شماره ۱ - خطاب به آقای میرزا احمدخان مدعی العموم: چامه من پیش گفتارت بدان ماند که کس - در سپهر آرد ستاره در بهشت آرد گیا

شماره ۲ - در نکوهش خطیبان بی زبان آغاز مشروطیت فرماید:«بوالعنبس »: بود «بوالعنبس » خطیب فحل و شیخ نامور - بر خلایق پیشوا بر مسلمین فرمان روا

شماره ۳: خدایگانا من بنده آنکسم که بصدق - فریضه دارم بر خویشتن سجود ترا

شماره ۴: اف بر این دیوان سرا، لعنت بر این دیوان که برد - ظلمشان در ظلمت از مه، نور و از شارق ضیا

شماره ۵: دولت جاوید خواهم از در یزدان - «دانش » دانش پژوه صلح طلب را

شماره ۶ - ذیل تصویر خود در مدح نقش نقاش نوشته: حبذا نقشی که بنمود آشکارا - میر خضر آساز کلک چون مسیحا

شماره ۷ - ترجمه از عربی در نکوهش جنگ: جنگ در اول بود بسان عروسی - دلبر و دلجوی و دلفریب و دلارا

شماره ۸ - نقل از روزنامه ادب سال سوم شماره سوم صفحه بیست و چهارم: ملک تجرید است بنگاهم که از روز ازل - عزلت آنجا پیشکار است و قناعت پیشوا

شماره ۹: کاشکی بودی مرا طبعی چو قلزم در خروش - کاشکی بودی مرا فکری چو مینو با صفا

شماره ۱۰: فراموشم نشد پندی که میگفت - به پور خویش پیری در بخارا

شماره ۱۱: زهی قدت چو نخل طور سینا - بدانش اوستاد پور سینا

شماره ۱۲ - امام محمد زکریا: محمد زکریا طبیب رازی را - که فیلسوف عجم بود و اوستاد عرب

شماره ۱۳: همیشه شمس به قصد تو گشته یار زحل - هماره ماه برغم تو خفته در عقرب

شماره ۱۴ - خطاب به میرزا احمدخان اشتری: الحذر ای مدعی العموم که دزدی - شرط قضا شد چو در نماز طهارت

شماره ۱۵: گویند در جزایر بحر وسیط بود - پیری خطیب بود چون گل سوری به باغ و گشت

شماره ۱۶: ای که دایم کدیور قلمم - تخم مهرت به مزرع دل کاشت

شماره ۱۷: آن شنیدم چو ابوالقاسم مستکفی را - از پس متقی اقبال فرا برد به تخت

شماره ۱۸ - در آغاز سلطنت محمد علیشاه و امیدواری به همراهی وی با مشروطه و آزادی فرماید: رایت و دیهیم و خاتم و کمر و تخت - باد مبارک به شهریار جوان بخت

شماره ۱۹ - ماده تاریخ جلوس محمد علی شاه: تا محمد علی شه قاجار - صاحب تاج گشت و غاصب تخت

شماره ۲۰: شنیده‌ام چو سلیمان به تخت داد نشست - خرد به درگهش استاد و چشم فتنه بخفت

شماره ۲۱: مروان بن محمد مروان بن حکم - در سال یکصد و سی و دو ارتحال یافت

شماره ۲۲ - در ستایش فارس: به گرد پارس حصاری ز پارسا گردست - که عشق آنجا معمار و عقل شاگردست

شماره ۲۳ - قطعه: مثل زنند خری را که زیر بار گران - ز پا فتاد و از او خر خدای ناراضیست

شماره ۲۴ - در جشن افتتاح مدرسه سادات فرماید: مرغان بهشتی به سحر نغمه سرایند - بر روی گل تازه به گلزار سعادات

شماره ۲۵ - در باب لزوم ختنه فرماید: خداوندا حدیثی با تو گویم - که تصدیقش نماید دشمن و دوست

شماره ۲۶ - در نکوهش رئیس صلح چالمیدان تهران فرماید: بصلحیه چالمیدان بود - یتیمی که ناخوانده قرآن درست

شماره ۲۷: گرفتن زن و افعی بسی بود آسان - خلاف داشتن آن که مشکل آید و سخت

شماره ۲۸: یکشنبه یازدهم ربیع الاول یکهزار و سیصد و هشت بود که کارگزاران حضرت مستطاب اقدس والا روحی فداه این چاکر خانزاد را در دربار آسمان مدار بخواستند تا شعرخوانی کنم سلطان علیخان که یکی از محترمین محارم خلوت و منشیان آستان اقدس آن حضرت است حاضر بود حضرت ولیعهدی روحی فداه بر سبیل مطایبه بیتی دو سه از چاکر خواستند که مشارالیه را هجا گویم و من چون اطاعت فرمان را ناگزیر بودم با اینکه هجو مردمان گفتن خاصه بزرگان را از قانون فضل و رویت خود دور میدانستم این قطعه را در همان ساعت بگفتم و همگان را باعث آفرین بر من گردید. - مهین رتبه سلطان علی خان راد

