مثل شرر ذره را تن به تپیدن دهم
تن به تپیدن دهم بال پریدن دهم
سوز نوایم نگر ریزهٔ الماس را
قطرهٔ شبنم کنم خوی چکیدن دهم
چون ز مقام نمود نغمهٔ شیرین زنم
نیم شبان صبح را میل دمیدن دهم
یوسف گم گشته را باز گشودم نقاب
تا به تنک مایگان ذوق خریدن دهم
عشق شکیب آزما خاک ز خود رفته را
چشم تری داد و من لذت دیدن دهم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با استفاده از تصاویری زیبا و نمادین، احساسات عمیق خود را درباره عشق و زیبایی بیان می‌کند. او از تپش و پریدن به عنوان نماد زندگی و عشق استفاده می‌کند و به تبدیل چیزهای کوچک و معمولی به ارزشمند و زیبا اشاره دارد. شاعر همچنین به توانایی عشق در ایجاد دیدگاه‌های جدید و بازیابی جذابیت‌ها پرداخته و ایده‌هایی مانند شوق و شکیبایی را به تصویر می‌کشد. این اشعار به بحث درباره تجربه‌های شخصی و زیبایی‌های عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: مانند جرقه‌ای، من این ذره را به تپیدن و جنب و جوش وا می‌دارم، به پرواز درآوردن را هم به آن می‌دهم.
هوش مصنوعی: به صدای دل‌انگیزم توجه کن؛ من مانند قطره‌ای شبنم، زیبایی و درخشندگی خاصی دارم. می‌خواهم جوهره‌ای را که در من هست، به زیبایی به نمایش بگذارم.
هوش مصنوعی: زمانی که از جایگاه خود نغمه‌ای شیرین سر دهم، در نیمه شب، به صبح نزدیک می‌شوم و برای طلوع آن اشتیاق دارم.
هوش مصنوعی: از پرده برخواستم تا یوسف گم‌شده را نشان دهم، تا دل‌های اندک‌مایه را از لذت‌های زیبایی پر کنم.
هوش مصنوعی: عشق چیزی است که به صبر و شکیبایی نیاز دارد و به سنگینیِ زندگی، حس و حال تازه‌ای بخشیده است. من هم از تماشای این زیبایی و احساس، لذت می‌برم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.