. او از دیوانگی و اشتیاق نسبت به عشق و زیبایی‌ها می‌گوید و به باده‌نوشی و شادی در جمع دیگران اشاره می‌کند. همچنین، شاعر از آثار عشق و آتش درون دل و تأثیر آنها بر زندگی یاد می‌کند و تأکید دارد که زندگی بی‌دانه و بی‌محصول به ویرانی می‌انجامد. در نهایت، شاعر با دعوت به شادی و عدم ارتباط با نابسامانی های دنیای خارج، نگاهی به گذر زمان و کاروان‌ها دارد که بی‌وقفه در حال عبورند.
هوش مصنوعی: شما در مجالس با افراد غریبه شراب نوشیدی و به طور مداوم با دیگران گذراندید، و به نحو مداوم لیوان شراب را پر کردید.
هوش مصنوعی: از دست ساقی در شرق دو جام قرمز بگیر، زیرا از خاک تو صداهای شاداب و پرشور مستانه به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: دلی که به شدت درگیر خواسته‌ها و آرزوهاست، مانند پروانه‌ای می‌سوزد که پیوسته به شعله نزدیک می‌شود.
هوش مصنوعی: با اشک‌هایی که در صبح زندگی ریخته می‌شود، طراوت و شادابی به وجود می‌آید، اما زندگی تو به خاطر نریختن دانه‌های خوب، ویران می‌شود.
هوش مصنوعی: بگو که جام را بچرخان و از شلوغی‌ها و زندگی غربی کمتر بگو، زیرا هزاران کاروان از این ویرانه عبور کردند و هنوز ادامه دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.