شماره ۲۹: شنیده ام که ازین خطه دیر گاهی علم - سفر گزید و سبک رخت عافیت بربست

شماره ۳۰: در فتح ری نمود سپهدار نامدار - کاری که خارج از هنر و زور رستمست

شماره ۳۱: بیگانه چو شد رئیس قومی - نه جای تعجب است و حیرت

شماره ۳۲ - شاه و وزیر و گربه دست آموز: شنیده ام که شهی با وزیر خود میگفت - که علم و فضل کلید خزانه هنر است

شماره ۳۳ - در تاریخ تاسیس بیمارستان زنان و کودکان تهران: در عهد شه زمانه احمد - شاهی که به عدل داستان است

شماره ۳۴ - در سال اول مشروطه سروده است: بیچاره آدمی که گرفتار عقل شد - خوش آن کسی که کره خر آمد الاغ رفت

شماره ۳۵: چشم مست تو مگر یپرم بمب انداز است - یا ز ترکان صحیح النسب قفقاز است

شماره ۳۶: استاد فاضلان سخنور ذکاء ملک - آن منشی جریده غرای تربیت

شماره ۳۷ - در وجه تسمیه بورانی: شنیده ام که ز کشک و کدو برانی را - کنیز مطبخ « بوران » برای مامون پخت

شماره ۳۸ - در تهنیت وزارت دربار امیر بهادر جنگ ۱۳۲۲: ایا امیر جوان بخت شاد زی که کنون - امارت تو همی گشته با وزارت جفت

شماره ۳۹: مالیکه در جهان پی تقدیر و سرنوشت - سازند صرف جنگ که کاریست شوم و زشت

شماره ۴۰: همه صاف طینت همه پاکدامن - همه با شهامت همه با فتوت

شماره ۴۱: شیخ عبدالغفور تبریزی - نه مسلمان نه قوم زردشت است

شماره ۴۲: گویند هر که خانه حق را نهاد خشت - قصری دهد خداش بهر خشت در بهشت

شماره ۴۳: بسکه از بخت خویش مایوسم - جاودان اندرین سرای سپنج

شماره ۴۴ - در وجه تسمیه مهلبی: مهلب ابن ابی صفره میرزادی را - شنیده ام که زبونی رسید از قولنج

شماره ۴۵: دریده کوس و نفیر و علم شکسته ابوالفتح - دراز گشته دم و پاردم گسسته ابوالفتح

شماره ۴۶: تا که سردار اسعد اندر ری - زد علم چون بر آسمان مریخ

شماره ۴۷ - اندرز: آن شنیدستم کز بیشه یکی شیر ژیان - پی نخجیر شتابان سوی دشت و دره شد

شماره ۴۸ - ادیب الممالک: در سفر دوم که بآذربایجان آمده بودم این قطعه را از تبریز به کردستان خدمت خداوندزاده آقای عبدالحسین خان امیر تومان که به سالارالملک ملقب است و ایالت کردستان به وی مفوض می باشد فرستادم و در آن بر سبیل مطایبه اشعاری است بر اینکه میرزاعلی اکبر وقایع نگار که خود را در این دولت بقلب صادق الملکی ملقب کرده اسم مرا که صادق است به تقلب فرا گرفته. - خدا یگانا از دستبرد چرخ دغل

شماره ۴۹: چو سالار دولت پی جنگ ملت - به دزدان و بی دولتان معتصم شد

شماره ۵۰: مردم ایران دو فرقه اند که هر یک - تخم امل را درون مزرعه دارند

شماره ۵۱ - ماده تاریخ عزل عین الدوله: چونکه براخیه خر میر آخور - عشوه هایش همه دروغی شد

شماره ۵۲: آن شنیدم خیمه ای از شاه روس - ارمغان بر ناصرالدین شاه شد

شماره ۵۳ - ماده تاریخ حاج آقا محسن عراقی: حجت الاسلام کهف الحق ملا ذالمسلمین - کز درخت علم نطقش بار و فکرش بیخ شد

شماره ۵۴ - ترجمه گفتار شاهنشاه - برزو پورلهراسب: بی نصیب از آبرو باشد به گیتی - هر که او دینار یا درهم ندارد

شماره ۵۵: بار خدایا مگیر سایه خود را - از سر این کودکان خفته در این مهد

شماره ۵۶: ای وزرای عظام ای که در این ملک - بر رمه عدل کردگار شبانید

شماره ۵۷: سپه را گاه زاری بر سپهسالار اعظم شد - که از سوگش دل شه خسته و پشت سپه خم شد

