خداوندا توئی امروز در ملک
چراغ مملکت شمع قبیله
بتانت بحر دانش را سفینه
کلامت بیت حکمت را عقیله
جمال دانش از رویت هویدا
چو ناز و ثروت از عام الجمیله
نه فرسائی تو از جذب دل و جان
نه شمس از جذب اجسام ثقیله
مرا ای میر دانا دست گردون
به گردن بسته اینک دست حیله
تنم چو شتر به در دام مرگ است
ز کید دمنه و مکر کلیله
به دیوانخانه عدلیه دیوی است
چو آن دیوی که شد نامش عدیله
تهی شد بنده را کاشانه ز آن دیو
چو امعا از پس شرب هلیله
بدم از فربهی چون شوشه سیم
شدم از لاغری زرین ملیله
مرا جوع البقر افکنده از پای
خران گرم نشاط اندر طویله
پی یکحبه با سگ در جوالم
که دنیا جیفه ای شد مستحیله
تنم تار از لعاب خامه خویش
بگرد خویشتن چون کرم پیله
زیم خوار و خورم خار و کشم خار
بسان اشتر نر در مسیله
ندارم از برای راحت خویش
به جز الطاف آن حضرت وسیله
ازیرا سوی درگاهت به امید
همی کردم وسیلت زین رسیله
وجود من به عدلیه ضرور است
چو اندر قرمه سبزی شنبلیله
الا تا در جهان ممتاز باشد
نبات از جنس و حیوان از فصیله
زند بر گرگ شاخ و کله با شیر
بزت در گله اسبت در خسیله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی دیوانگی و خواسته‌های شاعر از خداوند را به تصویر می‌کشد. شاعر ابتدا خداوند را به عنوان منبع نور و دانش معرفی می‌کند و از جمال و زیبایی دانش او سخن می‌گوید. او خود را در دامی از مرگ و مشکلات می‌بیند و به درگاه خداوند التماس می‌کند که نجاتش دهد. سپس به وضع نابسامان خود اشاره کرده و تأکید می‌کند که از هیچ چیز برای راحتی خود ندارد، جز الطاف الهی. در پایان شعر، شاعر آرزوی متمایز بودن در جهان را دارد و به مفهوم عدالت و برابری میان موجودات اشاره می‌کند. درکل، شعر درباره جستجوی نجات و روشنی در دنیای پرمشکل امروزی است.
هوش مصنوعی: ای خدا، امروز تو نور روشنی‌بخش این سرزمین هستی و همچون شمعی در دل قبیله می‌درخشی.
هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت سخن تو مانند کشتی‌ای است که در دریاهای دانش شناور است و حکمت در کلام تو به شکلی عمیق و ارزشمند نهفته است.
هوش مصنوعی: زیبایی علم مانند زیبایی چهره‌ات نمایان است و مانند آنکه ناز و ثروت را از زیبایی‌هایت می‌توان فهمید.
هوش مصنوعی: تو نه به خاطر زیبایی و جذبه‌ات دل و جان مرا تسخیر می‌کنی و نه مانند شمس، قدرت جاذبه بر اجسام سنگین را داری.
هوش مصنوعی: من، ای سرور دانا، در چنگال سرنوشت گرفتار شده‌ام و اکنون در دستان فریب و نیرنگ قرار دارم.
هوش مصنوعی: بدن من مانند شتری است که در دام مرگ گرفتار شده و این وضعیت به خاطر فریب و نیرنگ دمنه و مکر قصه کلیله است.
هوش مصنوعی: در دیوان عدالت، موجودی وجود دارد که شبیه دیو است و نامش به عدیله معروف شده است.
هوش مصنوعی: بنده به خاطر آن دیو، مانند معده‌ای که بعد از خوردن هلیله تهی می‌شود، خالی و بی‌سرپناه شده است.
هوش مصنوعی: از چاقی چیزی خوشم نمی‌آید، اما از لاغری به حالتی باارزش و زیبا درمی‌آیم.
هوش مصنوعی: من از گرسنگی مانده‌ام، در حالی که خرها از نشاط و شادی در کنار هم به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: به دنبال یک تکه نان کوچک از گذشته‌ام، با سگی در گوشه دنیا که به نظر می‌رسد زندگی چیزی جز زشتی و بی‌ارزشی نیست، گردش می‌کنم.
هوش مصنوعی: بدن من مانند پیله‌ای است که به دور خود از مایع و لطافت خاص خود تار می‌سازد، همانند کرمی که در درون پیله خود زندگی می‌کند.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به بیان حالتی از زندگی می‌پردازد که در آن، سختی‌ها و دردها (خارها) را تحمل می‌کند، اما همچنان با روحیه‌ای سرزنده و قوی، مانند الاغ نر (اشتر نر) در مقابل مشکلات استقامت نشان می‌دهد. این تصویر نشان‌دهنده تلاشی برای مقاومت و عدم تسلیم در برابر چالش‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: برای راحتی خود، هیچ وسیله‌ای جز لطف آن بزرگوار ندارم.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به درگاهت آمدم و امیدوارم به واسطه این ارتباط به هدفم برسم.
هوش مصنوعی: وجود من برای عدالت ضروری است مانند اینکه شنبلیله برای قرمه سبزی لازم است.
هوش مصنوعی: باید بدانیم که در این دنیا، موجودات گیاهی باید از جانوری و آن دو از همدیگر متفاوت باشند.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به تساوی قدرت و قابلیت‌ها در میان موجودات مختلف اشاره دارد. در اینجا به شخصی اشاره می‌شود که اگرچه ممکن است در میان دشمنان و چالش‌ها قرار بگیرد، اما با ویژگی‌هایی مانند شجاعت و قدرت خود، قادر است بر آنها غلبه کند. به بیان دیگر، این شخص در میان موانع و خطرات، می‌تواند از نقاط قوت خود بهره‌برداری کند و بر دشواری‌ها فائق آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کنند از شیهه شیون در طویله
تو گوئی مرده لیلی در قبیله
ز شورش جامه چاک و مو فتیله
درختان گرد او اهل قبیله
هجوم مردمان اندر مسیله
مثال جو بود کاید به کیله
چو دید از خصم بی زنهار پیله
چو نامردان نهاد اندر طویله
دگر باشد بمانند وسیله
که از عبد است بر حق بی‌رذیله
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.