|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف فضایی مقدس و معنوی می‌پردازد که عشق در آن حاکم است و عقل در مقام شاگردی قرار دارد. او از جمعی از خرد و هوش و دل در این مکان صحبت می‌کند و آن را بهشتی می‌داند که از عشق و معرفت پر شده است. همچنین، فارس را به عنوان مکانی با ارزش و زیبا توصیف می‌کند و آن را معدن یاقوت و کان گوگرد می‌داند، به این معنا که دارای گنجینه‌های معنوی و مادی است.
هوش مصنوعی: در اطراف پارس، دیواری از افراد باتقوا وجود دارد که در آن عشق به عنوان سازنده و عقل به عنوان شاگرد فعالیت می‌کند.
هوش مصنوعی: در آن مکان خاص، مدت زیادی است که گروهی از افراد با فکر و ذکاوت و روحیات عمیق گرد هم آمده‌اند.
هوش مصنوعی: من بهشت را رها می‌کنم، حتی اگر به خاطر دوری از سرزمین فارس باشد؛ زیرا فارس زمین پر از یاقوت و منابع باارزش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.