شماره ۵۸: به درگاه دانش که باشد که از من - سلامی رساند پیامی گذارد

شماره ۵۹: از سر این شهریار تاج بنازد - وز قدم شاه تخت عاج بنازد

شماره ۶۰ - اندرز به سپاس: شکر کنید ای پسران وطن - تا شود این فضل و کرم بر مزید

شماره ۶۱ - در رحلت مظفرالدین شاه: تو مپندار شه مظفر مرد - شاه با عدل و داد کی میرد

شماره ۶۲: چو از جهان به جنان شد علی اکبر خان - ز ماتمش همه افکار و دل دو نیم شدند

شماره ۶۳ - تقریظ بر کتاب گوهر خاوری: به نام خسروی این داستان کنم آغاز - که نام فرخش آغاز هر سخن باشد

شماره ۶۴: پرنس ارفع دولت جهان هوش و خرد - که تابد از رخ زیبایش فره ایزد

شماره ۶۵ - عید غدیر ۱۳۲۳ در مجلس عقد ظهیرالاسلام: دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد - کز حضرت سلیمان عشرت اشارت آمد

شماره ۶۶: شاهین تیز پنجه زرین پرم پرید - خواب از درون دیده و هوش از سرم پرید

شماره ۶۷ - در تقریظ طبع شاهنامه امیربهادری: شاه ایران را برای صید بنخجیر شرف - تیر سهم و کهکشان زه چرخ گردون قوس شد

شماره ۶۸: بحر رحمت آسمان مکرمت شه کامران - خسروی کز برق شمشیرش دل شیر آب شد

شماره ۶۹ - خطاب به خازن عدلیه: خازن صندوق عدلیه شدی - تا بداند مؤمن و گبر و جهود

شماره ۷۰ - راجع به چوبداران گوسفند فروش: بهنگام تقاضا هر که مال چوبداران را - شود منکر بنزد من سزایش چوب دار آید

شماره ۷۱: مرا عالم وطن باشد بشر خویش - نخواهم غیر ازین بنگاه و بنیاد

شماره ۷۲ - قطعه فکاهی: به عیسی بگو کز خرش پی ببرد - کزین بیش در کشت آدم نچرد

شماره ۷۳: بخوان و خانه ات گر شکر و زر - شود خرمن گدا و دزد ناید

شماره ۷۴: شب پاسی را هر آنکه آماده کند - باید که به جام نیلگون باده کند

شماره ۷۵: مهترابا یگانه منشی تو - گرچه ایراد من خلاف بود

شماره ۷۶ - در نعت حضرت رسالت: آن درختی که چون ز خاک برست - سایه بر هفتم آسمان گسترد

شماره ۷۷: مگرد ای پسر گرد دانش که دانش - تنت غرق اندوه تا گردن آرد

شماره ۷۸: گیرم که زبان به ناله نگشایم - آه دل من بر آسمان آید

شماره ۷۹: عضدالدوله را ز بنده بگوی - که نخواهم دلت غمی باشد

شماره ۸۰ - در زیر عکس منتظم الدوله مصطفی قلیخان فیروزکوهی نبشتم: بنگر جمال منتظم الدوله کافتاب - از تابش و فروغ رخش در حجاب شد

شماره ۸۱: آن را که پدر تجربت و فضل نیاموخت - زود است که از کار فلک تجربه گیرد

شماره ۸۲: حکایت من و این کدخدا در این سامان - بگویم ار چه دل از گفتنش پریشان شد

شماره ۸۳: شاهین تیز پنجه زرین پرم پرید - خواب از درون دیده و هوش از سرم پرید

شماره ۸۴: به دستش گاه تیغ و گاه خامه - به پیشش گه کتاب و گاه دفتر

شماره ۸۵: اندر پی اقتباس نورم - همچون موسی ز نخله طور

شماره ۸۶ - به وزیر اوقاف وقت نگاشته است: کارهای مملکت از قاف تا قاف ای وزیر - جملگی اصلاح شد جز کار اوقاف ای وزیر

شماره ۸۷ - تهنیت: جهان فضل و کرم ای که وحش و طیر مدام - به پیشگاه تو هستند در نماز اندر

شماره ۸۸ - در مقدمه طبع شاهنامه در وصف دربار مظفرالدین شاه: در بوستان سروش همی روید از درخت - وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور

شماره ۸۹ - فکاهی: به و لله و به با لله و به تا لله - بسی جز کلام الله پر نور

شماره ۹۰: در نوزدهم صفر هزار و سیصد و هشت آقامیرزا علی حکیم باشی را حضرت اقدس روحی فداه در مطایبه ببر الحکماء فرمودند و دستوری دادند که من بنده قطعه ای در این باب عرضه دارم حکیم باشی هم ازین اطاعت رنجه خاطر بود لهذا این ابیات را بر پاره کاغذی نوشته بعرض رسانیدم هم پسند خاطر اقدس واقع شد و هم حکیم باشی خوشنودی یافت . - خسرو عهد ولیعهد فلک مهد که هست

شماره ۹۱ - در مدح حضرت امیر «ع » به پارسی خالص: شهی که موردم تیغش اژدهائی بود - هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار

شماره ۹۲: نه مه غذای فرزند از خون حیض باشد - پس آبله بر آرد صورت شود مجدر

شماره ۹۳: چون در زریق که اکنون ملک حاجی حسینقلی خان نظام الدوله است جناب بیگلربیکی آذربایجان که شمس المعالی در حسرت نعمت وی مرده بود متقبل شد که مرا هدیه باز فرستد و پس از آن روزگار به طفره همی گذرانید من این قطعه بگفتم و جناب اجل برای وی فرستادند تا تکلیف خود بدانست و به قانون خود رفتار نمود - دوش در خواب بدیدم که یکی مرد کهن

شماره ۹۴: خسروا ای که ز ابر احسانت - گشته سیراب کشت آز و نیاز

شماره ۹۵: آمد نغز و هژیر و فرخ و فیروز - اضحی و عید غدیر و جمعه و نوروز

شماره ۹۶: خداوندا در این فیروز ایوان - صباحت شاد و خرم بخت پیروز

شماره ۹۷: ز«ده مویز» کسی کو طلب کند گندم - چو ابلهی است که جوید ز یاسمین گشنیز

شماره ۹۸: خسروا کرده فلک خوار و زبونم چندان - که برون آمدن از خانه ندانم هرگز

شماره ۹۹ - در تعزیت: داورا از پس این غم که ترا رخ بنمود - شادی اندر دل ما رخ ننماید هرگز

شماره ۱۰۰: ز تیز کیان فایده است آن بروت - که چون بادگیر کشد تیغ تیز

شماره ۱۰۱: اگر از جفای محمدعلی شه - بر افتاد بنیاد و بنیان مجلس

شماره ۱۰۲: این ز تو شایان و بر بماست سزاوار - اقسم بالخنس الجوار الکنس

شماره ۱۰۳: کتاب عاریه دادن به مردمان ندهد - ترا نتیجه جز آه و حسرت افسوس

شماره ۱۰۴ - قطعه در خرابی مجلس ملی و نکوهش محمدعلی میرزا: آلوده شاه دامن خود با خون - اندود زر به چهره تابان مس

شماره ۱۰۵: صنیع الممالک بود طرفه نقشی - که هر بنده را واجب است احترامش

شماره ۱۰۶: امیرزاده مهین فتح سلطنت چون شد - که گشت وعده دیدار من فراموشش

شماره ۱۰۷: از حکایت سال سیصد و نه - این حدیثم کجا شود فرمش

شماره ۱۰۸: ای آنکه مردم گیتی به درو گوهر و لعل - کنند فخر و تو داری شرف به گوهر خویش

شماره ۱۰۹: امیر حشمت جادوکش آنکه در گیتی - سپاهیئی است به میدان جنگ مریخش

شماره ۱۱۰ - مطایبه: دریغ آن ناصرالدین شاه و استبداد دورانش - عزیز حضرت سلطان امین بزم خاقانش

شماره ۱۱۱ - خطاب به آقای بینش: ذره بینی که ماند از این ذره - روز پیشین به خانه بینش

شماره ۱۱۲ - در صدر فرمان لقب ادیب الممالکی خود از طرف مظفرالدین شاه نوشته: به شکرانه آنکه یزدان پاک - به ما داد سلطانی کشورش

شماره ۱۱۳: ایا خجسته دبیری که کلک مشکینت - سواد مقله بن مقله گشت در توقیع

شماره ۱۱۴: از خطای آسمان تنها نه آن بینی که خلق - کاه را دادند بر سگ استخوان را بر الاغ

شماره ۱۱۵ - در جواب کسیکه از وی تلخنه دوغ خواسته فرماید: ای آن کسی که گرفته است آسمان شرف - ز آفتاب کمالت همیشه فرو فروغ

شماره ۱۱۶: سردار مکریان که بدش نام سیف دین - اندر هنر متین شد و اندر سخن بلیغ

شماره ۱۱۷ - در صفحه ۲۶۱ از کتاب تاریخ مختصر الدول: کهن موبد پارسی دوش خواند - ز تاریخ تازی مر این تازه حرف

شماره ۱۱۸: کسیکه از تو گراید همی بجای دگر - بود مخالف قرآن و مؤمن انجیل

شماره ۱۱۹: پیش آن صاحب فرخنده بنالم به از آنک - خاضع امر فلان بنده بهمان باشم

شماره ۱۲۰: ای دبیر حضرت ای میری که ذکر خیر تو - آشکارا نزد ترک و دیلم و تازی کنم

شماره ۱۲۱: گفت با جفت خویش شیخ حسن - کای پری پیکر لطیف اندام

شماره ۱۲۲: آل عباس را به «قلب صد و سی و دو» رسید - دولت از کوشش ابومسلم

شماره ۱۲۳: من که بی تاج و تخت و گنج و سپاه - در اقالیم سبعه سلطانم

شماره ۱۲۴: ارشدالدوله ای که پیش لبت - با زبان فصیح خاموشم

شماره ۱۲۵: دهد جای وزارت قاضی چرخ - قضای کشور ساوجبلاغم

شماره ۱۲۶: مرا یکسال افزون شد که از لطف - نمودی وعده بفرستی الاغم

شماره ۱۲۷: شنیدم گفته روزی ناصرالملک - که من کهنه سوار فارس باشم

شماره ۱۲۸ - ماده تاریخ: چو توفیق و تایید حی قدیم - به حاجی علی النقی شد ندیم

شماره ۱۲۹: گر آسمان به دلم صد کوه بار کند - از نوک خامه خود فرهاد کوهکنم

شماره ۱۳۰ - در ۱۲۳۴ خطاب به رضا قلی خان رفیع الملک: رضا قلیخان ای خواجه ای که از سر صدق - فکنده امر تو چون بنده حلقه در گوشم

شماره ۱۳۱: حامی دین پیمبر حاج زین العابدین - ریخت صهبای سعادت در ایاغ مردگان

شماره ۱۳۲: شبی در روستا مهمان خود خواند - مرا در خانه پیری طاعن السن

شماره ۱۳۳: شنیدم از پی یک لمحه خواب مؤمن را - ثواب طاعت چل ساله آید از یزدان

شماره ۱۳۴: ساری پی دانه سیر می کرد - در دامن کوهسار و هامون

شماره ۱۳۵ - در تهنیت ولادت: چو بر شد هفت ساعت ثلث کم از شام دوشنبه - شد اندر نیم شب ناگه چراغ صبحگه روشن

شماره ۱۳۶: خدایگانا از گرد راه موکب تو - خدا گواست که شد چشم بندگان روشن

شماره ۱۳۷: دوش گفتم بدوستی که بود - حفظ این آب و خاک بر همه دین

شماره ۱۳۸ - ماده تاریخ قنات نوین نیر الدوله در مشهد: در زمان شهریار دادگر - «شه مظفر» خسرو گیتی ستان

شماره ۱۳۹ - تاریخ جلوس مظفرالدین شاه: تاریخ جلوس شه مظفر - آن خسرو آفتاب تمکین

شماره ۱۴۰ - اندرز به احمد شاه قاجار هنگام جلوس ۱۳۲۹: شها ز روی تفکر درآ در این ایوان - بخوان حدیث انوشیروان و شادروان

شماره ۱۴۱: گفت ظریفی که دولت از حدث اندر - ریش بیالود و خم شدش کمر از دین

شماره ۱۴۲: ای اهل زمانه پند گیرید - از حال فکار این جگر خون

شماره ۱۴۳: شنیده ام عربان اشتران سالم را - بجای اشتر گر داغ برنهند بتن

شماره ۱۴۴ - در موقع دومین جشن مجلس شورای ملی گوید: بیا که رشک گلستان شد است خارستان - شمیم باد بهار آید از بهارستان

شماره ۱۴۵: چهار کار نکو کردی ای ملک آغاز - که ایزدت دهد از فضل عمر بی پایان

شماره ۱۴۶ - اداره اوقاف پیشین: ای دوست بیا مسند اوقات ببین - بیداد و طمع ز قاف تا قاف ببین

شماره ۱۴۷: ای نصر خدا مرا به مقصود رسان - مگذار شوم رهین خویشان و کسان

شماره ۱۴۸ - نکوهش احزاب سیاسی: احزاب فتاده اند در خط جنون - هر لحظه به رنگی شده چون بوقلمون

شماره ۱۴۹ - ماده تاریخ: چون محمدعلی ز دار فنا - کرد در بارگاه هستی رو

شماره ۱۵۰: گربه و موش بهم ساخته اند ای بقال - وای بر خیک پنیر و سبد میوه تو

شماره ۱۵۱: سعید سلطنه ای آنکه تا ابد خجلم - ز فضل بی شمر و لطف بی کرانه تو

شماره ۱۵۲: ای مجیرالسلطنه از سعدالملک - دفتری دارم ز سر تا پا گله

شماره ۱۵۳ - تاریخ کشته شدن جعفرخان رشیدالسلطان و علیخان ارشدالدوله در شهر رمضان المبارک ۱۳۲۹: رشید و ارشد به جنگ ملت - زاسب هستی شده پیاده

شماره ۱۵۴: من نه آن مرغم که صیاد در بندم کشد - در هوای دانه خالی و دام طره ای

شماره ۱۵۵: خداوندا توئی امروز در ملک - چراغ مملکت شمع قبیله

شماره ۱۵۶: ای ز قسطنطین به دارالمک ایران تاخته - صیت دانش در صف کون و مکان انداخته

شماره ۱۵۷ - ماده تاریخ جلوس محمدعلیشاه قاجار: شهنشاه ایران محمدعلی شه - بگردون دولت برافراشت خرگه

شماره ۱۵۸: ایا نسیم صبا با وزیر داخله گوی - که ای فکنده به گیتی ز دانش آوازه

شماره ۱۵۹ - تاجگذاری پادشاه ۱۳۳۲: آفتابی است تاج شاهنشاه - سایه گستر به فرق ظل آله

شماره ۱۶۰ - لراقمها ایضا شهر رجب ۱۳۲۳: ملک ایران در دو عهد از دست افغان شد خراب - نام افغان زین سبب در گوش ما شوم آمده

شماره ۱۶۱: تا سپهدار به شطرنج هنر - چیره بر دشمن خونخوار شده

شماره ۱۶۲: ادیب گفت بر اندام ملک و پیکر دین - لباس عافیت از تیغ ظلم چاک شده

شماره ۱۶۳: ای ملک ملک فضل ای که خرد را - از کلماتت ذخیرتست و مؤنه

شماره ۱۶۴ - در زیر عکس جناب منتظم الدوله آقای مصطفی قلیخان فیروزکوهی نوشتم: منتظم الدوله فیروز بخت - داور گردون فر کیوان شکوه

شماره ۱۶۵: به حاجی رضا خان دکتر ز من گو - که کاس طمع را تو باشی حمیه

شماره ۱۶۶ - زوال نایب السلطنه قرا گوزلو: نایب السلطنه آن کز سیرتش - صدق فرسوده ادب نالیده

شماره ۱۶۷: مدار غصه که خون منت حلال بود - مشو غمین که نیاید ز حلق کشته صدا

شماره ۱۶۸: ابوالفتح خان ای که ایوان قدرت - بلند آسمان را شکست از درستی

شماره ۱۶۹: عاشق شدی عجوزه دنیا را - با این خمیدگی و کهن سالی

شماره ۱۷۰ - در نکوهش شاعری که یک خان بختیاری را مدح گفته بود: ای ستاده به بزم تحقیقت - پور سینا و پیر فارابی

شماره ۱۷۱ - مطایبه: ای ملکزاده راندم ابیاتی - امتثالا لا مرک العالی

شماره ۱۷۲: پیمان شکسته یار و، شده دهر نابکار - پیوند در گسسته حبیبت رضاقلی

شماره ۱۷۳: گفتی ای دوست مرا با چه سمت می شمری - من چگویم که تو از حال دلم آگاهی

شماره ۱۷۴: به سردار اسعد بگو ای که از دم - هزار آتش فتنه خاموش کردی

شماره ۱۷۵: خلق گویندم با بار گنه بر در میر - چون دوی هست برون از در دوراندیشی

شماره ۱۷۶: دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی - بار لبو نهاده پشت دراز گوشی

شماره ۱۷۷: شاد زی ای شهریار قدر دان کز فضل تو - گشت بازار معارف گرم و پشت دین قوی

شماره ۱۷۸: یا امین الحق کهف الخلق شمس المذهب - انت فی دیباجة العلیا طراز المذهب

شماره ۱۷۹: جواب نامه نیامد ز شاه و چشمم گشت - سپید از ز فرات سرشک یعقوبی

شماره ۱۸۰ - به مستشار عدلیه بالبداهة نگاشته: ز من ای صبا نهانی تو به مستشار برگو - سحر آمدم به کویت به شکار رفته بودی

شماره ۱۸۱: بحاجی رضاخان دکتر بگوی - که جام طمع را حمیه توئی

شماره ۱۸۲: تو ای خاکدان پی برافراز آبی - نپائی گر ایوان افراسیابی

شماره ۱۸۳: ای خواجه عون سلطنه ای داوری که نیست - یک تن همال و شبه تو در صفحه زمی

شماره ۱۸۴: میر یحیای دولت آبادی - ای که همت و زکی باشی

شماره ۱۸۵: صاحبا چند خفته ای در مهد - بجنابت ز عین ناپاکی

شماره ۱۸۶: دادگر شاها پس از پنجاه سالی پادشاهی - از سریر خود چرا بی موجبی کردی جدائی

شماره ۱۸۷: خدایگانا تا کار ملک راست کنی - بپاستادی و دیری ز پای ننشستی

شماره ۱۸۸ - شکایت از روزنامه نگاری خود: خدایگان من از حال بنده بیخبری - که بر تنم چه رسید از غم زمانه همی

شماره ۱۸۹: ای مسیحای زمان ای که به اعجاز سخن - اثر و نام حکیمان سلف زنده کنی

شماره ۱۹۰ - شکایت از نصرت السلطنه مهردار مظفرالدین شاه: خدایگانا از مهردار شه فریاد - که نیست ایمن ازو در زمانه جان و تنی

شماره ۱۹۱ - نعت رسول اکرم به پارسی: یگانه رادی کش کردگار بی همتا - گزیده است به پیغمبری و وخشوری

شماره ۱۹۲ - در ۱۳۲۱ خطاب بناظم الاسلام کرمانی مدیر جریده نوروز: بیا که همره موسی شویم در که طور - پی کلیم خدا آن مخاطب طوری

شماره ۱۹۳ - مرتجلا در وصف مظفرالدین شاه هنگام شکار روباه گفته: آن شنیدم که در این روز یکی روبه زفت - خسته از تیر جگر دوز تو ایشاه شده

شماره ۱۹۴: گویند در عمارت بابل بجای ماند - این نکته یادگار ز شاپور اردشیر

شماره ۱۹۵ - ماده تاریخ میرزا علی اکبرخان پسر میرزاعلی قائم مقام در ۲۶ صفر ۱۳۲۹: ویرانه کرد چرخ بستان و کاخ ما - شد تنگنا غم قصر فراخ ما

شماره ۱۹۶ - از حکایات بخشش قاآن: به شهری کش از بس هوا بود سرد - ز سردی کس آنجا زراعت نکرد

شماره ۱۹۷ - سال اشغال ۱۳۳۲: سال اشغال رفته از هجرت - شب سه شنبه سلخ ماه صفر

شماره ۱۹۸: نداشت چون سوی مقصود ره بکسوت خویش - بتن ز روی ریا رخت پارسائی کرد

شماره ۱۹۹ - در مقدمه شاهنامه: فروشد به فرمان یزدان پاک - ز رخشنده گردون بر این تیره خاک

شماره ۲۰۰: با تو ای چرخ زنم به نیرو گرچه - خود نه پرویز و نه بهرامم و نه شاپورم

شماره ۲۰۱: دلبر ماه پیکر خود را - دیدم اندر چمن که گل میچید

شماره ۲۰۲: عمید سلطنه سردار امجد آنکه ندید - دو چشم گیتی چون او یکی سپهبد راد

شماره ۲۰۳: ای درخت سبز اگر روزی بدست باغبان - اره بیداد بینی سوی دست اره بین

شماره ۲۰۴ - ماده تاریخ: شاه چون مجلس مقدس را - از دم توپ کینه زد آتش

شماره ۲۰۵: ای ظهور تو چنان پدری - کاشف راز یخرج المیت

شماره ۲۰۶: بنده ام بنده ولی بیخردم - خواجه با بیخردی می خردم *(منتسب به چند نفر)

شماره ۲۰۷ - خطاب بذکاء الملک: ای در بیان مدح و صفات کمال تو - قاصر زبان و کلک فصیح‌العباره‌ها

شماره ۲۰۸ - در ستایش صدر اعظم: آنکه درگاهش با چرخ همی گوید - نه مرا مانی و نه با تو رقیبستم

شماره ۲۰۹ - در رباط سنگ بست بمدح مظفرالدین شاه سروده: ستوده نام ملک جاودانه در گیتی - پس از امیر علیشیر و میر جاذب ماند

شماره ۲۱۰ - نیز در مدح مظفرالدین شاه: کسان زخارف دنیا بدین خریدارند - تو این جهان بفروشی و نام نیک خری

شماره ۲۱۱ - باقای دبیر الملک نوشتم که باقای ذکاء الملک وزیر عدلیه برساند: خدایگانا میرا ز حال خود قدری - به حضرت تو سرایم که جان کتمان نیست

شماره ۲۱۲ - متضمن چهار ماده تاریخ برای جشن تاجگذاری: از ادیب الممالک اندر یاد - داستانی لطیف و خوش دارم

شماره ۲۱۳: مرا ز روی تعصب معاندی پرسید - پدر ز روی چه معنی نداشت روح الله

شماره ۲۱۴: سید یحیی دولت آبادی - تازه در سلک آدمی شده ای

شماره ۲۱۵ - از دیباچه شاهنامه: شهریاری که اهرمن شکن است - گرچه در فرهی فروهه بود

شماره ۲۱۶ - ایضااز دیباچه شاهنامه: گر ژنده گشت و کهن رختم چه باک که من - بافنده هنرم جولاهه سخنم

شماره ۲۱۷ - نکوهش عدلیه عصر قاجار: نشان عدل چه جوئی در این دو سر قافان - که زیر شهپر سیمرغ شد به قله قاف

شماره ۲۱۸ - در ۱۲۳۴ خطاب به رضاقلیخان رفیع الملک: رضاقلیخان ای خواجه ای که از سر صدق - فکنده امر تو چون بنده حلقه در گوشم

شماره ۲۱۹: خسرو ایران خدیو شرق احمد شه که قدرش - برتر از اورنگ و گاه و افسر مریخ باشد

شماره ۲۲۰: خدایگانا میرا اگر شنیدستی - یکی فرشته نگهبان آفتاب آمد

شماره ۲۲۱: ز شادروان کسری چون گذشتی - گذر کن مست در ایوان جمشید

شماره ۲۲۲: راست شد از عطای حی قدیم - بر سر تاج خسروان دیهیم

شماره ۲۲۳ - در مرثیت برادر میرزا سید محمد مجتهد طباطبائی: برادر پدر ما اگر ز دنیا رفت - زسوگ او همه دلخسته و پریشانیم

شماره ۲۲۴: خدایگانا ای آنکه شاهد ظفرت - بکاخ بخت قرین با عروس اقبال است

شماره ۲۲۵: داورا ای که بهنگام مدیحت بورق - بیزد از خامه مه و مهر و سهیل یمنم

شماره ۲۲۶ - ماده تاریخ دیگر هم: عبدالله راد امیر روشن دل ورای - چون عزم سفر کرد بجاوید سرای

شماره ۲۲۷ - نیز تاریخ دیگر: چو کوفت کاروان بلاطبل اصلا - شد بر فلک زکاخ شرف بانک الرحیل

شماره ۲۲۸ - تاریخ وفات میرزا حسین خان مافی فرزند نظام السلطنه: آوخ از دور سپهر آه و افسوس و دریغ - کان مه روشن ماگشت بنهفته بمیغ

شماره ۲۲۹ - مطایبه: افضل الملک دروغی و ادیب زورکی - خان مصنوعی و مستوفی شلتاقی منم

شماره ۲۳۰: خداوندا شنیدستم که چون یوسف به مصر اندر - فراز مسند عزت همی کرسی نشین آمد

شماره ۲۳۱ - قطعه ناتمام بخط خودش: ای سپرده طریق خانه حق - مرغ شیدای آشیانه حق

شماره ۲۳۲ - از طرف احترام السیاده قائم مقامی مدیر مدرسه بنات اسلامی برای طبع در رقعه دعوت بانوان به مدرسه انشا فرموده: چو اندر سایه سلطان عالم حجت یزدان - امام العصر مولی الخافقین فرزند پیغمبر«ص »

شماره ۲۳۳ - قطعه ناتمام: کلید معرفت آنست کاری - عیان در عالم بخت آنچه در فکر

شماره ۲۳۴ - تقریظ جریده تربیت در بذکاء الملک به تضمین نگاشته: کلک تو بارک الله بر ملک و دین گشاده - صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی

شماره ۲۳۵: گویند مردمان اروپا که کذب و شید - با طینت اهالی ایران سرشته اند

شماره ۲۳۶: بر نثار خاک راهت ای نگار سنگدل - چند چیز آورده ام کز نامشان هستم خجل

شماره ۲۳۷: گه گشاید حجاب و گه بندد - شاهد پشت پرده را ماند

شماره ۲۳۸ - در علم کف شناسی: نام تلهای کواکب که بود در کف دست - گر ز ابهام شماری و به خنصر گروی

شماره ۲۳۹: لاله رنگ رنگ ازو روید - بوستان بهار را ماند

شماره ۲۴۰ - از عبدالعلی خان نامی پالتو خواسته: ولی نعمتا ای که مهر کفت - رباید ز ماه درخشنده ضو

شماره ۲۴۱ - اسامی کعبه: بخوان اسامی و القاب کعبه را یکسر - ازین دو بیت که این بنده ساختم انشی

شماره ۲۴۲: گفت آذرباد مهر اسپنتمان - هرکرا این پنج شاد از بعث و نشر

شماره ۲۴۳: آن هفت خطی که برنگارند - بر صفحه دهر اهل تنمیق

شماره ۲۴۴ - ایضا در ذم خر: خر سبوی سر دره گوش خم پهلو - کماسه پشت و کدو گردن و تکاو گلو

شماره ۲۴۵: ماند در طوفان حیرت همچو نوح - رفته در نار محبت چون خلیل

شماره ۲۴۶: گویند در عمارت بابل بجای ماند - این نکته یادگار زشاپور اردشیر

شماره ۲۴۷ - ماده تاریخ میرزاعلی اکبرخان پسر میرزاعلی قائم مقامی در ۲۶ صفر ۱۳۲۹: ویرانه کرد چرخ بستان و کاخ ما - شد تنگنای غم قصر فراخ ما

شماره ۲۴۸ - ماده تاریخ در سوگ حسین خان فرزند نظام السلطنه مافی: چو رفت برباد زدست بیداد - شعار نرگس عذار سنبل

شماره ۲۴۹ - مسمط راز تیموری: بشنو ای فرزند تا ازین دفتر - خوانمت از بر راز تیموری

شماره ۲۵۰: خدایگانا تا دیده ام در این کشور - یکی چنانکه توئی راد و نیکخواه نبود

شماره ۲۵۱ - تاجگذاری پادشاه ۱۳۳۲: آفتابی است تاج شاهنشاه - سایه گستر بفرق ظل اله